Weet je wel het verschil tussen intrinsieke en extrinsieke motivatie? Want ik kan me voorstellen dat dit niet te volgen is als je dat niet kent.
Ik vind natuurlijk opvoeden niet 'niets', maar mij spreekt het niet aan, vooral niet wanneer het in extremis wordt doorgevoerd. Met afgemeten bedoel ik dat het op mij overkomt alsof je jezelf 'afremt' in het geven van complimenten. O jee, ik moet geen compliment geven dat mijn kind zo'n leuke tekening heeft gemaakt (wat mijn eerste reflex zou zijn) want dan gaat hij straks alleen nog maar tekenen om mij een plezier te doen, niet omdat hij het zelf leuk vindt. Ik zou mezelf dan moeten tegenhouden in iets wat ik heel natuurlijk vind om te doen, nl mijn kind complimenteren voor iets wat hij gedaan heeft. Daarom gebruik ik de term afgemeten, het haalt in mijn ogen de spontaniteit van de opvoeder weg. Over dat conditioneren hebben wij duidelijk een heel verschillend beeld. Ik denk dat iedere opvoeder en verzorger er op de een of andere manier gebruik van maakt. Het is zelfs al conditionering als een moeder reageert op de hongersignalen van een pasgeborene, of die troost geeft als een baby huilt. En ik zie daar niets negatiefs aan, het geeft een kind zelfvertrouwen, een gevoel van veiligheid en het gevoel geliefd te zijn. Ik zie er geen kwaad in om mijn kinderen zo te conditioneren dat ze rekening houden met anderen, beleefd zijn en andere vormen van aangepast gedrag vertonen. Ik denk niet dat veel kinderen (of later volwassenen) dat helemaal uit zichzelf, zonder feedback op hun gedrag, zullen doen.
Ik zit deze interessante discussie mee te lezen, maar ik vraag mij het volgende af: Is opvoeden per definitie niet een vorm van conditionering (ongeacht hoe je dat doet)?
Ik heb gekozen voor bij hoge uitzondering. Dan vind ik zelf wel alleen een tik op de vingers meer dan voldoende..
Ja denk ik inderdaad ook. Dus ook als je niet straft en niet beloont. Beide wel belangrijke manieren om te conditioneren, maar niet uitsluitend.
Jup, ik denk zeker van wel. Evenals trial and error. Want stimuleer/ leid je bijv. niet een intrinsieke motivatie, dmv extrinsieke stimulans/motivatie? (even ruim genomen) Bijv. intrinsieke motivatie is je ontlasten, extrinsieke motivatie = sturen naar een ontlasting op een potje of wc. Extrinsieke reactie = beloning voor het gewenste gedrag, waardoor dit gewenste gedrag vaker zal plaatsvinden. Zo werkt dat toch?
Ga jij nooit bij je kinderen zitten als ze kleuren? Ik kleur regelmatig met ze mee en dan gaat dat zo. Net zoals ik ook regelmatig met ze in de zandbak zit, met de Duplo speel of de dieren van de Little People boerderij in de hokjes zet. En net zo vaak doen ze dat zonder mij. Je kan kinderen niet altijd alles alleen laten doen. Natuurlijk kleuren ze ook zonder mij en zitten ze zonder mij in de zandbak of wat dan ook. Ik heb toch nergens geschreven dat ik er altijd bij zit? Mijn antwoord was een reactie op iemand. Het gaat om de soort vragen en opmerkingen. Nergens wordt gezegd dat het bij elke keer kleuren zo gaat.
zo vatten wij het op, maar als je gaat kijken naar hoe het baby/peter brein in elkaar zit, dan kan je hele andere conclussies trekken. Ik vind het altijd zo triest als mensen hun kinderen op gaan zitten vatten als kleine pestende zeurende wezens.... Ik snap dat jij het als moeder wel eens zat bent, maar je hebt niet één of ander monster op de wereld gezet hoor, ik weiger zo tegen mensen aan te kijken, ook tegen kleine mensen. Al zullen er heus wel wat tussen zitten, waar de bovenkamer niet naar behoren werkt. Dan zijn ze in mijn ogen gewoon ziek of is er sprake van een beperking.
Maar ook bij mensen zonder beperking of waar de bovenkamer wel naar behoren werkt, is er wel eens een grens bereikt. Door vermoeidheid of welke omstandigheden dan ook. Dus zoals je zegt: mensen zijn het gewoon wel eens zat. Ik ben het ook wel eens zat aan het einde van de dag, en als Noor dan nog eens door gaat, dan wil ik wel eens ondoordacht reageren. Of schreeuwen, waarvan ik me had voorgenomen mijn stem te verheffen. Nu ook, ik voel me lamlendig en Noor wil niet slapen. Dan moet ik wel zeker tot 500 tellen. Ze ligt nu te jengelen in haar bedje. Ik moet haar er uit halen, terwijl ik dit helemaal niet wil en eigenlijk zelf even wil slapen. Dat zijn geen excuses, maar wel druppels die bij mij de emmer zouden kunnen doen overlopen. Of daadwerkelijk doen overlopen. Noem mij een slechte moeder (vind ik niet), maar soms is het gewoon klaar als je 24/7 voor een jengelend kind moet zorgen.
Wat heb jij gestudeerd Je zou goed binnen dragen en voeden passen, daar praten ze bijna allemaal zo Alleen zou jij een tegengeluid geven. Eerlijk gezegd, ik breek mijn hoofd erover, ik snap gewoon niet goed wat je allemaal bedoeld.
