Mijn vent is niet zo bezig met moederdag, vind het allemaal wel prima. Elk jaar geeft hij zn moeder iets wat hij heeft gewonnen op zn werk (elektronica-keten) en toevallig nog onaangebroken in de kast staat. Zo ook dit jaar haalde hij triomfantelijk het kaasfondue-setje uit de kast en vroeg mij om inpakpapier. Nou hier heb k een streep getrokken want zn ouders doen echt zo superveel voor ons dat ik vind dat ze wel wat leuks verdienen want de blender die hij vorig jaar gaf staat ook bij hun nog ongeopend in de kast. Nou zegtie als jij dat wilt is dat prima, maar het budget is wel 20 euro melde hij nog even. Ik zeg: is prima, ik koop gewoon wat leuks en als het duurder is leg ik het wel bij, ik vind dat ze dat wel verdienen, komop hee ze hebben afgelopen week een kinderwagenset voor ons gekocht t.w.v. 800 euro. Hij gaat ff zitten zeiken over zijn "budget". Hij mag echt boffen met zulke lieve ouders! Dus off we go, ik ga zo meteen met S. iets leuks zoeken. Als je het bovenstaande leest snap je ongeveer hoe laks hij is. Ik heb dan ook niets gekregen met moederdag vorig jaar, en het jaar ervoor kreeg ik een bos bloemen. Die hij kocht voor mij en niet speciaal voor moederdag maar ik wilde graag picknicken dus had hem uitgenodigd (we woonde toen niet samen) en hij kwam aanlopen met de bos bloemen. En ik riep: "ohhh wat lief is dat voor moederdag voor mij?" en hij keek even heel moeilijk zo van OJA het is moederdag, en knikte toen volmondig en trots ja. Dit jaar krijg ik waarschijnlijk weer niets en ik voel me zo klote daarom, ik ben toch ook moeder? Dat S. er niets van snapt is logisch maar dan kan paps daar wel even bij helpen toch? Zal ik hem een subtiele hint geven? (niet dat hij er iets mee kan, want hij werkt tot 18:00 en dan zijn de winkels dicht) maar ik vind het wel heel vervelend. Merk dat het me elk jaar dieper raakt. vorig jaar dacht ik nog: ach we hebben nu pas bijna 2 jaar. Hij moet nog wennen aan het feit dat ik ook moeder ben natuurlijk. Maar nu word het vervelend, na bijna 3 jaar een relatie te hebben vind ik wel dat hij heeft mogen wennen aan het feit dat hij direct een moeder te pakken had, ik was overigens zwanger toen ik iets met hem kreeg. Zeker nu ik zijn kindje in mn buik draag toch..? pfff ik ben ook bang dat als ik hem hierop wijs hij zich enorm schuldig voelt... en vervolgens geen kant opkan op de zaterdag avond of zondag. Wat zouden jullie doen? Moet ik me gewoon hierover heen zetten en wachten tot S. oud genoeg is om uit zichzelf iets te maken voor me?
ik heb mijn vriend gewoon gevraagd... 'En, krijg ik nog iets leuks van (naam dochtertje),een leuk verfwerkje, of knutselwerkje?? enja hoor. hij gaat vanavond samen met haar iets maken... misschien dat je het ook gewoon zo kunt vragen?
haha ja dat kan ook maar hij komt om 18:30 thuis moet dan eerst eten en S. gaat om 19:00 a 19:30 uiterlijk naar bed... dus dat is wel kort dag dan plus dat ik er met mn neus bovenop zit en dat niet handig is natuurlijk hahahaha Maar zou het wel super vinden om zo'n knutselwerkje te krijgen, misschien moet ik een eindje gaan wandelen die avond...? Of spontaan haar slaapkamer gaan uitmesten... hmmmm geen slecht idee thanks!
Ik hang niet zo zwaar aan moederdag. Mn vriend en ik zijn nu 8 maanden samen, en geloof me die gaat echt niks regelen hoor!! Haha ik denk dat hij er echt geen seconde over na heeft gedacht.. Sjah, mn dochtertje heeft op school wat gemaakt en t in de koelkast verstopt!? Uiteindelijk zijn dat de dingen die moederdag leuk maken toch?!
Ik zou hem niet herinneren. Ik begrijp je wel maar uiteindelijk ben je niet zijn moeder, ik zou wachten tot je dochter oud genoeg is.
