Wow wat een moeilijk en gevoelig onderwerp is dit zeg! Als ik de moeder van de tweeling was zou ik ook willen dat er alles aan gedaan zou worden om mijn kind(eren) te redden. Onze zoon is geboren na bijna 30wk en heeft de nodige problemen meegemaakt in de couveuse, maar bij ontslag werd ons verzekerd dat hij zich volledig normaal zou gaan ontwikkelen. Helaas bleek op 2a3 jarige leeftijd dat dit niet het geval was. Hij liep motorisch en verstandelijk behoorlijk achter. Hij heeft dan ook jaren fysio gevolgd en zat op het speciaal onderwijs. Nu is hij 14 en zit op een "gewone" hogere school en we zijn ontzettend trots op hem!!!!! Ik weet dat er idd ook kindjes zijn die met 26wk geboren worden en waar niets mee aan de hand is in de toekomst. Over de ontwikkeling valt dus weinig te zeggen. Wel vind ik het raar dat er blijkbaar in verschillende ziekenhuisen andere regels worden gebruikt wat betreft vanaf welke zwangerschapsduur gaan we behandelen. Ik vind dat ieder kindje een kans verdiend en dat dat in de loop van de behandeling besloten kan worden of er verder behandeld word. Het is toch niet te verkroppen als je kindje 1 dag te jong is voor behandeling Wat betreft abortus tot 21 weken, dat is ook zo'n onderwerp waar je makkelijk over kunt oordelen als je niet in de schoenen staat van iemand die in zo'n situatie zit.
pfff ik denk dat je als ouders wil dat er gevochten word voor je kind/kinderen.... zal er niet aan moeten denken om nu al te moeten bevallen van de twin!! en ja het kan nu goed met ze gaan maar het resultaat zie je volgens mij pas met 5 jaar zoals ik heb gehoord..... En tja wat is een grens.... hier in nl volgens mij 24 week maar heb gehoord in spanje met 20 week of boven de 500 gram tja.... Denk dat iedereen hier een andere mening over heeft en dat je dat moet respecteren je kunt niet in hun verleden kijken of in hun situatie... zo is iedereen uniek in hun inlevings vermogen en denken, en laat daarom iedereen in hun waarde en de artsen weten echt wel wat ze doen!!!
Waarom? Ik denk dat je hiermee illustreert wat ik in mijn eerste zin zei. Het is een heel emotioneel onderwerp. Als mijn opmerking lullig is naar jou, dan is die dat ook naar mij. Je hoeft niet uit te leggen waarom je het als lullig ziet, ik wil je alleen maar vertellen dat de opmerking niet zo bedoeld is. Ik begrijp dat dit een heel emotioneel onderwerp is voor je, begrijp dat het dit voor mij ook is, mijn dochter zat maar één dag van die 21 weken grens af waar we het hier over hebben! Ze lag bovendien perfect op schema, was voor zover bekend gezond en als we op de levensvatbaarheidsgrens hadden gezeten, hadden we ook die beruchte 48 uur gehad om mij medicijnen te geven, opdat zij een grotere kans had. Die ene dag was voor mij zeer haalbaar geweest, ik heb hier niet de behoefte op de medische details in te gaan, maar neem dat even van mij aan, ruim 3 weken was beslist niet haalbaar. Ik ben dus helaas ook een 'ervaringsdeskundige' als het op het bediscussieren van die 21 weken grens aankomt. Niet omdat ik ervaring als ouder met een kind op de NICU heb, maar omdat, als die grens van 21 weken realistisch was geweest, het ook realistisch is die grens naar mijn dochter door te trekken. De reden dat we de 21 weken niet gehaald hebben, is dat er alles aan gedaan is om te zorgen dat we er nog maanden bij zouden krijgen.
Het blijft een moeilijk onderwerp denk ik... Maar elk kind is anders en je weet nooit hoe een kind zich gaat ontwikkelen het kan ook goed komen... Ik ben zelf 23 jaar geleden met 28 weken geboren voor die tijd ook extreem vroeg... Ik heb verder geen ontwikkelingsstoornissen is liep zelfs omgerekend al met 9 maanden... wel ben ik erg blij voor die ouders, dat hadden ze denk ik niet durven dromen. Ik hoop dat het goed blijft gaan met dit kindje... Ook ik vind de abortustermijn voor gezonde kindjes van 24 weken extreem hoog en die mag flink naar beneden wat mij betreft...
Mijn reactie over dat ik me stoorde aan sommige mensen was absoluut niet aan jou gericht Berte. En als je mijn eerder post had gelezen had je dat ook kunnen weten aangezien ik al eerder als reactie had geschreven dat je ongetwijfeld veel weet hiervan door wat er is gebeurd met je dochter.
het is werkelijk alsof je mijn zoon en dochter beschrijft, en dan heb ik nog een derde die daar ergens tussenin hing. En je hebt helemaal gelijk!
