Eeka vervelend dat dat vruchtwater maar blijft komen. Hoe maakt je lijf dat vocht eigenlijk aan, moet je nu ook extra veel drinken misschien of zo omdat je lijf dat vocht blijft uitstoten? Ik heb er geen verstand van Veel succes in het ziekenhuis!!! Hier: Op een schaal van 0-10 zit ik er een 9,5 doorheen. Ik ben even helemaal klaar met alles (behalve met Caitlin natuurlijk). Sinds de kleine er is en ik thuis ben heb ik bijna dagelijks bonje met manlief. Normaal had ik 1x per jaar een irritatie, nu is dat elke dag geworden. Kan wel janken. Het sluipt er gewoon in! Het gaat ook om hele kleine dingetjes, nietszeggende onzinnige dingen die de ander verkeerd opvat en het dan ontaardt in een ruzie. Caitlin was vandaag de hele dag huilerig, ze had volgens mij krampjes of misselijkheid, waardoor ik constant in touw was met haar om haar stil te krijgen en ook wilde ze steeds aan de borst drinken. Ik kwam dus niet aan het eten maken toe (ik kwam eigenlijk helemaal nergens aan toe!!), dus deed manlief dat (erg schattig van hem). Ik zag alleen dat hij de kip niet echt goed had doorbakken dus daar maakte ik een opmerking over, helemaal niet op een lullige manier of zo, maar gewoon om hem te helpen voor de volgende keer zeg maar. Maar hij zag dat als kritiek terwijl hij mij had 'ontlast' door alvast te beginnen met het eten, dus die kritiek pikte hij niet, en daarna is het van kwaad tot erger gegaan dus nu hebben we weer een ouderwetse ruzie. Hij heeft vakantie genomen tot donderdag maar nu wil die dinsdag alweer gaan werken omdat hij 'mijn gezeik zat is'...hij vindt echt ALLES gezeik Als ik hem vraag om een glaasje water omdat ik de kleine de borst geef, zit ik hem te 'commanderen'...aaargh!! Ik mag/kan hem niks meer vragen want alles schiet in het verkeerde keelgat. Ik heb een paar nachten gehad dat ik de volledige zorg voor Caitlin op mij nam omdat ik hem niet meer durfde te vragen om te helpen.....zit echt met tranen in mijn ogen nu
Banaantje; wat vervelend. Zal het niet slaapgebrek van jullie beiden zijn? Daar kun je ook aan onderdoor gaan. Probeer zoveel mogelijk jullie rust te pakken en anders misschien die kleine even een paar uurtjes bij opa/oma of iemand anders en samen even gaan lunchen. Het is ook zo'n verandering in het leven, daar moeten jullie allebei nog even jullie weg in vinden. Heel veel sterkte...morgen ziet het er waarschijnlijk alweer zonniger uit!
pfff vervelend hoor! Soms snappen de mannen echt niet hoe zwaar wij het hebben hoor. Hier ook af en toe zo'n man!! Maar t komt vast goed hoor. Als je wat meer in je ritme bent en de hormonen wat minder zijn. Zeuren jullie mannen ook wel eens dat ze nu te weinig aandacht krijgen?? En dat alle aandacht naar de kleine gaat?
Ah banaantje, heb met je te doen meid! Probeer te blijven praten, maar het komt vast goed. Volgens mij is jullie relatie normaal juist heel goed, en dat komt vast weer bovendrijven als jullie weer wat aan de nieuwe situatie gewend zijn. Dikke knuffel!
hier ook veel irritaties hoor! Maar we blijven niet boos op elkaar. Hier gister zels zin in seks!?! Waar dat nou vandaan kwam.. Hebben jullie dat ook???
