Nee naturlijk niet (hoewel ik vrees dat er hier heel wat rondlopen die dat wel doen...) L uca heeft nog nooit op een strafstoeltje/strafmatje/traptrede gezeten, het woord "stout" associeer ik met iets heel anders dan kleine kinderen, en we doen niet aan straffen of belonen. En net als Whabbit heb ik bewondering voor jouw reactie!
Nou, hier TS weer... Ik begin me bijna te schamen dat ik het gevraagd heb. Om maar even duidelijk te zijn: ik gebruik "de hoek" niet letterlijk als strafplek, maar meer om even af te koelen. Bovendien zijn wij HEEEEEL erg van de positieve aandacht, en dat werkt vaak uitstekend. Maar helaas lijkt mijn zoon ook erg op mij en is hij op het moment ook HEEEEEL erg van het uittesten. Wat wil zeggen: maar doorgaan en doorgaan. Met (houten) hamers op spullen slaan die stuk kunnen, constant alle kasten open trekken in de keuken, vinger in de nutellapot steken en in zijn mond doen, constant vieze geluiden maken (en wat kan mij dat schelen? nou, ik wil wel graag met hem over straat kunnen), gooien met spullen, het op een lopen zetten, etc. etc. En dan zijn er momenten waarop afleiden niet helpt, en hij na drie keer 'nee' zijn tong uit gaat steken en roept 'stoute mama'. Hij heeft even een lastige fase. En ja, er is vast wel een wisselwerking met mij en mijn zwangere buik in de zin dat hij toch wel door lijkt te hebben dat we straks geen drie-eenheid meer zijn EN ik voel me daar weer schuldig over en bovendien soms te moe om het op een andere vrolijke manier op te lossen... Maar goed, de tips die jullie geven helpen me toch wel hoor! Ik denk dat ik soms gewoon even iets kordater op moet treden en wat vaker iets moet negeren. (Het korte lontje is ook een hardnekkige zwangerschapskwaal...) Maar ik blijf erbij dat ik niet begrijp hoe kinderen van deze leeftijd (en die van mij is dus bijna 2 1/2, dus wel iets ouder dan de meeste kinderen uit de voorbeelden) een hele minuut kunnen blijven staan... Als die van mij 10 tellen staat is het lang. (Wel grappig trouwens hoe herkenbaar dit is uit mijn eigen jeugd. Mijn ouders waren ook heel erg van het positieve en het vrije opvoeden - ik heb de boeken van Bruno Bettelheim hier staan - maar soms kon ik ook het bloed onder de nagels bij mijn moeder vandaan halen. Ik weet nog levendig hoe ze dan stond te tieren, compleet machteloos omdat ze niet meer wist hoe ze mij in het gareel moest krijgen. Dus tja, dat heeft hij toch van mij vrees ik. En ik weer van mijn moeder...)
We dwalen weer heerlijk af. Laat iedereen vooral 'straffen'/opvoeden zoals zij wil en TS heeft tips nodig, dus laten we die geven. Heb je geen tips? Ga dan in een ander topic schrijven. Da´s mijn mening.
Leuk, er zijn er hier toch best veel die het systeem van niet straffen en belonen na streven! Zijn daar trouwens ook iets van clubs van net zoiets bv de rapleymama's? oo en dank je, als ik dat nou in het echte leven ook zo kon, zou ik het misschien een stuk rustiger hebben hahaha
Was ook niet voor jou bedoeld. Ieder zijn manier van opvoeden. Als jij ziet dat jou kind het er goed op doet, wie zijn wij dan. Maar het kan ook nooit kwaad om eens naar een alternatief te kijken toch? Kijk, ik had gewoon niet door dat het een 'grapje' was van dat slaan....en idd, er zullen er genoeg rond lopen die het zo doen. Ik snap dat persoonlijk nooit zo goed, volgens mij krijg je daar juist hysterische kinderen van en veel ruzie en strijd. Dat lijkt me nou juist heel vermoeiend en ongezellig voor het gezinsleven. Maar dat is dan weer mijn mening.
Dat is waar. Mijn tip; gooi het strafplekje het raam uit, tel wat vaker tot 10, lees de links van Suenne en vaar verder op een andere koers. Strafplekjes deugen niet.
Ik moet zeggen dat het mij niet helemaal zint dat ik het gevoel krijg dat ik word neergezet als "strenge moeder met een strafplek". Zo ben ik dus helemaal niet. Zoals ik al zei (wel leuk als mijn posts ook gelezen worden...) ben ik juist van het belonen, negeren en vrije opvoeden. Mijn zoontje 'vraagt' momenteel alleen wel om wat meer structuur en regels, en dat vind ik zelf juist ook lastig. Omdat ik dat liever niet zo wil. En dat voelt hij natuurlijk ook. Dus gaat hij me juist uittesten en uitdagen. Maar goed, mijn punt is dus dat ik het niet echt kan waarderen dat ik word 'veroordeeld' terwijl ik het er zelf ook moeilijk mee heb.
