Maar nu we het er toch een klein beetje overhebben... Wat vinden jullie van stickerkaarten met een kadootje als hij vol is? Of is dat te ver off topic?
Het gaat toch ook om de juiste balans? Niet alleen maar straffen, maar ook niet alleen maar uitleggen... Daarnaast ligt het aan het kind. Sommige kinderen zijn meer gebaat bij kort houden en meteen consequenties geven, anderen pikken een uitleg meteen op. Er is geen goed of fout, er is een weg waar je je goed bij voelt. Da's het aller-belangrijkste. En de reactie van je kind geeft je aan of je bij hem/haar de juiste snaar raakt. Zo ja, dan werkt het, zo nee, dan zoek je naar een andere manier...
Tikkie off-topic, maar hier werkt dat wel om bepaald gedrag te promoten (zindelijkheid poepen, zelf aankleden en opruimen)!
Ik begrijp dat je het echt lief bedoelt, maar dit bedoel ik dus. Hier raak ik een beetje geirriteerd van. Je hoeft het mij echt niet uit te leggen. Ik heb zelf ook (ooit) een agogische opleiding gedaan en een 'vrije' opvoeding gehad. Mijn moeder was psychotherapeut en ik weet heel goed dat belonen beter helpt dat straffen. Zoals ik al zei: ik heb ook alle boeken gelezen en bovendien ervaring met zo'n opvoeding. Dus ik begrijp de principes en ideeen prima. Juist omdat ik mijn kind probeer te doorgronden en uitzoek wat zijn drijfveren zijn, weet ik hoe hij in elkaar steekt. En ik weet dus ook dat hij heel zelfstandig is en goed weet wat hij wil (en dat heeft niets met de peuterpuberteit te maken, dat had ie daarvoor ook al). En ik begrijp ook vaak wel waar zijn vraag vandaan komt. Maar uiteraard kan dat niet altijd. Zo is ontbijten met koekjes niet zo'n goed idee. Ik denk dat het probleem deels is dat ik niet altijd even duidelijk ben. Soms mag iets wel en soms mag iets niet. Sommige dingen mogen eigenlijk nooit, maar omdat ik haast heb, zwanger ben, moe ben, of gewoon omdat ik het zo'n heerlijk kind vind, mag het dan soms wel. Ja, en dan is de boot aan. Ook hebben wij het hele huis peuterproof (al vanaf dat hij 6 maanden was, want toen trok hij de cd's al uit de kasten - dit is dus niet nieuw voor mij...), alleen de keuken niet helemaal, omdat dat niet kan. Bovendien vindt hij het heel erg leuk om te helpen in de keuken, en dat wil ik graag stimuleren. We koken vaak samen, of we bakken koekjes, of ik laat hem koffie voor ons zetten. Maar dan is het natuurlijk erg onduidelijk voor hem dat het dan op een ander moment niet mag. En zo zijn er natuurlijk wel meer dingen die soms wel mogen en soms niet. Zoals koekjes eten. Mijn zoontje heeft overigens geen driftbuien. Dat lijkt me helemaal lastig. Bij hem is meer het probleem dat hij uittest, en als het 'nee' is maar doorgaat en doorgaat. En dat herken ik ook van mezelf van vroeger. Ik was wereldkampioen zeuren, echt. Ik weet dus ook dat het het beste is hem op dat moment uit de situatie te halen en het op de een of andere manier om te buigen. (Dus dan pak ik een boekje en dan vraag ik of hij mee wil lezen. Dan is het gegarandeerd 'nee', maar als ik eenmaal begin met lezen zit hij binnen een minuut bij me en zitten we te lezen.) Alleen soms is daar nu eenmaal geen tijd voor. Zo moesten we laatst weg - een trein halen - en wilde hij zijn jas niet aan. Schreeuwen, duwen, etc. Ja, wat moet je dan? Natuurlijk probeer ik hem dan uit te leggen dat we de trein moeten halen en dat we wat leuks gaan doen, dat ik snap dat hij nu liever wil spelen, en dat we daar verder gaan spelen, blabla. Maar als hij eenmaal in die bui zit, is dat het ene oor in, het andere oor uit. En intussen rijdt de trein weg. En een ander probleem is dat ik ook soms de creativiteit en het geduld even niet heb om het op een lollige en vrolijke manier op te lossen. Dan ben ik moe of geirriteerd en dan word ik gewoon boos. Het laatste punt dat ik wil maken is dat ik wel echt wil dat hij snapt dat sommige dingen gewoon niet mogen. Juist in nieuwe situaties. En dat als mama zegt 'niet doen' dat hij het dan ook niet moet doen. Dat 'probleem' hebben we met hem altijd al gehad - juist omdat hij zo jong al zo actief was en het gewoon niet begreep - maar nu moet hij dat wel leren. En het liefst zou ik natuurlijk willen - dat moet ik weer leren, dat dat niet kan - dat hij het na een keer meteen begrijpt. Om nog even terug te komen op mijn openingspost: mijn 'probleem' is dus ook dat wij de trap en de hoek praktisch nooit gebruiken, maar dan soms ineens wel. En dan blijft hij dus niet zitten.
