Hi meiden, Ik zal mijn verhaal in het kort proberen uit te leggen . Ik heb diverse relatie's gehad, en helaas zijn ze allemaal op niks uitgelopen. Ik heb tijdens die relatie's ook aantal keren IUI behandelingen moeten ondergaan, omdat spontaan zwanger worden (op natuurlijke manier) nog maar zeer gering is....ongeveer 45%. Aangezien "mijn prins op witte paard" lang op zich laat wachten, en mijn bio-klokje nu erg hard gaat tikken (wordt dit jaar 35) en mijn slagingskans op normale manier van zwanger worden per jaar steeds meer zakt..... Zit ik nu steeds meer te denken aan om een BAM moeder te zijn/worden. Mijn kinderwens is erggg groot, maar als ik van het ziekenhuis krijg te horen dat mijn eicellen per jaar steeds minder worden....Ga ik het BAM gevoel steeds meer krijgen. Ik weet dat het moeilijk en evt. zwaar zal worde in het begin, en hier sta ik uiteraard ook wel bij stil. Maar waar een wil is, is een weg......!!! De donor zoek ik zelf op, waarvan er wel een aantal eisen zijn aan vastgesteld....Ook hier heb ik héél goed over nagedacht . Zoals, donorcontract enzo ondertekenen. Ik zou graag jullie ervaring willen horen, en/of ideeen/sugesstie's. Liefs Duivinnetje
ik zou zeker de voor en nadelen zeeer goed overwegen BAM zijn is heel zwaar maar niet onmogelijk he dat is een keuze die jij zelf moet nemen en daar kan niemand anders dan jij over beslissen dus als jij heel erg goed nagedacht hebt en vind dat je dat aankan waarom niet moeder zijn is het mooiste wat er is met of zonder man :-D groetjes
Als jou gevoel zegt dat je het moet doen moet je er voor gaan! Zelf ben ik ook een alleenstaand moeder en zit er ook over na te denken om als ik richting 33 loopt en nog steeds geen stabiele relatie heb een bam mama te worden. Groetjes
hoi bij de topic zwanger worden clubs is ook een onderwerp over BAM moeders. Ikzelf post daar ook. Ik ben een alleenstaande mama van een zoontje van nu 2 jaar. Ik ben 31 en alhoewel mijn klokje nog niet zo hard tikt als die van jou is mijn wens voor een 2e kind erg groot. mijn ex is ruim 2,5 geleden in de zwangerschap weggegaan en daarna de prins ook niet meer tegen gekomen. Ik heb besloten ook een BAM te worden van de 2e en sta aan het begin van het hele proces. nu net groen licht van de artsen (gebruik medicijnen vandaar) en ook ik wil zelf een donor zoeken en via ZI zwanger proberen te raken. als je wilt mag je me pb-en
hoi, hier ook min of meer BAM eerste drie zwangerschappen woonde ik samen ( twee msikramen, dan derde zwanger weggegaan en zoontje verlore door vroeggeboorte op 24w) en ja ook ik wou terug zwanger zijn. net als jou ken ik het concept relaties die op niets uitdraaien. nu als het moeilijk gaat zijn weet ik ook nog nniet maar wat ik wel wdeet is dat het me helemaal niet moeilijker lijkt dan as ùmet een man. als ik rond me kijk en te goei kijk zie ik veel papa's die niks of zo goed als niks doen. zelfs tussen mijn mama haar collega's zitten zo een vrouwen met mannen. die vrouwen doen niet anders as wenen man wil niet verpamperen, man wil het niet brengen of gaan halen aan cribbe, man gaat alleen werken en spelletjes spelen,..... en eerlijk dit zie ik vaker en vaker ( ook in mijn voorbije relaties) zeelfs mijn mama zei jij bent slim, jij gaat u nooit moetye ergeren in een man en jij gaat nooit hopen van nu zal hij toch wel is de afwas gedaan hebben om dan weer kwaad en teleurgesteld te zijn omdat hij niet gedaan heeft. er zijn goede manne he maar die zijn zeldzaam en bezet , dus is het moeilijker , hangt er vanaf als je een man treft die niks doet lijkt BAM zijn me gemakkelijker en minder stress. en in beide gevallen is een kind opvoeden met ups en downs, dus ik zie gewoon en eerlijk lukt ons wel vrouwen het sterke geslacht veel succes
Ik zou zeggen: GO for it! Ik moeder doordeweeks alleen ( mijn lief en ik LAT-ten en het is zwaar, maar het is te doen. Ik beviel pas toen ik bijna 38 was, maar heb het BAM-schap ook zeker overwogen. Succes!