Ik veroordeel je niet hoor. Ik geef je hierboven een serieuze tip, nl lees de links van Suenne. Daar staan echt heel nuttige/goede dingen in Kinderen vragen in mijn ogen vaak niet zozeer om regels, als wel om duidelijkheid. Ik heb geen vaste regels en toch ben ik heel duidelijk. Er zit altijd een reden achter waarom iets wel/niet mag, en die kan ik hem altijd (kort) vertellen. Als hij daar boos/verdrietig om wordt accepteer en erken ik dat. Ik beperk zijn boosheid/verdriet alleen als hij daarmee iemand anders pijn doet of mijn spullen kapot maakt.
Is jouw mening. Ik vind "niet straffen en niet belonen deugt niet". @ TS: ik denk dat je het prima doet hoor Je lijkt me geen onredelijke strenge moeder die de hele dag door loopt te tieren en te straffen. Komt goed
Beste San79, die 'regels' van Suenne pas ik juist altijd al toe. Dat is nu mijn hele punt. Dat is niks nieuws voor mij. Van die principes heb ik een boekenkast vol staan. Uitdagen/uittesten/spullen kapotmaken/slaan/schoppen/spugen etc. dat is wel nieuw voor mij. Maar goed: jij stelt dus voor dat dan maar te negeren?
sorry maar ik "straf" wel. de rede fynn heeft dusdanige driftbuien dat hij echt alles kapot maakt! hij heeft zijn little tikes vrachtwagen zo hard gegooit dat er 2 wieltjes zijn af gebroken. na 3x waarschuwen mag meneer hier op de trap gaan zitten in de gang om af te koelen.en als hij gelijk were op staat weet is hij ook rustig ik laat mij niet alles slopen omdat meneer zijn zin niet krijgt. nu moet ik er wel bij zeggen dat dit pas 2x gebeurd is gelukkig maar ik doe het wel anders ben ik bang dat hij net als mij word tijdens mijn kind zijn.
Ik 'straf' door middel van die afkoelplek. Bij ons is dat gewoon de hoek van de kamer. Een jong kind heeft daar nog meer moeite mee, maar dat wil niet zeggen dat je het niet kunt gebruiken. Eerder in dit topic heb ik al aangegeven hoe je er mee aan de slag zou kunnen. Ik vind TS helemaal niet streng. En wie dat wel vindt, vindt mij dus ook heel streng. So what? Ik noem het echter duidelijk zijn. Dat mag niet, blijf je het proberen, dan ga je maar even uit de situatie, in de hoek. Daar is het niet leuker, is geen speelgoed, maar daar kun je het niet meer doen. Na één, max twee minuten, geven we elkaar een korte uitleg, een kus en een knuffel. Hier werkt dat goed!
Tja, sorry, in je openingspost zeg je een methode van straffen te gebruiken; Dus vandaar dat ik er vanuit ga dat je die links kent, maar blijkbaar niet toe past of dat het niet bij je past oid. Anders gebruik je de hoek en de trap niet. Zoals je kunt zien is mijn zoon ook 2.5 dus normaal peutergedrag is me echt niet onbekend. Maar ik kan me echt geen enkele situatie indenken waarin ik hem in een hoek zou zetten. Uit zijn panty gaan doet mijn zoon alleen als hij het ergens helemaal niet mee eens is. En ik begrijp op zo'n moment vaak wel waar die woede vandaan komt. Dat heeft niets te maken met mij uitdagen of mij willen pesten, maar met boosheid die hij voelt door mijn beslissing. Meestal scheelt het al de helft als ik dat erken "je wilde graag x en y hè?" dan krijg ik zo'n brullende "jaaaaaa" als antwoord, en dan leg ik nogmaals uit dat dat nu niet mag omdat <vul maar in> . Verder is mijn huis peuterproof; hij kan niet bij mijn kostbare spullen, en hij heeft echt wel eens zo hard gegooid met speelgoed dat het stuk ging. Ik heb hem uit laten razen en toen hij weer kalm was het speeltje weg laten gooien met de uitleg dat het stuk is door het gooien. En stuk speelgoed, dat gooien we weg. Dat is het gevolg van zijn actie, ik zou niet weten waarom ik hem daar voor zou straffen, hij heeft inmiddels heel goed door wat "stuk" betekent.
