Ik had eindelijk een aantal weken een prettige routine gevonden waarbij hij 's ochtends een klein dutje deed, 's middags 2-3 uur en eind van de middag een klein dutje, en dan meestal de hele avond met de onderbreking voor de fles om 22u. Maar de laatste 2 weken gaat het slapen helemaal niet meer goed, hij wordt elke keer na 45 min wakker, dan in de ochtend huilt ie niet langer dan 5 minuutjes en valt hij weer in slaap maar in de middag begint hij keihard te huilen en uiteindelijk haal ik hem er dan uit. Geprobeerd hem dan na 10 min weer terug te leggen maar het werkt niet, dan gaat hij meteen weer tekeer. Ik snap niet waarom het nu zo moeilijk gaat, normaal gesproken is de avond al helemaal geen probleem maar nu hetzelfde liedje, hij werd na 45 min wakker en huilen, wel met pauze's dus telkens eventjes huilen en dan weer 3 minuutjes stil, dus heb dit met veel moeite tot een half uur door laten gaan aangezien het dus niet non stop keihard huilen was maar meer klagen. Na een half uur werd het toch wel keihard huilen en beik over zijn hoofdje gaan aaien, toen werd hij rustig en het is alweer eventjes 5 min stil maar dat kan zo over zijn. Weet iemand hoe dit plots kan komen?? Pfff ik voel me soms zo radeloos op die momenten, dan weet ik niet meer wat ik moet doen; eruit halen of niet, maar als ik hem eruit haal blijft ie huilerig en moet ik dus rond blijven lopen met hem. Ik moet dit even kwijt hoe slecht het ook klinkt: ik voel me er zo schuldig over dat ik het soms mis hoe mijn leven hiervoor was, niet dat ik hem niet wil in mijn leven, ik houd zoveel van mijn kleine mannetje en ga al huilen bij de gedachte als hem iets zou overkomen, hij hoort nu helemaal bij mij maar ik vind het soms zooooo moeilijk!! Ik zit alleen maar thuis, werk is een aflopende zaak want mijn manager probeert me weg te treiteren sinds ik zwanger ben dus zit nu met fulltime ouderschapsverlof thuis, hij weigerde partime ouderschapsverlof...ik kom nooit ergens, heb nooit afleiding, en ik trek het wel allemaal als het gaat zoals het hiervoor ging maar zoals het nu afgelopen 2 weken gaat...herkent iemand zich hierin?? Is het heel slecht dat ik het soms mis hoe het hiervoor was? Maar dan bedoel ik tijdens de zwangerschap toen hij lekker in mijn buik zat en er wel was maar nog neit zo aanwezig was zeg maar.. ik hoor dat hij nu weer begint te huilen dus ik ga maar weer. Maar heeft iemand hetzelfde gehad dat de baby na 3 maanden (de sprong hebben we al gehad met 3 mnd) veel gaat huilen als hij moet slapen?
Gaat hij ook huilen als je hem bijv. op het aankleedkussen legt? Misschien heeft ie wel last van zijn oortjes? Ik zou het zo niet weten. Ik weet wel dat baby's het ritme zo weer om kunnen gooien wanneer je er net aan gewend bent.
Hij is weer 5 minuutjes even stil, hopelijk tot 22u Begin van de dag wordt hij vrolijk brabbelend wakker rond 6/7, dan kan ik zelfs hem tot 8 uur soms laten liggen brabbelend en al. Dus dan lijkt het me dat het niet een lichamelijke klacht is want dan zou hij toch de hele dag huilerig meoten zijn..? En ja als ik hem nu op het aankleedkussen zou leggen (als ik hem eruit had gehaald) zou hij blijven huilen, de enige plek naast in mijn armen wandelend is meestal het wipstoeltje waar hij eventjes tevreden is of in de wandelwagen
Ik denk dat je het het beste kan accepteren op dit moment en er niet tegen gaat vechten omdat je wil dat hij gaat slapen. Dat voelen ze. Neem hem gewoon lekker bij je. Waarschijnlijk een fase die weer voorbij gaat. Slaapt hij de nacht wel goed door?
