Jeetje, nachtbrakertje die kleine man van jullie. En thanx, ego berichten... tja er zullen er misschien nog wel een paar volgen. Het is gewoon ook rete spannend haha @woonplaats: ik woonde ten noord oosten van Schiphol zeg maar... In de buurt van Amstelveen @Lente: ach rustig aan... Dat valt omenteel op het werk gewoon niet mee. Het is echt een gekkenhuis. Zit eraan te denken om toch mijn baas op de hoogte te gaan brengen, misschien geeft dat wat verlichting... @Keeley: he jij ook weer eens hier.. Hier verder alles zijn gangetje... Lekker een dagje vrij. Ben nog bijna niet van de bank af gekomen.. Even lekker bijtrekken, en dan morgen weer aan de slag
nou knuffe,l het is mama die de nachtbraker is ik hoorde Collin toevallig wat kreunen en zuchten door de babyfoon dus had voor de zekerheid wel een fles gemaakt, maar had meneer daarna niet meer gehoord, die kwam om 5 uur pas weer! @ lentebloem, dat klinkt wel erg dichtbij mij in de buurt, je maakt me niet nieuwsgierig hoor
Ja ik ben er weer. Goed, ik heb zojuist alles gelezen wat ik gemist heb maar ik ben het nu alweer vergeten.. Sorry... @ Alle nieuwen: Welkom! @ Hier: Alweer ronde 6! #@%$#&^%* Wanneer is het nou eens zover? Ik weet dat 6 maanden nog maar kort is maar ik ga onderhand de hoop maar opgeven.
opgeven bij ronde 6 al? wij deden er 23 rondes en 2 sterretjes over voor Collin zich aandiende. geduld is een hele schone zaak, helaas meis, ik snap dat je geduld nu al op de proef word gesteld, maar blijf het positief inzien ook al is dat moeilijk. sterkte!
6 maanden is idd nog erg kort, al snap ik dat het geestelijk wel een hele ruk is misschien even pauze nemen en even los laten?
Sorry, ook hier veel langer bezig geweest dan 6 rondes... Geduld, geduld, geduld, dat is echt het motto als je zwanger probeert te raken!
@ All sorry geen schiphol ganger ok jaren geleden als ik vakantie ging maar das wel ff stukkie rijden voor mij hoor @ Keeley, ik snap dat ronde 6 lang duurt voor je gevoel, maar een baby laat zich niet plannen helaas. Het is en blijft knut als oma toch weer op de stoep blijkt te staan..... Nou is dit misschien niet wat je van mij wil horen ik was ronde 3 al zwanger.... en was er eerlijk gezegd best van geschrokken had het niet verwacht zo snel! dacht er minimaal een jaar voor uit te moeten trekken...... Maar lieve meis, de wonderen zijn de wereld niet uit! Echt waar niet vraag maar aan Knuffel, Glimmy, MvL, Bieb (momenteel even niet aanwezig) en denk ook babybergen...... Ik ken er 3 persoonlijk, en weet me nog goed te herinneren hoe rot ik me voelde toen ik vertelde dat het raak was en helemaal na de eerste echo en er toen achter kwam dat het er 2 waren. Maar heb altijd en dat doe ik nog steeds heel erg meegeleeft met de meiden, mee gehuild als oma er weer was ipv het o zo gewilde streepje. Vele tranen gelaten als MvL kwam vertellen dat het weer mis was. Maar 6 maanden is niet zo lang als het lijkt.... wat is nu 6 maanden op een heel mensen leven? Neem er wat afstand van zoals Babybergen ook al zei.... (ja ik weet makkelijker gezegd dan gedaan) laat het even los, wel gewoon door klussen natuurlijk. Maar geef jezelf wel wat adem ruimte..... ook voor jou is een wonder weggelegd..... het kan even duren maar geloof me..... als ik zeg dat de wonderen echt de wereld niet uit zijn.......... En tuurlijk heb je het recht je rot te voelen en een vreselijke dip te hebben..... maar vergeet niet vooruit te kijken als je je tranen hebt gedroogd...... Zwanger worden gaat helaas niet altijd voor iedereen even vlot......... Is een banner onder je naam zetten een idee??? Zodat we meer met je mee kunnen leven???? dikke knuff
@ Babybergen, jeetje wat schiet jij hard op meis Ik wens je zo'n mooi wonder..... Ben je al nerveus??? Vertel vertel....... @ all vandaag met mijn meiden naar het cb geweest Beide wegen ze nu 5700 gram en zijn 60 cm. Wat ben ik trots! Gister had ik een spiegel gesprek in het ziekenhuis op de afdeling waar mijn meiden hebben gelegen na de geboorte.... werd wel ff flink weer aan de grond gezet! En je beleeft het weer even opnieuw... die veel te kleine en te vroeg geboren meisjes, zo klein..... zo breekbaar... de kleinste luier te groot..... de hoop dat ze het beide allemaal maar gaan halen... je leeft tussen hoop en vrees..... Maar dat hebben ze en het zijn nu 2 beidehante dametjes Wat ben ik trots op mijn moppie's....
