Zoals iemand hier al zei, gaat het bij dit soort dingen allemaal om je 'referentiekader'. Natuurlijk, als je kind een afwijking heeft of als je zelf ziek bent of wat dan ook, wat boeit het dan wat voor geslacht het is. Maar zolang je dit referentiekader niet hebt, dan ga je je idd bezig houden met het geslacht en je voorkeur hierin. Dit is (misschien helaas) volkomen menselijk. Ik herken je verdriet en teleurstelling wel, topicstarter. Ik was laatst zwanger van mn tweede zoon, en ik wilde zo graag een meisje. Ik heb negen maanden lang aan het idee moeten wennen dat ik er weer een jongetje bij zou krijgen. Ik had zelfs het gevoel van 'het had zo mooi kunnen zijn, een jongen en een meisje'...heb veel gegoogled op verkeerde geslachtsbepalingen, hield mezelf voor dat de echoscopiste het misschien niet goed had gezien en dat het piemeltje toch echt de navelstreng moet zijn geweest en ga zo maar door. Zelfs vlak voor de bevalling had ik zoiets van dat het misschien toch een meisje zou worden. Dus kon maar niet aan het idee wennen. En nu is hij er, een prachtige zoon! En wat een geweldig kereltje. Vind mezelf een stoere jongensmama, en vind het geweldig zo twee knullen naast elkaar. Dus het komt wel goed. Misschien wen je er tijdens de zwangerschap niet meer aan, maar kan me niet voorstellen dat je dit gevoel nog hebt als hij er is...(jongetjes zijn echt leuk, ik kan het weten...
Mooi hoe Vlinder84 dat beschrijft; 'Ik krijg liever een heel leger aan jongens, dan nog een keer een kind te moeten verliezen. Count your blessings...' Zoo waar.
ik had een lichte voorkeur voor een meisje...vond mezelf ook meer een meisjesmama jongenskleren vond ik stom, jongens speelgoed vond ik stom etc etc inmiddels ben ik helemaal los wat betreft jongens dingen shoppen, kan er geen genoeg van krijgen ik heb 2 dagen nodig gehad om aan het idee te wennen....maar ik ben nu al super trots op ons a.s zoontje....ik kan niet wachten tot hij er is
Herken het wel.....Ik had altijd gezegd: mijn eerste kindje moet een jongen zijn! Toen het met 12 weken een meisje bleek te zijn was het even wennen....Maar natuurlijk is het bij 12 weken niet helemaal zeker te zeggen! Maar nadat ze hadden gezegd een meisje had ik ook echt mn zinnen gezet op een meisje! En zou ik misschien zelfs een beetje teleurgesteld zijn geweest als het een jongen bleek te zijn met 20 weken. Maar gelukkig was het met 20 weken nog een meid! En wederom is het vandaag bevestigd dat het echt een meisje is. 'T is dus iets anders geworden dan ik altijd heb gezegd dat mijn eerste moest zijn....Maar ben er super blij mee!
ach meid, dat had ik voor de geboorte ook, ik hield niet van roze enzo... wacht maar af tot ze er is... er is zoveel leuks
ik hou dus inderdaad niet van dat truttige nu ben ik zelf ook van de stoerdere kleding ik heb wel wat dingetjes hoor maar man bij fynn had ik echt kasten vol kleding en nu geen zak hahahaha
UITERAARD willen we ALLEMAAL vooral een gezond kindje. Je kan iemand niet op gevoel veroordelen..... Ze moet gewoon aan het idee wennen meer niet!
Nee hoor, het is juist gezond dit soort gevoelens te bespreken. Maar ik denk dat het wel belangrijk is om je te realiseren dat er ergere zaken zijn dan het verkeerde geslacht. Ik kan me daar echt niet druk om maken en vind het triest dat anderen dit wel doen. Dan mis je mi toch een stukje prioriteit.
Volgens mij gaat het bij topicstarter verder dan alleen 'aan het idee wennen' en 'ben niet zo van het truttige/stoere' etc...
sja niet om lullig te doen hoor... maar zo kan je heel veel dingen wel bagatalliseren. Als je er van baalt dat je kindje nog niet doorslaapt bijvoorbeeld: sja, je moet maar blij zijn dat je kindje leeft. Het is het meest verschrikkelijke wat je kan overkomen en daarbij lijkt alles waar andere mensen zich druk om maken onzin, maar hebben die andere mensen dan geen recht op hun gevoelens?
Ik kan het me goed voorstellen hoor. Bij deze zwangerschap heb ik echt het gevoel dat het een jongetje is. De gyn dacht het ook de vorige echo maar het was niet echt goed te zien dus we wachten nog af. Als het dan een meisje blijkt, wordt dat wel ff schakelen voor mij. Mijn vriend moest ook ff wennen hij dacht echt het wordt een meisje want dat vond ie zo bij mij passen. Eerlijk gezegd weet ik nog niet eens of een kind wel bij me past Maar ook dat schijnt een normale twijfel zijn bij een zwangerschap. Heb hier aan collega's nagevraagd. En echt 90% had stiekum toch wel een voorkeur. Maar iedereen is super happy met zijn of haar kind.
eens! bij alle dingen waar mensen over klagen kun je altijd iets ergers bedenken dan wat je zelf hebt. Klagen over je huis? Je mag blij zijn dat je een huis hebt en niet dakloos op straat loopt. Klagen over je buurt? Je mag blij zijn dat er geen oorlog in ons land is. Klagen over je sm? Je hebt er tenminste nog 1... etc... Weet je wat het met dit soort dingen als bij ts soms ook is? Je kunt je zo een voorstelling maken van het kindje wat je gaat krijgen dat het bijna als een soort verlies voelt als dat anders uitpakt. Dat zegt niet dat je niet blij bent om een gezond kindje te krijgen, maar wel dat je verdrietig bent omdat je het kindje wat je dacht te krijgen, soms zelfs met naam en al, moet loslaten.
