Helemaal mee eens. Die frustratie als je kind alleen maar huilt herken ik wel bij mijn jongste. Die heeft ook een paar moeilijke maanden gehad en toen heb ik ook wel eens midden in de nacht geroepen "Wat wil je nou?!?!". Toen heb ik hem ook snel in de armen van mijn man gedrukt want ik kon er op dat moment echt niet meer tegen. Daar voelde ik me achteraf ook zo schuldig om, terwijl hij het niet eens meer weet Gelukkig gaat het nu een stuk beter met hem en heb ik die frustraties helemaal niet meer Tegen mijn jongste roep ik regelmatig wel met een lichte stemverheffing zijn naam. En er zijn van die dagen, niet vaak, dat ik zijn naam schreeuw. Of schreeuw "Hou eens op!". Maar dat is echt een enkele keer. In principe vind ik mezelf een vrij geduldige moeder En probeer ik er ook bewust op te letten dat ik rustig blijf als mijn zoontje werkelijk nergens zin in heeft. Al ben ik niet van de continue poeslieve aanpak. Als mijn zoontje iets doet wat echt niet mag, zeg ik dat wel met een duidelijke stem. Maar dat is niet de hele dag door. Als ik merk dat het wel vaker in het uur voorkomt bijv., neem ik wel bewust een stap terug. Want dan merk ik dat we in een negatieve spiraal komen die ook nergens toe leidt.
mmm dit vind ik kul eh dat je tegen een 6 jarige wel mag schreeuwen bij wijze van maar bij een 2 jarige niet omdat ze niks begrijpen mmm wil je mijn peuter even lenen dan whaha ik schreeuw er niet tegen maar meer stem verheffing wat voor vele al schreeuwen is maar ga echt niet poes lief en aardig blijven tegen dochter lief als ze de hele dag bezig is dan word ik ook boos en krijgt ze ook net zo goed straf net als haar broer van 5,5 jaar dus eh kolder dat een harde aanpak niet zou werken bij een peuter:x tegen eh roxan zal ik nog niet te keer gaan daar kan ik nog heel veel van hebben maar als ze een huil dag heeft kan ik soms ook wel eens anders uit de hoek komen maar dan niet tegen haar dan stap ik naar buiten als ik voel dat het me even niet meer lukt maar ja ieder ouder doet het op zijn manier en daar zal ik nooit over oordelen maar vind wel dat je niet kan schreeuwen tegen een baby dan moet je echt wat meer hulp vragen dan gaat het niet goed met je ofzo dat is echt onmacht van vele wakkere nachten denk ik of huilende baby
ik schreeuw niet maar ik verhef mijn stem wel eens hoor.pff af en toe wil ik mijn oudste wel een achter 3 lagen behang plakken. maar gelukkig is ze meestal heel lief.
Ja helaas schreeuw ik wel is tegen me kinderen! vind het helemaal niet leuk maar ze kunnen me soms tot waanzin drijven.Alleen heeft het totaal geen effect en staan ze me gerust uit te lachen als ik het doe Als iemand goeie tips heeft om het af te leren hoor ik dat graag! vind mezelf echt een viswijf af en toe.
dat vind ik wel zielig dat doe ik ook echt niet gelukkig alleen als ze echt niet luisteren en al de hele dag bezig zijn maar dan schreeuw ik eigenlijk nog niet meer stem verheffen
Hmm... Ja de benedenburen van me moeder zijn ook zo. Heel vervelend. Ook nogal gehorige huizen ook. Soms betwijfelde ik wel eens, of die mensen uberhaupt normaal konden spreken. Want de oudste nam het over, wanneer moeder er niet was. Vooral in de zomer erg fijn, want dan werden de kids tussen 7 en 8 de tuin al in gestuurt, en gingen ze daar verder schreeuwen.
tja ik ben een slechte moeder want ik schreeuw soms wel tegen mijn kinderen. Vooral als ze de hele dag niet luisteren ( gebeurt gelukkig de laatste tijd bijna niet meer) en leuk vindt ik het niet. Ik heb voor en na de geboorte van de tweede erg slecht in mijn vel gezeten. Vooral voor de bevalling wist ik het echt niet meer met de oudste. Moest geen hele dag met haar alleen zijn. Nu gaat het gelukkig steeds beter! Ook als ze lekker brutaal roept dat ze me stom vindt kan ik meestal rustig blijven . En alle reacties van mensen die nog (geen) kinderen hebben van dat gaat mij niet gebeuren . Laat die even heel snel hun mond houden. Je leven verandert echt helemaal als je moeder wordt.
Soms schreeuw ik ook wel. Of ik verhef in ieder geval heel erg mijn stem . Evy kan me soms tot waanzin drijven en dan gaat dat zomaar vanzelf. Tja, ik voel me er wel eens lullig over. Ik kan d'r ook wel eens aan haar armpje pakken en op de gang zetten. En soms denk ik ook wel eens,.... oh had ik dat maar niet gedaan. Ik vind het moeilijk hoor en tot 10, 20, 100 tellen lukt gewoon niet altijd als ik weer niet heb geslapen ofzo. Daarna neem ik wel rustig de tijd om even "samen te praten", knuffel en verder spelen.
