Ik heb dat inderdaad ook met mijn vriend, die zegt dat helaas ook als andere mensen er opmerkingen over maken...terwijl ik dan juist wil dat hij mij steunt Vandaag is Julia 3 maanden en we zijn alleen...
voor de dames die meer willen weten over het nut van samen slapen heb ik een stuk gecopieerd uit een artikel wat aangehaald werd in en ander topic over doorslapen. Hetzelfde gaat op voor slapen. Mensenkinderen zijn gemaakt om bij hun ouders te slapen. De tastzin is, met het zicht, het belangrijkste zintuig van primaten. Jonge primaten worden vaak op het lichaam van de moeder gedragen en slapen jaren na de geboorte bij haar, vaak tot ruim nadat ze van de borst zijn. Het te verwachten patroon is dat moeder en kind samen slapen, en dat het kind de hele nacht, wanneer het ook wil, kan drinken. Normale, gezonde, borstgevoede en samen slapende kinderen slapen niet 'door' (zeg 7-9 uur achter elkaar) tot ze drie tot vier jaar oud zijn en geen voedingen meer nodig hebben. Ik herhaal, dit is normaal en gezond. Het onderzoek van Dr. James McKenna over samen slapen toont duidelijk het gevaar aan van alleen slapen van jonge kinderen, omdat ze in abnormale slaappatronen van zeer diepe slaap glijden waaruit ze erg moeilijk uit zich zelf wakker kunnen worden als ze een apnoe (ademstilstand) krijgen. Als ze samen slapen houdt de moeder de slaap- en adempatronen van de baby in de gaten, zelfs als ze zelf slaapt. Als de baby in een apnoe komt, maakt ze de baby wakker door haar bewegingen en door de baby aan te raken. Men denkt dat dit het primaire mechanisme is waardoor het samen slapen kinderen beschermt tegen wiegendood (Sudden Infant Death Syndrome). Met andere woorden: men denkt dat veel gevallen van wiegendood bij alleen slapende kinderen veroorzaakt worden doordat ze op zeer jonge leeftijd hebben geleerd om lang achter elkaar te slapen, zodat ze in een diep gat van slaap vallen, dan krijgen ze mogelijk een apnoe, en niemand is in de buurt om het op te merken of ze wakker te maken, dus ze beginnen nooit meer met doorademen. Als ze samen met haar baby slaapt, kan de moeder ook 's nachts de temperatuur van de baby in de gaten houden, ze is erbij als ze overgeven en daarin beginnen te stikken, en ze is er simpelweg om de normale, veilige omgeving te verzorgen die de baby/het kind op basis van de biologie mag verwachten. Komt dit ouders altijd gelegen? Nee! Is het voor sommige nieuwe ouders moeilijk om zich hieraan aan te passen? Ja! Er bestaat ongetwijfeld een grote kloof tussen datgene wat wij vanuit onze eigen culturele bagage meedragen en dus verwachten van het slaappatroon van een jong kind (voorlezen, instoppen, licht uit en ze acht uur lang niet meer zien) en hoe een gezond, normaal kind in werkelijkheid slaapt. De eerste stappen om je te verzoenen met het feit dat je jonge kind niet doorslaapt, of dat het niet zonder jou wil slapen, is je te realiseren dat: Niet doorslapen tot ze drie of vier jaar oud zijn, normaal en gezond gedrag is voor mensenkinderen. Je kinderen niet moeilijk en manipulatief zijn. Ze zijn normaal en gezond en gedragen zich op de manier die passend is voor onze soort. Als je deze eenvoudige waarheden eenmaal begrijpt, wordt het veel makkelijker om om te gaan met het nachtelijk ouderschap. Als je het idee opgeeft dat je s nachts acht uur ononderbroken slaap nodig hebt, en deze nachtelijke omgang met je kind als iets waardevols dat voorbij gaat, raak je er erg snel aan gewend. Ik kan het boek Nighttime Parenting van Dr. Sears warm aanbevelen. De eerste jaren van onze kinderen vormen de belangrijkste en meest invloedrijke tijd van hun leven. Het gaat allemaal te snel voorbij. Maar als je in deze eerste paar jaar tegemoetkomt aan de behoeften van je kind zal dat zich in de jaren nadien op vele wijzen 'uitbetalen'.
Wat mooi om te lezen, al die verhalen hier... Hier ook een mannetje van nu 2.5 die altijd bij mij slaapt, heerlijk.
@Jorietje: je bent heus niet ontaard hoor! En je moet zeker doen wat voor jullie 3-en goed werkt. @Debby82: Ik laat mij over het algemeen ook niet vertellen hoe ik het moet doen. Hier en daar een tip is welkom, maar ik doe toch lekker wat ik (wij) zelf wil..! En 3 maanden BV??? Hoe kun je! Dat je je man vaak moet overtuigen, is waarschijnlijk omdat hij wat onzeker over jullie kindje en keuzes is (lijkt mij). Gewoon volhouden en laten zien dat het goed gaat zoals jullie het doen! @Blup e.a.: Op zich wel een mooi stuk, maar gaat mij ietsje te ver (persoonlijk). Mijn zoontje sliep wekenlang naast ons (wiegje) en sliep vanzelf door na 5 weken. Hierdoor is hij niet ongezond hoor (niet aanvallend bedoeld!). Ik begrijp het stuk, kan me er deels in vinden, vooral over wiegendood e.d. maar gezond als het tot 4 niet doorslaapt?
