Hee, je bent er toch uitgekomen! Een tijdje geleden had je een topic waarin je zelf nog aan het twijfelen was, nu niet meer?!
Jij was net zo snel als dat wij waren! En geloof mij, het wordt beter!! Dat eerste jaar kan gewoon killing zijn, maar nu; nu is het echt super!!!!!! ( 1,5 en 2,5 jaar! ) Nu ik dit typ, doet papa ze gezellig samen in bad en hoor ik ze kletsen en lachen, daar knapt een mens van op!!
Mijn man moet 1x per kwartaal 2 weken naar het buitenland voor zn werk en dat maakt het zwaar. Want dan sta ik er namelijk 24/7 alleen voor en tegenwoordig met 3 kids. Vooral op mijn werkdagen is het dan aanpoten: 's ochtends de kids wegbrengen, dan snel door naar het werk en 's middags het hele riedeltje andersom. Dan bij thuiskomst koken, nog even spelen, kids in bad en naar bed. Tegen de tijd dat ze dan op bed liggen ben ik helemaal afgedraaid. Als mijn man er gewoon is doen we bovenstaand samen en dan is het prima te doen.
Hahaha je hebt geen keus he . Ik vind nu sinds ze ruim 2 jaar zijn alles veel makkelijker worden. De babytijd is wel pittig, maar mijn man werkt 5-ploegen. En daardoor is hij toch best wel veel tijd thuis. We zorgde er voor dat we beide zo'n beetje wel 7 uren per nacht konden slapen. Dan deed ik bijv de voeding van 23.00, hij deed dan om 3.00 en ik weer rond 7.00 en dan samen weer om 11.00. Zo kregen we beide voldoende slaap. Maar het vele verzorgen vond ik best wel zwaar op sommige dagen. Vooral omdat 1 van onze zoontjes erg driftig was en veel huilde. En dat maakt je best onzeker. Maar ik vind het nu allemaal zoveeeeeeeeeeeel makkelijker worden. Ze spelen met elkaar, luisteren steeds beter, hoef niet de hele dag agentje te spelen etc. Slapen gaat ook super, af en toe een aantal dagen is het slecht maar verder gaat dat ook prima. Als ik nu wat aan ze vraag begrijpen we elkaar. Het scheelt natuurlijk ook hoe je kindje is, onze tweeling is eigenlijk best super makkelijk. Ze vinden veel dingen leuk om te doen,passen zich gemakkelijk aan als ze bij een ander thuis zijn. Soms slaan ze elkaar maar zijn 2 tellen erna weer 2 grote vriendjes. Ik weet niet beter natuurlijk, maar ik zou niet anders willen. Een meerling is heel bijzonder en ik vind de band ook zeer bijzonder om te zien tussen mijn zoontjes.
Oja, vergeet dit nog. Ik denk dat iemand die 2 kindjes snel op elkaar krijgt, klein jaartje er tussen bijvoorbeeld het veel zwaarder heeft dan mij als tweelingmoeder. Een tweeling zit vaak in het zelfde ritme, qua voeden, verzorgen en slapen. met 2 kindjes met verschillende leeftijden zit je toch in een heel ander ritme.
Mijn man is doordeweeks niet thuis om te helpen bij de kinderen en in het begin was hij ook nog elke avond klussen in ons huis. Dit was vanaf 10 dagen na de bevalling. Dus doordeweeks is de zoreg voor de kinderen voor mij. Alleen toen ze nog een nachtvoeding hadden, dan hielp hij wel om de kinderen even bij mij te brengen en een luier te verschonen. En ik vond het eigenlijk alleen echt zwaar op de momenten dat er iets met de kindjes aan de hand is, ziekte, sprongetje enz. Of wanneer ik zelf niet lekker in mijn vel zit. Verder is het goed te doen je wordt er vanzelf handig in. Dus kom maar op met nr. 3! Alweer ronde 8... Maar bedankt!
Ik moet het 5 dagen in de week alleen doen... Ik vond het de eerst weken best even zwaar. Mijn oudste is net 2 jaar geworden en mijn jongste is bijna 5 maanden. Mijn jongste was in het begin heel huilerig en toen wist ik het af en toe ook even niet meer. De oudste die dan ook nog aan dacht vroeg. Nu gaat het goed en kan ik het goed combineren allemaal.
