Hallo allemaal, Ik weet niet zo goed in welke topic mijn verhaal kwijt kan dus ik plaats mijn verhaal hier. Momenteel ben ik 22 weken zwanger en om alles zo goed mogelijk te regelen hebben mijn vriend en ik besloten om te gaan trouwen. Omdat we niet hiervoor hebben gespaard zal het een klein bruiloft zijn. Gezien mijn vriend veel werkt zoek ik het grootste gedeelte uit en in samenspraak maak ik afspraken. Van het weekend hebben wij besproken wat voor soort taart we willen en heb het e.e.a. laten zien. Voor aankomende zaterdag zou ik afspraken inplannen met bakkers om te proeven en de wensen door te spreken. Nu kwam hij gisteren thuis en vertelde dat onze trouwtaart gemaakt wordt door zijn zus (zij maakt in haar vrije tijd taarten). Begrijp me niet verkeerd maar ze maakt altijd taarten en zijn alleen niet altijd zo lekker. Vanochtend heb ik gezegd dat ik het via een bakker wil bestellen gezien zijn zus eind mei/begin juni geopereerd wordt (ze heeft een tumor in haar hoofd waardoor zij niet zwanger kan worden). En dit is geen verjaardag of iets, wil toch wel een leuke, en lekker taart, op onze bruiloft. Tijdens de discussie heb ik door de hormone gezegd dat door de tig discussies geen zin meer heb in het trouw gebeuren. Waarop hij reageerde dat de trouwerij niet doorgaat. Hij beschuldigde mij ook van dat ik iets tegen zijn zus heb. Dat is niet zo,maar ze wordt zielig behandeld omdat ze een tumor heeft. Hij wou haar eerst vertellen dat we zwanger zijn omdat ze momenteel niet zwanger kan worden. Ik wou het vertellen met de rest van de familie, maar hij wou dat niet. "Kan ze rekening mee houden en verwerken". Ze is nogal emotioneel wanner ze me spreekt of ziet. Vooral nu met mijn buik. En nu met de taart. pfff...weet niet wat ik moet doen. Ik wil haar niet anders behandelen dan de rest, maar zij is de druppel die de emmer deed overlopen. Wat moet ik nu doen?
Sorry maar als je zwanger wilt worden en dat kan niet, om wat voor reden dan ook, dan is dat heel zwaar! Wat jou man heeft willen doen, dus het je schoonzus eerst vertellen dat is juist wel goed. Dan kan ze de ''klap'' even zelf kunnen verwerken en had ze daarna met de hele familie ''gezellig'' kunnen doen. Dat ze emotioneel is nu jij zwanger bent is toch ook logisch?? Jij hebt iets wat zij ook wil, alleen kan het bij haar niet... Ik vind dus dat je daarin te overdreven reageert. Kan me haar gevoel helemaal voorstellen!!! Daarnaast hou je de bruiloft klein dus dan is hett toch beter dat je schoonzus een taart wil maken? Leg je wens bij haar neer, kijk wat de mogelijkheden zijn, en ga anders zelf proeven wat voor vullingen ze kan maken. Dan is het toch opgelost? Vind je een beetje moeilijk doen... En snap dan ook niet echt je probleem t.o.v je schoonzus maar oke.....
Misschien reageer ik ook wel overdreven, maar onze zwangerschap is ook niet vanzelf gekomen. Ik heb een jaar lang medicatie geslikt en fsh injecties gehad. Van haar is natuurlijk veel erger en zwaarder vandaar we haar speciaal behandelen. Wat betreft met eerder vertellen, mijn vriend heeft het eerder verteld, maar alsnog is ze niet gekomen wanneer we het aan de familie vertelde. Op de dag van vandaag is ze niet geweest. Betreft de taart, ze is nu al de taart aan het maken voor de bruiloft die halverwege juni zou gaan plaatsvinden. Ze maakt altijd taarten, maar deze gelegenheid wou ik een taart van de bakker. Het kleine beetje wat er over is, kan toch wel om de manier van mijn vriend en mij? Ze is al begonnen met de taart zonder dat wij het haar hebben gevraagd, ze heeft niet eens gevraagd wat voor soort taart we willen.
Het is jullie bruiloft en die mag je vieren zoals jullie dat graag willen. Al het andere over emo, ziekte en zwangerschap is bijkomende blabla. Je hoeft een excusses te verzinnen waarom wel ... of waarom niet... Je trouwt maar 1x dus doe het zoals jij en je man wilt.
