Huilen is wel 1 van de weinige middelen waarmee ze zich kunnen uiten, dat wel. Maar ik geloof niet zo dat het een aangeboren instinct is om de moeder mee te roepen. En ik vraag me ook af hoe ze dit zouden moeten hebben onderzocht? Dit is gewoon theorievorming, niets meer. Wat betreft het verhaal van TS, ik heb de poll niet ingevuld. Ik vind het heel moeilijk om dit voor iemand anders te bepalen. Ik merk in het geval van mijn jongens dat mijn gevoel hierover per moment en situatie verschilt. En daar probeer ik naar te luisteren.
Wij hebben nooit laten huilen. 's Nachts huilend wakker worden werd dan opgevangen door wat melk te geven. Daarna gingen de meiden altijd weer lekker verder slapen. Dit gedaan tot ruim 1,5 jaar en toen was het huilen in de nacht over. Hier was het altijd veel erger tijdens sprongetjes. Dan werden ze standaard wakker in de nacht en wilden dan echt een fles hebben. Nou prima, dat deden we dus ook. Ik ben zelf heel erg tegen het laten huilen! En baby huilt niet voor niks. Er is iets aan de hand. Kan honger zijn, dromen, verlatingsangst of sprong of wat dan ook. Als een baby gewoon gelukkig is, dan slaapt hij lekker door en wordt misschien wel wakker, maar huilt dan niet, laat staan krijsen.... Na verloop van tijd gaat het huilen in de nacht vanzelf over, want je baby slaapt het liefst ook de hele nacht door. Het is even zoeken naar wat voor jou kind het beste werkt... bij je in bed nemen, flesje geven, even troosten, wiegen noem maar op.... Wat voor de een werkt hoeft voor de ander natuurlijk niet te werken....
Ik hoop echt dat jouw methode werkt! Ben bang dat wij het toch ook zo gaan doen............. toch blijft de angst dat we het zelf in de hand werken dat hij dus steeds wakker wordt, maar de tijd zal het leren......
Hier gaven we Ms K gewoon een klein flesje warme melk en dan sliep ze weer verder. Bij Mr K hielp het toen goed dat we heb gingen verschonen , even eruit schone luier voor (ook al was de oude nog schoon) en dan weer naar bed Ik vertelde ze dan wel allebei altijd dat ze niet bang hoefden te zijn en als ze wakker werden 's nachts dat ze zich gewoon lekker om konden draaien omdat papa en mama wel gewoon bij ze waren en ook gewoon in hun bed lagen. Dit vertel ik ze nog steeds als ze om welke reden dan ook 's nachts wakker worden.
Dat wilde ik idd ook al gaan zeggen, ik aai hem een tijdje over zijn bolletje tot hij iets rustiger is en ga dan op de stoel naast hem zitten, eerst nog wat fluisteren tegen hem en daarna alleen maar zitten, ook dat kalmeert hem prima.