Ik doe heel erg mijn best om niks te zeggen. Alleen tijdens het klussen in huis heeft mijn vader geholpen en die heeft de kleur van de muur gezien. Me moeder die weet het ook vanwege kleertjes kopen etc. Paar vriendinnen weten het die waren mee naar de echo Me ex die weet het en verder zeg ik dus niks... ze wachten het maar af met het geboorte kaartje
@Maartje84 Wat dat vegetarisch beseft, ik weet wat je bedoeld! Ben zelf een half jaar vegetarisch geweest en toen stond ik er ook helemaal achter, was ook totaal niet moeilijk om vlees te laten staan of niet te kopen.. Nu ben ik er mee gestopt dan maar daar sta ik dan ook weer achter.. Wat die leuke spulletjes betreft, misschien dat ik het mijn moeder in de laatste 3 weken ofzo vertel.. Dan kan ik ze daar wel mee delen Vriendinnen heb k niet dus ze is de enigste Heel misschien dat mijn ex weer interesse krijgt in t kleintje ( heeft een psychose op t moment) dus als die t dan wil weten dan mag hij t natuurlijk ook horen.. Ochoch als ik dit zo allemaal lees verlang ik er juist nog meer naar om t al te weten hahaha.. zo benieuwd!!
wij waren met 16 weken naar een pretecho buro geweest, toen zagen we een stel die net de deur uitliep mijn moeder riep enthausiast en wat wordt het ?? dat stel antwoordde heel droog... ehhhmm is geheim , haha daar moesten wij zo om lachen netalsof wij hun of hun families kennen en door gaan vertellen wat het wordt hahaha sommige mensen
Wij wisten ook dat het een zoon werd en hebben dit alleen tegen mijn beste vriendin verteld (moest het toch aan iemand kwijt haha) maar verder niet. Vond het prachtig al dat gespeculeer en aangezien iedereen er helemaal van overtuigd was dat wij een meid kregen hebben wij natuurlijk niks gedaan om die gedachten te ontkrachtten hahahah juist aangedikt .... de verassing was dus ook bij iedereen heel groot hahaha
Hier hebben we het bij onze 1e geheim gehouden. Gelukkig wisten we het zelf pas met 27 weken (leuk zo'n eigenwijsje dat de knietjes tegen elkaar houdt). Deze keer weten we het wel bij de 20 weken echo, maar wil man het niet vertellen. Net tegen moeder gezegd dat we het (nog) niet vertellen en die is er toch wel een beetje geirriteerd over (zucht...). Zegt ze dat iedereen zich zo graag wil verheugen op wat er komt!? Ze kunnen zich toch verheugen op de komst van een baby!! Ik zou gewoon doen wat jezelf het leukste lijkt!
Bij de 1e heb ik het van de daken geroepen Bij de 2e heb ik het geheim gehouden, en nu bij de 3e ook... we weten het sinds de 19e week...en ben er nu 28, vondt het alleen de eerste dagen even lastig maar nu niet meer hoor! De mensen horen het wel als Ukje er is
Ik was destijds wel nieuwsgierig en gingen voor de 20 weken echo naar het ZH. Na ruim 2 uur wachten :x (ja, zo gaat dat hier, alle afspraken om 10 uur plannen) mocht alleen ik naar binnen, man moest buiten wachten. En er werd me zonder vragen of ik het wel wilde weten verteld dat het een meisje was. Voor mij niet erg, maar wel jammer hoe dat zo ging. Mijn man wilde een verassing, dus ik heb mijn mond gehouden en dat is goed gelukt. Alleen zo tegen het eind kreeg ik zwangerschapsdiabetes en moest ik spuiten en kreeg ik de spullen voor thuis in een roze tas mee (omdat het een meisje was). Die moest ik thuis wel ff snel wegmoffelen, haha.
Wij hielden het geheim voor de buitenstaanders van onze families, dat is gelukt!!! ook al werd het aan het eind steeds moeilijker en moeilijker hahaha de buurt had al een weddenschap opgezet dat het een meisje werd door de vorm van mn buik, maar het is toch echt een jongen geworden!
Wij hebben het bij onze eerste ook geheim gehouden, puur omdat mijn SM al vanaf het begin aan het ´eisen´ was dat ze een blond prinsesje moest krijgen (toen het dus bij de 20 wk echo inderdaad een meisje bleek te zijn, wilde ik haar echt die ´voldoening´ nog niet gunnen). Bovendien is mijn schoonfamilie heel erg van het roze voor meisjes en blauw voor jongens en ik absoluut niet en ik wilde voorkomen dat ons hele huis al ´roze´ zou worden voor baby uberhaupt geboren was. Anyway, het viel niet mee omdat inderdaad iedereen erop zit te letten tot jij je verspreekt. Ik denk ook dat het moeilijker is om een meisje geheim te houden omdat - ook onder doktoren - iedereen het altijd over "hij" heeft als het over de baby gaat. De reactie van mijn eigen moeder viel me overigens ook tegen: ze was helemaal geschokt toen we het niet wilden vertellen en zag dit echt als een vertrouwensbreuk. Terwijl we normaal ook niet zo´n hele close band hebben en er genoeg zaken zijn die zij mij nooit verteld heeft. Het is overigens zeker te doen als je het echt wil. Bereid je al wel vast voor op eventuele versprekingen: als je per ongeluk toch een keer het geslacht laat vallen, probeer er dan nonchalant mee om te gaan en heb een standaard zin klaar "deze week is het een hij" of verspreek je bijvoorbeeld een week latern nog eens "spontaan" en noem dan het andere geslacht.
