Hoi meiden, Ik zit me al een tijdje iets af te vragen en dat is waarom ik me zo weinig kan herrinneren van mijn kindertijd! Ben nu 39 en weet bijna niets, ja een paar nare dingen maar mijn vriend die kan me zoveel dingen vertellen en mijn vriendinnen ook over hun kindertijd en daarna. En ik weet bijna niets Er bekruipt me weleens het gevoel dat ik veel dingen heb verdrongen ofzo, snap het niet zo goed! Ben gewoon nieuwsgierig hoe dat zit bij jullie?
ik heb wel eens begrepen dat je voor een jaar of 4 niks meer kan herinneren. Van die tijd erna weet ik ook nog heel veel. Maar voor mn 4e jaar kan ik 2 dingen nog super goed herinneren. En niet van verhalen, ik weet het echt nog. - de eerste was ik bijna 2, ik scheurde op zo'n plastic loopfietsje rond de salontafel, ineens lag er iets in de weg en ik viel met mn hoofd op de verwarming. Dit voorgaande weet ik niet meer, maar wel vanaf het moment dat mn hoofd zeer deed, ik wilde wrijven en mn moeder zei: niet doen. Toen zag ik het verschrikte gezicht van mn moeder, wat ze wilde verbergen eigenlijk en heeft mij toen opgepakt en naar de overbuurvrouw gelopen, die is verpleegkundige. Ik had een gat in mn hoofd van een aantal cm. - het tweede is toen mn zusje geboren werd, ik weet nog precies dat mn vader mij wakker maakte en mn jas aandeed. Ik werd naar mn oom en tante gebracht, een straat verder. Ergens in mn gedachten dacht ik een ambulance te horen, en achteraf bleek dat ook zo, mn moeder moest met spoed naar het ziekenhuis om daar te bevallen, maar dat heb ik op dat moment niet beseft. Ik was toen 3 1/2.
Mijn vriend heeft hetzelfde als jij. Hij kan zich nauwelijks nog iets herinneren van zijn kindertijd, maar erger nog: ook niet van de tijd daarna! Vier jaar geleden zijn we naar dit huis verhuisd, en hij kan zich nu al bijna niet meer herinneren hoe ons vorige huis er uit zag. Ook met dagelijkse dingen en in het huishouden is hij vreselijk vergeetachtig (ook een beetje mannen eigen denk ik). Ik maak me er soms best zorgen om, het kan toch niet normaal zijn dat je je dingen maar zo kort herinnert. Zelf gaan mijn herinneringen heel ver terug. Ik zie mezelf bijv. nog staan in mijn ledikant. Toen moet ik 2 of misschien net 3 zijn geweest. heb je veel nare dingen meegemaakt in je jeugd?
Ik weet het niet zo goed, mijn herrinneringen zijn zoooooo vaag Tja het laatste wat ik me herrinner, hmmmm ik weet het niet Ben opgevoed als enig kind met al wat oudere ouders en wat ik me heeeeeeel goed kan herrinneren is dat ik zo beschermt ben opgevoed dat ik mezelf op een gegeven moment niet eens meer kende! Vind het heel moeilijk uit te leggen maar dat ik helemaal geen specifieke herrinneringen heb aan dingen houd me gewoon de laatste tijd zo bezig, heel raar
Tot wanneer gaan je herinneringen terug dan? Ik heb wel heel veel herinneringen. Zelfs van voor mijn 3e (een paar maar hoor, niet zoveel). Mijn moeder en ik woonden toen met z'n tweetjes en mijn moeder typeert die periode als zeer gelukkig. Ik denk dus dat het daardoor komt. We waren echt altijd met z'n tweetjes. Ik kan me ook het huis nog heel goed herinneren, terwijl we toen ik 3 was zijn verhuisd. En nee, er zijn niet heel veel foto's van die periode.
En als je foto's van vroeger bekijkt, komt er dan niet wat terug? Of praat eens met je ouders en vraag of zij wat verhalen over jou kunnen vertellen.
Ik herinner me van de kleuterschool ook nauwelijks iets. Basisschool tot groep 4 (8 jaar) een paar losse flarden. Daarna ietsjes meer, in ieder geval de mensen, en wat situaties. Vorige week vertelde me moeder over een situatie op de middelbare school (belangrijk gesprek met leraar waar ik bij was), en dat wist ik ook niet meer..
Bijna niets, alleen dat ik een heel lief vriendinnetje had en een ander meisje die van me probeerde af te pakken das alles
Niet echt eigenlijk, bah is toch raar of niet? Mijn moeder is al overleden en mijn vader is al bijna 80 en die is ook al bijna alles kwijt dus daar kan ik niet veel mee.
Ik kan me echt nog veel herinneren vanaf mijn 2e jaar. Ik weet het gewoon nog tot in de kleinste details. Ik weet bv van de kleuterschool ook nog precies waar ik zat en hoe alles eruit zag en dat weet ik ook nog van de peuterspeelzaal. Raar toch dat de ene mens zich zoveel herinnert en de andere bijna niets meer ...
Herkenbaar....Ik heb het ook namelijk. Kan dingen herinneren maar met vlagen en vaak niet eens alles. Vriendin waarmee ik op basisschool heb gezeten komt soms met verhalen waarvan ik denk ooh is dat zo? Ookal denk ik dan terug,mijn geheugen is zo goed als blanco. Moet wel zeggen dat ik flink gepest ben vroeger jaren en jaren lang.Dus misschien daardoor verdrongen?
