Één kind meer verwend?

Ik wil het ook niet verwend noemen hoor.
Maar ik ken ouders die kun hun kind wel echt verwennen.
Die hoeven maar met hun vingers te knippen en het is er.
Daar erger ik me soms echt enorm aan. Het is nu een laptop maar hoe is het als het kind ouder is? Dan hoef je niet meer met een laptop aan te komen denk ik.
Nee ik hou dara dus echt absoluut niet van he.
Ik heb 3 kinderen en ik verwen ze dus absoluut niet.
Het moet leuk blijven,en normaal.
Ik vind buiten spelen veel belangrijker dan een kind wat continue binnen achter een wii zit bah!

 

Wij hebben ook maar 1 dochter en helaas zal het er ook maar bij 1 blijven.
Ik ben van mening dat een kind niet per definitie verwend word als het geen broertje/zusjes heeft maar ik denk wel dat je (on)bewust makkelijker dingen koopt omdat je er maar 1 hebt.
Althans in mijn geval is dat wel zo.
Zo heeft ze nu heel erg de fase van dat ze alleen maar jurkjes en rokjes aan wil en geen broeken meer.
Ik had nog niet veel rokjes want ze had daarvoor juist een broekenfase gehad en op zaterdagochtend wou ze dus een rok aan.
Deze hing niet in de kast dus dan staan we een uur later bij de winkel om wat leuke (vingino) rokjes te scoren.
En mijn dochter is dol op pony's/ paarden en ik heb zelf ook altijd gereden dus als dochterlief over 3 jaar nog steeds fan is van paarden zal er hier wel een pony voor haar komen.
Als ik 2 of 3 kinderen zou hebben zou ik dat minder snel doen ( tenzij broer/zus ook gek op paarden zou zijn)
Dochterlief en ik gaan wel minstens 1 keer in de week gezellig samen ergens cappuccino drinken of uitgebreid lunchen in een bistro.
En toen ze de Dora laptop zag bij de Bart Smit en 3 dagen later geopereerd werd ben ik wel snel vanuit het ziekenhuis naar de Bart Smit gefietst om die laptop te kopen. (terwijl een leuke ballon ook genoeg was geweest)

 

Mijn schoonouders doen (vind ik) echt raar om er zeker van te zijn dat hun beide zonen evenveel krijgen. Zo kregen wij bij onze verhuizing een envelop met een bepaald bedrag, want mijn zwager had voor exact dat bedrag een schilderij gehad toen hij ging verhuizen. Dus mochten wij ook voor dat bedrag een schilderij uitzoeken. Ook toen ik vertelde dat ik zwanger was, was bijna de eerste reactie: De kinderwagen krijgen jullie van ons, want [zwager] heeft hem ook van ons gehad!

Heel fijn, om dingen te krijgen, maar ik ben helemaal niet zo opgevoed. Ik kreeg wat als ik het nodig had... En op het moment dat wij die envelop kregen, hadden we dat geld helemaal niet nodig. Dus een bosje bloemen was ook goed geweest...

Ik vind het allemaal een beetje vreemd.... Ik let er echt niet op wie wat krijgt, maar mijn schoonouders hebben er schijnbaar een punt van gemaakt... Ach ja, misschien wel vanuit de angst om het ene kind onbedoeld voor te trekken?

 

Denk niet dat dat aan het hebben van 1 kind hoeft te liggen. Ik heb er (nu nog) 3 maar die komen ook om in het speelgoed, hebben een eigen speelkamer en allemaal een eigen slaapkamer. De oudsten dubbele fietsen gaan 2x per jaar vliegen naar vakanties en nog eens met de auto. We hebben 3 tv's incl videorec en dvdspelers in huis. Maar ik vind ze niet verwend. Het is niet dat ze maar een kick hoeven te geven en dat dan hetgene komt waar ze om vragen. Ze moeten ook zelf sparen van zakgeld ed. Ik denk dat het daar meer om draait dat ze inzien dat dingen geld kosten en dat je daarvoor moet werken wil je iets kunnen kopen.
(ok, ik heb óók weleens gehad dat middelste zei dat ze een nwe fiets wilde omdat hare te klein was en smiddags stond er een beach cruiser)

 

whaha, dat herken ik ook. Ze vroegen wat wij wilden hebben voor de geboorte van onze dochter. Ik weet dat ze best grote cadeau's geven, dus ik vroeg om een tripp trapp kinderstoel. Blijkt dat mn schoonzusje toendertijd een stoel gehad heeft die een paar tientjes duurder was. Toen we de stoel kregen zat er een envelopje bij, dus ik keek verbaasd, ja zei ze: de rest van het geld, zat 22 euro in ofzo.
Dat vond ik toch wel erg apart.