nee ik snap dat wel maar het gaat mij er eigenlijk om dat kindjes van welke week ook die levend geboren worden gewoon niet geholpen worden, als een kindje overleden is tijdens geboorte ja dan kun je die niet meer tot leven wekken, maar nu word er als je met 21-22-23 weken bevalt helemaal niets gedaan en overlijd het kindje hoe dan ook daar zit ik mee dat vind ik vreselijk
Ik vind dat ook vreselijk hoor, heb het bij mijn beste vriendin meegemaakt (22 weken). Daarom heb ik daarover een gesprek gehad met een van de bekendste neonatologen in Nederland. Ik lag toen met 27 weken i het zkh en hij kwam praten over de kansen e.d. als mijn kindjes met die termijn zouden komen. Toen hebben we het gehad over die min. termijn, en hij vertelde dat veel landen om ons heen al veel eerder behandelen. In Nederland hebben de neonatologen met elkaar een ondergrens afgesproken, die grens is getrokken bij een termijn waarbij zij hopen dat ze de baby kwaliteit van leven kunnen bieden, niet alleen leven op zich. En hij vertelde dat het toch elke keer een enorme gok was, en dat het elke keer weer verschrikkelijk is om een kindje te laten gaan. Maar er is volop ontwikkeling, wat ze 2 jaar geleden niet konden doen, kunnen ze nu wel. En ik denk dat de termijn in Nederland op gegeven moment nog verder omlaag zal gaan.
ik hoop het echt ik vind elk kindje dat levend geboren word moet een bepaalde kracht in zich/haar hebben dat ze de bevalling (wie op zich al heel zwaar is) overleeft hebben, het blijft natuurlijk moeilijk maar dat met die grens werken, zoals iemand zei kindje geboren 23wk 6 dagen word niet geholpen, maar zou datzelfde kindje een dag later geboren worden dan wel ik zou dat niet kunnen verkroppen
ik heb er zelf helemaal geen ervaring mee gelukkig, maar ik snap jou gedachtegang wel. Dat het straks op een dag afhangt of ze je kindje helpen of niet. Ik geloof idd ook wel wat Berte zegt dat sommige kindjes daar niet beter uitgekomen zijn en dat het voor hen een lijdensweg is, maar laat daar dan de ouders over beslissen.
Ik snap je kritische kanttekeningen wel hoor, maar die vetgedrukte snap ik echt niet? Een kind dat wel overleeft, dat is ten koste gegaan van andere kinderen? Hoe dan?
Ze bedoelt dat er waarschijnlijk heel vaak al een poging is gedaan om er een kindje van 21 weken doorheen te 'slepen', wat meestal dus niet lukt, maar die baby's hebben dan wel een lijdensweg achter zich. Terwijl ze hier (in Nederland) ervoor kiezen die kindjes dat niet aan te doen.
Mijn zoontje is met 22 weken geboren en pas na 1,5 uur overleden. Hij is huilend ter wereld gekomen maar iedereen stond erbij en keek ernaar. Het protocol was toen niet behandelen onder de 25 weken. Dat het protocol zo is, daar kan ik vrede mee hebben. Waar ik geen vrede mee kan hebben is dat er helemaal niets aan werd gedaan om het kindje te `helpen`. Moord en brand wordt er geschreeuwd... nee we behandelen niet, we doen niets...het zal geen menswaardig bestaan krijgen. We kunnen dat zo´n kleintje niet aandoen... Ik vind het helemaal niet menswaardig om zo´n klein hummeltje op deze wijze te laten sterven. Dat het kindje uit het desbetreffende artikel het heeft gered vind ik echt heel fijn... en ik ben oprecht blij voor de ouders. Had ik persoonlijk de keuze gehad dan had ik ook elke strohalm aangegrepen. Of dat nu wel of niet goed is..daar kan ik eerlijk gezegd niet over oordelen. Is het verstandig...waarschijnlijk niet. Maar feit is wel dat het kindje alle medische zorg heeft gehad net als het broertje... Misschien heeft hij wel medicatie gekregen op het het laatst om hem zachtjes te laten gaan. Mijn kindje heeft helemaal geen medicatie of wat dan ook gehad en dat doet me wel heel erg zeer.
ik kan mij jouw gevoel helemaal voorstellen, als ze dan niks doen om hem te laten overleven, laat hem dan vlug en pijnloos sterven. Wat zal het idd moeilijk zijn voor jou om zoiets te lezen.
Jee,hier word ik dus echt heel akelig en verdrietig van,vreselijk,kan me helemaal voorstellen dat je daar geen vrede mee hebt.
en dit bedoel ik en dat vind ik vreselijk waarom in hemelsnaam niet zo een kindje helpen, je hebt nu niets aan mijn bericht maar dit bedoel ik dus duidelijk te maken vreselijk anderhalf uur naar je kindje kijken en niets "mogen" doen hier moeten ze wat aan doen
Ik denk dat de meesten hier vanuit gevoel reageren en niet objectief en met kennis van zaken. Het is fijn voor die ouders dat tenminste 1 kindje het gehaald heeft ,maar het is een illusie om te denken dat nu iedere baby geboren met 21 weken geholpen kan worden. Gelukkig voor ons hoeven wij die beslissing niet te maken maar doen artsen dat. Als je zelf in die situatie gezeten hebt geloof ik dat dit bericht zuur is. Alhoewel ik soms ook lees dat ouders de keuze van de arts wel begrijpen. Het verdriet is er niet minder om.
Helaas moeten artsen in NL zich aan die "fijne NL "protocollen houden. Men schrijft voor: het mag, dus helaas staan artsen met de rug tegen de muur. Ik denk dat veel ouders idd die strohalm grijpen als ze die aangereikt worden. Brigges wat een erg verhaal. Dit slijt nooit denk ik