IK heb ook dat ik me niet veel meer kan herinneren maar ik denk dat dat (in mijn geval dan) ook komt omdat er gewoon niet zoveel over gepraat word. Ik woon al 15 jaar niet meer in het dorp waar ik opgegroeid ben, met de vriendinnen van toen heb ik inmiddels geen contact meer, mijn vader is al lang geleden overleden en mijn moeder is geen prater... Voilà, het recept voor vergeetachtigheid! Mijn man woont al zijn hele leven (op de eerste 6 maanden na) in dit dorp, ziet zijn oude vrienden nog af en toe, zijn vader is een jaar of 3 geleden overleden en zijn moeder is een gezellige klets die ons soms overspoeld met de leuke, en minder leuke, dingen van vroeger. Hij kan zich dingen met gemak herinneren. En ik merk sowieso dat ik dingen minder goed onthoud sinds ik kinderen heb. Plaatsjes waar we op vakantie zijn geweest, toen we nog rondtrokken met de tent? Mijn man kan ze stuk voor stuk noemen aan de hand van de foto's, ik weet het gewoon niet meer. Wat de kinderen zeggen en doen, daarentegen onthoud ik dan weer wel. Het is misschien ook maar net waar, onbewust misschien, je prioriteiten liggen. Hoe vaker je over iets praat, hoe beter je je dingen kunt herinneren. Of als iets ene grote indruk gemaakt heeft. Ik kan me 1 voorval herinneren van de creche waar ik opzat. Denk dat ik 2 of 3 was. Ik had een stuk fruit gepakt van de schaal terwijl het nog geen fruit-eten-tijd was. Juf boos, ik verdrietig en dat leed draag ik dus al jaren mee...
Volgens mij kan dat wel.De 1 wordt juist gevoeliger en herinnerd zich meer en de ander drukt een hoop weg.En aangezien ik dus hele verhalen niet herken denk ik dat ik er 1 ben van de laatste optie.
toch wel apart dat je zo weinig weet over vroeger, mischien heb je die gevoelens onbewust weggestopt? als je fotos ziet van vroeger wat doet dat met je? ik zelf herinner me niet veel van lagere school maar wel toch gedeeltes.
Ik ken me mijn peuterspeelzaal nog helemaal voor de geest halen, zelfs de geur weet ik nog precies. Er zat ook een grote zandbak binnen in het gebouw die heeft ook zon specifieke geur. En de toilet deuren waren blauw, van die lange lage ijzeren wasbakken. Ook kreeg je altijd zon mooie ketting om als je moest plassen haha. Van de basisschool groep 1/2 kan ik me ook veel dingen herinneren. Ik heb eigenlijk altijd wel zon heel apart geheugen dat ik van die 'onbelangrijke' dingen tot in detail herinner. Mijn man hoef ik niks te vragen want die herinnerd zich werkelijk 0,0 van de tijd voor zijn 12de
Ik weet nog heel veel van mijn kindertijd. Vanaf een jaar of 7 weet ik echt enorm veel gebeurtenissen in detail, kan zo'n film in mijn hoofd weer afspelen. Heb ook een paar herrineringen van toen ik een jaar of 3-4 was, maar dat is heel beperkt. Ik weet bijv nog heel goed dat mijn vader op moest voor zijn rijbewijs. Ik was toen 3 of 4. Hij was aan het oefenen bij mijn oma op de oprit, vóór- en achteruit rijden. Ik stond met mama bij de deur en vond het doodeng en heb echt staan gillen dat ie moest ophouden. Mijn verste herinneringen gaat tot heel jong. IN ons eerste huis (ik was 3 toen we daar weggingen). 1 toen mijn oom een tekening voor me heeft gemaakt en aan de kast heeft gehangen, 1 dat ik bij mijn tante op schoot een papfles dronk, en daarna moest huilen (geen idee waarom), en 1 dat mijn vader zo'n electrische treinrails voor me in elkaar heeft gezet. Maar ik weet veel hele stomme dingen. Toen ik 4-5 was woonden wij in een flatje, en onze buurvrouw was enorm dik, maar had een heel klein auto'tje, en moest zich altijd daarin proppen. En als mijn vader bij de buurman op de koffie ging, stapte hij altijd over naar hun balkon. Ze gingen nooit via de deur naar elkaar. Mijn nichtje klom op de keukenkast omdat haar moeder daar de snoeppot had verstopt. Ik zie dat nu nog voor me Maar TS, het is echt heel naar dat je helemaal niks meer weet. Als je er echt mee zit, kun je je herrinneringen ook laten ophalen, met hypnose e.d.
ik zie dingen in mn hoofd echt als films vanaf 4/5 jaar! ehct heel gedetailleerd, zelfs nare dingen ... maar als je echt zooo weinig herinnert kan het best zijn dat je dingen verdrongen hebt...of bepaalde periodes als ene roes aan je voorbij zijn gegaan.. ik heb wel (dnek doro zwnagerschap) dat ik echt dignen van bijv 5 jaar geleden ehct niet emer goe dvoor de geest kan halen...in details dan.... of als mensen zeggen, weet je nog toen deden we dit en dat, moet ik ehct hard na denken...en dan wete ike hct niet mee rof het in 2002 of 2003 was.. en van vroeger weet ik vooral veel dngen die ik stout deed, ik wa snogal ondeugend