 

Lady en tulip, zo is mijn schoonmoeder ook! maar zij rekent zelfs de inflatie mee

 

Ik denk dat je je kind hiermee idd kunt verwennen. Het is namelijk OOK heel gezond dat je kind, naast dat het zich kan ontwikkelen met fijn speelgoed, leert om te spelen zonder steeds daarvoor alle benodigdheden zomaar aangeleverd te krijgen.
Als je kind namelijk altijd maar alles heeft wat het nodig heeft om mee te spelen, leert het gewoonweg niet om eens zelf iets te bedenken/zelf uit een verveling te komen/zelf iets te maken of fabriceren of om gewoon te spelen met niets, (als in: ook kunnen spelen als er niets of niemand voorhanden is).
Is gewoon altijd zoeken naar de gulden middenweg: zolang jij je kind ook dagelijks even laat spelen in d'r eentje en niet elke keer als ze zich verveelt haar weer even opstart met het een of ander, loopt het wel los en lijkt het mij een evenwichtige situatie. Maar is het zo dat jij elke keer aandacht geeft als het haar zelf even niet lukt om te spelen, dan denk ik idd dat je je dochter verwent.
Of da zo is, kan ik uit je startpost zo niet halen

 

Of misschien ligt het aan je zwager? Ik heb het ook niet zo hoor, kan me niet zo boeien wat mijn broer en zus van mijn ouders krijgen, wij krijgen genoeg van ze zelf, dus ik heb niets te klagen.
Maar ik weet dat mijn zusje bijvoorbeeld dingen wel erg langs de meetlat kan leggen, dus ik hoor mijn ouders nogal eens roepen als zij iets gekregen heeft van: Binnenkort maar eens kijken wat we voor jullie mee kunnen nemen. Dan zeg ik dus ook vaak: joh, wat maakt mij dat nou uit?

 

whahaha, nee zo erg is hier gelukkig niet.

rozemarijke, in ons geval niet denk. Mijn schoonzus weet echt niet wat wij krijgen voor onze dochter en ik weet ook niet wat zij 7 jaar geleden voor haar kids kreeg.

 

Over tweedehands trouwens nog even: wij maken geen onderscheid tussen nieuw en tweedehands. We kopen regelmatig tweedehands omdat dat voor onszelf enorm scheelt, maar we zeggen dus niet van: och, het is maar tweedehands, dus kan wel wat extra dan. Een kind maakt dat onderscheid namelijk ook niet: alles wat nieuw in huis komt, is nieuw voor je kind en als dat te veel gebeurt, denkt je kind toch echt dat alles maar zomaar in huis gehaald kan worden.
Er komen hier dus nieuwe spullen in huis als dat nodig is, en als het even kan wachten tot een verjaardag of speciale gelegenheid, doen we dat dus ook. Maakt dan niet uit of we het nieuw moeten kopen of tweedehands, (of krijgen).

 

@Tulip: ja, soms komt het heel erg vanuit de ouders, maar kan dus ook aan de kinderen liggen
Overigens: mijn ouders vertellen ook lang niet alles wat de anderen krijgen, maar op de een of andere manier is zuslief daar toch altijd weer precies van op de hoogte... tja... zou het komen omdat ze de jongste is? (En vroeger wel lichtelijk verwend is, omdat mijn ouders zich schuldig voelden omdat mijn vader ziek thuis zat en mijn moeder aan het werk moest, terwijl zij nog maar 2 was?)
Ik heb dat naar anderen toe zelf dus ook niet: met verjaardagen koop ik een leuk kado, en behalve dat ik een max bedrag heb, (gewoon omdat ons budget niet oneindig is ), ga ik niet voor iedereen precies hetzelfde bedrag vol zitten te maken. Iets is leuk of niet, en dat maakt het waardevol voor de krijger, niet zozeer de prijs die het in de winkel gekost heeft...

 

@rm, zo doen wij dat ook bij cadeau's een richtlijn, maar niet tot de laatste euro's volmaken. Een keer iets meer en een andere keer iets minder.

 

Overigens weet een kind echt niet of een kado nieuw of tweedehands is. Elk dingetje dat een kind krijgt is een kado, een nieuw iets.
Of dat nou van 10 andere kinderen is geweest, dat weten zij niet, en dat maakt niet uit.

Dus een kindje dat 100 tweedehandse speeltjes heeft, heeft eigenlijk net zoveel als een kind met 100 nieuwe speeltjes.

 

@Justme: dan zou ik me niets aantrekken van je buurman en gewoon je ding doen.