Hier ook veel irritaties en af en toe ook wel hele gezellige momenten. Manlief snapt niet altijd dat ik er ook wel eens doorheen zit. Oké hij moet werken, en heeft een fysiek zware baan, maar ik doe ook de hele dag mijn werk. Alle nachten zijn voor mij, één keer nam hij het over, maar heb hem toen wakker moeten maken en zelf de kleine meid bij me gehouden totdat hij het flesje klaar had. Ik weer wakker natuurlijk en maar vragen of ik het fijn vond dat ik een keer door mocht slapen. Voel me er af en toe alleen voor staan. Begrijp me niet verkeerd want ben echt wel gek op hem en zorg met alle liefde voor mijn meisje, maar moest even mijn gal spuwen nu hij weer eens op de bank in slaap is gevallen, ik de hele avond met Zoë bezig ben geweest want ik denk dat ze nu weer krampjes heeft, en ik hem maar niet wakker kreeg voor de hondjes. Gevolg: Ik in pyama de honden uitlaten toen Zoë even sliep. Hij lekker slapen en verwacht dat ik morgen nog wat voor hem doe.. morgen dus ook maar even niet haha. Dus banaantje, hier ook de irritaties vooral door onze vermoeidheid, zal bij jullie vast ook wel zo zijn. Op dit moment ben ik even boos, maar de tranen zitten vaak ook hoog.Probeer te praten, ga ik morgen ook maar weer eens doen. Knuffel voor jou
@ banaantje: jeetje meid, wat naar en wat herkenbaar! Niet van deze keer, maar wel van de eerste periode met Lucas. Je moet ontzettend wennen aan het nieuwe leven, allebei en daarbij wil je het allerbeste voor je kleine meisje. De zorg voor een kindje is gewoon heel zwaar, zeker als het je eerste is, omdat de omschakeling zo groot is. Idd, wat al gezegd is, probeer er echt goed over te praten! Gewoon zeggen tegen je man: 'hoor eens, zo gaat het niet. We kunnen niet elke dag ruzie maken.' Probeer goed naar elkaar te luisteren en evt. dingetjes te veranderen in je dagelijkse ritme. Heeft je vriend wel het gevoel dat hij voldoende kan doen met de kleine meid? Of voelt hij zich wellicht een beetje achtergesteld doordat ze veel bij jou aan de borst ligt? *Mannen zitten soms een beetje vreemd in elkaar....* Ik weet niet of dat het is hoor, maar praten is echt de oplossing! En natuurlijk even een keer flink uithuilen, dat scheelt altijd een hoop en zorgt ervoor dat je zelf de dingen ook weer helderder ziet! *knuffel voor jou meid, ik leef met je mee* @ seks: als ik geen hechtingen, bloedverlies, lekboobies, tepelkloven en aambeitjes had gehad, was het hier ook alweer gebeurd hoor ... maar zoals jullie begrijpen, wachten we nog maar eventjes, hihi Vind het zo fijn dat die enorme toeter weg is, kan eindelijk weer een beetje fatsoenlijk tegen manlief aan liggen zonder me een zeekoe te voelen... @ eeka: je zult het niet meer lezen denk ik, maar ontzettend veel succes! Zet m op, je kunt het!
tja mannen.....de reden waarom ik weinig actief geweest ben hier de laatste tijd...Noah's vader is vertokken in de laatste week Groningen. Totaal onverwacht en zonder een fatsoenlijk gesprek. Het enige wat ie zei is: ben moe heb rust nodig, ik ga weg. Een dag belt ie dat ie al zijn spullen komt halen... Nu krijg ik overal verwijten over, vooral over mijn kinderen. Ik was de eerste weken verbijsterd, heb het ontkend, toen verdriet en nu vooral kwaad...heb er weinig woorden voor. Het is net of er een totaal vreemd persoon tegenover me staat. Het is zo vreemd, we hebben heel wat meegemaakt met Noah en je denkt dat het goed zit en dan dit..
