Ik heb dit gevoel ook heel erg.. Eigenlijk voel ik me soms niet eens zwanger, dan gaat het bij een visite bijv. helemaal niet over de zwangerschap. En dat zijn gewoon mensen die het weten. Wel heb ik te horen gekregen van mijn nichtje dat ze het niet leuk vindt als ik met die buik binnen kom (in haar moeders huis), omdat zij wss (Lees; heel misschien) een vmk heeft gehad. Ze heeft al wel een dochter en rond de tijd dat zij geboren werd heb ik een mk gehad, nooit moeilijk gedaan. Ik ga iemand anders geluk niet verpesten. En ik denk dat het bij mij ook is, dat ik 1 van de laatsten ben die een kindje krijgt. Dus de rest kent het al en vindt het niet zo interessant. (Ik denk trouwens dat elke baby een wondertje is en helemaal geweldig, maar schijnbaar ben ik daar een rare in) Gelukkig heb ik nog 2 vriendinnen die regelmatig vragen hoe het gaat en een schoonzusje die het ook helemaal geweldig vindt en de moeder van dat nichtje vraagt niet zoveel, maar laat het wel blijken, want die is druk aan het breien geslagen. En mijn moeder het meest.. Maar alle andere fam., vrienden en kennissen vragen er niet naar en tonen gewoon 0,niks geen interesse, echt helemaal niks. Ik vindt het gewoon tegen asociaal aan. Gr. Carlien
Zo heeft de vriendin van mijn broertje er ook een handje van. Ze is gek op kinderen maar wilt het nog niet ivm carrière. Althans zegt mijn broertje. Op het moment dat ik vertelde dat ik zwanger was toen keek ze een beetje zuur. Haar reactie was toen ook; oh leuk, wil je wat drinken? Dit was in november. Tot op heden heeft ze nog niks aan me gevraagd. Ook niet hoe het gaat of dat de kamer al klaar is etc. Wel is ze er een ster in als iemand in haar bijzijn iets vraagt over de zwangerschap om er vervolgens met haar eigen dingen alle aandacht te trekken. Zo zijn we ook getrouwd en was ze heel verbaasd dat ze hoorde dat ze ook verwacht werd. Er kon niet eens een kaartje voor in het fotoboek of een bloemetje van af. Broertje en vriendin wonen trouwens al iets van 3 jr. samen. Van hem ook erg dom natuurlijk maar hij had wel verwacht dat zij iets zou doen.
Jaaa hier ook Ik vind het echt heel jammer... Zelfs tegen m'n eigen moeder "moet" ik dingen zelf maar aanschieten of herhalen omdat er anders niet naar gevraagd wordt... Dacht dat ik t misschien verkeerd zag, maar het gebeurd dus vaak. Vind het wel jammer, voel me er best alleen in nu... Zeker aangezien we ook nog niet bezig kunnen met dingen voor de baby regelen. Besef amper dat er n kleintje bij komt...en dat wil ik natuurlijk wel beseffen
Wat mij opvalt in dit topic is dat er veel onuitgesproken verwachtingen zijn. En teleurstelling dat mensen geen gedachten lezen en dus aan die verwachting voldoen. Misschien is het zo dat die mensen veel minder met je zwangerschap bezig bent dan je zelf? Op zich wel logisch natuurlijk. Toen ik jonger was, en zwanger zijn een ver-van-mijn-bed-show was, was het voor mij ook geen interessant gespreksonderwerp. Nu, wat jaren ouder en een kinderwens rijker, ligt dat anders, en zie ik zelf ook in dat het voor een zwangere gewoon hartstikke leuk kan zijn dat de omgeving meeleeft. Dus probeer ik ook aan die niet-uitgesproken verwachting van interesse tonen te voldoen. Maar om nou te gaan mokken omdat het op visitie 'helemaal niet over mijn zwangerschap ging', vind ik eerlijk gezegd een beetje te ver gaan. Misschien zit er op dat moment ook wel een meneer te mokken dat het niet over zijn nieuwe auto ging, of een kind omdat het niet naar het schoolrapport gevraagd werd. (Maar in geval van totaal negeren of snel een volgend onderwerp, terwijl je popelt om te vertellen, kan ik me je teleurstelling wel voorstellen, hoor.) En vergeet ook niet de twijfel tussen 'Is ze aangekomen of zou ze zwanger zijn? Laat ik maar niets zeggen, voor het geval ik ernaast zit.' (Omdat het zo pijnlijk is om iemand te feliciteren met een zwangerschap die niet zwanger is.)