Haha ik doe het altijd alleen, maar dat heeft écht zn bijzondere kanten hoor.. Zeker druk, en af en toe denk ik ook aaarghhh maar over het algemeen.. Vind ik t zo onwijs bijzonder..
Hé, wat leuk, dat je dat gewoon weet. Klopt, ik ben eruit maar manlief nog zeker niet. We hebben er nog wel wat over te bespreken en dan probeer ik echt open te staan voor zijn verhaal!
Ik vind het eigenlijk best meevallen, maar dat wil niet zeggen dat ik het nooit eens even helemaal heb gehad hoor. Onze kindjes schelen maar 13 maanden. De eerste was een erg onrustige baby en die heeft onder andere heel slecht geslapen de eerste negen maanden (hij heeft een koemelkallergie) en heeeeeeeeel veel gehuild (en ik ook ) Dus ik had me op álles voorbereid.... maar het valt me 100% mee. Onze dochter is tot nu toe een ongelooflijk tevreden kindje dat goed drinkt, lekker rond ligt te kijken, goed slaapt... Dus daarom valt het me mee. Ik vind het voornamelijk veel gesjouw, omdat de oudste nog niet loopt. Wat Balleke schrijft over van/naar het kdv brengen/halen (onze oudste gaat 1 dag in de week)... Ik doe dat wel alleen. De oudste in de buggy en de jongste in de draagzak. Of ik ga te voet (heb het geluk dat het redelijk dichtbij is) en laat meteen de honden uit, en zet de beide kinders in de duowandelwagen. Het is ook een instelling. edereen zei in de zwangerschap tegen me: 'oh, jij krijgt het druk!!' maar qua drukte valt het mij reuze mee. Maar het is wel heel fijn dat de oudste een dagje naar de opvang is en dat opa ook nog een dagje oppast. Soms heb je natuurlijk wel zo'n dag waarbij je elk uur omkijkt tot je man thuis is.... Maar dan ligt ik toch 's avonds heerlijk welverdiend in bad met een tijdschrift
ik heb een zoon van bijna 2..in juli wordt hij 2 en een dochter van bijna 3 maanden. ik sta er 6 dagen per week en dan altijd tijdens de spitsuren (van 17.00 tot 20.00) altijd alleen voor. en allejezus dat kan idd erg zwaar zijn. ik probeer zoveel mogelijk in de tijd te doen dat mijn vriend nog thuis is anders begeef ik het. het is zwaar maar hoe dan ook red ik het altijd makkelijk. aan het eind ben ik wel bekaf want het is aanpoten en dan krijg ik ook nog het huishouden erbij maar goed...de kids horen bij ons dus op de momenten dat ik ontzettend moe ben en het liefst op de bank neerplof denk ik maar..doorzetten want dit moet je de komende paar jaren dag in dag uit doen dus smoel houden en doorgaan straks liggen ze heerlijk tevreden op bed en dan kan ik rusten.
Fijn te horen dat meer mama's het ook af en toe zwaar hebben met 2 of meer spruiten Iemand gaf aan in een reactie dat dingen met ze doen zoals speeltuin, badje, eten, spelen, boekje lezen enz. juist leuk is, is ook zo, maar kan ook af en toe heeeeul erg moe worden van het idee dát dat juist de hele dag altijd zo door gaat. Enigste moment van rust is als mijn 2 jarige zijn middag dutje doet en dan heeel toevallig de baby ook slaapt. Dan ga ik stiekem ook even liggen. Maar meestal doe je in die tijd het huishouden. Ik moet denk ik gewoon wat omzetten in mijn hoofd dat het de komende jaren gewoon nog even zo zal zijn, want juist dat verlangen naar een moment van rust (even lekker een uur met een tijdschrift op de bank, uitgebreid badderen, ff alleen winkelen) maakt ook dat je zo moe word denk ik. Ik zij altijd dat ik minstens 3 kinderen wou, nou, het plan voor een derde heb ik even voor een paar jaartjes in de koelkast gezet! Begrijp me niet verkeerd hoor, hoofdzakelijk geniet ik ook van het verzorgen en opvoeden, maar af en toe ben ik gewoon even helemaal kapot!!! Ga nu dan ook lekker naar bed, de grote slaapt, de kleine maakt met papa nog een wandelingetje buiten in de draagdoek, zodat die ook lekker gaat slapen. Goodnight!