Niet iedere keer maar als ik in een week ga kijken denk toch wel 2 a 3 keer maar dan trekt ze ook echt het bloed onder je nagels vandaan. Gelukkig zijn het zachte tikken waar ze meestal ook nog eens schijt aan heeft en ja dan komt me laatste middel en dat is haar op dr kamer zetten tot ze snapt dat het echt niet kan wat ze doet En miss laat ik mezelf de laatste tijd ook wel wat sneller gaan doordat ik ben gestopt met roken en ik aanstaande maandag een grote operatie voor de boeg heb dat ik nu gewoon te vol met zenuwen en spanningen zit???????????????
Heb je dan wellicht iets aan mijn vorige post? Misschien dat dat iets meer duidelijkheid schept? Deze dus:
suenne, ik zou niet weten hoe ik het anders kan uitleggen dan ik tot nu toe gedaan heb. Er is in mijn ogen geen relevant onderscheid te maken tussen intrinsieke en extrinsieke motivatie. Op je vraag wat ik allemaal gestudeerd heb: ik heb eerst een technische studie afgerond en jaren later nog een paar eerstejaarsvakken psychologie en een master arbeidsstudies gedaan. voor mijn werk heb ik héél veel te maken gehad met leren & ontwikkelen bij volwassenen, en dus ook met motivatie-onderzoek. ontwikkeling van kinderen is natuurlijk wel weer een ander vak, heb ik weinig kennis van via universiteit of zo, maar wel het een en ander over gelezen. niet voor mijn werk, maar uit eigen interesse.
volgens mij ook. Of je nu straft of beloont of juist niet, het effect uiteindelijk is hetzelfde, je stuurt aan op een gewenste gedraging. Persoonlijk kan ik me ook niet vinden in de natuurlijke stroming, puur omdat ik persoonlijk niets natuurlijks vind aan jezelf te moeten inhouden, na te moeten denken over mijn handelen. Dan is het niet natuurlijk meer, maar te "gemaakt" (bij gebrek aan beter woord). Je kind zou dan zelf zijn motivatie moeten vinden, zelf de beloning voor zijn gedrag moeten vinden, en daar moet je maar net het kind voor hebben. Niet ieder kind kan dat en moet meer gestuurd worden en hebben extrinsieke stimulans nodig om die motivatie te vinden. Ik persoonlijk denk dat die laatste groep veruit in de meerderheid is.
het was ook maar 1 voorbeeld. Hij is niet hét argument hoor hahaha Ik zie bij hem iemand die gewoon heel goed geconditioneerd is. Dat vind ik minder positief dan het lijkt. Bij mij is dat minder goed gelukt, dus misschien was het in de ogen van sommige mensen nodig geweest dat er bij mij harder geconditioneerd was. Maar inderdaad de vraag is dan wel op wát conditioneer je. Ze hadden dat natuurlijk ook op punten kunnen doen waarbij er bij mij meer gestimuleerd was zelfs beslissingen te nemen. Laten we het zo stellen, als je iemand gaat conditioneren doe dat dan in ieder geval op de punten die zoveel mogelijk bij die persoon past.
Ik zie er ook geen kwaad in om kinderen iets bij te brengen, maar dus wel in de manier waarop je dat doet. Zoals ik ergens al zei, voor mij staat de kerk in het midden. Ik ben van mening dat het ook bij je moet passen wat je doet, anders is het niet vol te houden.
Dank je weet het heb een lieverd Maar mijn kind is absoluut geen zeur. Zeg ik ook niet. Maar kk weet dondersgoed wanneer het genoeg is geweest. Het is een minimensje, dus pesten ( als wij zeggen niet doorgaan en dan toch nog een keertje doen) kan kk ook. En dat lijkt me dat een baby dat niet kan. En een kleuter / peuter wel. Eigenlijk wat Daan zegt dus. Iemand schreef eerst een tik en dan kamer. Maar zou gewoon naar de kamer gaan dan geen oplossing zijn. Hoor je en je kind niet en je geef geen tik. Is maar een optie hoor
Voor jou is het gewoon, voor mij betekend het dat ik er een woordenboek bij moet pakken. Geeft niet, bedankt voor je onderbouwing. Ik vind het wel leuk om eens een tegengeluid te horen van iemand die dat ook nog goed kan onderbouwen. Dat mis ik nog wel eens. Ik vind het dus wel een verschil of iets van buitenaf is opgelegd omdat wij vinden dat het goed is. Of dat een kind vanuit zichzelf aanvoelt of snapt dat iets beter is of op een bepaalde manier moet. Het ene is min of meer voor mijn idee gedwongen en gemanipuleerd, terwijl het andere een keuze is. En al zijn ze nog minimensen die nog niet voorledig ontwikkeld zijn, ik wil ze wel zien als mijn gelijkwaardige medemens. Zolang ik namelijk zelf ook nog steeds foute dingen doe, niet altijd even netjes ben, niet altijd de juíste keuze maak, wil ik niet op zo'n manier over een ander mens heersen. Dat is voor mij het verschil tussen intrinsieke en extrinsieke, doet een kind iets omdat ík het wil en vind dat het beter is of omdat het zelf aanvoelt of snapt dat iets beter is. Ik wil het gewoon niet afdwingen door mijn macht te misbruiken. Maar daarmee kan ik niet beloven dat ik dat nooit zal doen. Het is meer een streven.
Alsjeblieft Ik denk alleen niet dat het pesten is. Ik denk dat een kind iets wil omdat het bezig is met het ontdekken van deze wereld. Op het moment dat wij daar grenzen aan gaan stellen, onderbreken we die ontdekking en daar reageerd een kind op. Zo zie ik het. Wat niet wil zeggen dat het zijn vingers gewoon in een stopcontact kan stoppen hoor Zou ik ook niet toe staan.