ik heb 2 kindjes 1 van 3 en 1 van 7mnd. het gaat om de oudste. hij heeft na zijn geboorte 7 wkn gehuild. is 1 week opgenomen geweest in het ziekenhuis. daar bleek hij verborgen reflux te hebben en was over gevoelig voor prikkels. hij kreeg medicijnen en moest worden ingebakerd. na 2 jaar kwamen ze er pas achter dat hij ook kma had. 2 jaar lang werdt hij 5 tot wel 15 keer per nacht wakker, huilend. totdat we eindelijk wisten dat hij kma had en vanaf toen ging het beter, hij is nog steeds een hele onrustige slaper, valt soms uit bed, wordt vaak nog huilend wakker, draaid zijn hele bed door. nu ga ik steeds meer twijfelen aan of alles wel klopt. we krijgen nu eigenlijk langzaamaan steeds meer problemen met hem. hij is erg standvastig in heel veel dingen. heeft zijn eigen rituelen en dat kan echt niet op een andere manier. hier wat voorbeelden: hij slaapt nog steeds in een slaapzak, daar krijg ik hem met geen mogelijkheid uit, al is het nog zo warm. zijn luiers idem dito. hij huild om alles, noem het maar op. ik MOET alles doen, ookal zit papa naast hem (vlees snijden, drinken pakken, douchen, in bed leggen etc.) hij hoord me heel vaak niet praten (ik weet zeker dat hij me echt niet hoord) als hij nieuwe schoenen krijgt, drama.' hij wil niet fietsen/ steppen oid omdat hij het niet kan en denkt dat ie dan gaat vallen. hij is bang voor harde geluiden, dan is het paniek. (boormachine, motor, blender etc.) als ik vandaag zeg dat we morgen gaan zwemmen oid dan heeft hij daar reuze zin in. als we dan de volgende ochtend willen vertrekken dan hebben we de grootste problemen, dan wil hij echt niet mee. op het kdv heeft hij gezegt dat hij geen banaan lust, tot huilen toe hield hij dat vol. smiddags eet hij weer gewoon zijn banaan. als hij wakker wordt (in de auto, in bed etc) en alleen is, dan is het paniek. meteen huilen en schreeuwen. als mijn jongste naar bed gaat, dan gaat hij altijd mee naar boven om haar in bed te leggen. dan vraagt hij toch nog een paar keer waar ze is. als baby speelde hij niet met baby speelgoed (rammelaars, speelkleed e.d.) als ik en mijn man samen thuis zijn, dan is mijn man niet in beeld. vaak praat mijn zoon niet eens tegen hem als hij wat vraagt. als ik weg ben dan is papa wel in beeld in de hele omgang is hij moeilijk en wordt steeds moeilijker. ik heb mijn weg wel gevonden met hem, maar voor mijn man is het zeker zo moeilijk. ik vraag me af of er iets mis is met hem. mijn man heeft adhd, maar ik geloof niet dat mijn zoon dat ook heeft. moet ik hiermee toch naar de ha of wat vinden jullie?
Het is zo lastig om op basis van een 'verhaaltje' op internet iets zinnigs te zeggen (je verhaal doet me wel ergens aan denken, maar ik ben geen psycholoog of orthopedagoog en ik ken je zoontje verder niet)...maar ik denk dat het geen kwaad kan eens met je huisarts te overleggen. Al is het maar voor je man, omdat hij moeite heeft met jullie zoontje.
Ik werk zelf op een kdv maar vind het veel te lastig om zo te oordelen of je er wat mee moet? Ja als jij je zorgen maakt wel. Ik zou eerst eens een gesprek aangaan met zijn vaste leidsters van het kdv. Wij hebben elk jaar een observatie per kind en een oudergesprek hierover heb jij dat ook? De leidsters maken hem ook de hele dag mee en kunnen als ze prof. zijn heel goed jullie zoontje observeren. Ik zou daar eens mee beginnen en dan kan je altijd later nog andere hulp inschakelen en anders het cb bellen en misschien dat ze eens kunnen observeren. Succes!
Is de situatie na de komst van jullie 2de verergerd of daarvoor al want een baby is een hele heftige verandering voor kinderen
is de situatie verergerd na de geboorte van de 2e?? nee, niet echt, maar het gaat gewoon al een tijdje langzaamaan slechter. alleen nu de 2e wat ouder wordt zie ik duidelijke verschillen. ik heb bij de oudste nooit kunnen genieten van de baby tijd en dat kan ik nu bij de 2e wel, omdat deze veel makkelijker is met alles. de oudste kon ik nergens mee naartoe nemen, want na een half uurtje begon hij al te huilen en kon ik naar huis. ook kon mijn man hem nooit in bed leggen, dan was het altijd huilen en schreeuwen totdat ik thuis was. dat gaat nu overigens wel goed. op het kdv zeggen ze dat er niks mis is met hem en daar doet ie het erg goed. (op dat incident met de banaan na dan want dat snapten ze zelf ook niet)
Hoi, Ik zou even kontakt op nemen met de huisarts. Mijn dochter heeft via de stottertherapeut een vragen lijst mee gekregen Sensory Profile-nl. Hierin komen een heleboel stellingen in voor die jij noemt over je zoontje. Je kan antwoorden met altijd, vaak, af en toe, zelden, nooit. Het is een simpele vragenlijst. Mischien komt hier iets uit waar je handige handvaten uit krijgt. groetjes Tanna Had net een veel uitgebreidere replay gegeven alleen computer ging ofline.