Ik snap je helemaal! Het is hard werken en hoewel hard werken ook heel leuk kan zijn, blijft het hard werken! En van hard werken kan je verschrikkelijk moe worden. De eerste tijd is het zeker aanpoten. De baby is onvoorspelbaar en vraagt veel zorg en de peuter kan dwars zijn en eist de nodige aandacht op. Poehee. Soms lijkt het inderdaad alsof je nooit een moment rust hebt. Voor mij is het ook een kwestie van de knop omzetten. Ik geniet enorm van de dingen die we samen doen en kan dat ook zien als 'mijn' tijd. Mijn man heeft daar meer moeite mee, hij heeft ook echt tijd voor zichzelf nodig. Zo kun je verschillen en dat is ook niet erg. Het scheelt bij mij ook enorm dat ik af en toe die tijd voor mezelf wel kan nemen tijdens kdv dagen (2 x per week) of als opa en oma er zijn. Dan neem ik een dagje vrij en ga mijn eigen ding doen. Heerlijk. Ook 's avonds is mijn eigen tijd en ga ik inderdaad lekker even uitgebreid in bad. Papa loopt dan wel even mocht één van de kindjes iemand nodig hebben. Het wordt echt beter hoor maar ja, de komende 18 jaar ofzo zal het vaak nog draaien om de kiddo's! Succes!!
je went eraan hoor. straks heb je geen keuze meer en groei je er vanzelf in. ik ben 12 jaar alleen geweest. 24 op 24 / 7 dagen per week. de oudste was 2 en half de jongste 5 maanden. je bouwt een routine op en je wordt harder/weerbaarder ( met jezelf bedoel ik dan) en flexibeler. het komt best goed.
Maar Oleander, je kunt misschien ook even tijd voor jezelf nemen als je kids gewoon wakker en bij je in de buurt zijn? Ik heb dit ook moeten leren hoor... Maar nu ik dit typ zit de jongste naast me op tafel in de wipstoel onder de speelboog en de oudste speelt heerlijk met zijn autootjes. En over een kwartiertje ofzo ga ik bijvoorbeeld even buiten de kippen voeren en dan neem ik de oudste mee. Dat is ook aandacht voor hem, niet alleen het de hele dag spelletjes spelen. We hebben een uur geleden samen ontbeten en dat is ook aandacht. Soms ga ik buiten zitten lezen terwijl de oudste in de zandbak speelt of buiten wat rondscharrelt en de kleinste ligt te slapen.... Oké, het is dan nooit zo rustig als wanneer je helemaal alleen bent, want je moet ze toch continue in de gaten houden, maar toch.
Ja inderdaad, als ik al de hele ochtend van alles heb gedaan met de kinderen, heb ik op een gegeven moment echt even tijd voor mezelf nodig. Als ik het alleen maar even "rustig" een kop koffie drinken. En tuurlijk ben je dan alsnog wel met ze bezig, even helpen met een puzzelstukje of een autootje weer in elkaar zetten, maar voor de rest is het dan echt even nu even niet.
Hier ben ik het helemaal mee eens! (al is eentje hier wel een dramatische slaper) Ik zou die band onderling nergens voor willen inruilen! En, het is gewoon dat je als ouder toch veel praktischer en 'makkelijker' wordt. We zijn laatst met een heleboel tweeling gezinnen (en wij dan) bij Kidscity geweest, en wat mij opviel is dat relaxteRE manier waarop meerling-ouders met hun kinderen omgaan. ps: M. ik wist helemaal niet dat jullie voor een derde gaan! (of is dat geen nieuws voor op hyves?)
Hah, ja het is aanpoten met een draak van net 4 en 2 ukkies van 5 maanden, maar zou met níemand willen ruilen hoor. Maar iemand zei dat een tweeling makkelijker zou zijn ivm ritme etc, hier niet. Onze kleintjes bepalen hun eigen ritme nog, straks idd als ze wat groter zijn, zal t makkelijker gaan om ze een beetje te sturen, maar nu nog niet. Devin slaapt megaveel en Carmen mega weinig en voedingen komen vaak ook niet overeen.
En idd wat Adi zegt, wij zijn al een stuk relaxt(er).. nu was ik altijd stresserig hoor en perfectionistisch in hh etc maar dit gaat gewoon niet. Hh komt nu op de 4e plek ofzo. En ik heb de 'mazzel' dat de kleintjes 3 dagen in de week weg zijn en Justin al naar school zodat ik kan bijtanken. Dit is ook wel nodig (maar dat heeft andere oorzaken).