Ah we hebben de perfecte moeder gevonden On topic. Ja ik verhef mijn stem/schreeuw weleens tegen mijn zoontje en daar ben ik zeker niet trots op. Hij is ook een huilbaby geweest en ik liep toen ook tegen de muren op. Ik zet mezelf ook weleens op de gang om even af te koelen, want ik weet dat het niet reeel is en mijn tekortkoming, niet die van hem. Maar ik vind het echt heel moeilijk om rustig te blijven als ie bijv. expres over de vingers van zijn zusje rijdt of de tv bekrast met een pen, dat geef ik toe.
Het is duidelijk dat jij nog geen kinderen hebt! Ik hoop voor je, dat je nooit een huilbaby zult krijgen, of misschien ook wel Dan kun je met je beschuldigend vingertje naar jezelf wijzen. Hier wordt ook weleens ´geschreeuwd´. Ik noem het liever mijn stem verheffen. Als ik al zeker tien keer op een rustige toon heb gezegd, dat iets niet mag. Nou dan wil ik weleens boos worden hoor. Zoiezo zit Tijn nu in een uitprobeerfase. Steeds de grens opzoeken. Dus duidelijkheid is nu heel belangrijk hier.
Waarschijnlijk ben ik een ontaarde moeder. Ik heb twee tonen/klanken waar mijn zoon prima mee uit de voeten kan. De normale, lieve, opgewekte stem en als hij iets doet wat niet mag krijgt hij de strenge, iets hardere stem te horen. Hij weet meteen dat het menens is. Als ik naar mijn vriend kijk, die blijft altijd met dezelfde stem praten. Of hij nou boos is of niet, hij praat op dezelfde manier. Daar loopt mijn zoontje zo overheen. Dan kan mijn vriend 100 keer zeggen dat iets niet mag, het werkt niet. Als ik even kort mijn stem verhef is het meteen klaar. Hij weet dan dat ik boos ben. Wat is er mis met boos zijn? Als je daarna rustig uitlegt waarom hij iets niet mag doen kan het in mijn ogen geen kwaad. Schreeuwen doe ik alleen als hij heel hard richting een tram rent. (een keer gebeurd)..
Jarina, het topic heet "schreeuwen tegen JE kind" Aangezien je zelf geen kinderen hebt, en je nooit een écht bijdragende inbreng hebt , snap ik überhaupt niet wat je in dit topic te zoeken hebt! Ontopic: mijn zoontje is 1.5 jaar lang élk uur wakker geweest, dag én nacht! Ik ben een alleenstaande moeder en kan hem dus simpelweg 's nachts niet aan iemand anders 'geven'. Ik heb toen echt wel eens tijden gehad dat ik naar zijn kamertje riep "HOU STIL, GA SLAPEN" of iets dergelijks... of dat hij naast me lag en ik uit onmacht gewoon écht niet meer wist wat ik moest! Ben ik er trots op? Nee! Maar ik schaam me er ook niet geweldig voor... ik ben ook maar een mens! En nu nog hoor, af en toe haalt mijn kleine peuterpuberdraak het bloed onder mijn nagels vandaan! Als ik al 100x gezegd heb 'doe nou niet, wil je dat aub niet doen, wil je daarmee ophouden' schreeuw/roep ik echt wel eens "EN NOU OPHOUDEN, GENOEG" Dan valt het kwartje vaak wel
@lovelydk: ben je een alleenstaande moeder? Dat had ik helemaal niet verwacht! Hoe oud ben je eigenlijk? Want misschien zit ik daar ook wel volkomen naast Sorry, ik ga hopeloos offtopic
Haha niet? Toch al 2 jaar, 5 maanden, 2 weken en 1 dag haha! Grappig dat je dat niet wist Ik ben 26, iets ouder dan jij bent geloof ik?
Trouwens... ik vond nog een interessante reactie van jou in een ander topic: Ik zocht inderdaad naar tips om te stoppen met roken, en word beoordeelt door de meeste alsof ik bij wijze van spreken slecht zou zijn voor het moederschap, het doet me vrij weinig maar het wel gehoopt op tips of adviezen. Ik heb volgende week een afspraak voor accupunctuur en hoop dat we het voor zolang hier nog een beetje gezellig kunnen houden want sommige dingen gaan nergens over, iedere ouder doet wel eens iets fouts en om dan maar en hele kots blaag over je heen te krijgen vind ik een beetje ver gaan. Ben je al gestopt?
succes voor als je kindje er straks is, ondervinding is de beste leermeester zal ik maar zeggen, dan piep je wel anders. Ontopic: schreeuwen heb ik ooit 1x gedaan, mijn stem verheffen doe ik wel vaker. Gewoon, omdat 100x normaal iets verbieden niet aankomt, zeg ik het iets harder en duidelijker dan hoort ze het opeens wel...