Mijn dochter is net twee en die loopt inderdaad ook makkelijk weg van die plek. Maar ik zet haar ca. 3 x terug en daarna blijf ik er even op mijn hurken bij. Dan leg ik rustig uit: Nee, Femke moet nu even hier staan, want ze heeft iets gedaan wat niet mag (meestal iets specifieker). Ze moet van mij 2 minuutjes blijven staan. Dat lukt dan uiteindelijk net wel of net niet. Dan ga ik weer laag voor haar zitten en rent ze me in de armen. Dan is het voor mij weer goed hoor. Zoonlief begreep de hoek wel, en zels al rond 20 maanden. Ik hoef die bij hem dus ook nauwelijks te gebruiken. Hij heeft daar rond zijn 2e en nog eens rond 3,5 een paa keer in gestaan en sindsdien begrijpt hij de boodschap wel. Ik hoef maar te zeggen: de volgende keer ga je maar even in de hoek staan en dan is het meteen weer goed en een knuffel. Volhouden dus en er even bij blijven staan, zodat je kind wat rustiger in die hoek is. Dan weglopen en niet te lang laten staan. Ik hoop dat het je lukt. Succes!
Ik denk dat dit de meest gemaakte fout is die ouders maken, maar dat komt door de frustratie die je dan zelf hebt. Maar je moet inderdaad meteen uitleggen dat je kind daar staat, OMDAT...... En ook dat kun je blijven herhalen. Maar overdrijf daarmee niet. Ik zet mijn dochter in de hoek met een mededeling als: Femke gaat nu even hier staan, want (...) mag echt niet. En als je kind echt even dwars is, gewoon echt niet luistert, ja, dan kun je die wat mij betreft even in een andere kamer zetten om de driftbui tot bedaren te laten komen. Maar ook hier weer: 2 minuten is voor een kind al heel lang. En als je je kind weer terug laat komen, zorg dan dat je zelf ook weer rustig bent. Geef je kindje de kans je weer te knuffelen en de draad weer gezellig op te pikken. En ja, bij sommige peuterpubers herhaalt zo'n ritueel zich meerdere malen achter elkaar......
Hier echt precies hetzelfde! Vind het zo frappant... Maar goed, ben wel blij dat hij dan tenminste luistert als ik zeg dat hij in de hoek moet blijven
Ja inderdaad! Jammer dat ze dat nog niet snappen. Hier is de gang het strafplekje, op de mat bij de trap.
Gewoon een flinke tik geven als ze er vandaan komen, dan snappen ze wel dat ze moeten blijven zitten.
Wat vreten peuters onder de 2 in godsnaam uit dat ze daarvoor zo 'hard' gestraft voor moeten worden? Als mijn peuter de afstandsbediening molt, dan is dat in de eerste plaats mijn schuld want die hoort niet in kinderhanden te komen dus berg ik 'm op.
Wij zetten haar op de mat bij de voordeur. De deur van de gang naar de kamer heeft glas maar die gaat wel dicht. Zo kan ze ons wel zien van een afstand maar is ze even afgezonderd.. is meestal 1 minuutje. Ze gaat daar alleen heen als er echt iets is wat niet mag etc. Niet om elk wissewasje want dan helpt de plek niet meer. Succes!
Mijn dochter heeft nog nooit op een stoeltje of in een hoek gestaan. Ik heb daar echt totaal geen goed gevoel over en snap die keuze bij zo'n klein kind totaal niet. Ik vertel mijn dochter wat wel en niet mag en in principe gaat dat prima. Als ze dan toch iets doet wat niet mag haal ik haar uit die situatie en geef ik haar een alternatief.
Die tik geef ik al voordat ze de hoek in gaat, ik heb haar tenslotte niet voor niets 3x gewaarschuwd! Als ze dan vervolgens nog een potje gaat staan brullen is het echt klaar hoor, dan gewoon die hoek in tot ze sorry zegt, al duurt het een half uur! Ben wat dat betreft nogal van de consequente!
Bijna 2,5. Maar ben al vanaf het begin zo consequent hoor! En het werkt, zo weten beide "partijen" waar ze aan toe zijn. Hoef d'r ook helemaal niet vaak te corrigeren.
Voor als je heel veel intresse hebt en graag veel wil lezen erover: Rubriek: Positieve discipline Voor als je benieuwd bent wat communicatie doet in de omgang met je kind: Boek: How2Talk2Kids: Effectief Communiceren met Kinderen Voor als je toch wel graag wil weten of straf hét middel is en of er misschien toch ook altenatieve bestaan (moet je jezelf natuurlijk wel voor inzetten en dat betekend 'geduld oefenen'): Tien alternatieven voor straf
Weet je wat het is he.... Het enige wat jou kind denkt/voelt is 'mama wijst MIJ af' en niet "oo ik heb dat en dat fout gedaan, als ik dat nou niet meer doe, dan komt het goed". Ook als je het de tijd geeft om 'na te denken' zal het niet nadenken over zijn/haar fout, maar over wat er met haar gebeurd 'namelijk die afwijzing van mama'. Die afwijzing kan op veel vlakken problemen geven later in de maatschappij, maar ook in de eigen gevoelswereld van het kind. Ik zeg niet dat het evengoed niet goed kan komen. Ik vraag me wel af dat als je uit liefde handeld en je kind graag iets wil leren waar het later ook veel aan heeft of dit dan wel de werkelijke manier is waarop je je kind iets wil bij brengen. Jammer genoeg denkt het gros van de mensheid zo.... dat maakt me soms oprecht verdrietig. Hardheid lokt hardheid uit, geeft verwijdering. Daarmee bedoel ik zeker niet te zeggen dat alles kan en mag, integendeel, een kind heeft grenzen zeker nodig. Ik kan alleen maar hopen dat mensen verder gaan lezen dan deze strafmethodes die populair zijn gemaakt door programmas zoals 'the nanny' en gaan kijken wat ook de wetenschap hierover te vertellen heeft. Die dingen naast elkaar gaan leggen en dan opnieuw een afweging gaan maken over hoe het ook anders kan, met een misschien nog wel veel beter effect. Zowel voor ouder als kind. Want als ouder ben je ook veel rustiger als je kind rustig en in vertrouwen leert.
Suenne: de award voor meeste respect van de dag gaat naar jou! Dat jij nog zo rustig op mijn belachelijke uitspraken kunt reageren, knap hoor! Ik sla mijn kind NOOIT en de keren dat ik mijn dochter op een plek heb gezet om (na uitleg) even af te koelen/na te denken zijn op één hand te tellen! Ik ben eerlijk gezegd meer dan verbaasd over sommige dingen die mensen hier schrijven ("doorgaan tot hij huilt", "waarom luistert hij pas als ik hem straf"). Had dus ook gedacht dat mensen meteen door zouden hebben dat mijn eerste reactie niet serieus was! Ik mag alleen maar hopen dat heel veel mensen misschien niet hebben gereageerd, maar op minst hebben gedacht: "wat een gek!". Ik ben wel degelijk consequent, maar leg juist alles uit, maak bergen complimenten over dingen die ze goed doet en hoef haar dus (en dat is dus niet gelogen! ) bijna nooit te corrigeren!