Wij weten het zelf ook, maar dat weet niemand Ik was ook heel bang dat mensen dan constant zouden gissen en dan naar mn gezicht kijken of ik mezelf zou verraden, dus vandaar dat ik zeg dat we het zelf ook niet weten! (ik ken iemand die het wist maar niet doorvertelde, en die werd helemaal gek van iedereen!) En tot nu toe bevalt het me eigenlijk heel goed! Alleen soms moet je toch een beetje liegen, over waarom we het niet willen weten enzo.. Maar straks als de kleine er is, vertellen we wel gelijk erbij dat we het stiekem toch wisten, en dat we expres hebben gelogen (en zo praat ik het voor mezelf weer een beetje goed dat ik lieg haha ) Wat me nu wel opvalt trouwens, is dat als mensen horen dat we het niet willen weten, ze gelijk dingen zeggen als: o ja da's leuker, en dat soort opmerkingen.
Wij weten sinds de 20-weken echo ook het geslacht van de baby. Maar sinds ik zwanger ben geven we onze baby al een bepaald koosnaampje die zowel voor een meisje als jongetje kan. Het is niet makkelijk, maar het scheelt wel bij eventueel verspreken.
Even tussendoor, maar in wat voor ziekenhuis moet je in je eentje naar binnen? No way dat ik dat zou accepteren, mijn man gaat maar mooi mee naar de 20 weken echo hoor! Wij willen het weten en geheim houden, ik ben benieuwd of dat lukt. Mijn moeder zei van het weekend dat ze denkt dat we het "voor de ouders toch niet geheim kunnen houden", vond ik wel een beetje arrogant, dus ik denk dat ik nu extra mijn best ga doen.
Ik ben de enige die het weet en dat weet ook iedereen. Ik ben ook heel duidelijk naar andere mensen, als mijn eigen vriend het niet wilt weten dan gaat het hen al helemaal niks aan. Tot nu toe accepteerd ook iedereen dat (moest ook eens niet zo zijn haha ) Wij hebben van te voren afgesproken om gewoon in de 'hij' vorm te blijven praten dus dat doe ik ook. Hoef ik niet op te letten met wat ik zeg en kan ik me ook niet verspreken.. hihi sowieso niet natuurlijk, het is ook een hij Bij mijn 1ste zoon wisten we het allebei niet en spraken we ook gewoon over 'hem'. Tuurlijk moet ik weleens opletten met wat ik zeg maar tot nu toe gaat het me nog redelijk makkelijk af
Hahaha wij weten het ook, en wilde het ook klein houden en alleen aan mijn andere zwangere vriendinnetjes vertellen. Het is iets groter geworden Maar de rest van de familie als alleen mijn ouders weten het niet. Mijn schoonmoeder ging al vissen naar de naam, nou dat vond ik niet netjes. Ik ha toch niet de naam al vertellen, dat is iets wat ik echt diep geheim kan houden haha. Maar het is erg moeilijk om de mond te houden idd wat betreft het geslacht
Ohh ik vind het juist zo stom als vreemden het in hun hoofd halen om aan mij te gaan vragen wat het geslacht is!! Van familie kan ik het begrijpen. Niet dat we dan wel het geslacht vertellen maar ik snap hun nieuwsgierigheid. Maar vreemden?? Vind dat altijd een beetje maf. Net als toen ik met krukken liep. Vroegen wildvreemden ineens of ik gevallen was. 'Nee, joh. Ik loopt altijd met mn been in het gips en op krukken'. Snap niet zo goed het ''bemoeien'' van vreemden
Wij weten sinds de 20 wk echo wat het geslacht van ons kindje is. Wij hebben tegen iedereen verteld dat wij het niet weten. Zo is er ook niemand die gaat vissen en mocht je je dan een keer verspreken, en je doet niet te opvallend is er ook niemand die het in de gaten heeft. Gaat prima tot nu toe
Ook wij houden het geheim, maar moet zeggen dat ik het toch wel lastig vind. Ik kan erg goed mijn mond dicht houden als mensen aan het vissen zijn, maar ik heb mezelf er al wel op betrapt dat ik me verspreek. Hopelijk valt het de ander niet op, zijn ook hele kleine dingen. Maar als ik gewoon in een normaal gesprek zit, zeg ik soms iets waarvan ik denk oeps... Niet te veel aandacht aan schenken en mezelf vooral niet verbeteren... hoop dat mensen dan niets doorhebben. Wij weten het trouwens nog net geen week hahaha
Hallo, Het is inderdaad een hele uitdaging om je niet te verspreken of het geslacht te vertellen. Wij weten het wel, maar als iemand vraagt zeggen we dat we het niet willen weten. Voor hun ook geen reden om ernaar te blijven vragen.