mijn antwoord staat er eigenlijk niet tussen. Ik vind kindermishandeling een veel te zware term voor een tik. Maar ik vind het niet oké, doe het zelf niet en vind het ook niet zo oké als een ander het wel doet. Toch maar gestemd op: "ik zal het zelf nooit doen maar vind het geen probleem als een ander het wel doet". Dit zit van de gegeven opties het dichtst bij mijn opvatting.
Ik ben in principe tegen, omdat ik vind dat slaan ontstaat vanuit frustratie en onmacht en je zo je kindje leert dat slaan blijkbaar in sommige situaties geoorloofd is. Maar ik heb inmiddels ervaren dat mijn kleine dreumes mij het bloed onder de nagels vandaan kan halen (zoals veel dreumessen uiteraard ) en het is soms heel moeilijk om me te beheersen. Ik geloof ook niet dat ik het ten allen tijde zal kunnen voorkomen, ik ben ook maar een mens T zou dan wel alleen een tikje op de vingers zijn, niet een mep ofzo... Vandaar dat ik heb gestemd: 'bij hoge uitzondering geef ik wel eens een tik"... maar liever helemaal niet...
Ik vind dat een kind af en toe een tik nodig heeft. Maar dan wel een corrigerende tik en absouut niet uit emotie, frustratie of onmacht! Als een kind voor de zoveelste keer niet luistert als je zegt dat hij ergens niet aan mag komen bijvoorbeeld, dan zou Fiene van mij een tik op haar vingers krijgen. Met woorden kan je ontzettend veel bereiken, maar als kinderen hier niet meer naar willen luisteren, vind ik dat ze af en toe best een tik mogen krijgen. Dat is dus één keer slaan, op de vingers of op de broek (en dus geen pak rammel). Niet in het gezicht en niet zo hard dat ze er een afdruk of blauwe plek aan over houden. Puur voor de schrik (teken 'einde discussie, mama is de baas o.i.d.').
dat ligt er natuurlijk maar net aan. ik ben 5 jaar lang mishandeld door mijn vader en nee, zo zou ik het absoluut nooit doen! maar S. krijgt wel eens een tik op dr vingers of op dr kont (met luier aan) en daar worden ze echt niet slechter van hoor!!!
Ik heb voor optie 1 gekozen maar vind het woord kindermishandeling wel erg groot. Ik heb nooit gedaan, als de oudste iets doet wat niet mag, gaat hij even op de gang staan. Wat iemand anders doet moet hij/zij zelf weten maar ik ben het er niet mee eens.
Ik heb vroeger zéér zelden een schop onder mijn kont gekregen ( die ook volkomen terecht waren trouwens ) dat ik ze nu nog kan herinneren. Zo veel indruk hebben die gemaakt. En ik prijs mijn ouders er om dat ze mij zo hebben opgevoed.
+1, ik heb vroeger ook 1 of 2 keer "de hoeken van de kamer" gezien (let op, is spreekwoordelijk, ik heb niet LETTERLIJK de hoeken gezien), en ik had het er dan ook zelf helemaal naar gemaakt. Ik ben mijn ouders er niet anders door gaan zien overigens, sterker ik begrijp zeker hun reactie toen ...
Mijn zoontje krijgt ook wel eens een tik op zijn vingers, maar dat is alleen ter "bescherming". Hij heeft wel eens een pan van het gas willen trekken, of de hete oven openmaken. Liever een tik dan een brandwond. De gang werkt hier prima, alleen zit meneer weer even tijdelijk in zijn bijten fase, na negeren en op de gang zetten ondernam hij gisteren weer een poging om zijn tanden in me te zetten, toen heb ik hem wel een tik op zijn vingers gegeven onder het mom van dat bijten ook pijn doet net als een tik op je vingers, dat maakte wel indruk. Ik zal nooit verder gaan dan dat, ook al haalt ook hij wel eens het bloed onder je nagels vandaan. Dus nee, ik heb geen moeite met een corrigerende tik, uit beschermend oogpunt of om echt iets duidelijk te maken.
Noor heeft van die bijtfases, ik bijt gewoon terug. Niet hard natuurlijk, maar wel dat ze het merkt. Zal wel voor een slechte moeder uitgemaakt worden, maar na zoveel keer bijten vind ik het een keer welletjes. (en ja, ik merk wel verschil tussen liefdesbeetjes en 'gemeen' bijten uit frustratie)
+1. Ik heb nooit een tik van mijn ouders gekregen, maar de 2 keer dat ik het echt voor elkaar had weet ik nog goed. 1 keer een schop onder mijn kont omdat ik was weggelopen en 1 keer zijn ze zo boos geworden omdat ik het kappertje had gespeeld met het tafelkleed. Mijn moeder had er trouwens talent voor, die hoefde maar te kijken of uh te zeggen en je deed het echt niet.
Ik geef mijn dochter liever geen tik, nooit eigenlijk en kan het prima oplossen zonder mn handen te gebruiken in welke manier dan ook. Plus dat ik heeeeel eng kan kijken hahahahaha Als ik het iemand anders zie doen dan zeg ik daar niets van mits het echt over de scheef gaat. Ik vind dat ieder zn eigen manier van opvoeden heeft, ik keur het alleen niet goed en als vriendinnen of kennissen dit doen zal ik ook zeker een opmerking maken. Gelukkig heb ik geen mensen in mn naaste omgeving die dit doen.