Iemand vertelde mij ooit een verhaal, en dat vind ik altijd wel een mooie:
een oude man, een jongen en een ezel lopen over het strand: de jongen en de man naast de ezel. Komt er iemand langs en die zegt: Jullie zijn niet wijs, ga je naast die ezel lopen? Ga er lekker opzitten man, hoef je zelf niet te lopen!
Dat doen ze en zo gaan ze verder. Komt er weer iemand langs en die zegt: Joh, wat zielig voor die ezel, jullie met z'n tweeen zijn veel te zwaar!
Dus de oude man stapt af en zo gaan ze verder. Komen ze een eindje verderop weer langs iemand en die zegt tegen de jongen: Foei toch, laat jij die oude man lopen, en jij met je jonge benen zitten?
Dus de jongen stapt af en laat de oude man op de ezel zitten en zo gaan ze verder. Het duurt niet lang, of er komt weer iemand langs, die direct tegen de oude man zegt: Dat kun je toch niet maken, jij op die ezel en dat kind maar moeten lopen?

Je snapt de clou wel, denk ik?

 

ik heb 2 kinderen maar ik doe precies zoals jij hoor. Ik koop gewoon wat ik wil kopen. Dus dat maakt volgens mij niks uit of je nou 1 of 2 kinderen hebt.

Tweedehands koop ik ook vaak. Dat is een beetje een hobby van me maar ook een beetje voor het milieu. Ik vind het zo zonde dat alles maar nieuw gekocht moet worden, dingen voor babys gaan zo kort mee en dan verdwijnt het weer, hop op de plasticberg in de stille oceaan die toch al zo groot is als spanje en frankrijk samen... Dan denk ik als elk product door 2 gezinnen wordt gebruikt is het toch weer de helft minder...

 

Ik zou zeggen Ja en Nee; ik denk dat het er inderdaad ook een beetje aan ligt hoe de ouders hierin staan. TS geeft al een aantal voorbeelden over bv. een kleurboekje, een leuke beker, dat soort dingen. Daar schrik ik ook echt niet van, ik denk dat ik daar ook wel heel makkelijk in ben. Maar op 1 van mijn vorige oppas-adresjes was het meisje in kwestie ook het enige kind, en ik weet wel dat haar karakter ook een beetje meespeelt, maar zij is naar mijn mening echt "verkloot" als we het hebben over verwend worden. Daar bleef het niet bij een kleurpotloodje o.i.d.; nee, ze jengelde altijd net zo lang door totdat ze het nieuwste van het nieuwste had, denk aan de Nintendo DS, de Wii, dat soort grote en dure dingen. Echt een verwend dreinkind ook, en ik had het idee dat papa en mama het maar een beetje aankeken. Maar goed, nu is ze bijna aan het puberen en is er dus helemaal geen land meer mee te bezeilen; ik ben blij dat ik daar niet meer oppas, mag ik dat zeggen?

 

Laten kletsen meid!
De ergst verwende kinderen die wij kennen zijn die van mijn schoonbroer en die zijn met 3.

Pf, is opvoeding niet of het kind alleen is of niet.

Ons meisje blijft ook alleen hoor. Wat de wereld er ook van vindt...

 

nou, het klinkt helemaal niet vreemd hoor! En al kocht wel je wel allemaal duur speelgoed en merkkleding, dat mag je toch zeker zelf weten? Verwend heeft volgens mij niet zoveel met spulletjes te maken of met enig kind zijn, maar met opvoeding. Welke waarden en sociale vaardigden geeft je je kindje mee? Dat gaat veel verder dan een nieuwe zandbak of ralph lauren polo.

Hier ook 'maar' een kindje in een buurt waar het hip is om er drie te hebben. Gelukkig nog geen opmerkingen over een tweede maar die komen vast nog wel. Ach, ik mompel dan wel wat over egoïstisch voortplanten op een toch al overbevolkte en uitgeputte aarde

Je doet het nooit goed, tenzij je zelf achter je keuze staat (als het al een keuze is, want wie weet lukt een tweede niet.). Jij moet ze tenslotte opvoeden.

 

Ik heb niet alles gelezen maar hier komen onze kids ook om in het speelgoed. Als sinterklaas weg is, staat hier een berg speelgoed daar wordt je niet goed van. Van alle kanten wordt het hier naartoe gebracht. Soms vind ik speelgoed waarvan ik niet meer wist dat ze het hadden. We hebben dan ook familie die graag geeft en veel vrienden waar ze vanalles krijgen. Niet alles helemaal nieuw trouwens. Daar kun je jaloers op zijn of je gunt het ze. En als je er drie hebt dan heb je je handjes vol. Die willen alle drie aandacht van mama en papa en jullie hebben maar 1 kindje dat aandacht wilt. Dat gaat meestal wat georganiseerder dan met drie kindjes. Ik denk dat jullie buurman een beetje jaloers is.