@Saskia78: dat is wel een idee misschien. Ik ga er eens over nadenken hoe we dat in zouden moeten zetten. Want geef je dan een sticker voor elke keer dat hij heeft geluisterd? Lijkt me ook een beetje gek. Voor positief gedrag in het algemeen wordt hij namelijk sowieso wel beloond.
hoe duidelijk is het als iets kapot gaat doordat je het kapot gooit, dat het dan weg gaat? Dat is toch een hele duidelijke consequentie lijkt me en eigenlijk ook al straf opzich (tenzij je het de week daarna al vervangd voor ander nieuw speelgoed). Het heeft natuurlijk ook met opvattingen te maken en daar kan je met elkaar heel lang over praten. Op een gegeven moment moet je ook gewoon een beslissing nemen en daar achter gaan staan denk ik.
Deze opleidingen proclameren vaak nog het 'belonen', terwijl 'belonen' net zo nutteloos is uiteindelijk als straffen. Maar als je het waarom daarvan niet wil weten, dan houdt het op. Wat mij betreft ben je vrij. Ik dacht, uit wat je zei op te merken, dat je het helemaal even niet meer zo goed wist. Dus sorry dat ik je voor de voeten zit.
Dit gaat me echt te ver. Wie ben jij om te bepalen dat iets wat voor ons werkt niet deugt? Kinderen slaan deugt niet, maar over een plekje voor je kind om even tot rust te komen en tot zich door te laten dringen wat hij fout deed, kun je veel zeggen, maar niet deugen is echt niet de juiste woordkeus!
Een tik geven vind ik absoluut not done, maar even apart zetten om rustig te worden doen wij wel. Wij halen onze zoon altijd even uit de situatie, eventjes naar een andere plek in de kamer of naar de hal. Daar leg ik hem weer uit waarom ik iets niet wil hebben (hij kalmeert meestal meteen als hij uit de situatie is) en ik laat hem even rustig worden. We geven elkaar een dikke knuffel en gaan weer verder waar we gebleven waren. Maar als hij papa, mama of een ander kindje slaat dan spreek ik hem absoluut even op een bozere toon toe, dan moet hij sorry zeggen en dan is het vaak alweer klaar. Toch merk ik wel dat ik het soms moeilijk vind wat wel/niet goed voelt. Mijn zoontje is heel lief en heeft eigenlijk nooit driftbuien, maar hij zoekt wel enorm "de grens" op zeg maar. Als wij aangeven dat we iets niet leuk vinden of niet willen hebben, dan komt er zo'n ondeugende blik in zijn ogen en blijft hij maar door gaan. Op die momenten weet ik ook nooit zo goed wat ik moet doen. Vaak neem ik hem dan even mee naar een andere plek om "af te leiden" en zeg ik hem duidelijk dat ik het niet wil hebben, maar ik heb soms het idee dat dit niet goed genoeg helpt. Van beloningssystemen houd ik niet. Geen stickers/cadeautjes als hij iets opruimt of als hij iets anders goed doet. Opruimen hoort er gewoon bij en ik wil niet dat hij dat enkel doet omdat hij dan een cadeautje krijgt. Wel beloon ik hem zo veel mogelijk met complimentjes. Als hij iets goed doet dan prijs ik hem daarvoor, dat vind ik wel belangrijk. Maar ik merk wel dat ik een beetje zoekende ben qua opvoeding. Ik heb soms het idee dat ik er een beetje tussenin zweef. Ik vind dat op negatief gedrag best een sanctie mag volgen, maar ook weer niet té. En belonen wel, maar niet zo'n gek sticker/puntenspaarsysteem. En een paar maanden geleden bij opa en oma wilde onze zoon iets van het aanrecht pakken waarop opa hem meteen een tik over zijn vingers gaf. Toen kwam het stoom bijna uit mijn oren (niemand slaat mijn kind!) en hadden vriend en ik later in bed best wel een discussie. Vriend steunde mij op dat moment, maar zei later in bed dat een tik over de vingers toch niet zo erg was. Tja, ik vind dus van wel merkte ik.
En zo ieder zijn opvoeding en ieder zijn ding... En ik denk dat dit voor élke moeder zoeken is en dat élke moeder zich wel eens afvraagt of het wel goed is wat je doet... Ik merk dat in ieder geval bij mijzelf heel goed, mijn zoon is met tijden echt een peuter DRAAK! En als hij bijv. slaat, bijt of iets doet wat écht niet kan zitten daar hier zeker consequenties aan vast! Dat kan variëren van de gang, tot negeren en vanalles wat daar tussenin zit...
Dat vind ik dus ook, maar toch vind ik het soms moeilijk om te bepalen welke consequentie goed is. Slaan, bijten, schoppen wil ik gewoon écht écht écht niet hebben maar hoe maak je dat duidelijk zonder te "streng" te zijn zeg maar. Nu slaat hij soms en dan praat ik met hem(op strenge toon), negeer ik hem of wat dan ook en het doet hem gewoon niets. Tja.. dan sta je daar dus met je goede gedrag en weet je het ook niet meer.
