hallo dames moet even mijn verhaal kwijt mijn mama ligt in het ziekenhuis ze is eigenlijk nog erg jong (45) en het gaat niet zo goed met haar . zal beginnen bij het begin . mijn mama heeft cvs en fybromialgie twee jaar geleden heeft ze in het ziekenhuis gelegen in coma een de beademing en had ze 1op 100 dat ze erdoor ging komen . ze is er doorgekomen maar heeft de raad van de dokters wat in de winde geslagen . Nu ligt ze terug in het ziekenhuis(sinds 8dagen ) met een bloedvergiftiging longontsteking kapotte lever . geen enkele waarde in haar bloed was goed . Ik ben zo bang haar te verliezen aangezien er nog steeds geen verbetering is . de dokters zeggen enkel afwachten afwachten pfff daar word ik zo wat zot van . in eerste instantie leek het minder erg als de vorige keer omdat ze zelf nog kon ademen bet mehulp van een zuurstof masker , maar nu ligt ze weer in een kunstmatige coma aan de beademingsmachine . Ik heb momenten dat ik niets anders doe dan huilen en momenten dat ik egoistisch ben en enkel aan mijn toekomst denk daar voel ik me dan gelijk weer schuldig over . Wat moet ik doen ik weet het gewoon niet Ik heb mijn mama nog nodig en ik heb zoveel bang dat het verkeerd gaat aflope . Ze woont ook niet bij de deur 160 km verder. De dag voor ze naar het ziekenhuis werd gebracht zijn we daar nog op bezoek geweest met ons kleine prinsesje vorige week was ze ziek en ik had gelijk bang dat het zeer ernstig was en iets had overgekregen van mijn mama . direct naar de ha geweest maar bleek om een kleine verkoudheid en een oorontsteking te gaan . sorry dat het verhaal zo wat van de hak op de tak springt maar moest het even kwijt groetjes
Niemand wil zijn moeder verliezen, dat is echt vreselijk helemaal als je (net) zelf moeder bent! Snap ik helemaal hoor! Ik hoop écht voor jou en natuurlijk ook voor je mams dat ze toch nog mag opknappen! Veel kracht en sterkte gewenst!!!
dank u die onzekerheid houd mij nog het meest bezig en die "haat' ik het meest de dokters willen ook niets zeggen over haar kansen omdat ze twee jaar geleden zo slecht geweest is en niks reserves meer heeft
vinden jullie het vreselijk egoistisch van mij dat ik ondanks alles toch nog aan mijn toekomst en gezin denk ???? ik voel me zo schuldig als ik en mijn man weer eens bezig zijn over een tweede kindje en als we eens intiem zijn met elkaar denk ik bij mezelf "waar ben je mee bezig mama ligt daar zooo en jij denkt aan sex"
Ten eerste sterkte, weet ongeveer wel wat je doormaakt, mijn moeder heeft ook een aantal keren in het ziekenhuis gelegen en elke keer was weer de vraag wanneer gaat het mis?? Ten tweede, nee het is zeker niet egoïstisch, je toekomst veranderd door het hele gebeuren en wat de uitkomst ook mag zijn. En dat je intiem met je man wilt zijn is ook niet egoïstisch, je leven gaat door ondanks dat mam in het ziekenhuis ligt, en je gaat geregeld op bezoek en vraagt hoe het gaat enz. dus nee je bent niet egoïstisch, je bent een mens met gevoelens. Zowel naar je moeder als naar gezin toe.
dank u voor de reacties @sasjuh fijn dat jij er zo over denkt voel me al wat beter nu ik weet dat er toch nog mensen zijn die me gelijk geven ivm denken aan de toekomst en men gezin en ik ga idd geregeld op bezoek en bel elke dag met men papa om te horen hoe het gaat en inderdaad elke keer de vraag wanneer gaat het mis . Ik zit ook met de vragen wat als het mis gaat ik heb nog een broertje van 7 jaar en die zegt nu al " mama gaat een engeltje worden " en hij huilt zeer vaak dan voel ik me ook schuldig dat ik niet elke dag naar hem kan om hem te troosten en wat te proberen afleiden
Meis, wat vreselijk voor je. Die onzekerheid vreet aan je, ik spreek uit ervaring helaas. Altijd maar die vraag 'of het nog wel goedkomt' , en zelfs de vraag 'wanneer gaat het mis'.... Ik leef ontzettend met je mee. En NEE, je bent niet egoistisch. Je bent kortgeleden mama geworden, je moet juist ook aan jezelf en je gezin denken. Ik hoop en duim voor jullie dat je moeder de kracht heeft er weer bovenop te komen. Als je het op kunt brengen wil je ons dan op de hoogte houden??? Liefs en voor jou ook heel veel kracht toegewenst!
Allereerst heel erg veel sterkte!! Dit moet zooo ontzettend zwaar zijn. Maar nee ik vind je absoluut niet egoistisch hoor. Ook jou leven gaat door hoe moeilijk het ook is. Ik denk dat jou mama dat ook zeker wel weet hoor. Voel je eigen niet schuldig. Nogmaals heel vel sterkte!
ik zal hier neerzette als er verbetering of verslechtering is van zodra de dokters iets meer willen en kunnen vertellen
dank u vind het zeer fijn om mensen te hebben die begrip tonen en meeleven zo heb ik het gevoel dat ik er toch niet alleen door moet
Houdt het ziekenhuis je wel op de hoogte?? Toen mijn vader zo ziek was mocht ik ten alle tijden bellen met de afdeling. Dat idee gaf me wel een stukje rust..
mijn papa en zus bellen elke dag over mama en zij gaan elke dag en bellen meerdere keren en als er iets gebeurd verwittigen ze mij ook aangezien ik zover woon en niet elke dag langs kan ik mag ook elke moment bellen maar het enige ik te horen krijg is 'afwacgten kunnen nog niets zeggen aangezien ze geen enkele reservesv heeft ' dus kan ook enkel maar wachten op nieuws