Ik vind eigenlijk dat er te snel een label ad(h)d, add enz is ipv HSP. Veel mensen die gediagnostiseerd zijn met adhd of add zijn eigenlijk "gewoon" hoog sensitief en gaan daar op een bepaalde manier mee om. Ook vind ik dat er veel te snel en teveel medicatie gegeven wordt aan kinderen. Een andere manier van omgang met en andere manier van zich uiten kan al een heel stuk helpen is mijn mening. Maar goed ik ben ook van mening dat de kinderen die "HSP" zouden zijn, hier op de wereld zijn gekomen om deze te helpen verder te ontwikkelen. Ze hebben een heleboel aan ons te leren en zijn "verder" ontwikkeld dan wij om zo de aarde te kunnen laten evolueren. Maar goed, in veel oren zal dit heel vreemd, misschien wel zweverig klinken, maar zo kijk ik er tegenaan. Ik heb ook een dochter die veel symptomen vertoont van HSP, die dan volgens andere weer kan worden onderverdeeld in adhd of add of welke dan ook. Ze kan geen labeltjes verdragen, vieze handen zijn uit den boze, alles moet op een bepaalde volgorde enz. Heel gevoelig voor van alles en nog wat.... Wie weet ben ik straks wel eens genoodzaakt mijn mening bij te stellen...je weet nooit wat er gebeurt als ze naar de basisschool gaat. Maar nu denk ik er zo over.....
Dank je Nikita! Toch mis ik eigenlijk nog een beetje specifieke voorbeelden, waaruit heel duidelijk blijkt dat je dochter jou kopieert. Je verhaal is heel algemeen, en ik vind het moeilijk om er een concreet voorbeeld bij te bedenken. Ik herken de controle wel hoor, al heb ik inderdaad ook goed geleerd veel los te laten. Ook omdat het mijn kinderen goed lijkt te doen. Maar soms juist, denk ik dat met name mijn zoon toch meer behoefte heeft aan strikte grenzen van mijn kant.... Voor mij is de "HS" juist herkenbaar bij mijn oudste. Het is wel met name aan het licht gekomen, vlak voor de geboorte van mijn jongste. Toen begon hij met 'slecht' eten. Avondeten doet hij maar weinig en bij tijd en wijlen eet hij helemaal niets. Maar bij hem heb ik er inderdaad ook veel op gelet dat in het begin niet alle aandacht uitging naar zijn zusje. Natuurlijk heb ik hem wel geleerd dat ik ook haar moest verzorgen, dus dat hij soms echt even moest wachten. Maar dit is nooit een probleem geweest eigenlijk. Ik merkte voor het eerst dat 'er meer was' toen hij een maand of 9 was. Hij praatte toen al zinnetjes met 2 woorden en kon een heleboel al benoemen. En hij kon naar je kijken, met zo'n blik dat je echt dacht: wat zie je nu toch....? Hij is nu ook pienter en vocaal verder dan veel van zijn leeftijdsgenootjes. En hij praat soms echt als een volwassene, met beredeneringen en zo. Dit is allemaal niet zo erg hoor. Maar die hoge gevoeligheid voor emoties, pijn, temperatuur en smaak maakt het wel eens moeilijk. Vooral omdat hij dan meteen hysterisch reageert. Verder is hij heel klein en minnetjes. Ik weet niet of het relatie kan hebben, maar ben er eigenlijk gewoon nieuwsgierig naar of jullie kindjes ook kleiner en dunner zijn dan gemiddeld (en echt veel kleiner en lichter...)
Nee, mijn dochtertje is wel tenger maar niet iel of klein. Ik zal eens even graven of ik op een goed concreet voorbeeld kan komen. Ik kom erop terug.
Tuurlijk is ie niet de enige, en de lengte valt meer mee dan het gewicht... Maar nog altijd 95% van de kids is groter en zwaarder. Ik vind het nooit een probleem. Mensen schatten hem wel eens jonger om dat voorkomen, tot ie z'n mond open doet..... haha!
@juud: bekend verhaal ja.. toen ze half jaar kon lopen vielen mensen nog om van verbazing net ook erg gelachen.. ze lag op bed, papa speelde op de playstation. "PAPAPAPAPAPAPAPAPAPA ZO KAN IK NIET SLAPEN!!!" dus hij loopt naar boven.. vertelt dat hij het wat zachter zal doen en komt met een grote grijns terug. wat had ze nou gezegd "papa, als mama morgen weg is en ik naar opa ben.. dan mag JIJ wel op de playstation spelen hoor!" want dan heeft niemand er last van.... *grinnik* Dat heb ik dr niet ingefluisterd hoor
Zulke opmerkingen zijn inderdaad heel herkenbaar! Zojuist: och, laat Femke er nu maar mee spelen. Zij gaat toch straks naar bed en dan heb ik alle tijd...... De held! Vannacht wel weer hysterische krijsschopsla-bui.... Echt weer even eng, maar meneer kon niet vertellen wat er was. Na half uur bedaard en in slaap gevallen, maar later nog een keer, doodsbang voor het donker. Moets de deur open laten. Dat hebben we zo een keer per week. Verder slaapt ie altijd in het pikkedonker......