Ik heb gisteren ook een niet zo'n subtiele hint gegeven over wat ik wel graag wilde hebben voor moederdag. Sterker nog, ik ga het vanmiddag zelf ophalen We zijn pas verhuisd en we hebben het zo ontzettend druk met alles dat ik hem niet kwalijk kan nemen dat hij het waarschijnijk vergeten was. Dus om teleurstelling bij mezelf te voorkomen, heb ik alvast 2 nieuwe pip serviesjes besteld haha. Maar ja, ik vind het moeilijk oordelen over je man. Mannen denken vaak dat moeders heel blij zijn met huishoudelijke apparatuur. Waar ze het vandaan halen weet ik niet... Ik snap wel dat je liever zou hebben dat hij wat attenter was, maar ja, dat is hij nu eenmaal niet. Het zit waarschijnlijk niet in zijn aard. Om er echt boos om te worden heeft misschien niet zoveel zin. Je kunt hooguit je gevoel erbij uitleggen.
Nee boos worden om zoiets was ik echt niet van plan hoor, het is man eigen. Net zoals het feit dat ze vrijwel onmiddelijk in slaap vallen na de sex en altijd de dag na valentijn, valentijnsdag vieren omdat ze vergeten zijn om op tijd iets te halen, haha daar moet je gewoon maar aan wennen met een man vind ik dus boos worden doe ik zeker niet. Ik merk alleen dat ik er zo verdrietig van word... (of zouden dat de hormoontjes zijn) Verder is het een schat van een kerel hoor!! daarom weet ik ook dat ALS ik hem zeg dat ik het zo vervelend vind dat hij mij steeds vergeet dat hij zich ontzettend schuldig voelt (hij denkt er ECHT niet aan) en dat wil ik hem ook niet aandoen als hij geen kant opkan, maar knutselen is natuurlijk ook hartstikke leuk en dat kan wel op de zaterdag of zondag...
Inderdaad!! Dat knutselen is een goed idee. Verder die stomme hormonsters, ik weet er alles van. Ik probeer me er steeds niet door te laten meeslepen maar het blijft moeilijk. grrrr haha
Hm, tja, ik vind het persoonlijk onzin als mijn man mij iets uit naam van mijn dochter zou geven voor moederdag. Dan gaat het toch eigenlijk zijn doel voorbij wat mij betreft. Als Ayla oud genoeg is om wat te knutselen ofzo lijkt het me hartstikke leuk als ik iets van haar krijg, maar van mijn man hoef ik niks hoor. Ik ben tenslotte niet zijn moeder. Maar goed, als jij er wel waarde aan hecht dan zou ik het met een grapje ofzo zeggen dat je wel iets verwacht met moederdag .
Ja telkens als ik iets wil uitleggen begin ik te huilen en dan zegtie ook: ach meiske, zijn de hormoontjes ook weer bezig? Daar kan ik dan best pissig om worden op het moment zelf maar achteraf heeft hij gewoon groot gelijk. Mannen zijn gewoon zo'n raar volk... Hij gaat de 20e S. erkennen officieel, samen met onze eigen baby. Dus vanmorgen op het bed toen S. erbij kroop zei hij: ben je er klaar voor om een **zijn achternaam** te worden? Dus ik vond het zooo lief en zei dus dat ik zeker wist dat ze er trots op zou zijn omdat ik geen betere vader in de hele wereld kon bedenken voor haar. en toen melde hij even doodleuk erachteraan: zullen we het dan maar gelijk afmaken en 2 ringen kopen...? Nou ineens was ik wakker. "nou schat, al doe je het met speelgoedringen, maar het mag wel iets romantischer hoor dit gaat niet werken zo" kreeg ik er nog heel vriendelijk uit en toen ben ik mee gaan stomen met de douche hahahahaha
hmm misschien moet ik het maar laten varen. nog even heel subtiel aan S. vragen waar hij bij zit: "Krijg ik dit jaar nog iets moois van jou??" en mocht hij dat niet snappen maar gewoon bij de pakken neer gaan zitten. alhoewel ik zeker weet dat met mijn hormonen het er zondag avond of de dag erna wel degelijk uitkomt met krokodillentranen en al...
Nou, zoiets kan je toch wel zeggen idd. Ik vraag me wel af of hij de hint zal begrijpen (mijn man zou dat echt NIET begrijpen namelijk...), dus als je echt graag iets wilt moet je misschien wat duidelijker zijn...