Ik denk dat dat komt omdat ie 's ochtends uitgerust wakker wordt en nu gewoon heel moe is. Dus eigenlijk wil hij gewoon slapen, maar lukt het niet. Die 45 minuten zijn wel heel typisch trouwens. De slaapcyclus van een baby duurt namelijk gemiddeld 45 minuten. Dan worden ze even halfwakker en moeten ze dan zelf weer overgaan naar de diepe slaap. Het klinkt alsof hij daar nu even moeite mee heeft (herkenbaar trouwens, mijn meisje heeft dat vaak ook).
ja ik weet het inderdaad van die 45 min maar normaal gesproken was het dus eventjes een paar seconde klagen niet eens echt echt huilen, maar goed hij is alweer een half uurtje stil bijna dus wie weet....! Ik ga hem dan maar even neit meteen om 22u weer wakker maken voor de lfes toch? Eventjes lekker laten slapen tot half elf zit ik te denken of misschien zelfs elf uur, wat denken jullie? Wat is het moeilijk dat moeder zijn, ik merk datm ijn vriend dit soort mometnen veel minder moeilijk vindt hij doet er zo luchtig over, maar misschien is heto ok omdat hij dus werkt en ik hier de hele dag binnen zit
Hee meid *knuffel* Het is ook niet fijn (vond ik) om alleen maar thuis te zijn met je kindje. Juist nu ik weer iets werk (16uur) ben ik weer zo blij om thuis te zijn. Terwijl toen ik thuis was ik er niet zo veel aan meer vond soms.. Ik zou hem ook gewoon een poosje laten slapen hoor, Hij even rust, jij ook even rust. Maak lekker een kop thee/chocomel oid voor jezelf en ff lekker forummen en relaxen. Die kleine meld zich wel weer. Mart heeft net ook een uur gehuild (doet ie normaal nooit!) Dus ik laat hem mooi liggen tot half elf, elf uur. Dan flesje en dan allebei slapen. Het klinkt alsof hij graag bij je wil zijn, lastig is dat Mart heeft ook van die periodes.Hier helpt een draagdoek heel goed. Dan is hij toch bij me maar heb ik mn handen vrij om wat dingen in huis te doen. Heb je iemand die misschien een avond en nachtje zou willen babysitten? Misschien lucht het je wel op als je een nachtje rust hebt, of zou je dat moeilijk vinden? Mij luchtte het wel op, een nachtje doorslapen en ben toen met mijn man naar een concert geweest. Daar knapten we allebei enorm van op! Succes er mee en je hoeft je echt niet schuldig te voelen hoor!
Dat is het hele lastige nog eens van alles, ik heb gemerkt dat mijn moeder helemaal niet goed is met baby's, heel gek is dat want je zou denken na mij te hebben grootgebracht. Maar ik merk dus dat ze heel klunzig blijft doen en onvoorzichtig en niet luistert of oplet, mijn vriend durft het ook niet aan met mijn moeder. Zijn moeder is wel weer heel voorzichtig en ervaren maar zit in Italie Ik had altijd gedacht dat als ik even iets voor mezelf zou willen doen of parttime werken dan gaat mijn moeder oppassen, maar nee dus. Maar ik had eigenlijk niet een sverwcht dat ikd e behoefte zou hebben om af en toe even iets voor mezelf te doen of te werken, ik heb het zooooo onderschat.. En zit Mart in de kinderopvang of is hij die 2 dagen bij opa/oma? Ik verlang er erg naar weer te werken, even wat anders voor hooguit 3 dagen.
He wat vervelend dat je moeder niet echt geschikt blijkt als oppas. Ik heb de mazzel dat mijn moeder 1 dag oppast. En de buurvrouw past ook op. Ik pas ook op haar kindjes. En ik heb lieve vriendinnen die ook willen bijspringen zo nodig. Moet zeggen dat ik ook om en om het weekeind werk en mijn man dan thuis is. Zou je niet in de avonduren of bijvoorbeeld op zaterdag ergens kunnen werken? Die rot situatie op je werk helpt natuurlijk ook niet! (slaapt Noah nog?)
mijn vriend werkt in wisseldiensten, hij heeft 6 werkdagen en is dan 4 dagen vrij en het is altijd dus weer anders, de ene week is hij op dinsdag vrij en de week erop werkt hij. Aan de ene kant lastig maar het heeft ook voordelen..maar weekenden werken zou dan geen oplossing zijn. Hij slaapt nog steeds nu, ik denk dat ik zo zijn flesje ga maken, zo zielig ik liep net langs de slaapkamer en hoorde hem in zijn slaap nog naschokken van het huilen, terwijl hij niet eens echt heel erg lang zo hard heeft gehuild.. Ik snap niet wat er met hem is de laatste 2 weken, nou weltrusten, morgen weer een nieuwe dag.. Ik heb trouwens wel na zitten denken aan gewoon een oppas zoeken en die dan als vaste oppas houden voor als ik eens wat anders wil gaan doen of een avondje weg met mijn vriend..maar ik weet zeker dat ik alleen maar aan Noah denk als ik dan iets voor mezelf doe. Ik laat hem liever bij iemand achter die familie is en vertrouwd voor hem is. Nou, liefs! X
Lastig soms he! Maar wilde even zeggen je bent helemaal normaal gevoelens van pff hoe was me leven van voor me kindje! En dan denk je we hebben een ritme te pakken gooien ze het weerom Uit je verhaal op te merken denk ik waarom ga je idd niet twee dagen werken en je kindje naar de kdv of een gast ouder. Ga idd wat voor je zelf doen en werken is een leuke afleiding. En over dat wakker ja accepteren is het beste wat je kunt doen. En hoop dat hij redelijk snel weer een ander ritme te pakken heeft. Sterkte en alvast weltrusten. Een baby leven kent vele fase.s zo dra je er aan gewent bent is er weer wat anders. Er is helaas niks aan te doen.