Dat mokken omdat mensen er niet over beginnen vindt ik niet onterecht, zal het even uitleggen.. Normaal als je op visite gaat vraag je ook hoe het met een ander gaat.. Lijkt mij vrij normaal.. Ze weten dat ik nu een baby bij me draag, dus lijkt het me ook logisch dat je even naar de baby vraagt. En wat idd ook gebeurt is dat als ik erover begin, ze laten blijken het niet echt boeiend te vinden en snel weer over wat anders beginnen.. Of zelfs zeggen dat ze het niet leuk vinden dat ik zwanger ben (zie voorb. nichtje).. En dat ze te jong zijn is het ook niet, want ik ben echt op 2 na, de laatste die kinderen krijgt.. Dus ik vindt het gewoon asociaal, ik heb genoeg de laatste jaren van hun zwangerschappen aan moeten horen en nou het andersom is kan het opeens niet.. Sorry, maar dan kan ik wel mokken, maar ik vindt het wel raar.. Gr. Carlien
dat kan miss als je korter zwanger bent ja maar ik ben 33 weken en dan nog net doen of je een dikke buik van t eten hebt nee dat gaat er bij mij niet in
Nee, ik baal alleen van de vriendin van mijn broertje. Ze is gewoon erg egoïstisch. Denkt dat alles om haar draait. Ze is ook dierenarts assistent maar ik zou eerlijk gezegd mijn beestjes niet bij haar achterlaten. Zo zat ze laats te vertellen (half lachend) dat ze een hond dood hadden gemaakt nadat hij liters bloed had verloren. En dit is dan een dierenvriend?! Iedereen is hier ook boos om geworden. Haar reactie was: wij maken dan dieren dood. We laten ze dan niet inslapen. Overigens hebben we ook een van onze paarden in laten slapen afgelopen winter. Ze wist hoe erg we er mee zaten. Maar niet eens naar gevraagd hoe dat ging. etc. Maar wanneer bij haar iets op doet met de beestjes mag de hele wereld het weten en moet het daar hele dagen over gaan. Als bij hun de tuin gedaan is moet iedereen komen kijken en kom je niet opdraven is ze pissed. Zoals met ons trouwen had mijn moeder na afloop tegen hun gezegd: joh, een kaartje of bloemetje had wel leuk geweest. Toen kreeg mijn moeder de wind van voren want ze wilde eerst niet komen maar kreeg zaterdag te horen dat ze wel verwacht werd. Zoals je al begrijp is het bij ons gewoon een opstapeling van ergernissen en is het dus niet alleen met de zwangerschap maar gewoon met alles. Heb mijn broertje trouwens maanden geleden ook verteld dat het een hork is en dat zijn hersenen ergens in zijn broekzak zaten. In het begin was hij boos maar toen hij ging nadenken had hij wel zo iets van: je heb gelijk het is aso en het kan eigenlijk niet. Als zijn vriendin dan weer zo'n actie heeft zie je hem ook zijn hoofd schudden maar een ruggengraat heeft hij nog niet echt gekweekt.
ik heb felicitaties gekregen van wildvreemden, van een kennis die ik eens per jaar zie, van de vrouw bij het cb, maar bij ons in de wijk heeft niemand iets gezegd. Het is dus wel duidelijk zichtbaar, geen idee waarom de buren niks zeggen. Het maakt me ook helemaal niks uit, ik ben inderdaad ook niet geinteresseerd in hun nieuwe auto bijv, en daar heb ik het dan ook niet over. Veel zwangere vrouwen klagen dat ze alleen maar als zwangere gezien worden, en niet als de persoon die ze (eerst) was. Er hoeft toch niet bij elk gesprek over de ongeboren baby gesproken te worden?