Jij-bent-Jij-Lijst NOD's ... Zwanger (uitgerekende datum) 03-06 - Babybergen 1e wondertje na 2* 28-08 - MVL 4e kindje 04-01 - Knuffel 1e wondertje Bevallen 04-01-2011 Hexje; Marouscha en Elvira 29-01-2011 Glimworm; Collin Belangrijke dagen 25-05 Knuffel intake VK 27-05 MVL afspraak VK 06-06 Hexje Afspraak ka ivm heamangioom Marouscha
PFFFFFFF, Hex, zit gewoon met tranen te lezen.....Wat ben je toch een lieverd door zo mee te leven met ons allemaal.....en als ik dat zo lees, komt idd die verschrikkelijke rotperiode van elke keer weer mis naar boven...( niet dat dat erg is hoor, want het is en blijft een stukje van mijn leven) en wat ben ik dan intens gelukkig met het wonder wat er nu in mij aan het groeien is.... Dus Keeley, idd zoals de anderen al zeggen, geef de moed niet op....komt goed, ik weet dat is makkelijker gezegd door een ander, maar toch.... BabyBergen, het gaat lekker opschieten voor je....Heerlijk idee zeker... Hier gaat alles super, de disco in mn buik gaat steeds harder....en wat ben ik dan trots op dat kleine guppie...Ook de grote kids vinden het super, ze kunnen de kleine voelen als ze hun handen op mn buik hebben liggen en dat genieten ze zo enorm mee...
Oh, en Hex, wat goed zo'n gesprek in het ziekenhuis, af en toe met beide benen weer op de grond is niet verkeerd.....Je hebt idd twee super prachtmeiden en wat groeien ze enorm snel...Ze zijn echt om op te eten....
hexje: Die 2 van jou gaan ook lekker!! @hier: ik heb Collin kennis laten maken met mijn zelf gepureerde appelmoes! wat een smoelwerk trok ie LOL Helaas is mijn camera total loss verklaard dus geen foto's ik ga zaterdag voor een nieuwe camera kijken, dan kan ik misschien daarna wel die smoeltjes op beeld vastzetten.
We love disco hahaha Heerlijk gevoel..... ik mis dat wel hoor en ook de disco wel die soms nooit leek op te houden
Thx meiden Ben nu extra trots @ Glimmy leuk he van die zelf geknutselde prakjes Kunnen misschien wel wat recepten uitwisselen Hier is de mango zeer favo en de prakte banaan bij de Mango maffe koppen gegarandeerd Dus schiet op met die camera wij willen foto's
ik wil hier even op inhaken met mijn verhaal.....niet om zielig te doen, niet om medelijden,maar puur om aan te geven dat wonderen idd niet de wereld uit zijn en je nooit zomaar op moet geven.... ik zal het heel beknopt houden....(althans proberen) ik verloor op mijn 24e mijn vader,mijn held.....zijn grootste wens was een kleinkind...maar ik wou het hem nooit geven, ik moest niks weten van kinderen toen ik 26 was klapte mijn wereld in...ik had zoveel shit meegemaakt en de ellende van mijn vader niet verwerkt en ben in een zware depressie geweest, toen ik eruit kwam had ik een partner en wou ik kinderen.....dit lukte 2 jaar lang niet!! ik had inmiddels de hoop een beetje opgegeven..... hij ging vreemd, ik betrapte hem en we gingen uit elkaar.....5 weken daarna bleek ik 8 weken in verwachting van 2 kleine wondertjes.... ik ben er voor gegaan ondanks dat ik alleen was....die "lul" hoefde ik niet op te rekenen...... bij 23 weken verloor ik mijn mannetjes.....mijn alles.....en ik dacht dit was het dan.... en toen , toen kwam ik mijn liefde tegen, de jongen waar ik eigenlijk al 18 jaar lang gek op was, elke keer als ik hem zag.....ondanks dat ik hem de laatste jaren uit het oog was verloren (vanaf mijn 24e) was het gevoel nog steeds daar! we kwamen samen en ik startte een nieuw leven.......plannen als de beste gemaakt en dan krijg je een simpel controle onderzoek en blijk je baarmoederhalskanker te hebben heel even lijkt de wereld weer in te storten maar mijn gyn begrijpt mijn wens en mijn gevoelens en door middel van biopten wordt vast gesteld dat de cellen nog vrij rustig zijn en de kans geboden wordt om eerst voor een kindje te gaan alvorens te opereren.... Dit nieuws kreeg ik op 10 september 2010, wat waren wij blij en vierde wij feest! (en het condoom ging aan de kant).... 11 september 2010 troost ik mijn moeder op haar verjaardag (die helemaal in paniek is om mij om de kanker) dat alles goed komt en er wel een kleinkind gaat komen.....dat pappa, mijn held, van boven stiekum wel mee gaat werken.... 11 september 2010....de avond waarop ik dus zwanger raakte en niet wetende.....dat ik het was...... ziek ben ik geweest en dikke medicijnen heb ik gehad (zware antibiotica) en toch....dit wondertje zit nog steeds in mijn buik en nu ga ik bijna bevallen! Dus lieve keleey........wonderen bestaan echt! geef de hoop niet op,maar laat het gewoon even rusten......
Wow, ik had op een hoop brerichtjes willen reageren, maar na dit verhaal herinner ik me er niet 1. Jemig wat een verhaal, tranen over mijn wangen. En ik ken je helemaal niet, maar wat ben jij sterk! Elke keer toch weer doorgaan, diep respect meis!! Nog even, en dan heb jij je wondertje in jou armen, en wat is het je gegund..... Heeeeeeeeeeeeele dikke knuffel.