Ik vind het soms wel pittig hoor! Onze dochter is nog zo jong, alles draait natuurlijk om haar, soms heb ik weleens een korter lontje door gebroken nachten, rustig eten gaat niet altijd, je kan niet meer samen spontaan de hort op! Maar het is het allemaal dubbel en dwars waard uiteraard! Maar mijn man en ik zijn ook zo dat we vinden dat we, naast vader en moeder, ook man en vrouw zijn en we voelen ons dan ook niet schuldig om samen eens wat leuk te doen zonder de kleine. Over 3 weken gaan we samen lekker een nachtje weg, kijk ik erg naar uit. Ik vind de liefde voor je kind en voor een man eigenlijk niet te vergelijken, ik wil ze allebei nooit meer kwijt! Nu is de liefde voor je kind natuurlijk wel onvoorwaardelijk.
het is ook maar net WAT je spontaan wil gaan doen hé Zo gaan wij met de kinderen regelmatig spontaan naar het strand of bijv de dierentuin, de apenheul of spontaan een weekendje weg boeken en het zomaar even een uurtje spontaan naar het terras is nu naar binnenpret... een soort van ballorig, veel moeders zitten daar en zo kom je ook nog eens in contact met andere ouders en de kindjes maken vriendjes, het spontane kan nog steeds wel een beetje.... alleen nu gaan de kids mee, het spontane met ons 2en......ja dat is er indd niet meer, maar dat missen we eerlijk gezegd ook niet, Wij vinden het heerlijk alles te doen met onze kinderen erbij, we zijn afgelopen december een nachtje weggeweest, de eerste keer in 3 jaar met ons 2en..... pfff denk je dat we het leuk hadden .... ja okee we hadden het leuk.... overdag.... maar in de avond.... we misten ons avondritueel met de kinderen, de kus voor het slapen gaan, de arm om je heen van de oudste die zegt: mama lies... liese mama ( lieve mama) tusten mama en voor je zelf naar bed gaat nog even de kids weer lekker instoppen,een kus geven en influisteren hoeveel je van ze houd... nee we misten ze.... en we doen het voorlopig niet weer, denk je een nachtje bij te kunnen tanken zonder de kinderen.... ben je de hele nacht wakker omdat je ze zo mist haha ALS we het weer een keer gaan doen... dan blijven wij gewoon thuis, en mogen de kids bij opa en oma logeren als ze dat zelf willen, maar zelf weggaan... no thanx maargoed ook dat is voor iedereen natuurlijk weer anders.... iig heel erg veel plezier en ik hoop voor jullie dat jullie er uiteraard wel echt volledig van kunnen genieten
ja ik heb dat gevoel hetzelfde als Mejojo, natuurlijk is de spontaniteit heel anders...op een heel ander level ja...maar dat weet ej toch vantevoren...je weet toch dat je kids ind e eerste periode zo afhankelijk zijn van jou en dus je wereldje even om jullie kindje draait..als het goe dis verrijkt dat je leven... ik snap wel dat je graag iets samen wilt doen, alleen in ons geval..willen wij het graag met ons gezin, ja dan moet je idd even wat langer voorbereiden etc etc...en aan zoveel dingen denken..maar dat is gewoon iets wat er bij hoort...daar zit ik niet mee... Wij gingen een x samen boodschappen doen, zodat mn moeder ff lekker alleen kon zijn met die kleine ...nou nog nooit hebben we het zo snel gedaan!!! zo gek. we misten hem er bij..want hij hoort bij ons...ik ben niet meer mezelf als hij er niet is, en zo denkt mn man er ook over..we vonden het gewoon een echt stuk minder gezellig!!! na 19u savonds hebben wij elke dag genoeg quality time, ook heerlijk...en een stuk intiemer ook.. wij doen ook veel uitstapjes spontaan, wij plannen sowieso nooit de dag ervoor wat we gaan doen, zoals vandaag zijn we naar Leidschehage gegaan(winkelcentrum)...ineens om 12u besloten en hup met de kids weg!
Fijn te horen dat ik niet de enige ben die verkleefd is met haar kind! Je bent toch 1 persoon; dus bijv. Annie en Annie is vrouw, echtgenote en moeder. Ik ben het allemaal in 1. Dat: "je bent naast vader en moeder toch ook nog man en vrouw" dat snap ik nooit zo goed. Ik was al vrouw van en nu ben ik ook nog moeder en ik ben precies dezelfde als 2 jaar geleden. Weekendjes weg of m'n kind uit logeren doen daar heb ik helemaal geen zin in!
