Jeetje. Sommige mensen zijn echt verschrikkelijk. Zo laat mijn vader doorschemeren dat ie ons liever niet met mijn moeder had gehad. Ik zei dat hij daar dan maar eerder over na had moeten denken. Krijg ik als antwoord: 'Ik was blij dat ik een keer mocht, en toevallig zijn jullie 3 daar uit gekomen'
Ik denk dat je de echt extremen er niet mee bereikt, die zijn alleen maar met zichzelf bezig. Maar misschien helpt het wel die ouders die wel redelijk zijn of willen zijn, maar er in hun woede of verdriet iets uit (dreigen te) flappen. Dat deze campagne degene die het goed willen doen, een zetje geeft om erover na te blijven denken wat ze hun kinderen aan doen. Ik vind het trouwens wel schrijnend hoor, als ik zie hoeveel kleine kindjes er zijn met ouders die niet meer bij elkaar zijn. Dan vraag ik me toch even af hoe het nou kan dat je samen een kind op de wereld zet en dan binnen een paar jaar (soms zelfs binnen een paar maanden) je relatie beëindigt.... Hoe goed kende je elkaar dan? Het zal vast niet zo simpel liggen, maar ik heb er toch gewoon moeite mee.
Zijn jullie een 3-ling???? Ze waren er met z'n 2en bij.. zoals mijn vader zegt.. je zit in een bootje en je moet roeien..
dat is mij ook al opgevallen... ik vind het ergens heel slecht.. ik vind/ben van mening de kinderen hebben beide ouders nodig voor een evenwichtige opvoeding en de balans die het kind later mee neemt de wereld in.. maar goed.. helaas is er weinig aan en kids worden altijd de dupe ervan.
Sinds mijn vader en moeder uit elkaar zijn, (thank god) is het contact tussen mijn vader en mij (8 jaar lang) heel slecht geweest.. Mijn biologische vader ken ik niet want & nu dus mijn vader (stiefvader maar hij heeft me opgevoed dus vader voor mij) heb ik nu zeker al 2 jaar geen contact meer mee, daarvoor ook al een jaar niet en daarvoor ook al heel lang niet.. Naar m'n broertje en zusje kijkt hij ook niet om, hij heeft ooit eens gezegt tegen mijn broertje dat hij ons bij m'n moeder weg zou laten halen, niet gelukt natuurlijk maar goed m'n moeder zit vol 'wraak gevoel' naar mijn vader toe en mijn vader kan alleen maar sneu zijn.. ze snapen alleen niet wat ze ons er mee aan doen..
Mijn god, zo'n opmerking vind ik niet onnozel. Ik vind iemand die zoiets zegt tegen een kind een monsterlijk rotwijf. Ik hoop dat ik je daar niet mee kwets, femela81. Ik kan me niet voorstellen dat je een goed band met haar hebt. Anders sorry voor de harde woorden, maar zo denk ik er echt over. Het is gewoon wreed om zoiets tegen een kind te zeggen!
Pff ik snap het alleen gewoon niet nu ik zelf kinderen heb... Hoe kunnen ouders zo zijn? Mijn vader heeft gekozen voor zijn alcoholverslaving, alimentatie was m te duur...dan maar geen contact. Wel zie ik m een aantal jaren later in de bus (wonen in hetzelfde dorp) liefdevol spelen met zijn kleinkind. Dat doet pijn! Moeder kon mijn kritiek niet verdragen en ach dan maar niet meer bellen....om nu dus geen contact meer te hebben.. Nee ik snap het niet dat ouders dit doen. Je ouders horen onvoorwaardelijk van je te houden, je steun en toeverlaat te zijn. Diegen waar je heen gaat als je problemen hebt en het niet meer ziet zitten enz....niet andersom en dan dit ervoor terugkrijgen... Bah! Maar een voordeel ik heb zeker geleerd hoe het NIET moet!
Ik snap dat soort mensen niet, je hebt je kinderen toch uit liefde verwekt? Op dat moment heb je er toch voor gekozen? Snap gewoon niet dat je dan je kinderen een schuldgevoel aan raat met zulke opmerkingen. Zelfs binnen een huwelijk kunnen kinderen vanalles naar hun kop geslingerd krijgen als het niet goed gaat. Zo heb ik ooit eens de schuld gekregen van mam haar drankmisbruik en van een van haar zelfmoordpogingen. Waarom hebben jullie me dan verd..... op de wereld gezet?? Om een zondebok te hebben? Ik kan alleen maar hopen dat dit spotje de ogen opent van die menen die hun kinderen de schuld geven van hun ellende.
Ik zag m gisteren voor t eerst. Vind het een goede reclame, weer een mooie duidelijke manier om het item onder de aandacht te brengen. Voor de mensen die in dezelfde situatie hebben gezeten zal het moeilijk zijn om het te zien, maar voor de anderen een goede manier om te laten zien dat het WEL gebeurt, en dat kinderen er de dupe van worden als de ouders zomaar alles roepen waar de kinderen bij zijn. Mensen praten erover, en leren ervan. Vind de reclames van SIRE heel goed, een spiegel van de realiteit. Meeste mensen zullen nooit zoiets meemaken, maar er is wel aandacht voor nodig om het te voorkomen.
Hoe meer ouders ruzie maken met elkaar, hoe slechter voor de kids. Veel mensen denken dan dat scheiden een oplossing is om de ruzies op te laten houden, maar vergeten dat je daarna weliswaar geen partners meer van elkaar bent, maar nog steeds wel allebei ouders van je kinderen. En dat je dus, ook al ga je uit elkaar, steeds en steeds weer met elkaar te maken krijgt. Ouders die doorruzieen na een scheiding, zorgen dus voor dubbele schade bij hun kids, en ouders die doorruzieen in hun huwelijk doen dat ook. Voor de kids bij elkaar blijven vind ik persoonlijk heel erg te prijzen, maar dan moet je wel in therapie met z'n tweeen en zorgen dat je het weer leuk gaat krijgen met z'n beiden en met je gezin. Het allerbeste voor kids blijft dus een gezin met vader, moeder en de kids. En ik zeg hier bewust vader, moeder en kids, omdat het voor kids het allerbeste is om in een harmonieus gezin met beide biologische ouders samen te wonen. Maar goed, dat is natuurlijk wel een behoorlijke open deur
Zo gek is dat niet: kids maken vooral mee dat er ruzie ontstaat over de opvoeding, over de dingen die zij willen en vragen van hun ouders, en denken dan: O, als ik dat snoepje niet had gevraagd, hadden ze nu geen ruzie. Dat is natuurlijk niet zo, maar vanuit het beperkte perspectief van het kind is dat volledig waar! En daarnaast vragen kids zich vaak af of de vertrekkende ouder dan niet genoeg van ze houdt, want anders zou die toch blijven?
Was cynisch bedoeld hè. Ik weet dat heel veel kinderen een schuldgevoel hebben over de scheiding van hun ouders. En ouders hoor je dan dat ze dat niet snappen. Maar met dat soort opmerkingen die ouders al dan niet in "the heat of the moment" zeggen, maken het juist het gevoel nog sterker voor de kinderen dat het inderdaad hun schuld is.
Het heeft inderdaad even geduurd voordat ik me er over heen kon zetten, heb ze naderhand wel héél duidelijk gemaakt dat mam er zelf voor gekozen heeft en ik haar nooit heb gedwongen.