Ja ik merk dat ik aan het einde van de dag ook een beetje op ben, als het dan moeilijk gaat met hem ben ik een beetje pessimistisch. Vanmorgen lag hij weer zo vrolijk als elke ochtend in zijn bedje, even naast me gelegd in het grote bed zoals altijd en hij ging lekker spartelen, heerlijk, dat zijn de momenten die er wel weer enorm tegenop wegen, en om hem te zien lachen, zo aanstekelijk. Maar ik moet er ook wat meer uitgaan. Ik sluit mezelf zo op, want als het dan even wel goed gaat durf ik niet af te wijken van de routines zoals een wandeling maken omdat ik dan bang ben dat alles weer misgaat. Maar daar moet ik mee stoppen die gedachtes...
Heel herkenbaar! Al werk ik dan wel gemiddeld 20 per week. Niet mijn droombaan waar ik met veel plezier naar toe ga. Maar als ik er eenmaal ben dan voel ik me gewoon weer cyntje ipv moeder. Ik maak weer eens wat mee en hoor andere verhalen. Als ik deze baan niet zou hebben dan zou ik accuut gesolliciteerd hebben naar het maakt niet uit wat. Over het ritme/slapen.... Hier zitten we ook een tijdje in een lekker ritme tot Lars het opeens omgooit. Mijn advies... meeveren Werkt hier het beste iig voorlopig. Volgens mij deed Lars dat ook zo rond de 3,5 maanden. En ook Lars slaapt bar slecht in de middag (hooguit 1 uur) Maar is daarna wél tevreden en kan lekker spelen. Ook al haal ik hem brullend uit bed na 15 minuten. Heel soms slaapt hij dus niet Misschien zit hij wel in een sprong en is het over een paar weken weer heel anders en een stuk beter. Ik ben smiddags ook voorts een heel eind op en merk dan ook dat ik er iets minder tegen kan. Meestal ga ik dan even wandelen. Maar ik ben altijd heel blij als het 16.30 is dan komt mijn vriend thuis.
oh heerlijk he dat heb ik ook, dan ben ik helemaal opgelucht als mijn vriend thuiskomt, niet alleen zodat hij me kan helpen maar ook gewoon de gezelligheid. Ik denk dat ik iets ga zoeken parttime, en nadenken over een kinderopvang en eventueel toch mijn moeder 1 dag in de week. Meer dan 3 dagen zou ik niet willen werken, dus 24 uur hooguit
Meid volkomen herkenbaar. Het is niet niets allemaal, een baby, en je moet ook proberen goed voor jezelf te zorgen! Ik ben ook blij dat ik weer werk. En heb met haar papa moeten afspreken dat hij regelmatig in het weekend een paar uurtjes echt alleen voor haar zorgt zodat ik lekker kan rondsjezen, fietsen, naar buiten, koffie drinken met een vriendin, gewoon weer even mijzelf zijn. Als ik dan weer thuis kom, is het extra fijn dochterlief en papa weer te zien Elk mens heeft ook tijd/iets voor zichzelf nodig hoor, hoe lief je kindje je ook is. Niets raars aan.
ik bedenk me plots vandaag dat hij eigenlijk zo onrustig is sinds 2 weken en ik ben sinds 2 weken forte door elke fles gaan doen, normaal krijgt hij volledig omneo en alleen laatste fles forte maar nu doe ik door elke fles 2 schepjes forte. Hmmm...zou er samenhang zijn?
