ik schreeuw niet tegen mijn dochtertje, ze is 2 en flink aan het peuterpuberen en daarnaast heeft ze A.S.S. wat het ook niet makkelijker maakt, bij haar werkt het alleen als ik haar recht aankijk en heel duidelijk praat en uitleg, schreeuwen daar blokkeert ze alleen maar van.
Er is natuurlijk een verschil tussen schreeuwen en stem verheffen. Schreeuwen doe je uit onmacht en stem verheffen meer om te laten weten dat het echt menens is. Ik ga echt niet als mijn zoon van 9 bijv. iets doet wat niet mag met een lieve en zachte toon zeggen dat hij dat niet mag doen. Nee vind dan wel dat er een bepaalde toon van boosheid in de stem moet zijn.
Nee, ik schreeuw niet tegen de kids. Bij Thirza heb ik dat sowieso nog niet gehad en kan ik toe met stemverheffing als ze echt eens niet wil luisteren, (maar ik zorg doorgaans dat ik dat voor ben), en bij de kids van mijn man kan ik wel eens stevig lopen mopperen als ze van die lekkere dagen hebben dat ze echt een minuut nadat je ze tot de orde hebt geroepen alweer doen wat je ze verboden had, maar schreeuwen doe ik niet, net als slaan. Vind ik gewoon niet gezond voor een kind en een teken van onmacht, dus mijn uitgangspunt is om je onmacht voor te zijn en dat lukt dus altijd wel (Soms juist door mijn man te vragen dingen over te nemen en het niet zelf te willen doen).
Ik heb nog nooit tegen Ties geschreeuwd. Ben echt een heel ongeduldig type, maar op de een of andere manier heb ik het gedukd met hem wel. Hij is echt een enorme driftkop maar het breekt me nooit op. We zijn heel consequent tegen hem, laatste keer is laatste keer, en klaar is klaar. Daar heeft hij veel baat bij. Maar wie weet groeit het mij straks met een tweede wel af en toe boven het hoofd. Ik kan het me iig wel voorstellen.
Nou ik verhef mijn stem wel vaker hoor....maar ik ben ook redelijk streng en vindt dat ze moet luisteren... In het hoekje staan gebeurt hier ook vaker...tja ze is nu op dit moment mij vaak aan het uitproberen en luisterd ze niet dan accepteer ik het 3 x maar de 3x keer gaat ze de hoek in. Ze mag best wel eens van mij schrikken als ze het echt te bont heeft gemaakt....
Nog geen idee..maar ik denk het niet.. ik ben best geduldig op dat gebied.. Mijn moeder schreeuwde veel (trauma's), mijn stiefmoeder schreeuwde veel (nog grotere trauma's) en ik heb ook een verschrikkelijke hekel aan moeders die vanaf de groenteafdeling van de C1000 naar de tijdschriftenafdeling roepen: EN NU HIERKOMEN ANDERS HEB JE EEN HEEEEEEL GROOT PROBLEEM...... PIETJE.... NU....1...2...3... HIERKOMEN NU.... Loop er heen, zeg dat je wilt dat pietje meekomt of leg hem uit dat die rustig boekje kan lezen maar niet weg mag lopen.. Ofzo. Maar dat geschreeuw, gebler en gedreig.. heb er niks mee
Uhm wacht meer eerst eens tot je je kindje hebt Kijk schreeuwen is absoluut niet goed natuurlijk...doe ik ook niet maar mijn stem verheffen echt wel soms. Gister nog in de schoenenzaak...ze luisterde voor geen meter en op een gegeven moment is het genoeg geweest...hup in het hoekje in de winkel Maar het ligt ook heel erg aan je kind, mijn dochters hebben absoluut temperament en soms moet ik wat harder zijn, maar vrienden van ons hebben zo`n gemakkelijk kind, zij fluisteren dus wel en praten op een rustige manier en gaan alles uitleggen enz bij mijn dochter werkt dat niet altijd Maar idd dat gedreig en geschreeuw in de winkel...en dan tellen ze tot 3......en een kwartier later zitten ze nog altijd tot 3 te tellen
Ja ik verhef mijn stem wel eens..... als het niet doordringt.... en tja... je hebt ouders die echt schreeuwen, maar daar heb ik wellicht minder een hekel aan... als ouders die hun kind helemaal niet corrigeren en ze maar de boel laten afbreken....., omdat ze de "strijd" niet aan willen gaan....
oh ja die zijn helemaal erg Ik heb een vriendin die alleen maar zit te zuchten en naar de papa roept...ook zo irritant:x
Het is idd niet voor te stellen hoe erg een kind je tot het uiterste kan drijven voor je er zelf eentje hebt
Ja ik heb weleens geschreeuwd tegen mijn kind. En hij is nog maar 6 maanden. Ik moet zeggen dat het al wel een hele tijd geleden is. Zoontje had reflux en sliep snachts zoooo slecht. Midden in de nacht werd hij dan wakker en hij bleef maar huilen. Dus ik heb in die nachten vaak geschreeuwd: hou gewoon je kop en GA SLAPEN! En zielig dat hij dan keek! Of ik stoot er een soort gegrom uit echt dat grrrrrrrrrrrrrraaaaawwhh geluid. Mijn vriend zegt dat het een oer gebrul is omdat ik klink als een dinosaurus. Elke keer als ik had geschreeuwd voelde me schuldig, dat arme hoopje ellende in mijn armen kan er ook niks aan doen dattie ergens last van heeft. Maar het lucht soms ook wel op, als je helemaal aan het eind van je latijn bent, als je kind werkelijk elk knopje in heeft gedrukt en al het bloed onder je nagels vandaan heeft gehaald ( hoe klein ze ook zijn, ze kunnen het bewust of onbewust). Dan vind ik het heeeeeeeeeeeel knap als je als nog rustig kunt blijven! Laatste tijd heb ik geen reden gehad om te schreeuwen maar weet wel zeker dat dat moment ooit nog eens komt .
Schreeuwen doe ik niet, m'n stem verheffen soms wel om tot haar door te dringen als ze weer eens volledig opgaat in een driftbui. Ik vind het zelf heel vervelend als er tegen me geschreeuwd wordt, dus doe ik dat zelf ook niet.
Als ik trouwens echt even helemaal gek van haar wordt zet ik d'r met wat speelgoed op haar kamer voor een minuutje of 10. Dan zijn we allebei afgekoeld en kunnen we er weer tegenaan .