Echt heel herkenbaar. Mijn man geeft nu ook bij ieder meningsverschil dat we hebben de hormonen de schuld. Alles ligt nu aan mijn hormonen. haha. Ik weet nog dat jij laatst een topic opende over dat hele erkenningsverhaal. fijn dat jullie er nu uit zijn.
klopt ja, ik had besloten het te laten zitten tot hij er zelf over begon. uiteindelijk vroeg hij me alsnog of hij de vader van S. zou mogen worden op een hele lieve manier. Zonder zijn kindje erbij te betrekken of hem de reden te laten zijn van het erkennen. Hij had het echt alleen over S. Dus toen heb ik geantwoord dat dit natuurlijk wel mag! Hij zou de enige zijn in de hele wereld die het ooit zou mogen. enne over de hormonen... dat kan jij ook he schat "oh sorry, helemaal vergeten! wat stom! stomme hormonen ook..." "oh nee sorry ben hem kwijt geraakt... tsja, jij moest me zonodig zwanger maken, nu raak ik alles kwijt...!" "Was ik onredelijk? echt...???!!! IK??!! nou dat zullen de hormonen dan wel geweest zijn"
Ik heb ook zo'n man, vorig jaar toen ik de eerste moederdag had kreeg ik ook helemaal niks heb toen wel even moeten huilen had toch gehoopt op een lief kaartje ofzo. Nu verwacht ik niks meer en wacht wel lekker tot ik iets van mn kleine man krijg als hij naar school gaat
vorig jaar was ik erbij toen wim het kadootje kocht (waren de dag ervoor aan het winkelen toen ik wat zag wat ik wou). Maar dit jaar word het niks dnek ik. Gister wel tegen papa gezegt dat daniel nog met hem wou winkelen omdat hij niet alleen mag, maar drong niet door blijkbaar, hoewel ik het afgelopen week verschillende keren heb laten doorschemeren dat het bijna moederdag is En gezien mn hormoontjes zal Wim daar morgenavond ook nog wel wat over te horen krijgen....
zo jullie mannen hebben echt mazzel zeg met zulke coulante meiden! Mijn man krijgt echt ruzie hoor als ie er niet aan denkt. Het hele jaar sta ik voor hem en de kindjes klaar en dat doe ik met liefde. Ik regel kadootjes, onthou verjaardagen etc. Er zijn 2 dagen per jaar dat hij iets moet regelen voor mij, met moederdag en met mijn verjaardag. Doet hij dat niet dan zou ik het gevoel krijgen dat ik vanzelfsprekend ben geworden voor hem, dat hij geen moeite voor me hoeft te doen ofzo...
Haha het is niet dat het me niet uitmaakt, anders zou ik geen topic openen natuurlijk! Alleen ik heb wel geaccepteerd dat het genetisch niet mogelijk is voor een man om datums bij te houden van zulke dingen. Zijn hersens zijn in-geprogrammeerd voor voetbaldatums e.d. Zo wist hij precies dat morgen de voetbal finale is maar Moederdag moest ik hem gister aan herinneren. En boos worden, ach hij kan er niets aan doen. Maar verdrietig ben ik welzeker. En gezien mn hormonen zal hij er zeker iets van meekrijgen ik hoop alleen dat ik het "subtiel" kan brengen zodat hij nog snel iets kan knutselen of naar de bp rennen voor een lief kaartje o.i.d. achja als ik om alle mannen-dingen boos zou moeten worden was het geen gezellige sfeer hier. Hij denkt namelijk nog steeds dat wc-rollen uit zichzelf aangroeien na je het laatste velletje hebt gebruikt. of dat wij het fijn vinden om mee te genieten na zijn bonus op de wc zodat hij triomfantelijk de deur open laat staan na zijn bezoek. ook denkt hij dat zijn sokken & ondergoed vanzelf naar de wasmand lopen, waar deze ook liggen/hangen/tussengepropt zijn en het bed zichzelf zo nu en dan verschoont. En ik haal hem zo eens in de zoveel tijd uit die waan en dan zet ik hem flink aan het werk door het masseren van mn voetjes en schoudertjes, en dan kan ik er weer een tijdje tegenaan.
jij ben toch zeker zijn moeder niet? waarom moet je man iets kopen uit naam van je kind? ik heb er dus echt geen problemen mee.als fynn zelf iets maakt op de psz / basis school dan weet hij er van. wat heeft het nu voorn zin? papa koop iets wat fynn dan kan geven dat is toch onzin! mischien heel har hoe ik het zeg maar dat ik wel mijn gevoel. wij doen dus (nog) niet aan moederdag/vaderdag als vriendlief wil laten zien dat hij het waardeerd dat ik voor de kindjes thuis blijf. dan neemt hij me maar een keer uit eten