Onze dochter is bij ons in bed gaan slapen omdat ik een keizersnee heb gehad en de eerste dagen echt mn bed niet uit kon bij elk piepje om haar te troosten en haar in en uit de wieg te tillen. Mn man vond het nog een beetje eng en onwennig, zo'n kleintje dus lag ze al heel snel naast me ( In het ziekenhuis al door een heel lieve verpleegkundige die ze 's nachts naast me in bed had gelegd omdat ik dat graag wou ) Daarna heeft ze heel veel gehuild ( krampjes en koemelkallergie ) en dus was het heerlijk als ze bij me was, dan voelde het minder als "haar laten huilen in haar eigen bedje" maar huilen bij mama, tsja, toch minder afstandelijk. Nu slaapt ze 's ochtends toch nog vaak een uurtje, anderhalf bij me in bed, vanaf een uur of 6 tot 7, half 8. En heel soms als ze zielig is ( Prikjes, ziek, of ik heel de dag gewerkt ) we genieten daar beiden heel erg van, dan is het werkelijk 22.30 als we gaan slapen en zeker 7 uur als ik wakker word! En in haar eigen bedje wordt ze vaak toch wel tussen 5 & 6 al wakker. Voor ons voelt het ook heel natuurlijk, zo voor je kind zorgen. Samen slapen, niet laten huilen, veel bij je dragen enzo.
ik heb het artikel niet geschreven jois. maar het sluit wel aan bij mijn eigen belevingswereld en gedachtes zeg maar,daarom wilde ik het de andere die hier misschien in geinterreseerd zijn even laten lezen. that's all.
Mijn dreumes slaapt in de co-sleeper, lekker dichtbij maar toch wel onze eigen ruimte in het bed gehouden
toen S. nog een echte baby was sliep ze nooit bij ons in bed omdat ze er anders gewend aan zou raken. bovendien hadden wij het geluk met een makkelijke baby.. maar nu ligt ze heel af en toe 10 minuutjes bij ons in bed. ze wilt nog wel eens 's nachts overstuur wakker worden en dan leggen we haar even tussen ons in (5 tot 10 min.) en als ze slaapt dan leggen we haar weer in haar eigen bedje.
Wij hadden ook een heel gemakkelijke baby hoor, alleen is het een andere manier van denken. Ik vind het geen probleem dat ze "gewend raken" omdat ze gewoon bij ons mogen liggen zo lang ze willen. Snap je?
ooh ik bedoelde het ook niet aanvallend hoor! misschien kwam het een beetje bot over, maar zo bedoelde ik het niet ik snap je heel goed, maar wij wilde dat gewoon niet. bovendien slaapt ze bij ons op de kamer (we hebben maar 1 slpkmr) dus ligt ze eigenlijk al bij ons..
Nee hoor helemaal niet, ik wilde alleen verduidelijken dat dat voor ons dus niets uitmaakt of onze dochters gewend raken aan samen slapen. Maar ik vind het prima als ouders daar anders over denken hoor.
Mijn jongste slaapt in een co-sleeper bij me, heerlijk! En als ze 's morgens wakker wordt, dan slaapt ze nog een uurtje tegen me aan. Als ze erg onrustig is door haar darmpjes, slaapt ze de hele nacht bovenop me. Ik ben absoluut niet bang dat ik op haar ga liggen of dat ze stikt, mijn moederinstinct beschermt haar. Mijn oudste heeft ook weken bij ons in bed geslapen. En de laatste 3 maanden van mijn zwangerschap van de jongste sliep ze elke nacht tussen ons in. Toen was haar zusje er en sliep ze weer door in haar eigen bedje. Vind dat nog steeds heel bizar en mooi dat dat zo is gegaan!
Zegt mijn vriend in ene, als mijn huis af is en jullie slapen bij mij dan slaapt Julia in haar eigen bed Wat moet ik daar nou weer mee
Onze dochter slaapt savonds in principe in de kinderwagenbak die in haar bedje naast ons bed staat. Als ze snachts komt voor een voeding neem ik haar in mn armen en krijgt ze BV. Vaak vallen we dan zo samen weer in slaap, zij tussen manlief en mij in, in mijn armen. Gewoon onder het dekbed. Misschien niet de veiligste manier, maar voor ons voelt het fijn zo. Ik kan haar niet los naast me leggen in mijn bed, dat vind ik wel eng, zolang ze in mijn armen ligt in bv-houding gaat het prima voor mijn gevoel.
Nou, als jij daar anders over denkt, dan hou je haar toch lekker bij je? Mijn vriend mag best zijn voorkeur uitspreken, maar ik bepaal waar ze slaapt....
Zoey slaapt nog steeds in ons bed hahaha En toen ze heeeel klein was maakte ik van de voedingskussen een bedje voor haar bij ons in bed en legde haar hoog aan het kusseneinde. En nu ligt ze tussen ons in en slaat dr armen over het dekbed heen ze kan niet tegen dekens in dr gezicht.