@Bri zal er dan geen derde kindje meer komen misschien in de toekomst? Ik ben ook erg dankbaar maar mijn gevoel zegt dat ik nog ooit zwanger zal zijn en voor de laatste keer van de bv mag genieten...al doe ik dat nu nog natuurlijk..
@bammetjebam: hahaha, wat zeg je dat lekker plastisch. maar denk idd wel dat het zo werkt. ik voel me ineens enorm dierlijk! @cindy24: nee, in de toekomst zeker niet meer. word ook al 40 dit jaar, het is mooi geweest. ik vind het erg leuk maar ook heel erg zwaar met de twee kindjes en ik weet dat de kans groot is dat ik er aan onderdoor zou gaan als er snel een derde zou komen. en ivm leeftijd wil ik er over een paar jaar gewoon echt niet maar aan beginnen, de risico's worden mij dan te groot.
Is het dan niet raar om te denken dat je lichaam niet van jezelf is? Dat je jezelf niet bent? Voelt dat dan niet onwerkelijk? Ik ben altijd gewoon mezelf gebleven, baby of geen baby in buik of aan borst. En je geeft zelf nu al aan dat JIJ het met 1 jaar genoeg vindt. Wat je kind er over denkt geef je niet aan. Dat beslis jij als moeder dus voor je baby. Dat bedoel ik met 'het ligt aan de moeder of een baby met 1 jaar nog x keer borst krijgt of niet'.
Waarom zou je al die dingen alleen maar kunnen doen als je je kind niet meer voedt? Er zijn vrouwen die gouden medailles haalde op de Olympische Spelen terwijl ze nog gewoon een kind aan de borst hadden hoor! Je kunt alles doen met een kind aan de borst, behalve zuipen en blowen. Maar als je er leuk uit wilt zien kun je dat so wie so beter achterwege laten!
Nee vindt ik niet raar want het is ook zo Mijn oudste is uit zichzelf gestopt en dit wil ik ook zo bij de jongste...ongeveer tot 1 jaar dus....maar dan nog is het een vreemde opmerking want zo schreef ik het niet
Ik heb ruim 10 maand BV gegeven, toen stopte de dame er mee. Ik wilde graag tot een jaar. maar ik weet wel, ik vond het prachtig en fijn, maar het heeft me ook heel wat tranen gekost. Met een maand of 8 had ik gewoon zoiets van: Ik zou wel willen stoppen. gewoon mezelf weer terug, niet steeds kolven, stuwing, op tijd thuis zijn om te voeden, s avonds niet weg kunnen tenzij je een flesje hebt staan, en dan nog zelf kolven als je doodmoe laat thuis komt.. Nee ik vond het ook genoeg. Laat iedereen vinden wat ie daarvan vindt. Ik ben blij dat ze zolang goede voeding heeft gehad, maar ik wil ook om mezelf denken. Als iemand het wel kan en wil, prima. Maar ik trok het emotioneel niet echt meer. Wellicht voelde ze dat
Tja, ik zou het niet zo benoemen (mezelf terug krijgen, of zoiets) maar ik snap het gevoel héél goed. Als zwangere en als zogende vrouw 'eet' er altijd iemand met je mee en daar was ik me altijd wel bewust van. Ik drink niet veel en ook niet vaak, maar af en toe geniet ik enorm van een glas (of een paar glazen) wijn. Het voelt bijna gek dat ik dat nu weer gewoon kan doen, na daar toch bijna 3,5 jaar over te hebben moeten nadenken. Behalve als ik nog moet rijden natuurlijk, drankgebruik is in dat opzicht nooit zonder nadenken. En dan medicijngebruik. Ik inhaleer en slik nogal wat, ivm astma en allergieën. Tijdens zwangerschappen en BV-periodes kon/wilde ik mijn voorkeursmedicatie niet gebruiken. En de middelen die wel zonder risico voor de baby konden, werkten gewoon lang niet zo goed. Het voelt toch als een soort bevrijding, dat ik met m'n inname alleen nog rekening met mezelf hoef te houden, en niet met zo'n kleintje dat meedrinkt.
Ik vind je reactie ook behoorlijk bot! misschien bedoel je het niet zo, maar dan had je het beter iets anders kunnen formuleren. Op zulke reacties zit het topicschrijfster niet te wachten. Ze hoopt hier begrip te vinden zodat ze zich niet schuldig voelt, maar met jou reactie wordt het er niet beter op!
Ik denk dat dat gevoel vooral te maken heeft met relatief kort voeden. De eerste maanden BEN je gewoon heel belangrijk voor je kind, maar hoe ouder je kind wordt, des te anders wordt je voedingsrelatie met je kind. Als je gewoon een aantal jaar voedt, dan BEN je niet meer de lekkende door hormonen overhoop gehaalde vrouw. Dan ben je gewoon jezelf. Stoppen met borstvoeding is helemaal niet nodig om jezelf te worden of blijven, dat komt vanzelf als je kind ouder wordt, sterker nog, om dat 'geclaimde gevoel' te hebben hoef je zelfs nooit met borstvoeding begonnen te zijn. Ik heb overigens ook voldoende ervaring met medicatie en borstvoeding.
Ik hoop van harte dat je dat nog een keer mag overkomen. Maar hou er rekening mee dat dat niet iedereen gegeven is!
wat wil je hier nu weer mee zeggen Niet overal zo diep op ingaan..ennuh alleen omdat jij een langvoedster bent heb je niet altijd gelijk he
Dit vind ik dus echt een diep pijnlijke kwetsende opmerking waar mijn haren van overeind gaan staan (al is het aan totaal aan iemand anders gericht) !!! Is het jouw hobby om alle andere vrouwen op zoveel mogelijk verschillende manieren in hun eigenwaarde als vrouw en moeder aan te tasten? Geeft dat echt zoveel voldoening?
Mooi dat het voor jou zo werkt(e). Ik zie mezelf overigens helemaal niet als iemand die relatief kort gevoed heeft. Voor de rest ga je in op iemand anders, niet op mijn post. Of ik begrijp gewoon écht niet wat je ermee wilt zeggen (hiermee doel ik op je laatste zinnetje, dat lijkt in te gaan op mijn verhaal maar voegt er in mijn ogen niets aan toe).
Ach, ik begrijp best dat vrouwen dat gevoel kunnen hebben hoor. Ik begrijp het wel. Ik heb gewoon een andere mening/maak een andere afweging.