Onze relatie is absoluut veranderd, maar uiteindelijk alleen maar ten goede... De eerste weken na de geboorte van onze zoon, hadden we het allebei erg zwaar. Ik wist me niet zo goed raad met het moederschap en mijn man ging redelijk gebukt onder het verantwoordelijkheidsgevoel en het moeten toezien hoe ik met mezelf worstelde. Vanaf dat Sil zo'n 3 maanden was staan we allebei weer gewoon hartstikke stevig in onze schoenen en is onze relatie stukken sterker dan voorheen. Mijn man als vader zien heeft mijn liefde voor hem een heel nieuwe dimensie gegeven en mij gesterkt in mijn gevoel dat deze relatie het waard is om keihard voor te knokken mochten we ooit in zwaar weer komen. Of ik meer van mijn kind houd dan van mijn man...? Vind ik moeilijk te zeggen. Misschien is het vooral dat je anders van je kind houdt dan van ieder ander persoon op de wereld. Sowieso is mijn liefde voor Sil onvoorwaardelijker dan die voor mijn man. Overigens heb ik wel geleerd dat je als ouder altijd veel meer van je kind houdt dan je kind van jou. Dat was wel een vrij pijnlijk besef... "Jezelf zijn" itt alleen nog maar mama... Tja, als ik niet thuis ben, ben ik nog steeds mama. Het ene nachtje dat wij samen weggeweest zijn vorig jaar was heerlijk, maar Sil is niet veel uit mijn gedachten geweest. Het enige is dat je even de rust hebt van weten dat je niet 'gestoord' zult worden door je kind, ook al vinden we dat nooit erg. Toch is het best lekker om weer even heel uitgebreid te genieten van een over-the-top diner en aan 1 stuk door kunnen slapen de hele nacht... Desalniettemin hing ik meteen om 8 uur 's morgens weer aan de telefoon met oma om te checken hoe het gegaan was, hahaha!
Dat weet ik wel zeker, ze is 1x eerder een nachtje uit logeren geweest en ik vond het heerlijk! ieder is inderdaad anders ja en als iemand moeite heeft om haar kind ergens achter te laten, om zelf iets leuks te doen of overal de kinderen bij willen betrekken, dat moet diegene dat ook zeker doen. Net zo goed dat als je dat anders wil doen, dat ook prima is. Ben stapel op mijn dochter, maar heb geen moeite om haar ( mits in goede handen) af en toe achter te laten om met mijn man of vriendinnen iets leuks te doen. Voel me er ook totaal niet schuldig over. Maarja, we wijken af.
Tuurlijk verandert je relatie, maar bij ons alleen maar ten goede. Het is heel speciaal om samen een kind te krijgen en het heeft onze toch al heel sterke band alleen maar sterker gemaakt. De liefde voor je man en voor je kind zijn heel verschillend en niet te vergelijken. Maar ik ervaar het ene zeker niet 'minder' dan het andere. Je hebt natuurlijk door een kindje minder aandacht voor elkaar dan voorheen, je gaat niet meer 'spontaan' naar de film oid, maar ik ervaar dat zeker niet als een gemis. Er is zoiets moois voor in de plaats gekomen. En de tijd die we wel samen hebben, als ons mannetje in zijn bed ligt, is veel intenser geworden. Het is overigens niet zo dat we niks zonder ons kindje kunnen doen. Ik snap de quote 'naast mama en papa zijn we ook nog man en vrouw' wel goed. Daarmee wordt gewoon bedoelt dat je je relatie met elkaar niet vergeet en ook oog voor elkaar hebt. Er zijn van die stellen die, als de kinderen eenmaal uit huis zijn, elkaar niets meer te vertellen hebben en volledig uit elkaar zijn gegroeid omdat ze alleen maar oog hadden voor hun kind(eren). Wij gaan een heel enkele keer (tot op heden 2 x ) wel samen weg en omdat ik weet dat ons zoontje het geweldig heeft bij opa en oma, genieten wij er ook volop van. Ik sms dan wel minimaal 3 x of het goed gaat . We vinden het overigens dan ook weer héél fijn om ons mannetje weer op te halen. Kortom, ja, je relatie veranderd, maar als het goed is alleen ten goede!
Ik heb dat ook als Fafje en Mejojo, al is onze zoon nog maar (al!) 5 maanden. Ik doe ook het liefst alles samen met Simon. Mét hem (en mijn man) voel ik me compleet. We zullen vast wel eens een keer een weekendje weg gaan samen (ooit), maar als ik jullie verhalen lees, kan ik me daar zo in vinden..! Dus misschien is eerst 1 nachtje wel een verstandig idee..! @Zogelukkig: ik kan me wel indenken dat mensen dat zo voelen, al voel ik me alles in 1..! Dus mama, vrouw van en mijzelf. Ik kan dat eigenlijk (nog) niet los zien.