Ik had precies hetzelfde als ts. Bij de 20 weken echo bleek dat we een jongetje verwachten. Ik vergeleek het met als klein kind een cadeau krijgen waar je blij mee bent, maar je had toch liever dat andere cadeau gehad. Ik heb ook even bij moeten komen van het nieuws. Je hebt toch 20 weken lang in je hoofd gehad dat je een meid zou krijgen en dan is het een jongen Nadat ik de kleine man voor het eerst zag buiten mijn buik was mijn voorkeur helemaal bijgesteld. Ik zag mezelf altijd als een meisjesmama, maar wat zijn jongens ook gaaf zeg!!! Vanavond hebben we echo om te kijken wat onze volgende krummel voor geslacht heeft en hoewel een meid me nu ook leuk lijkt is een 2de jongen net zo welkom!
Ik vind het helemaal niet raar of fout om een voorkeur te hebben, wel om een AFkeur te hebben voor het andere geslacht. Dat lees ik wel een beetje en daar word ik een beetje verdrietig van. Maar als jij straks je zoontje in je armen hebt, wil je echt niet meer anders.
Bedankt voor alle reacties. Het is inmiddels alweer een aantal dagen geleden dat wij te horen kregen (en zelf ook konden zien) wat het geslacht van de baby is. Gelukkig ben ik iemand die ook heel goed zijn verstand kan gebruiken en ben erachter gekomen dat ik mij inderdaad van kinds af aan erop had ingesteld dat wanneer ik moeder zou worden, ik een meisje zou krijgen. Iemand heeft het heel goed beschreven in dit topic. Ik moest gewoon verwerken wat ik in gedachten had en 'wat had kunnen zijn'. Een soort rouwverwerking denk ik dan maar. Ik was er werkelijk van OVERTUIGD een meisje te krijgen, een jongen kwam weleens in me op,maar wuifde ik snel weg. Ik vond mezelf immers een meisjesmoeder. Maar nu een aantal dagen later ben ik volgens mij een aantal stappen verder. Ik was geschokt, boos, verdrietig en nu komt de acceptatie. Toch wel erg leuk hoor een jongen! Moet er nog steeds wel erg aan wennen, heel mijn denkpatroon moet anders over de toekomst. Maar uiteindelijk is het natuurlijk gewoon MIJN KINDJE! Als iemand ernaar vraagt (wij houden het geslacht geheim) kan ik eigenlijk ook niet stoppen met glimlachen. Ik voel me nu ook geen slechte moeder meer, wat ik wel heel erg had. het komt wel goed met ons!! (PS; alleen die jongens kleding is echt niet leuk! dat is nu het enige minpunt nog )
jawel.....ook jongenskleding is leuk....je moet er alleen iets beter voor zoeken...ik dacht hetzelfde hoor, en heb echt vet coole jongens kleren geshopt
Hoi Ik snap helemaal hoe jij je eigen voelt ik heb het nu sinds een dinsdag ook zo gevoel 2 jaar geleden was ik zwanger van mijn dochtertje ik dacht toen steeds van het word een jongen maar ik hoopte dat het een meisje werd omdat mijn ouders al een kleinzoon hadden dus vond ik het leuk voor hun omdat ik ook dacht er blijft er bij 1 kind en collegas zeiden ook van het word een meisje en het werd een meisje super blij was ik en ik voelde me ook vrolijk en ben goed door de zwangerschap gegaan met geen kwaaltjes en klachten vond het super om zwanger te zijn maar nu........... ben ik /zijn we weer zwanger en hoopte nu eigenlijk op een jongen om ook eens de wens van mijn man uit te laten komen iedereen op me werk en familiekring zeiden ook van het word een jongen heel mijn zwangerschap is nu ook anders en ik voel me eigen ook anders en ik draag de buik ook anders ik heb kwaaltjes en nu last van bekkeninstabiliet loop bij de fysio en werk minder zit in de ziekewet dinsdag een geslachtbepaling laten doen omdat ik graag wou weten of dat ik inderdaad zwanger bent van een jongen en wat denk je nee het is weer een meisje ik baalde echt en ging huilend de deur uit ken je zien hoe je lichaam je ken belazeren ik was echt overtuigt dat het nu een jongetje werd en luistert ook naar andere die het ook zeiden dus dan is het toch even een terleurstelling tuurlijk ik ben zeer zeker blij dat het gezonde meid is maar iedereen heeft een stille wens en hoopt dat het 2e kindje een andere geslacht is dat je het van allebeide wilt hebben elke dag kijk ik naar de echo foto en nog twijfel ik van zou het geen jongen zijn want ik zie in het midden nog een streepje zitten 9 mei hebben we onze 20 weken echo dus dan horen we van een andere vrouw wel wat het is maar ik verwacht er niet veel van denk nu gewoon het is een meisje klaar heb gisteren ook alles van me dochtertje wat ik nog wil gebruiken gewassen en gestreken en netjes in de kast gehangen en toen dacht ik weer van ach wel leuk 2 meiden het moet even een plekje krijgen /geven en omdat wij niet voor de 3e gaan vind ik het best moeilijk toch in me acterhoofd van noit zullen we ee zoon krijgen en wie weet zal de 3e ook wel een meid zijn/worden dat weet je toch niet