wat bij ons heel erg hielp is het nachtlampje maar dan eentje die hij zelf aan en uit kan zetten. Op die manier kreeg hij de "controle" over licht en donker en was het probleem opgelost
Zo'n lampje heeft hij al, maar zal hem er nog eens aan herinneren. De eerste keer was overigens niet door licht/donker... Hij kan soms echt heel naar dromen en gaat dan volledig door het lint. Pedagoog denkt dat hij op die manier de vele indrukken van overdag 'kwijt' moet... Soms roept hij dan ook iets dat heel erg aansluit op de dag die geweest is. Die verwerking is prima. Het moeilijke is de hysterie. Hij wordt gewoon gewelddadig en kan zichzelf pijn doen.... En het is lastig als hij helemaal niets zegt, zodat je niet precies weet wat hem dwars zit. Het beste is overigens dan om vooral niets te zeggen en gewoon naast hem te gaan zitten. Niet teveel vragen en na verloop van tijd sust de boel..... Soms dus pas na half uur. Maar hoe meer je vraagt/probeert, hoe hysterischer hij wordt...
Dat gebeurt hier ook, maar namate Mr K ouder is geworden gaat het wat makkelijker. Hij kan aangeven dat hij gedroomt heeft, vaak weet hij niet meer waar hij over gedroomt heeft maar wel dat het niet prettig was.
Jouw zoontje is precies een jaar ouder dan die van mij. Hier geeft hij soms al wel aan dat hij gedroomd heeft en ook wat, maar vaak wil hij echt helemaal niets zeggen... Of hij zegt dat hij dat niet durft, of niet mag. Anders komt het terug..... Dan heb ik zo met hem te doen, want je leest de angst in dat snoetje... Wanneer werd het makkelijker?
Toen ik ontzettend boos ben geworden op diegene of datgene wat hem bang maakte. Ik zag het niet en vroeg hem dan gewoon waar het stond en dan jaagde ik het weg naar buiten. Dan vroeg ik Opa Hemel om goed op hem te passen zodat Kylian lekker kon slapen. Ik zie het niet, ik voel het niet en ik weet ook niet of het wel echt is, maar voor hem is het wel heel echt dus neem ik hem serieus erin.
Ja, dat herken ik ook. Hij lijkt iets te zien of te voelen wat ik niet meekrijg... Hij kijkt ook vaak angstig om zich heen... Ik vraag altijd 'hardop' in mijn hoofd of ajb degenen die nu, misschien goedbedoeld, contact zoeken met hem, hem met rust willen laten omdat ie er niets van snapt. Ik hoop dan altijd dat ze mij wel horen en gaan. Je begrijpt: ik geloof in dit soort dingen en ben ergens wel eens 'bang' dat hij het oppikt. Hij heeft het zojuist al over spoken gehad en zei dat hij ze zelf had weg gejaagd. Tuurlijk, kan allemaal fantasie zijn, maar zulke dingen zegt en doet hij vaker rondom die helse nachten. Dan gaat ie met papa eerst spoken wegjagen.... En dat deed hij niet voordat hij die nachten had.... Goed, je moet er iets mee kunnen, maar ik wil ervoor open staan. Ik neem hem iig serieus.
Kylian praat vaak met opa Hemel en met mijn oma, prima als hij daar rust bij vind. Mensen vinden het vaak raar omdat hij over ze spreekt in de tegenwoordige tijd en het wordt vaak afgedaan als fantasie. Ik weet (dankzij een bekende met een gave) dat het geen fantasie is. Maar hij kan soms ook heel raak zitten. Zodra wij hem vertelden dat ik zwanger was zei hij dat hij dit allang wist en dat hij een zusje zou krijgen (goed kans van 50% ) Maar al vanaf het begin zei hij dat ik naar de dokter moest omdat die de baby ging draaien. Hele zwangerschap niets aan de hand en de baby lag goed. Tot week 38.3 en mw dus netjes in stuit lag en de dokter het dus meteen heeft geprobeert te draaien Zo en nu ga ik ze aansporen om de tuin op te ruimen dan kunnen we nog even op straat spelen
Hier ook regelmatig nachtmerries maar het is al goed als je dr even roept meest van de tijd. Anders even "wakker" maken. Ze wordt dan niet echt wakker maar mompelt wat en slaapt daarna rustig verder. Volgende dag weet ze van niks over het algemeen. En ook hier een opa op de kast (vlak nadat hij was overleden, daarvoor nooit.) Ook hoorden we haa met hem praten. Ikzelf wijs het niet direct af maar daadwerkelijk bevestiging heb ik ook nooit gezien. Voor haar is het levensecht en dan maakt wat ik er van denk niet zoveel uit. Ik heb me daar al heel lang geleden bij neergelegd
Siem wist ook 100% zeker dat hij een zusje kreeg. Maar dat wist ik eigenlijk zelf ook. Ook bij hem had ik geen enkele twijfel... Hier wordt hij echt wakker na de nachtmerrie, dus hij is zo hysterisch in wakkere toestand. Ach, vannacht weer rust gehad. We zullen wel weer zien deze week. Net weer leuke opmerking: was aan het poetsen, want vanavond gasten hier, zegt ie ineens: mama, je moet wel even je doekje weer in het sop doen. Dit kan toch niet, verder poetsen met zo'n vies doekje. Wat zullen de mensen denken?
hihihihihihi Hier een ellendige nacht achter de rug. Gisteren met de auto naar de garage geweest en Mr K was zo bang dat we onze auto niet meer terug zouden krijgen dat hij er vannacht een flinke nachtmerrie van heeft gehad. Hij had zelfs 40 graden koorts dus na een zetpil de nacht weer voortgezet.