Ik zou het erg leuk vinden als er aandacht aan mijn zwangerschap besteed zou worden (ben nog niet zwanger ), maar ik kan mij wel voorstellen dat niet iedereen net zo met zijn/haar hoofd in de wolken zou lopen als ik. Ondanks dat is het gewoon leuk als iedereen enthousiast is
Tord dat wordt toch ook helemaal door niemand gezegd?? Grappig dat een baby vergeleken wordt met een nieuwe auto... Ik vind een nieuwe auto nou niet echt een wondertje
Voor een zwangere is de baby het allerbelangrijkst in haar gedachten (of niet, maar daar ga ik in dit topic even van uit). Voor een man is dat wellicht zn nieuwe auto, en voor een kind is dat misschien zn goede rapport. Dat wil niet zeggen dat ík alle 3 de dingen even belangrijk vindt, maar dat vindt dat kind vast ook niet.
Ik hoor het ook wel eens vaker! Maar DAME'S.....Van een hele vreemde kant : VAN HARTE GEFELICITEERD ALLEMAAL, en geniet er maar lekker van! Groetjes Brigitte
Ik moet eerlijk zeggen dat ik iemand ben die er bij een ander ook niet over begint. Een collega van mij is net met verlof gegaan, dus die zag ik al wel een tijd lopen met een toeter. Maar ik weet alleen hoe ze heet, ken haar verder niet, praat nooit met haar. Ik vind het dan raar om ineens over die zwangerschap te beginnen. Andersom heb ik een collega waarbij het hetzelfde verhaal is: ik ken haar niet, weet wel haar naam maar praat verder nooit met haar. Maar die vraagt nu elke week minstens een keer hoe het is, hoe ik me voel en of ik ook echo foto's bij me heb Ik vind dat heel erg raar en ook best wel onprettig, benauwend. Natuurlijk is het lief bedoeld, maar ik heb daar echt geen behoefte aan. Denk dus dat het helemaal afhangt van hoe je met andere mensen omgaat en wat zij normaal vinden. Niet iedereen heeft dezelfde normen en waarden, sommigen zullen het ongepast vinden of misschien gewoon geen interesse in het onderwerp hebben. Ik zou het wel raar vinden als een vriendin het negeert. Ik heb een vriend die aldoor over iets anders begint als ik wat over mijn toekomst zeg en dat vind ik erg vervelend. Maar dat is een intiemere band. Een collega of andere vage bekende die niets zegt, dat vind ik niet raar.
Ik ben nu voor het eerst zwanger, en de enige van wie ik heel duidelijk merk dat die het negeren zijn mijn broer en schoonzus, ik heb het ze de dag na dat wij wisten dat ik zwanger ben verteld, maar tot op heden kan er geen telefoontje vanaf en geen felicitatie. En weet je, van sommige kan ik het ik het hebben maar van mijn eigen broer doet het pijn. Steeds afvragen waarom? Heb ik iets verkeerds gedaan? Mijn eigen broer, nah ja, de rest vraagt altijd wel hoe het gaat als ik ze zie of spreek dus dat zit gelukkig wel weer goed
Geen idee Ze laten niks weten, als het zo zou zijn had ik er wel ergens begrip voor, als ze er mee bezig zijn en het lukt niet dan kan een andere zwangere frustrerend en pijnlijk zijn, maar ja ik weet het echt niet.
tja zo had ik een hele goede vriendin! sinds de bevalling van mijn dochter hoor ik amper wat van haar. ze heeft me nooit gefeliciteerd, terwijl ik hun gesms't en een geboortekaartje gestuurd had. nog geen sms terug of wat dan ook. viel me erg tegen. dat terwijl ik met 38 weken zwangerschap nog op haar bruiloft ben geweest....dus je zou toch zeggen dat als ze twee weken later bericht van mij krijgt dat ze dan op de een of andere manier mij ook wel kan feliciteren...nja... ze weet dat ik in dec een mk heb gehad deed zo ook wel meelevend tegen mij. en nu ik dus weer zwanger ben negeert ze het compleet...geen felicitatie... ze ziet me regelmatig, maar stapt nooit op mij af om te vragen hoe het gaat. heb het wel bij haar gedaan, maar echt NIKS! ze valt me echt tegen en heb gisteren besloten geen contact meer te willen met haar...dit vind ik niet echt vriendschap meer.. jullie?? we waren echt beste vriendinnen....