wat betreft dat man vrouw gedoe.... ik kan best dingen alleen doen zonder mijn kinderen, zo is het heerlijk om even alleen te shoppen... kleding te kopen voor de kinderen, maar dit is 2 uurtjes, hooguit 3, dan blijft manlief meestal bij de kinderen, ook heeft manlief naast zijn werk ook nog een hobby die hij 2 a 3 keer per week uit oefent. het is dus niet zo dat we echt alleen maar dingen met onze kinderen doen... men moet ook nog werken toch ... dan heb je de kids ook niet bij je.... ik heb ze wel het liefst de hele dag bij me, maar soms is het handiger even snel zelf een boodschapje of zo te halen, maar zeker pretparken, dierentuinen dagje weg, zwemmen, nachtje weg weekendje weg vakantie.... dat zijn dingen die ik wil delen met mijn kinderen, even spontaan naar het teras zit er niet in wat ik al eerder zei, omdat dat lastig is met je kindje, en alla minute oppas regelen lukt niet altijd, dus dan gaan we gewoon lekker naar een speelpark waar de kinderen zich kunnen uitleven, zo heb je tijd voor jezelf en toch de kids bij je, en dat man vrouw zijn.... dat kunnen we ook waar de kinderen bij zijn ik vind het niet erg om mijn man te kussen waar mijn kinderen bij zijn..... hun mogen best zien dat ik gek ben met hun papa, en wat betreft intimiteit is het hier sinds de komst van de kindern er ook alleen maar beter op gewordne, van 1 keer per week zijn we naar 4 gegaan kan gewoon allemaal hoor als de kids op bed liggen uiteindelijk voelt het voor ons iig zo dat we de kinderen het liefst overal mee naar toe nemen, waarbij ze mee kunnen.... gaan ze ook mee, en persoonlijk mis ik geen spontaniteit in onze relatie, het is voor ons juist des te meer geworden maar dan op ander vlak,
@Mejojo: ja, ik kan ook wel eens weg zijn zonder Simon. Boodschapje, eventjes shoppen, bruiloft, ed. Maar ook nooit heel lang. En ik vind ook dat ik mijn man wel kan kussen waar Simon bij is (ook als hij ouder is).
tja kan er niets aan doen.... het was "maar" 1 keer per week a 2 weken.... maar sinds de komst van de kinderen is onze relatie op de 1 of andere manier een stuk intiemer geworden, we zijn nu 5 jaar samen waarvan onze zoon 2,5 is, ondanks dat we toen "pas" samen waren... ga je toch nog een beetje je eigen gang..... we woonden meteen al samen, ik was 17 hij 25... meteen eigen huisje, ik vriendinnetje hier, hij biertje in de kroeg doen daar.... ik cronische ziek en dus hele dagen thuis en mijn ding doen, hij hele dagen werken we deden wel leuke dingen hoor, absoluut we deden veel leuke spontane dingen.... maar de seks schoot er op een gegeven moment een beetje bij in, door de komst van de kinderen.... voelt het veel specialer, als we beide de dag lekker door gekomen zijn met de kinderen, de hele dag genoten hebben van elkaar met de kids.... zijn we blij als ze op bed liggen... ( tja hoe graag ik mijn kinderen ook om me heen heb... in bed vind ik ze ook weleens leuk ) en dat we dan heerlijk tegen elkaar aan kruipen, de dag samen doornemen, genieten van het genot in elkaars stem wanneer we over de kinderen praten, en dan begint de tijd voor ons 2..... heerlijk gewoon ( en dan heb ik het niet alleen over de seks hoor maar ook gewoon lekker filmpje kijken terwijl we lekker tegen elkaar aan liggen)
Als je er beide maar in kunt vinden dan in het goed...! Maar wel fijn dat jullie elkaar helemaal 'gevonden' hebben nu..!
Klinkt idd helemaal super! Zo'n relatie hadden wij gelukkig vanaf het begin al, maar met wat minder sex.. Hihi dat geeft ook niks, het schoot er een beetje stom uit. Hoopgevend voor de TS trouwens!!
voor de kinderen was de relatie ook helemaal super hoor.... alleen de seks schoot er bij in...dan ging je in de avond stappen en bij thuiskomst wil je gewoon slapen
na de komst van onze zoon, lag sex hie ridd op een laag pitje...maar we voelden beide niet de "rush "dat allemaal weer zo snel mogelijk als vanouds te krijgen....want ONS kind was geboren... ik vind het zeker veeeeel specialer...voor ons kindje dee dje het vaak gewoon uit verveling haha...omdat je anders toch niks te doen hebt! nu is het echt heel anders! Ik wil bijv van de week es ff wat kasten uitzoeken, aangezien mijn man de hele dag werkt vraag ik mn moeder lekker ff te komen, kan zij op die kleine letten en vermaken en ga ik mn gang... ik weet niet hoe dta bij jullie zit, maar ik lee rmijn mannetje ook opnieuw kennen...als vader van ons kind....geeft weer een hele nieuwe boost aan onze relatie...heerlijk!
Hebben jullie ervaringen met partners die soms jaloers worden op de kleine en alle aandacht die hij/zij wel van mama krijgt en hij niet ?