Ooh meiden, wat erg allemaal, probeer idd te praten en goed te rusten want door slaapgebrek kan t er ook insluipen! En soms elkaar even met rust laten kan geen kwaad! Wij zijn gisteravond samen uit eten geweest en t was heerlijk en gezellig, misschien goeie tip. @anmiri: ooh meis, wat heftig! Ik kan me voorstellen dat je dat ff moet verwerken zeg. Maar heeft hij alleen rust nodig om alles van afgelopen tijd te verwerken en komt hij binnenkort weer terug? Of weet hij dat nog niet? Sterkte meis, en als je erover wilt praten... gooi t er hier uit he! @hier: vandaag leuke spulletjes gekocht op de rommelmarkt, ze is helemaal in t oranje gekleed hihi. Maandag gaan we naar de fysio, ben erg benieuwd!! Hoop dat er wat uit komt. Ik wil eigenlijk ook iig naar een manueel therapeut.
Nee Monique hij komt niet terug..iemand die zo makkelijk zonder te praten vertrekt omdat ie moe is?? Ik was en ben ook moe...bekaf. Blijkbaar heeft hij ook moeite met mijn kids, heeft hij het nooit met 1 woord over gehad. Tja dan houd het al gauw op bij mij als hij ze niet accepteert... Hij heeft ook in dezelfdeweek al zijn spullen gehaald, wat hem bezielt?? Ik weet het echt niet...herken hem niet weer.
Meis, wat vervelend! En zo gek dat hij zo anders is dan opeens, dat je hem helemaal niet meer herkent. Dan vraag je je af hoe dat kan he. Maar ik snap je wel hoor, als jij het gevoel hebt dat hij je kids niet accepteert dan snap ik het wel. Maar het blijft natuurlijk moeilijk! Het is een hele omschakeling want je bent natuurlijk al kapot, maar je moet dit nog gaan verwerken en ondertussen ben jij alleen met je kids. Heb je wel genoeg hulp om je heen van je ouders enz?
@ Anmiri: Wat een verhaal! En dat na alles wat jullie hebben meegemaakt... Ja natuurlijk is hij moe, dat ben jij ook, jullie hebben een doodziek kindje gehad samen. Iets ergers kan je bijna niet doormaken... Maar om dan z'n spullen te pakken en te vertrekken?! Sjonge jonge, ik sta met m'n oren te klapperen hier. Schrijf het lekker van je af, en ik hoop inderdaad ook dat je hulp in je omgeving hebt... **schaamt zich over de irritaties tegenover mijn toch wel erg lieve man***
Anmiri; jeetje zeg! Wat heftig moet dat voor jou zijn om er alleen voor te staan. En ik voelde me vandaag chagerijnig omdat er maar niks gebeurd (maar dat valt helemaal in het niet bij het verhaal van jou...bovendien had jij waarschijnlijk graag tot 40+ doorgelopen). Ik wil je heel veel sterkte wensen en een dikke knuffel.
@kersverse papa's en mama's: gefeliciteerd!!!! @eeke & kipkip: heel veel sterkte en succes met de laatste loodjes! Hopelijk zijn jullie nu toch gewoon aan het bevallen van de laatste april kindjes! @anmiri: wat een drama zeg, ik weet echt niet wat ik moet zeggen...... Kijkt hij nog wel om naar jullie mooie mannetje? Misschien is hij wel enorm geschrokken van de verantwoordelijkheid en helemaal in de war of zo, maar de manier waarop hij dit aanpakt is natuurlijk te belachelijk voor woorden... Heel veel sterkte! **knuffel** @banaantje: herkenbaar hoor..... Gelukkig geen geruzie hier, maar wel irritaties. Komt echt door de vermoeidheid hoor! Met een paar weken hebben jullie je draai helemaal gevonden en dan kunnen jullie samen ECHT genieten. De 1e weken zijn gewoon heel heftig.... Kan me soms ook echt aan mijn man irriteren (sorry Anmiri, voel me nu ook een enorme zeikerd!). Manlief roept hier steeds "ja, ik heb ook vakantie hoor". En ik maar denken dat hij 3 weken vrij had om mij met de kids te helpen...... Het zou ook gewoon eens fijn zijn als hij uit zichzelf eens wat deed en dat ik niet overal om moet vragen.... Hij ruikt toch zelf ook wel dat een van de kids een poepluier heeft...? Niet dus... Maar goed ik weet dat hij zijn best doet, dus dat hou ik dan maar weer in mijn achterhoofd!