Klinkt in mijn oren als hooggevoeligheid (mijn zoontje heeft dat ook), lijkt erg op adhd/autisme maar is t niet.
Ik vind er niet zoveel geks aan eigenlijk. Klinkt wel als een gevoelig kind en wellicht hebben jullie altijd op een bepaalde manier op hem gereageerd omdat hij zo'n moeilijke start heeft gehad. Maar alleen maar mama = leeftijd Rituelen en dingen willen laten zoals ze zijn + boos/verdrietig/driftig als het anders gaat = leeftijd Niet horen praten = normaal bij kinderen, als die verkouden zijn, slaat dit vaak op hun oren en worden ze tijdelijk doof, dit kan echt maanden aanhouden. Er is een bepaalde term voor maar die ben ik kwijt. Ik denk dat jullie zoon misschien ook wel gewend is dat als hij op een bepaalde manier doet jullie daar weer op een bepaalde manier op reageren. Bovendien reageren sommige kinderen anders op dingen dan anderen. Zeker als ze op het dagverblijf geen gekke dingen opmerken, dan zou ik me niet al te veel zorgen maken. Je zou wel eens kunnen overleggen op het cb of eventueel kijken of iemand een keer een dagje kan meekijken. Zo iemand heeft er meer verstand van
bedankt voor je info. ik heb even gegoogled, maar kan helaas de vragenlijst niet vinden. maar misschien kan ik wel met dit verhaal naar de ha om deze aan te vragen?
@salapio: Maar alleen maar mama = leeftijd DAT IS AL HEEL ZIJN LEVEN Rituelen en dingen willen laten zoals ze zijn + boos/verdrietig/driftig als het anders gaat = leeftijd IS AL HEEL ZIJN LEVEN Niet horen praten = normaal bij kinderen, als die verkouden zijn, slaat dit vaak op hun oren en worden ze tijdelijk doof, dit kan echt maanden aanhouden. Er is een bepaalde term voor maar die ben ik kwijt. IS OOK AL HEEEEL LANG de dingen die ik opnoem zijn niet pas sinds kort, maar ze beginnen me nu meer op tevallen. ze hebben dus niks mer de leeftijd te maken helaas. het is nl altijd al alleen mama geweest, papa is niet zo vaak in beeld, als sinds zijn geboorte niet
ik werk sinds 10 jaar met kinderen met verschillende problemen en geef gezinsbegeleiding. Sommige dingen vind ik niet direct vreemd, andere dingen zijn wat aparter maar niet direct verontrustend. Het is in ieder geval dat je zoon iets dwars zit, dat kan nog peuterpuberteit zijn (ja, dat kan zo laat!) maar aangezien hij er al vanaf begin af aan last van heeft is het waarschijnlijk iets anders. ik vind het niet (voor zover het te beoordelen is) typerend voor autisme of adhd. maar aangezien hij zich niet goed voelt en jij je zorgen maakt, lijkt me verstandig zijn gedrag eens te laten beoordelen door een deskundige. via je ha of het cb kun je advies krijgen waar je dat kunt laten doen.
ja, naar autisme en adhd heb ik ookal gekeken, maar daar kan ik het ook niet direct bij plaatsen. sommige dingen wel, maar ja, dat is bij iedereen wel denk ik.
De kinderen van mijn schoonzus willen ook hun hele leven alleen maar mama, mijn zusje idem dito (is nu volwassen, maar zit nog steeds in de mamafase) en ook mijn dochter is erg op mij (hele leven). Ook hang aan rituelen en gewoontes is menselijk, reactie wellicht wat meer leeftijd gebonden (al reageren heel veel mensen nog als een peuter als iets anders gaat dan ze willen, kijk maar op de gemiddelde werkvloer ). Ook dat slechte horen kan verklaard worden door opeenvolgende verkoudheden. Daarnaast zijn sommige kinderen erg geconcentreerd op één ding en horen dan niets meer om hen heen. Niet alleen kinderen trouwens: ik heb daar ook last van . Als je eerst echt contact zoekt met je kind: dus jullie kijken elkaar aan, hij weet dat jij met hem communiceert - hoort hij je dan ook niet? Ik heb het niet goed geformuleerd denk ik. De dingen die jij noemt zijn mijns inziens (maar je vroeg om ervaringen) geen vreemde dingen. Alle dingen zie ik in meer of mindere mate bij mijn eigen kind of die van andere terug. Zoals jij jouw kind omschrijft zo zou ik kindje G kunnen omschrijven (kind van een nabij persoon). Bij G. heeft dit te maken met de manier waarop G in elkaar zit én de manier waarop moeder + vader daarmee omgaan. Maar nogmaals, als jij je zorgen maakt: schakel een deskundige in, via cb of via ha. Ik vraag me wel af: Hoe reageer jij als je zoontje om jou gilt? Hoe reageert je man? Hoe reageren jullie als hij niet meer naar het zwembad wilt?