Wist je dat belonen hetzelfde effect heeft als straffen? Als je het graag wil weten, zoek ik het voor je op waar het uitgelegd staat. Ik denk dat jij heel betrokken bent bij je kind hoor, tenminste zo lees ik je wel. Structuur en regels zijn wel goed, maar wat ik wel denk is dat er vele manier zijn hoe je die hanteerd en aanleert en dat dat alles uitmaakt in de actie-reactie op elkaar. Als je trouwens iets doet met je kind waar jij gevoelsmatig heel veel moeite mee hebt, dan denk ik zeker dat hij je zal uitproberen.
Het zijn trouwens echt mijn regels niet hoor. Ik vind het een hele boeiende manier om naar je kind te kijken en ik hoop dat straks zo goed als mogelijk te kunnen vertalen. Dat probeer ik nu al door goed te kijken naar de taal van mijn dochter en wat ze daarmee wil vertellen. Heb je een idee waarom je kind dit doet? Is het vaak? Of af en toe? Je hoeft het niet te vertellen hoor, is inderdaad een beetje erg OT, maar misschien is er een reden dat hij dit doet? En is er dus ook een manier om het om te buigen.
En wat doe je als je kind slaat, bijt, knijpt of spuugt? Dan ga je ook voor de 26.000e keer uitleggen dat dat niet netjes is? Hier moet madame op de gang. Echter komt ze er idd weer net zo snel vanaf..... Wat hier helpt is er bij blijven staan maar haar straal negeren
Ik heb Luca een plek op de bank aangewezen waar hij met al zijn kracht op mag slaan. Iedere keer als hij zò boos was dat hij me sloeg èn iedere keer dat hij ging meppen "voor de leuk" heb ik hem gezegd "ik wil niet dat je mij slaat, sla maar op de bank". Dat kwartje viel vrij snel, als ik tegenwoordig zie dat hij heel boos is en wil gaan slaan hou ik zijn arm tegen, vraag "Luca, waar mag je slaan?" en dan zegt hij zelf "bank" en gaat naar dat plekje om zijn woede te koelen met een paar flinke meppen op de kussens van de bank. Tja, het is ook maar een ventje van 2.5, ik ken die drang wel. Ik heb ook momenten waarbij ik het liefst heel primitief wil schreeuwen, hysterisch met de deuren wil gooien of het servies eens naar m'n mans hoofd zou willen slingeren. Als ik die drang als 31-jarige al ken, dan is het toch logisch dat een kind van 2 dat ook heeft en dat nog niet kan beheersen?
En ja, ik leg dingen 26.000 keer uit. En als het moet nog wel 26.001 keer ook. Ik wilde graag een kind. En dus is het mijn verantwoordelijkheid om dat kind te helpen opgroeien tot een leuke sociale volwassene. Uitleggen en dingen herhalen hoort daar bij.
Helemaal mee eens. Maar wat er in mijn ogen ook bij hoort: duidelijk zijn en aangeven dat bepaalde acties consequenties hebben ('straf'). Goed, ik denk dat ik steeds tegen San en Suenne in kan blijven gaan en dat heeft te maken met andere opvattingen. Ik hoop dat TS tussen de regels door nog goede tips krijgt.
In mijn beleving horen daar ook regels bij. Duidelijke regels en regels die niet uit de lucht komen vallen dus. Hoe je die regels toepast en uitvoert is natuurlijk ieders zaak. Nou scheelt het dat Anne "altijd" luistert. Maar speelgoed stuk mag gewoon echt niet. Niet omdat ze er dan niet meer mee kan spelen maar omdat in mijn normen en waarden staat dat je zuinig hoort te zijn op je spullen. Laat had ze tegen mijn verbod in een snoepje uit de snoepbakken bij de drogist gepakt. Als straf moest ze toen met 5ct dat snoepje gaan betalen EN vertellen waarom (namelijk dat ze een snoepje had gepakt). Natuurlijk niet bij gezegd dat het voor straf was want zo snapte ze het ook wel en er zijn ongetwijfeld mensen die mij dan niet streng vinden hier. Maar in de winkel had ik een hoop bekijks en complimenten. Strenge blik van de drogist erbij en dan is er weer genoeg gestraft. Want wederom.. In mijn normen en waarden staat dat je niet mag pikken. (en luisteren als mama zegt: niet doen) net als de "niet straffen/niet belonen"-methode leg ik altijd uit waarom iets wel of juist niet mag. Maar volledig niet straffen en niet belonen gaat mij te ver. Alleen merk ik dat we het toch nog wel redelijk doen qua niet straffen/belonen. Alleen zie ik complimenten en knuffels ook als beloning en kan opbiechten heel goed werken als straf zonder dat je daar een pak rammel voor hoeft uit te delen. En ook onze trap wordt best weleens gebruikt door de kleine dame. Zowel vrijwillig als minder vrijwillig