PS: onze laptop is total loss.... Van de week gaan we een nieuwe halen. Ik lees dus wel mee, maar reageren is niet zo makkelijk met m'n mobiel. Is ook nog steeds een gekkenhuis hier met visite. Heb toch een beetje spijt dat we geen kraamfeest georganiseerd hebben...... We hebben nog niet eens de helft gehad. Daarnaast moet ik ook nog wel een beetje wennen aan het verdelen van de aandacht over 2 kids, ben benieuwd hoe dat bij de andere mama's gaat! Maar goed, ik kom echt weer actiever meescrijven hoor!
@banaantje, wat rot dat het even niet zo lekker loopt tussen jou en je mannetje. Ik herken het zeker. Na de geboorte van onze oudste hebben wij ook een relatiedip gehad. Het krijgen van een kind heeft toch een behoorlijke impact. Allebei moet je wennen aan je nieuwe rol als papa en mama. Tel daar het slaapgebrek bij op en kleine irritaties groeien al snel uit tot iets groots. In die eerste weken heb ik zeker wel gedacht: waarom wilde ik in godsnaam kinderen met jou.......Maar, op een gegeven moment komt alles in wat rustiger vaarwater, krijg je weer genoeg slaap, ga je weer eens lekker samen uiteten en dan denk je, eigenlijk ben je best een leuke vent. Bij ons is het weer helemaal goed gekomen, 3 kindjes verder. Na de 2e hebben we het ook weer even minder gehad en ook dat is weer goedgekomen. Dit keer lijken we er zonder ruzie doorheen te komen. Een kant-en-klare oplossing hiervoor is er niet, maar ik kan alleen maar zeggen: blijf samen praten! Dikke knuffel! @anmiri, jeetje wat moet ik hier nu op zeggen. Wat een naar bericht. Ik las je bericht voor aan mn man en moest er gewoon bij huilen. Het eerste wat mijn man ook zei was, wat een held! Ongelofelijk dat hij gewoon is weggegaan, ja begrijpelijk dat hij moe is, maar dat ben jij ook. Om dan zomaar weg te lopen........Ik wens je veel sterkte, hopelijk word je gesteund door familie en vrienden. Ik denk aan je!
jeetje anmiri, wat een verhaal!! wat zijn mannen soms toch stukken onbenul. snap niet dat ze dat kunnen, weglopen van alles wat je hebt! dikke knuffel!
Jeetje zeg... ik sta hier ook met mijn mond vol tanden... (en dat gebeurt me niet vaak...) @ anmiri: ik schrik echt van je berichtje! Wat verschrikkelijk voor jou en je kleine mannetje. Heb het ook aan manlief voorgelezen en die heeft wel 6x 'nee joh!' geroepen in totale ongeloof... Dat doe je toch niet... Je loopt sowieso niet weg voor je verantwoordelijkheden en in deze situatie al helemaal niet. Redt jij het een beetje met je kids? Een man die je kinderen niet accepteert is jou niet waard, maar het is wel heel erg naar. *hele dikke knuffel voor jou meid* ik wilde dat ik je kon helpen! @ juli: verdelen van aandacht vind ik hier ook nog moeilijk hoor!! Ik heb het gevoel dat ik alleen maar op Lucas aan het mopperen ben, zeker tijdens het voeden . Maar ietsje vaker de tv aanzetten denk ik, dan is hij wat rustiger en hoef ik niet de hele tijd tegen hem te blaffen Niet echt pedagogisch verantwoord, maar wel een stuk gezelliger. Verder probeer ik echt één op één aandacht te geven als Benjamin op bed ligt, gelukkig slaapt hij heel goed! Boekje lezen, liedjes zingen, samen dansen... Je begrijpt dat ik (afgezien van de enorme stapels was), weinig doe in het huishouden...
