heb een hele goede zwangerschap gehad en bevalling en ik voelde me topfit na de bevalling maar na 4 weken ging het volledig mis en kwam in het ziekenhuis te liggen. moet na 4 maanden nog steeds uithijgen als ik de trap op heb gelopen. Voorlopig heb de handen vol aan Casper en mijzelf. hier duurt het echt nog wel even voor we voor nr 2 gaan.
De hormonen zitten nog tot een maand of 9 in je lijf... dus dat kan wel degelijk...! Maar hormonen of niet, als jullie beiden klaar denken te zijn voor een volgende, dan moet je dat doen! Je kan het toch niet voorzien: krijg je een makkelijke of moeilijke baby/kind, kan je kindje wel of niet lopen, heb je een goede of minder prettige zwangerschap en bevalling. Allemaal één grote 'gok'..!
ik moet er nog niet aan denken om nu al voor een 2e te gaan: onze dochter is nu 9,5 week. Ik kan natuurlijk niet voor anderen spreken, maar ik denk wel dat het gevaar op de loer ligt dat je hormonen nog in je lijf zitten en je je euforisch voelt door de komst van een kleintje en je direct weer een 2e wilt. Helemaal als ik ook vaker lees/hoor dat vrouwen de maanden na de bevalling zo graag een 2e wilde, maar dat ze daar uiteindelijk toch wel op terugkwamen; ook als je weer gaat werken enzo. Maar het is natuurlijk ieders keus!
ook wij willen snel een 2e we willen eigenlijk wachten tot eind van de zomer begin van de herfst.. maar of we dat gaan redden we doen het nu gewoon onveilig en we zien wel, heb nog geen cyclus maar mocht het toch lukken prima!
Ik wilde ook graag meteen een 2e, maar was niet verstandig en ik ben ook bang ivm slechte zwangerschap. De drang naar nog een zwangerschap heeft zeker 10-11 maanden aan gehouden. Nu heb ik er sinds kort vrede mee om nog lekker even te wachten. Ik denk ook absoluut dat het grotendeels met hormonen te maken heeft.
Ik had echt de behoefte om even niet meer zwanger te zijn. Heb ook een lange bevalling gehad (46 uur) dus hoefde even niet meer. Na ongeveer een jaar begon het te kriebelen maar besloten we om te wachten tot onze dochter anderhalf was. Ik was ook meteen zwanger en onze oudste was 2 jaar en twee maanden toen haar zusje geboren werd. Een leuke leeftijd waarbij je haar veel kunt betrekken bij de dingen en ze dingen ook snapt. Maar volg je gevoel. Als jij dit wil gewoon doen.
Dat vind ik wel een goede tip, las hem hier ergens: wachten tot de kleine kan lopen. Je zit er echt niet op te wachten met dikke buik je dreumes op te moeten tillen....
Ik heb ook sinds onze dochter 2 maanden is zwangerschapsdrang. Maar aangezien we er nu geen plaats voor hebben wachten we tot onze dochter bijna 2 jaar is. Het lijkt ons ook handig als zij het ook een beetje begrijpt. MAAR de gevoelens zijn er daarom niet minder om! Als ik morgen zwanger bleek zou ik dol blij zijn! Mijn eerste zwangerschap was heerlijk!!
HIer had ik tussen nummer 1 en 2 wel ff de tijd nodig om te herstellen van de 1e zwangerschap (Vooral lichamelijk). Vandaar dat er 2,5 jaar tussen zit. Maar na nummer 2 voelde ik me zo goed! na 3,5 maand (15 weken oud) was ik weer zwanger, van nummer 3! Mijn jongste kindjes schelen dus 13 maanden. Er is voor allebei wel wat te zeggen Ik herken je gevoel dus wel, wij hadden dat dus ook na de 2e. Wij hebben naar ons gevoel geluisterd in plaats van ons verstand (ja wij weten ook wel dat het niet aangeraden word om weer zo snel aan te tellen. 9 maanden op, 9 maanden af.....)
ik zou ook erg graag voor een 2e willen, als het lukt. onze jongen is bijna 10 maanden, wij moeten via icsi in het zh en daar staat zoiezo een wachtlijst voor. dus als we er echt voor gaan dan zetten we ons weer op de wachtlijst. maar inderdaad ff wachten tot de kleine kan lopen je moet het helemaal zelf weten, maar ik zou inderdaad nog even wachten tot je kleintje iets meer zelf kan.
Alle moeders hebben dat gevoel in het begin dat komt door de hormonen en gaat vanzelf weer over totdat je kind 1 jaar is ongeveer. Zelf weten natuurlijk maar weet waar je aan begint!
Mijn dochtertje is nu 9 maanden. Ik hebaltijd gezegd dat ik 2 kinderen wil, maar nu ik er 1 heb weet ik dat zo net nog niet. Het is zo'n heerlijk, makkelijk kind. Misschien houd ik het er lekker bij 1. Maar daar gaat dit topic niet over Ik heb sinds het begin af aan al heimwee naa mijn zwangerschap. Ik had een heerlijke zwangerscap (ondanks de usual kwaaltjes ) en ben soms echt jaloers als ik een zwangere vrouw zie lopen. Maar als ik dan weer terug kom in de realiteit, dan bedenk ik me dat het écht nog niet handig is om nu zwanger te zijn of zelfs een kleintje te hebben nu. Ondanks dat ik een heel makkelijk, vrolijk kind heb, heb mijn handen eraan vol. En dan kruipt en loopt ze nog niet eens! Ik denk dat het bij jou vooral de hormonen zijn die nog volop door je lijf heen gieren en dat je beter nog kunt wachten hoe je er over een paar maandjes over denkt.
Erg herkenbaar, maar ik wil de oudste toch nu alle aandacht geven. Het is zo'n speciale tijd, ik wil van haar genieten! De kans is bij ons klein, daarom nemen we niet de moeite een voorbehoedsmiddel te gebruiken. Als het gebeurt, is het welkom. Gebeurt het niet, dan laten we vanaf dat ze 1 jaar is cryo's terugplaatsen.