Hallo dames. Ik zit een beetje met mijn handen in mijn haar op het moment. Onze zoon (volgende maand 4 jaar) vertoond sinds de geboorte van zijn zusje erg vervelend gedrag. Ik heb het gevoel dat het steeds erger wordt, tenminste zo voelt het want ik kan er geen grip op krijgen. Ik zal enkele voorbeelden noemen die zijn voorgevallen; *in de 1e week begon het al dat hij haar op de vinger heeft gebeten, dit heeft hij vorige week voor de 2e keer weer gedaan. *op hoofd slaan *met beide handen op buik drukken van zusje *bovenop haar gaan liggen met hele gewicht (handen vrij van de ondergrond) *als ze slaapt in kinderwagen, gaat hij naar haar toe en hard boe roepen zodat ze wakker wordt *als zusje in wipstoel zit trekt hij haar naar zich toe en laat haar weer achterover vallen. *dit weekend had ik dochter op schoot (met gezicht naar mij toe), zoon ging achter haar staan en pakte ineens haar hoofd en deed deze in 1 beweging opzij. Is verder wel goed afgelopen, maar.....de bibbers zitten er bij mij nu toch echt wel in hoor! Dit is toch geen normaal gedrag! Ik heb mijn zoon na de verschillende voorvallen uitleg gegeven dat hij iets deed wat niet kon en wat de gevolgen kunnen zijn, hij heeft meerdere keren op de gang gestaan, nadien moet hij mij vertellen waarom hij op de gang heeft gestaan en moet hij naar zijn zusje en mij sorry zeggen. Ik weet het niet meer, heb het gevoel dat ik niet tot hem doordring. Niets lijkt de goede manier van benadering/ aanpak te zijn. Ik heb steeds het gevoel dat ik politie-agentje aan het spelen ben. Ik kan ze zo langzamerhand niet met z'n 2-en in de kamer laten (als ik bijv. naar wc ga/ keuken etc.) In mijn beleving krijgt hij ook niet te weinig aandacht en als hij iets leuks doet, dan benader ik dat ook positief. Ook betrek ik hem bij de zorg etc. Hij is nog te jong om zijn gevoelens aan te geven omtrent dit gedrag, toch probeer ik hier wel met hem over te praten. Vanmorgen zei hij voor het eerst dat zusje weer terug moest in de buik. Als ik daar dan op doorga krijg ik geen duidelijk aantwoord. Hij benoemt ook wel dat hij het expres doet. Er moet toch een oorzaak zijn?? (denk zelf toch de verandering in gezinssituatie sinds geboorte zusje). Maar hoe kan ik hier nu het beste mee omgaan. Wie herkent dit? Graag tips/ adviezen/ ervaringen!!!
Moet nog wel even zeggen dat hij ook heel lief voor zijn zusje kan zijn. Zijn gedrag komt dan ineens opzetten, zomaar zonder aanleiding.
jeetje dat is best zorgelijk.... onze oudste dochter vertoonde ook jaloers gedrag en prikte steeds met haar vinger in haar zusjes oogjes... mijn man is toen heel boos geworden en ze heeft toen een tik voor dr billen gehad van hem.... dat maakte enorme indruk omdat papa nooit echt boos is geweest op haar en laat staan een tik voor dr billen...! ik was best een beetje boos want ik hou niet van tikken geven maar op dat moment kon ik dat natuurlijk niet zeggen tegen mijn man.... hij zegt dat hij dat gedrag gewoon niet accepteerd na tig keer straf te hebben gehad daarvoor en dat onze jongste dochter wel blind kan worden van 1x verkeerd in haar oogje geprikt te worden... sindsdien heeft ze dat dus nooooooit meer gedaan...! wel sloeg ze haar zusje voorheen erg vaak, zeker wel 5x op een dag dat ze daar straf voor had, of speelgoed afpakken, ik ben heel concequent gebleven maar deed dat toch op een verkeerde manier, ik kreeg wat tips via dit forum en heb dat doorgevoerd hier thuis en sindsdien is het gemep en geduw afgelopen! denk dat je dus altijd hetzelfde moet blijven reageren en geen waarschuwingen meer geven maar direct aanpakken dat gedrag, en ervoor zorgen dat jij altijd de baas blijft over een situatie zoals bv in de hoek zetten, pas uit de hoek halen wanneer jij vind dat het tijd is.... dat deed ik namelijk fout waardoor mijn dochter het gevoel kreeg dat zij de situatie in de hand had en met als gevolg dat ze het nog geen minuut later weer probeerde.... sinds enkele weken heeft ze haar zusje geeneen keer meer geduwt! en zowel dan krijgt ze direct straf.... moet er ook wel bijzeggen dat ze het meeste van de tijd heel leuk samen zijn hoor vooral nu onze jongste bijna 2 word kunnen ze veel meer samen ondernemen en beginnen ze nu best gewaagd aan elkaar te worden... onze jongste rende eerst altijd huilend weg als haar iets afgepakt werd maar nu pakt ze het gewoon terug en houd de oudste er al snel mee op sterkte ermee want is is een enorme strijd!
Ik denk dat je dit toch dieper en anders moet aanpakken dan alleen maar zijn gedrag bestraffen. Zo te lezen heeft hij nog steeds gevoelens van jaloezie tegenover zijn zusje. Ziet hij haar nog steeds als een 'inbreker' in 'zijn' gezin? Het bestraffen en boos op hem worden, kan deze gevoelens alleen maar versterken. Hij zal misschien nog meer het gevoel hebben dat jij hem afwijst, en dat je 'de kant van zijn zusje' kiest. Bij een 4-jarige gaat dit gevoel heel diep. Ik heb hier onvoldoende verstand van om je wel de juiste tips te geven, maar ik raad je aan om bijv bij CB om raad te vragen. Of bij een ander opvoeddeskunige. Je zoontje moet zijn zusje positief gaan zien, als zijn kameraadje en niet als concurrent. En ik denk dat hiervoor een andere aanpak nodig is.
Ben het met Adi eens. Ik denk dat je hier advies van mensen nodig hebt die er meer mee te maken hebben of hebben gehad. Overigens is het wel biologisch gezien een hele normale reactie van je zoon. Maar wat vervelend zeg! Succes ermee