Wat een lieve reacties van jullie wou het juist niet hier neerzetten in het openbaar maar ja het is nou eenmaal zo en kan er ook niets aan veranderen... Jullie hebben precies dezelfde reacties op zijn gedrag als wij hebben, ongeloof dus vooral. Weet niet wie het vroeg of hij nog naar Noah omkijkt, dit doet hij wel maar niet op een juiste manier naar mijn idee, het is bij hem nu ikke ikke ikke en mijn zoon...niet onze zoon en broertje. Erg frsutrerend allemaal, probeer het allemaal netjes op te lossen en mijn kwaadheid opzij te zetten, niet makkelijk. Noah blijft voorlopig wel bij mij, ik vind hem te klein (en hij heeft al genoeg geknokt) om heen en weer te slepen.
@allen, sorry dat ik niet veel reageer maar heb ff tijd nodig om weer mezelf te worden..ben toch redelijk aangegrepen door de hele bevalling! Maar lees af en toe wel ff mee hoor! @mamavanjuul, gefeliciteerd met jullie dochter! Geniet ervan!Leuke naam! Was onze nummer 2haha.. @björn, gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon Stijn! Geniet ervan!! @bevallingsverhaal..bevalling begon zondagmiddag en ging voorspoedig!5 uur 5cm dys volgens boekje en weeën opvangen ging goed..daarna begon het allemaal.. Bleef6uur hangen op 6 cm en toen namen de weeën af.. Ze hebben me toen aan het infuus gelegd en kwam meteen in een weeën storm terecht! Jeetje wist gewoon niet waar ik het zoeken moest..moest overgeven en ging hyperventileren... Heb toen om een Ruggeprik gevraagd en 1,5 later werd die eindelijk gezet..had toen pas 7 cm .. De dosering van het infuus werd verhoogd en net op dat moment bleek de pomp van de Ruggeprik verstopt te zijn! Binnen 1 uur kwamen de weeën in alle heftigheid terug... Oh wat een drama vond ik dat..duurde weer 1uur voordat ze de pomp kwamen vervangen..was helemaal totallos .. Toen ging de hartslag van onze meid ineens drastich omlaag en kwam de gyn bloed afnemen van haar hoofdje! auw! Wat was dat een drama zeg.. Ze moesten het ook nog3 x doen want het mislukte steeds..de uitslag bleek niet goed te zijn en werd toen met spoed naar ok gereden! Jeetje wat waren dat angstige momenten!... Binnen 15min lag ikop ok en werd Evy geboren.. Ze was helemaal paars en werd meteen door de kinderarts meegenomen! Kon haar dus niet zien en was helemaal overstuur omdat ik haar niet hoorde huilen!..mijn man is meteen met haar meegegaan. En tja, daar lig je dat helemaal alleen volledig in paniek! Heb me nog nooit zo gevoel! Kan het gewoon niet omschrijven!..gelukkig hoorde ik na een tijdje luid gegil van onze dochter!..alles was prima..na een eerste apgar score van 3 had ze na een paar minuten een 8..heb haar toen heel even mogen bewonderen.. Daarna ben ik gehecht en moest ik naar de uitslaapkamer..daar zag ik gaar binnen een uur weer en werd ze voor het eerst bij me gelegd! Was helemaal in tranen! Zo gelukkig dat alles goed was met haar!! Nu lig ze lekker thuis te slapen in haar wiegje en moet nog steeds huilen als ik haar zo vredig zie liggen..maar dat zullen ook de kraam tranen wel zijn.. Dit is mijn verhaal.. Vond het allemaal erg heftig maar heb er wel iets heel moois voor teruggekregen!!...