even reactie op dat het even zwaar is al met een man.... tja dat hangt af van de man die je treft he. Ik kan niet zeggen dat een alleenstaand ouder zijn niet zwaar is, want dat is het wel en zeker de eerste 3-4 maanden is het erg pittig te noemen. Met een partner heb je over het algemeen toch iemand die (al is het wellicht weinig) helpt. Je hebt aanspraak etc. als alleenstaand ouder is het nauwelijks te doen om echt tijd voor jezelf te hebben als je geen netwerk om je heen hebt of bouwt. Zorg er dus wel voor dat je mensen om je heen hebt op wie je terug kan vallen als dat nodig is bijvoorbeeld als je ziek bent, je een keer weg moet voor een afspraak etc. maar ook voor jezelf om af en toe even te kunnen praten. Anders raak je snel geisoleerd als alleenstaand ouder. Als alleenstaand ouder moet je - meer nog dan als je een partner hebt - dingen goed kunnen plannen. Het is dus te doen, maar realiseer je dus wel dat alleen doen ook echt alleen is.... alle nachten zelf alle voedingen geven en dus erg weinig slaap hebben, zorgen voor je kind alleen maar ook voor huis en alles wat er bij komt. elke 2-3 uur in het begin voeden, zelf moe zijn, huilmomenten van je kind, douchen zodra je kind dan maar even slaapt en het veilig is, niet zomaar weg kunnen, als ke kind slaapt / rustig is je huishouden en administratie bijhouden terwijl je het liefst eigenlijk ook even eindelijk wil slapen, maar dat soort dingen ook moeten gebeuren. Wil hiermee geen angst aanjagen hoor en zeggen dat het niet te doen is - ga immers zelf alleen ook voor een 2e - maar wil wel aangeven dat het soms makkelijker lijkt dan het is.
klopt hangt er vanaf welke man je treft maar vandaar ze zegt al paar mislukte relaties gehad vrees ik dus niet dat de goede er tussen zat alleen zal zwaar zijn dat zeg ik ook niet, maar mij lijkt het niet zwaarder dan met man( ja heb veel slechte tegen gekomen) ik bezie het zo met man: meer rommel, meer strijk, meer afwas meer boodschappen,.... tov dat kleine beetje wat hij doet is nul operatie voor mij ik heb zelf ene gehad co ouderschap en dropte kind hele week bij zen ouders en int weekend mocht ik het doen alles zelf fiancieel dus ja ik voel me beter zonder , je moet alleen rekening houden met je eigen planning en kind en niet nog is planning van partner erbij met zijn hobby's mijn geluk is mss wel ik bene en huismus, op stap gaan doe ik niet, cafe kom ik niet, tijd voor mezelf is al eens ne boek lezen of een serie zien op tv en dat is het eigenlijk. als je wens echt sterk is en je wil het zou ik het zeker doen, anders krijg je spijt van had ik maar ...... gr
Hi meiden, Bedankt voor jullie reactie's..... Ik besef me maar al tegoed dat het op bepaalde momenten erggg zwaar kan zijn, en met name de begin periode (zoals nachtvoeding). En net wat ik al eerder aan gaf, waar een wil is is een weg . Wie van de meiden heeft evt. ervaring met een spermabank??? Moet je bv. hiervoor betalen of??? Kortom, wat zijn jullie ervaring(en) hierin. En hoe wordt het verder in het ziekenhuis gedaan/geregeld, omtrent donor inseminatie? Moet de donor bv. ook diverse onderzoeken ondergaan of??? En worden deze kosten d.m.v IUI ook vergoed?? Wie heeft hierin ervaring mee.... Alle reactie's zijn van harte welkom.
ik kom uit nl voor zover ik begrepen heb van andere bam mama uit het andere topic betaal je voor een spermabank eenmalig 600 euro geloof ik. ook stellen ze daar eisen aan je situatie etc. ik heb daar geen ervaring mee, sta nog helemaal aan het begin ik wil echter gaan voor het zoeken zelf van een donor. je gaat dan zelf op zoek naar een geschikte kanidaat. uiteraard in combinatie met testen, donorcontract etc. je laat dan deze donor zijn " zwemmertjes" droppen in een potje en bewaart deze dan daarna 10 min, op lichaamstemp. en dan kun je zelf inbrengen dmv spuitje.
Helaas zal bij mij geen ZI worden ....omdat mijn kansen op deze manier zeer gering is. En dmv IUI wordt het zaad dichter bij de eicel gebracht, en vergroot mijn kansen ietsje meer. Dan is wachten of het ook match . Ik ben al bezig met aantal donoren, nu de juiste maar vinden.
Meld je anders eens aan op deze site: BAM-MAM :: Index hier zitten alleen maar bamm"ers en kan je je vragen stellen. enkele zijn via ZI zwanger geworden en een paar via het ziekenhuis en-of kliniek. Ik ben zelf sinds 11 daagjes bam-mama van een kleine meid. ik ben via ZI zwanger geworden en heb er zeker geen spijt van. ja, het is zwaar in je eentje en het zal alleen maar zwaarder worden maar het is het zo waard via ziekenhuis/kliniek kost inderdaad volgens mij rond de 600 euro en vaak nog een wachtlijst. in brabant zit een kliniek die alleenstaanden helpt. st. geertgen. hier hoor je hele goede verhalen over. die doen ook aan IUI.