Kan zeker last van zijn buikje hebben! omneo is heel licht verteerbaar en forte is heel zwaar. Zou lekker terug gaan op omneo en kijken hoe het gaat. Trouwens heeeel herkenbaar hoor, je gevoelens. bij onze meid was het zo: of slapen, of huilen. vrolijk wakker zijn was er niet bij. Als het een keer gebeurde zeiden we vol verbazing tegen elkaar: ze is vrolijk wakker! andere mensen keken ons echt aan van: waar hebben die het nou over? Maar echt, het hakt erin. Vooral tijdens mijn verlof. Ik was echt op eind van de dag. Geen minuut, geen moment even voor jezelf.. Na 3 maanden ben ik weer begonnen met werken en vond mezelf ook weer terug. Even rust (jaja tijdens het werk ) en dan weer het verlangen om thuis te komen en m'n meid te zien! ipv het verlangen om haar weg te geven aan m'n vriend zodra hij thuis komt, omdat ik echt niet meer kan! Mijn tip: ga werk zoeken, al is het maar iets! Ik werk 3 dagen per week, maar ze hoeft maar 2 dagen naar het kdv en ze vindt het er werkelijk fantastisch! Hier is het evenwicht weer hersteld gelukkig
Chica zou idd daardoor kunnen komen. Omneo is ook ha en forte niet idd zoals snowtje al zegt is de ene heel licht en de andere heel zwaar. Kun je anders geen jbpm erdoor doen? Dan is de voeding nog wat dikker en zit hij misschien ook goed vol?
Ik heb alleen jouw stuk gelezen en niet de reacties dus misschien dat ik dubbelop iets zeg. Dat slapen in het begin was bij ons een drama, nog meer dan bij jullie, maar wat jij beschrijft is echt een fase, gaat ook echt weer over. Ik hoor mezelf nu makkelijk praten, maar als ik met 3 maanden wist en voelde wat ik nu weet en voel pfff, wat was het leven dan een stuk gemakkelijker geweest en wat had ik dan meer geprobeerd te genieten. Ik zat soms met mijn handen in het haar over het slapen, maar ook over het feit dat ik geen tijd meer had voor mezelf, het huishouden en gewoon dat alles, ALLES anders was. Het heeft echt tijd nodig. Pas toen mijn kindje er was hoorde ik pas de mindere verhalen over dit alles en dat het het eerste jaar echt wennen, aanpassen, enz is en het na een jaar pas weer normaal wordt. En gelukkig wordt het al eerder een stuk leuker hoor. Er kunnen heel wat tips en adviezen komen over even laten huilen troosten e.d., en ja het kan echt de moeite waard zijn wanneer je kindje wakker wordt het een paar minuten aan te kijken, soms vallen ze weer in slaap (bij mij pas vanaf 6-7 maanden) maar het wisselt ook gewoon per dag wat ze doen. Pas na 6/7 maanden ging ik het steeds beter in schatten wat ik moest doen en of ze even moest huilen wel/niet optillen, wel er heen maar niet oppakken of juist er even niet heen. Je leert je kindje steeds beter kennen, maar dat heeft echt de tijd nodig. In de tussentijd helpt het wanneer je je hoofd koel probeert te houden en je weet dat je je kindje genoeg liefde geeft. (want ohh die schuldgevoelens over alles). Laat het een beetje los en accepteer dat niets zo veranderlijk is als een baby. Over jezelf weer zijn en je oude leven. Dat is ook acceptatie wat makkelijker gaat worden na een tijd. Iedereen zei bij mij; ja wanneer je bijvoeding geeft wordt het makkelijker, maar ik vond dat het toen alleen maar nog drukker werd soms met alles dan een fles/bv, dan fruit dan een keer brood enz. Maar rond de 9 maanden kunnen ze al heel goed eten en word je daar ook makkelijker in omdat zij daar makkelijker in worden en meer mogen eten. Je leven zal nooit zo rustig worden met tijd voor jezelf als voor je kindje, maar ineens merk je dat je een lekker ritme gevonden hebt en dat je kindje in een boodschappenkarretje past (wat ook weer scheelt!) enz. Dit is dus niet om je de mond te snoeren, want echt ik vond de eerste 4 maanden echt niet zo leuk en dacht vaak; waar ben ik aan begonnen en waar ben IK dan nog? Nu weet ik dat het eerste jaar gewoon pittig is, maar het steeds makkelijker wordt. Accepteer dus dat het nu is zoals het is en dat je huishouden en je sociale leven even op een lager pitje staan, deze periode is er maar even (en je gaat het misschien nog missen ook straks). Over een tijdje ben je er misschien aan toe om iemand op je kindje te laten passen of hem uit logeren te geven. En je moeder is misschien nu nog niet zo handig maar met 5/6 maanden is je kindje al weer wat minder kwetsbaar, laat haar eens een uurtje oefenen, misschien gaat het beter wanneer niemand toekijkt? Sterkte, maar echt het komt goed!
ik heb bij voeding al op je gereageerd, we zitten allebei van hot naar her hihi probleem is dat mijn mannetje veel last heeft van verstopping en na 3 maanden omneo te geven lijkt het niet te verbeteren, dus durf geen nutriton te geven want het kan of de ene kant of de andere kant op gaan. Een vriendin van mij die had hetzelfde probleem en toen ze naar standaard ging had haar kindje plots geen last meer van verstopping!