Deze dames beweren dat belonen juist niet helpt, net zo min als straffen. Volgens deze opvoedingsmethode pas je beide dus niet toe.
Niet belonen zou ik overigens echt niet kunnen, ik prijs mijn kind om een scheet de lucht in Niet straffen zou ik ook niet kunnen denk ik, maar ook vooral omdat ik wil dat mijn kind beseft dat aan bepaalde consequenties zitten! En ik durf het hier nu haast niet meer te zeggen, maar toen mijn kind zijn beker zo hard tegen mijn neus smeet dat ik een bloedneus had, of me zo hard beet dat er meteen een blauw boven en onderkaakje in mn arm stond, kreeg hij een tik terug!
Maar even een vraag: MOET belonen helpen? Ik beloon mijn zoontje niet omdat ik dan denk dat hij het de volgende keer weer zo doet ómdat ik hem heb beloond. Ik beloon hem omdat ik oprecht blij ben dat hij dan geluisterd heeft en vindt dat hij best mag weten dat ik trots op hem ben en hij iets goed gedaan heeft. Ik beloon hem soms al om de kleinste dingen, en dan moet je zijn trotse smoeltje eens zien. Heerlijk! Daar doe ik het voor! En dan heb ik het dus over belonen dmv een complimentje en niet over het geven van een cadeau of een sticker.
Ik beloon ook vaak hoor. Als T. bijvoorbeeld iets weggooit nadat ik het hem heb gevraagd, als hij sorry zegt nadat hij iets heeft gedaan wat niet mag, als hij mij een tekening geeft omdat hij die speciaal voor mij heeft gemaakt, etc. En kom op, bijna de hele wereld wordt op die manier groot, je gaat mij echt niet wijsmaken dat het zulke vreselijke gevolgen heeft. Ik geloof dus ook helemaal niets van die theorie dat het niet goed is. Bovendien is het volgens mij nauwelijks onderzocht en is het dus nogal subjectief. Erg jammer dan ook dat het door de dames als een feit wordt gepresenteerd. @ LovelyDK: ik snap je voorbeeld van de tik wel. Ik heb het zelf nooit gedaan, maar ik reageer in zo'n situatie wel altijd wat heftiger dan normaal. Ook vanuit een schrikreactie.
@yummie: wat is te streng als je ECHT vindt dat iets niet kan? hier hebben we 1 sticker-beloning.. en dat is als ze gepoept heeft op het toilet. dat eigenlijk alleen omdat we het echt niet meer wisten hoe we haar zo ver kregen dat ze weer wilde gaan poepen ipv continu ophouden. en dan niet op een kaart met daarna een kadootje.. maar gewoon op dr hand. Stomme is nog dat het aanvankelijk ook helemaal niet werkte.. maar nu ze wel poept is ze die stickers natuurlijk niet vergeten dus komt ze elke keer met het stickerboekje aanzetten als ze heeft gepoept
Lees de post van Suenne en die van mij nou nog eens goed. We zeggen beiden dat straffen en belonen gelijk zijn. Dus belonen werkt niet beter, belonen werkt net zo slecht. Met volwassenen idem dito; geef iedereen een bekeuring die zonder gordel rijdt, en mensen wagen het er nog steeds op. Geef mensen een beloning als ze hun gordel wagen en diegenen die het niet fijn vinden wagen het er nog steeds op. Het gaat er om dat je mensen duidelijk moet maken waarom iets niet mag. Consequent zijn en duidelijk zijn zijn in mijn ogen ook 2 heel verschillende dingen. Als Luca buiten wil spelen terwijl we binnen 10 minuten weg moeten, dan mag hij dus niet naar buiten. Ik zeg dan nee, en leg uit "we moeten zo weg, mama gaat de spullen pakken en schoenen aan doen". Hij mag daar van mij heel boos en verdrietig om worden, maar naar buiten gaan zit er dan echt niet in. De volgende dag als hij naar buiten wil mag het wel, want we hoeven niet weg. Voor geen meter consequent, maar wel heel duidelijk. En nee blijft nee, want er zit een reden achter. Zo ook met koekjes voor het eten (mag best als we toch laat eten, of juist niet als het eten al bijna klaar is) etc. Overigens heb jij het telkens over je vrije opvoeding en dat je het daarom allemaal al kent.. Luca krijgt geen vrije opvoeding, maar een opvoeding gebaseerd op Attachment Parenting en UP (unconditional parenting). De namen William Sears en Alphie Kohn zeggen je misschien iets. Dit is heel iets anders dan er van uit gaan dat belonen werkt (dat is meer triple P, wat het CB promoot).
@san79: maar of belonen nou werkt of niet.. het is wel prettig en dat vind ik ook wel belangrijk. en dan bedoel ik niet belonen met materiele zaken.. maar gewoon met aandacht, liefde, complimenten etc (en dat doe jij toch ook ga ik vanuit )
Ik snap je uitleg wel, maar naar mijn inziens ben jij net zo goed consequent. Buiten spelen mag niet vlak voordat jullie weg gaan. Buiten spelen mag wel als daar de tijd voor is. Als je dat altijd op die manier toepast, ben je dus consequent.