Ik heb een beetje een gewetenskwestie en ik weet even niet wat ik moet doen. Mijn zusje zit momenteel in een zware periode wat betreft haar huwelijk. Afgelopen week heeft ze aangegeven dat ze niet meer kan en heeft ze soort van aangegeven dat ze wil scheiden. Treurig, maar na maar dan 1,5 jaar tobben, met professionals praten en de kar alsmaar moeten trekken om toch maar te proberen, is het haar beslissing en steun ik haar daar in. Heb haar ook gezegd dat ze altijd op me kan rekenen, met de kinderen, voor een schouder, als klankbord en ik zal all the way achter haar staan etc. Daar zijn zussen voor zeg maar. Nu belde ze me vanavond in de auto met het volgende. Ze moet morgen ergens zijn wat de hele dag duurt; de kinderen willen graag mee om hun moeder haar ding te zien doen, en dat is in het midden van het land. Twee voorstellingen, een kindervoorstelling 's middags en een avondvoorstelling. Dat zou betekenen dat wel om 10.30 weg moeten om om 12.00 uur op tijd te zijn voor de soundcheck, en dan pas in de nacht terug (avond voorstelling begint om 20.00 uur. En dat nog altijd met 2 kinders (waarvan de oudste 9 is) Omdat haar man andere plannen heeft, vroeg ze mij op de valreep of ik dan mee wilde, om soort van "oppas" voor de kinderen te zijn en gezellig naar de voorstellingen te gaan. En natuurlijk heb ik van de week gezegd, als er iets is, mag je me altijd bellen, maar nu zit ik een beetje klem. Ten eerste komt het verzoek om "5 voor 12" en moet ik mijn hele planning omgooien. Manlief en ik zouden eigenlijk morgenavond naar de bios na lange tijd, en ik heb een kappersafspraak morgenmiddag. Daarnaast had ik soort van half half bedacht dat ik lekker op mijn gemak eens de stad in zou gaan enzo. En natuurlijk zijn dat geen zaken die niet op een andere dag kunnen, maar het vooruitzicht om echt de hele dag de hort op te zijn ... nee, daar zit ik echt mee. Als ze had gezegd, kunnen die meiden bij jou logeren, natuurlijk geen probleem mee, met alle liefde. Of met haar mee voor de kindervoorstelling, geen probleem. Maar ik vind het zo lullig voor mijn zusje, ze zei zelf dat ze het glad vergeten was door alle commotie om iets te regelen, en dat begrijp ik ook wel, maar ik baal er een beetje van. Ik wil haar met alle liefde helpen en steunen, maar dit komt ff rauw aan. Wat vinden jullie? Zit er echt mee ..
poeeehh das een hele moeilijke... tja jij hebt idd zelf ook al afspraken staan. Maar dan had je het haar meteen moeten zeggen, denk dat als je haar nu weer "5 voor 12" terugbeld met de mededeling dat je niet kan.. dan is dat ook weer niet eerlijk. moeilijke keuze maar alleen jij kan die maken.
misschien kun je zelf voorstellen dat de kinderen bij jullie kunnen komen logeren? Wel lastig idd, snap dat je klaar wil staan, maar dat je ook zeker zo op het laatst niet je dingen af wil zeggen hiervoor. (het is geen noodsituatie of wel??) Succes ermee!
Ik zou denk ik wel gaan, maar vooral omdat ik me 'verplicht' zou voelen vanwege de 'je kunt altijd op me rekenen'-belofte En idd ook omdat je plannen niet echt dingen zijn die niet verplaatst kunnen worden. Maar goed, ik zou er ook enorm van balen, hoor! Succes me je beslissing!
Ik zelf zou ondanks alle tegenzin toch meegaan omdat het mn zusje is maar ja beslissing moet je natuurlijk zelf nemen!!
ik zou het doen, het is maar 1 dag en de dagen vliegen voorbij, voor je het weet is het weer zondag en ben je toch blij dat je het gedaan hebt
Ik zou vragen of de kinderen die dag bij jou mogen zijn en slapen, een beetje een middenweg, jammer voor de kinderen, maar een minder grote opgave voor jou.
Nou, ik heb uiteindelijk ook mijn mammie even gebeld voor advies. Ik heb nu dit met mijn zusje afgesproken, ik ga mee, voor de middagvoorstelling, en ga daarna samen met de meiden weer terug naar huis. Die blijven dan bij mij slapen (willen ze ook al een hele tijd) en dan lever ik ze zondag weer thuis af ... Ik denk dat zij namelijk ook de hele dag niet trekken Zus was daar ook blij mee ... pffff, ook weer opgelost Dank voor de adviezen.
Een mooie oplossing, iedereen blij. Fijn dat jullie er op deze manier uit zijn gekomen. Snap namelijk helemaal wat je bedoelt, heb ook alles over voor mijn zus, maar soms zijn er niet hele erge noodsituaties en wil je liever voor jezelf kiezen. Ik wens je een fijn weekend en hopelijk dat je volgende week een keer een dagje voor jezelf hebt waarin je alles kunt doen wat je morgen van plan zou zijn