Kijk dan is het al een ander verhaal.. Alsnog een lief gebaar, maar dus niet wat je wil. Dan moet je haar dat gewoon zeggen!
sorry keltje1 dat ik dat er niet bij had verteld. Ik heb het vanochtend aan mijn vriend verteld en hij was beledigd en beschuldigde mij ervan dat ik tegen zijn zus ben. Dat is zeker niet zo. Ik gun haar al de liefde en geluk. Ondanks dat zij nu nog geen moeder kan worden betekend niet dat ze een goeie tante kan zijn en die kans gun ik haar ook. Mijn vriend heeft "is goed" gezegd toen hij haar sprak zonder het met mij te bespreken. Al met al hij heeft de bruiloft afgeblazen.
Als hij om zoiets de bruiloft afbreekt dan zou ik niet eens met hem willen trouwen. Dan is hij er geloof ik nog niet aan toe om te trouwen, wat ontzettend kinderachtig.
het is toch jullie bruiloft, en aangezien jij haar taarten niet lekker vind, zou ik ook gewoon naar een bakker gaan, je hoeft niet perse een fondant of marsepijn taart te nemen, vriendin van mij had gewoon slagroom taarten, maar dan wel mooi versiert (en heeeeeel lekker) ik zou je vriend er nog even op aan spreken, idd als hij om zoiets niet wil trouwen, tja eehhhhhhhhh beetje kinderachtig en tuurlijk is het piep voor je schoonzus dat ze geen kids kan krijgen terwijl ze ze graag wilt, maar ze hoeft niet speciaal behandeld te worden vind ik. ik kan waarschijnlijk ook geen kind meer krijgen en mijn schoonzus is ook zwanger, had het er even moeilijk mee, maar daar kunnen zij tcoh niks aan doen.
Denemarkw, ik ben het met je eens. Het is moeilijk voor haar en probeer met haar rekening te houden, maar haar speciaal behandelen..... Ze is 3 jaar lang bezig om zwanger te worden en spreek er ook openlijk over tegen iedereen (net niet hoevaak ze intiem zijn) en ze houd enorm veel van kinderen. De kans dat ik zwanger zou worden zag ik ook voorbij gaan en ik weet een beetje wat ze mee maakt. Het is niet zo zeer alleen mijn schoonzus, maar hoe mijn vriend haar behandeld en over haar spreekt.
Dat klopt, draak86. We hebben het gisteren en vanochtend nog erover gehad. Ik heb hem ook erop aangesproken dat op het manier hoe hij het bracht bij mij overkwam dat het meer een mededeling was dan dat hij het bespreekbaar wou maken ("mijn zus heeft gebeld en zij maakt de taart"). Hij vindt hormonen ook geen excus dat ik begon te huilen. Ik heb uitlegd dat de discussies mij te veel worden...lopende verbouwing aan de woonkamer, de komst van de baby en daarbij een huwelijk organiseren. Ergens een miscommunicatie, maar begrip van zijn kant ontbreekt. Ik begrijp dat hij wilt dat zij de taart maakt en ben ook van mening dat als hij het anders zou brengen ik anders zou reageren. Volgens hem (deze ochtend) was het mijn beslissing dat de trouwerij niet doorgaat.
Maar misschien wil jou vriend wel juist heel graag dat zijn zus de taart maakt. Waar 2 mensen trouwen, hebben 2 mensen soms verschillende wensen en moet er worden gediscuseerd om tot één geheel te komen. Soms geeft je wat toe soms 'win' je iets.. Persoonlijk zou ik zeggen vanavond samen uit praten en een taart is niet het einde van de wereld! En laat het zeker niet het einde van de bruiloft worden!
Inderdaad, soms geef je toe en soms "win" je wat. Hij heeft al "gewonnen"door mij niet op te halen bij mijn ouderlijke huis terwijl hij weet hoeveel het van me betekent aangezien mijn vader er niet meer is. Hij heeft al gewonnen dat ik mijn nichtjes niet mag vragen om bruidsmeisjes te zijn. Ik heb nee moeten zeggen tegen mijn zus en broer terwijl ze daar vanuit gingen, zoals zijn zus vanuit gaat dat zij de bruidstaart gaat maken. Enigste waar we het overeens zijn zijn de ringen .
Als ik jouw verhaal zo lees dan lijkt het me inderdaad beter om de bruiloft uit te stellen. Je kan samen ook geregistreed partnerschap aangaan, is bijna gratis en geeft toch heel veel geregeld. Als straks de kleine er is kunnen jullie altijd nog een keer vol overgave trouwen, en een dag plannen waar jullie beide heel gelukkig van worden. Trouwen doe je maar één keer, doe niet iets overhaast en denk er goed over na anders krijgt je er misschien spijt van.