Als jij het gevoel hebt dat er iets is, zou ik gewoon naar de ha gaan. En daar in ieder geval je verhaal doen, misschien samen met je man. Ik ben van mening dat je het als moeder (of vader) best een beetje kan aanvoelen, je ziet meer dan anderen, dus als er iets "mis" is weet jij dat het beste. Dus ik zou gewoon even gaan praten. Sterkte hoor, voor jou en je man, lijkt me niet makkelijk allemaal!
TS: alles wat jij tot nu toe hebt beschreven had ik over onze oudste zoon kunnen schrijven. Vigo is geobserveerd wegens dit gedrag en er zijn toch wel een aantal dingen naar voren gekomen. Zo begint hij straks ook op het speciale onderwijs. Het kan sowieso geen kwaad om hier eens met het CB en/of huisarts over te praten. Misschien kun je ook het Intergraal Vroeghulp Team inschakelen en je verhaal daar doen.
Meid het is nog of heb ik dit geschreven. Echt dit is waar ik vandaag echt ff op vast liep! Ik heb soms wel enigszins het idee dat het ook wel komt door niet lekker in hun vel zitten. Ze zijn daardoor erg prikkelbaar en ook overgevoelig. Ons meisje heeft nog steeds verborgen reflux en ze is overgevoelig voor de meeste voedingsstoffen. Ze kan niet tegen medicatie. Maar ik zit soms echt met mijn handen in het haar ivm haar gedrag. En dan weet ik ook grotendeels dat het komt omdat ze niet lekker in dr vel zit maar het is MOEILIJK., Ze is zo explosief, zo typisch ook in veel dingen! En als ik haar vergelijk met andere leeftijds genootjes en dat zijn er veel dan is zij gewoon heel anders! Ze is veeeeel explosiever, duidelijk in wat ze wil. Er zijn mensen die wil ze niet eens aankijken., En dit heeft ze al vanaf dat ze er is. In het ziekenhuis waren ze ook altijd erg verbaast over haar. Tsja ik zal er geen stempel opdrukken dat vind ik onnodig, maar moeilijk om er mee om te gaan is het zeker! Zou soms willen dat ze niet zo doordacht en moeilijk was. Gewoon eens lekker KIND zijn. Maar goed hoop dat er ooit een dag komt dat ze mij kan vertellen wat er precies is. Dus meid ik weet hoe jeje voelt! Het is moeilijk te omschrijven het gedrag, maar je voelt als moeder gewoon dat ze anders zijn dan leeftijdsgenootjes.
@ salapio: als hij niet naar het zwembad wil, dan (terwijl je eigenlijk weet dat hij super graag wil) dan laat ik hem. dan komt hij na een half uur dat hij toch wil, maar dan heeft hij dus pech. ben geen zotje. mijn man heeft het deze week geforceerd en dat leverde een hele schreeuw en schoppartij op. het lijkt erop dat hij eerst een hele lange aanloop nodig heeft voordat hij iets gaat doen. ditzelfde geld voor aankleden, weggaan voor boodschappen oid. als hij om mij vraagt als mijn man iets met hem wil doen, dan heeft ie pech, dan gaat mijn man het ook doen. kost wat het kost. als ik met mijn zoon aan het praten ben, dan hoord hij het wel. maardan moet hij me eerst echt aangekeken hebben zodat hij ook weet dat er tegen hem gesproken wordt. ik vraag me dus idd af of hij gewoon zo is, of dat er diepere problemen zitten. @ foxter: mijn gevoel heeft tot nu toe altijd gelijk gehad als ik dacht dat er iets niet goed was, dan was dat ook zo. daarom heb ik nu ook zoiets van, is het wel of is het niet goed. @ minyaweth: is dat net zoiets als bureau vroeghulp? van stichting mee? ik moet gelukkig deze week naar het cb, ik zal het eens overleggen. nog een voorbeeld: vanmiddag was mijn zoon boven met mijn man, en ze wilden naar beneden gaan. mijn zoon ging helemaal over de rooie omdat ik moest komen om hem naar beneden te dragen. niet gedaan natuurlijk. komen ze beneden is ie helemaal over de zeik. niks meer mee te beginnen. na een minuut of 5 gemopperd te hebben begon hij meteen na het schreeuwen te lachen en ging weer spelen. alsof hij gewoon van de ene bui in de andere valt.
horselover, ik wil er niet een stempel op zetten, juist niet. want ik wil niet dat iemand hem anders gaat behandelen omdat hij weet ik veel wat heeft. maar ik zou wel graag iemand spreken die me wat handvaten kan geven want de gebruiksaanwijzing wordt echt heel lang nu.
Ik zou als ik jou was idd contact opnemen met ha of cb en het met hun bespreken. Er zijn wel wat dingen in jou verhaal, die ik herken bij mijn zoontje en wij lopen inmiddels bij de kinderpsycholoog. Volg je gevoel!