En het is ook een supergevoel! Wij wisten bij beide kindjes het geslacht niet. Ik was super nieuwsgierig en had het best willen weten, maar manlief vond de verrassing leuker en dus hebben we er voor gekozen het niet te weten. Geen moment spijt van gehad. Bij de eerste dacht ik een meisje te krijgen en werd het een jongetje en bij de tweede ging ik uit van een jongetje en bleek het een meisje te zijn. Echt een verrassing! Ik had geen roze kledingstuk in huis, dus op mijn kraambed gelijk online het een en ander besteld
Wij waren allebei heel nieuwschierig en hebben met 16 weken al een geslachtsecho laten maken. Hebben er nooit spijt van gehad. Naast de praktische kant werd het voor mij veel tastbaarder en echter toen ik wist wat het geslacht van mijn kindje was. Ook merkte ik dat de band met mijn kindje veel sterker werd toen ik eenmaal wist dat het een jongetje was en aan hem kon denken en over hem kon praten als 'hem' en 'hij' in plaats van 'het'. En na de bevalling vond ik het niet erg dat die verrassing al weg was, het was voor ons ook een verrassing hoe hij eruit zou zien en of hij wel gezond was, verrassingen genoeg (voor mij althans, ik hou niet zo van verrassingen ).
Nou ja voor het kopen van de kleertjes zou ik het niet doen. Ik houd zelf totaal niet van het blauw/roze idee. Mijn zoon heeft net zo goed roze aan en heeft dezelfde kousen (rose tenen en groene sterren) als zijn zus. Mijn 2e dochter is een stoere meid en draagt het liefst afzakbroeken en gympies. En je kunt nog zovéél kopen na de bevalling. Hier liggen veel kleertjes nog in de kast en als het nu een meisje wordt krijgt ze dat ook gewoon aan. We gaan dan nog wel even los voor allerlei rokjes en jurkjes natuurlijk
Wij waren zwanger van een tweeling en het leek ons wel handig om het geslacht te weten!! We kregen van 4 verschillende echoscopisten bij 5 echo's dat het 2 meisjes zouden zijn. Toch weet ik dat het nooit 100 procent zekerheid biedt. We hadden met 9 weken zwangerschap al alle namen voor alle mogelijkheden, dus als er onverhoopt een jongetje tussen zou zitten, dan waren we wel voorbereid!! We hebben het heel goed geheim kunnen houden, maar het scheelde dat we in meervoud konden praten, dus was verspreken nihil!! Toen de eerste geboren was, was ik toch nog wel heel benieuwd wat het was..... Nu zijn we zwanger van nummer 3 (we denken dat het geen tweeling is) en we willen het geslacht wel weer weten, maar gaan tegen de andere zeggen dat we het niet weten, als ze het vragen.....
Wij weten ook nog niet wat het is. Al ben ik zo nieuwschierig. Ik wil zo graag weten of ik een stoer ventje in mn buik heb, of een prachtig princesje. Het probleem is dat mijn man niet wil weten wat het is. En ik juist wel!!, en al zou ik het weten dan zou ik het niet voor me kunnen houden.
Ik wist al voordat ik zwanger was dat ik het absoluut wilde weten. Wat het geslacht werd maakte ons niet uit, maar het is zoveel praktischer. We kregen vanaf 16 week al te horen dat we een meisje kregen en bij 20 week weer. Daarna waren we er wel van overtuigd dat we een dochter kregen. De babykamer is een echte meidenkamer geworden en lekker veel rose! ook de maxicosi hebben we voor een meisje gekocht en met de kleertjes was het ook een stuk makkelijker. Nu ik weer zwanger ben wil ik ook zeker weer weten wat het word, voor mij heeft het alleen maar makkelijke kanten. We hebben nooit moeilijk gedaan om het geslacht achter te houden voor familie en naasten. Sommige vinden de verrassing eraf als je het geslacht al weet, maar dat idee erachter snap ik niet helemaal. Het blijft een verrassing hoe je kleintje er uiteindelijk uitziet.
hier wilden we het graag weten omdat we het leuk vonden echt de kleuren te gebruiken voor een jongen of meid. Geen neutrale kleuren dus. De neutrale kleren vinden we ook minder mooi persoonlijk. Ik ben echt van het roze en jurkjes of als het een jongen werd een stoere kleur. Maar dit is persoonlijk enige nadeel is dat het geen verassing is, maar dat vind ik niet zo erg. Ik ben ook veel te nieuwsgierig om zolang te moeten wachten haha!
we weten toch wat het is haha.. een jongetje tijdens de echo was ik nog steeds aan het twijfelen.. maar toen zag ik opeens super duidelijk een klein pielletje in beeld haha... daarna nog zo'n 3x.. dus toen moest ik het gewoon vragen !! en ik had gelijk !! + mijn voorgevoel klopte ook... klein beetje jammer vind ik het wel... maar het is toch ook wel weer leuk om te weten dat er een klein ventje in mijn buik groeit
wij waren veel te nieuwsgierig om het niet te weten en dat de verassing er af is, vind ik helemaal niet erg, want ik hou niet van verassingen ook vind ik het veel prettiger niet meer te hoeven praten over "het"....maar over mijn zoon Het enige nadeel wat ik kan bedenken van het nu al weten...is me niet gaan verspreken in de naam ( die we wel tot het eind voor ons zelf willen houden ) Mijn vriend en ik noemen de kleine man thuis al wel eens bij naam ( "straks als.........geboren is" ) en soms ben ik zo bang dat ik me verspreek als er andere mensen bij zijn
ik kijk nu al uit naar mijn 20 weken echo! hahah. en het duurt nog zo lang.. ik wil het echt graag weten ! De namen hebben we al..dat scheelt
Wij gaan over een paar weekjes al kijken of we het geslacht kunnen zien. we wisten al vanaf het prille begin dat we het wilden weten. deels omdat we enorm nieuwschierig zijn en we het ook handiger vinden ivm kleertjes en kamertje hoewel we het allemaal wel redelijk neutraal willen houden. aan onze vrienden en familie vertellen we het gewoon. de naam houden we nog wel geheim tot aan de geboorte, die krijgt het kindje dan pas echt.
bij ijn eerste wilden we het wel weten,maar eigenlijk meer omdat mijn schoonmoedr op sterven lag en we haar toch nog wilden vertellen dat het een jongen of meisje zou worden,het zou namelijk haar eerte kleinkind worden, helaas is ze 4 dagen voor we de echo kregen overleden. nu wil ik het absoluut niet weten en mijn man wel,maar ik vind persoonlijk dat ik er toch wel de meeste zeggenschap over mag hebben aangezien ik het kindje draag en ga baren en het mij gewoon extra spannend en leuk lijkt als ik niet weet wat we krijgen en die man of vrouw zegt, Gefeliciteerd mevrouw en meneer u heeft een ........
ik weet het wel... krijg een kleine meid... altijd ook al geweten dat als ik ooit zwanger raak dat ik dan ook het wil weten en dat is niet verandert... vind het veel makkelijker en moet eerlijk toegeven dat ik ook wel een voorkeur had voor een meisje... had vanaf het begin meer het gevoel dat het een jongetje zou zijn trouwens hahaha weet niet waarom maar dat bleek dus toch echt een meisje te zijn... iedereen weet ook gewoon dat ik een meisje krijg... de naam vertel ik nog niet.. hoop maar dat het niet per ongeluk eruit komt hahaha... vraag wel mensen om me heen wat ze van sommige namen vinden... zet ze dan altijd in alfabetische volgorde zodat ze niet weten welke ik het leukste vind...
Wij weten het nu, en wisten het bij onze dochter ook. Alleen weet niemand dat wij het weten! Tegen iedereen zeggen we dat we het niet weten, we willen het nml wel geheim houden! Voor mezelf vind ik het veel "echter" als je weet wat er in je buik groeit. Samen hebben we het nu over onze zoon/hij/het jongetje. En het is zo leuk om dat geheim samen te delen!! Verder hebben we alles wel gewoon neutraal gehouden. Enerzijds omdat ik toch nog denk: eerst zien dan geloven! Je zal maar alle roze hebben en ze hebben het toch verkeerd gezien..... Anderzijds omdat ik niet van plan was om bij elke kind een nieuwe maxi-cosi/kinderwagen/babykamer enz te kopen! Wel heb ik al wat jongenskleertjes in huis, maar die liggen veilig opgeborgen omdat natuurlijk niemand dat mag zien!
Wat heftig om dit te lezen! Wat zul je een dubbel gevoel hebben gehad tijdens de zwangerschap zeg! Echt vreselijk!
Sorry, wilde echt even reageren op deze uitspraak. Wat een domme opmerking zeg ! Hoezo meer zeggenschap ? Je hebt toch neem ik aan het kindje samen gemaakt ? Hier is het precies hetzelfde, ik wil het niet weten en mijn man wel. Dus mijn man hoort het dadelijk wel met de 20 weken echo en ik dus niet. Niks meer zeggenschap of andere onzin. Het kindje is van ons samen, dus hebben we samen hier zeggenschap over. Sorry, vind het echt onzin
Mariekek,mijn man kan zijn mond niet houden en ik wil het absoluut niet weten, dat jij mijn opmerking dom vind,moet je lekker zelf weten, jou goed recht hoor,ik heb gelukkig een andere mening,maar fijn dat jjij je menig even hebt kunnen 'spuwen'! En even voor jou informatie er zijn ook andere manieren om je mening te geven,het is geen afzeikforum hier
Ja het was zeker dubbel,maar het zat er al wel een tijdje aan te komen,neemt niet weg dat t alsnog erg moeilijk was,had wel fijn geweest als ze er nog had kunnen zijn toen haar kleindochter werd geboren.
Dat van die meer zeggenschap ben ik het een klein beetje mee eens, in de zin van dat het mij nog wat extra motivatie zou geven om de kleine eruit te persen. Het is toch hard werken en mijn nieuwsgierigheid zou dan wel helpen om toch nog dat kleine beetje extra te geven. Niet dat het hier aan de orde was want man en ik wilden het allebei niet weten. Ik heb bij alle echo's wel mijn uiterste best gedaan om te zien te krijgen wat het was, zo erg ben ik dan weer wel . En ik heb het gezien! Ik wist het niet zeker hoor op dat moment, maar ik heb bij de 20 weken echo twee balletjes en een piemeltje voorbij zien komen . Al die voorpret én de verrassing bij de bevalling waren het voor mij waard om het geslacht van te voren niet te weten.
We wilde graag het geslacht weten. Ik kan geen nadelen bedenken. 1 we waren supernieuwgierig. 2 ik heb alles al voor jongens kunnen kopen. 3 ik kon er ook aan wennen. Ik had graag een meisje gehad. Ik kon me er even op de gedachten zetten dat het 2 jongens zouden zijn. Ben er dolblij mee.... vooral omdat ik bij beide dacht (of hoopte) dat het een meisje was. Ik heb toen een plekje kunnen geven dat het geen meid was. Zo was ik bij de bevalling dolblij met mijn jongens! En nu nog met mijn heerlijke boeven!