Sorry hoor maar in mijn ogen heb je niks verkeerds gedaan. Misschien ging het net iets te hard maar een kind een tik geven vind ik niet verkeerd. Het verschilt gewoon per kind. De ene luistert wel als je erbij weg loopt of zegt dat hij/zij moet ophouden, en bij de ander helpt juist een tik uitdelen
Nou vind je geen slechte moeder hoor, het feit dat je je er bewust van bent is al heel goed! Denk dat je het de volgende keer niet zo snel meer doet dan.. en een tikkie op zijn tijd wordt een kindje niet slechter van.
Kan gebeuren toch? ik heb mijn dochter ook wel eens een tik gegeven... Ze ging echt helemaal door het lint en ik kon haar ook niet alleen laten... Het heeft hier wel geholpen want daarna heeft ze het nooit weer gedaan. We hebben er daarna wel samen over gesproken. Maar dat was eenmalig gelukkig. Wat bij haar heel goed helpt is kiezen tussen twee 'kwaden' Of je gaat nu rustig liggen en dan krijg je een schone luier of je gaat nu rustig liggen en dan krijg je een vieze luier kies maar
je bent zeker geen slechte moeder... peuters kunnen je soms het bloed onder de nagels vandaan halen.. ik merk het hier ook. kleine mannetje luistert momenteel niet al te best en ook met verschonen trapt hij om zich heen... en nu met mijn dikke buik is dat zeker niet prettig hij heeft me al eens zo hard in mijn buik geschopt dat ik hem ook uit reflex een tikje tegen z'n been gaf we schrokken allebei de eerder gegeven tips helpen hier trouwens wel
nou meid voel je niet schuldig. een tikje op zijn tijd vind ik niet erg. ik ben heel lang goed maar op een bepaald moment dan heb ik het wel gehad. en als dan een tikje op de billen werkt nou so be it! hier kan onze zoon echt helemaal door het dolle heen gaan en dan helpt niks als ik weg loop dan word hij hysterisch en als ik boos ben als ik normaal doe niks helpt dan. alleen een tikje op de billen maakt het weer rustig dan schrikt hij even en dan is hij er weer. nou dan kies ik daarvoor. vroeger werd er ook wel een tikje uitgedeeld toen werd er ook niet zo heftig over gedaan. maar tegenwoordig mag je niks meer want dan staat gelijk de kinderbescherming bij je op de stoep voor kindermishandeling. ja ik weet het niet hoor maar ieder kind is verschillend en dus iedereen heeft een verschillende opvoeding nodig! liefs
Dat werkt hier helaas niet, ben zelf ook wel van deze methode. Dus als dit werkt zou ik dat proberen. Ik loop altijd weg met de mededeling dat ik wel weer terugkom als ze normaal doet. Werkt prima.
Kleine aanvulling: als ik moe ben en ze echt mijn grens heeft bereikt lukt het me niet altijd om rustig te blijven en 'gewoon' weg te lopen hoor. Een tik geven is nog niet gebeurd maar haar (te) stevig vastpakken en erg boos worden wel. Helaas zijn we allemaal maar mensen
Persoonlijk schrik ik er een beetje van hoe laconiek mijn medemama's praten over een tik. Ik heb best mondige kinderen met een behoorlijk karaktertje maar heb toch niet het gevoel gehad dat ik ooit een tik nodig gehad heb. Mijn kinderen zijn vrij zoet tijdens het verschonen (ik doe altijd wel een kietelspelletje tussendoor of een ander grapje om een beetje af te leiden, en wat hier ook helpt is om van tevoren te zeggen dat ik ze ga verschonen in plaats van hopla uit hun spel slepen zonder tekst en zo op de commode planten). Ik heb op een enkele keer dat ik ze niet meer af kon leiden wel eens mijn benen over hun schouders/armen gelegd zodat ze niet konden draaien. En wat hier helpt is erg de rust bewaren zodat ze de boodschap krijgen dat mama toch niet van haar stuk te brengen is (al duurt het van mij part een kwartier, ik blijf wel wachten hoor). Beetje het tegenovergestelde van mezelf verliezen zeg maar.
Zelf ben ik ook zeker tegen slaan. Vroeger waren mijn ouders er heel gemakklijk in. Maarja waren geen tikjes meer eigenlijk. Ik zou het ook op een andere manier op te lossen maar geloof echt dat je geduld goed op kan raken met zo'n peuter. Je heb er spijt van en das een goed teken vind ik
kan de beste moeder overkomen, zo'n moment van totale onmacht. Hier ook een kleine peuterpuber die ontzettend trapt met de benen. Ik onderhandel altijd met hem.. Dit werkt hier wel goed. Ik maak dan de afspraak dat ik maar 3x zijn billetjes veeg met de doekjes ( die vind hij vreselijk) Dan zegt ie ja en dan is het goed. Ik vertel hem ook altijd van te voren dat ik hem een schone luier aan ga doen en dat hij naar mij moet luisteren. Dat we daarna met de autootjes gaan spelen ofzo. Afgesproken vraag ik dan? ja zegt ie, en dan laat ie zich netjes verschonen.
Geen idee waar iedereen zich zo druk over maakt! Als mijn dochter vervelend is krijgt ze gewoon een tik op haar billen hoor! En dit is niet uit onmacht zoals sommigen zeggen maar als je een dochter hebt die totaal nergens naar luisterd en de de time out hoek als spelletje ziet dan doe je dit wel hoor!
ik weet niet of het al is gezegd maar zo deed ik het, ik was hoogzwanger en toen begon Dean te trappen, toen heb ik hem dwars gelegd en voortaan zo gaan verschonen (dan kan hij niet trappen) en bij lief gedrag deed ik heel vrolijk en kreeg hij wat lekkers als ie lief was (of bv dat we samen wat leuks gingen doen) en als ie schopte negeerde ik hem, praatte niet, keek hem niet aan, deed net of ie "poep" was dus meteen erna op de grond zetten en weglopen (geloof me geen aandacht is het ergste wat je kan doen voor zo'n kleintje) maar dan nog k ben ook groot geworden MET een paar tikken onder mijn billen en ze zijn er niet slechter van geworden haha (en ik ook niet hihi)
Maak je maar niet druk hoor. Zolang het niet op haar hoofd en ze niet bont en blauw geslagen wordt wat maak het dan uit.. Je wil niet weten hoeveel klappen ik vroeger kreeg Of het altijd helpt weet ik niet.. Ik denk dat er een andere manier bestaat want je maak ze alleen maar overstuur. Maar rot hoef jij je niet te voelen hoor!
Zo gewoon vind ik het niet. Waarom lukt het niet zonder tik? En hoe komt het dat je dochter de time-outplek als een spelletje is gaan zien? Dat zijn vragen die ik mezelf dan kritisch zou stellen. Ik zie het zeker wel als totale onmacht en ik heb er twee in de peuterpuberteit...
Ik zou mij niet druk maken om die ene tik. Daar houdt ze geen trauma aan over. Wel ben ik er helemaal mee eens dat een tik geven een teken is van onmacht en het totaal zinloos is. Er zijn tal van andere manieren om het kind te laten luisteren zonder ze overstuur of angstig te laten worden.
Ik kreeg vroeger ook wel eens een tik op m'n billen. Echt niet dat het dan zeer deed, maar je wordt er wel weer even aan herinnert dat je je moet gedragen. Ik vind dat zolang je er geen gewoonte van maakt, je alleen een tik op de billen geeft of op de vingers, en je je kind niet zo hard slaat dat je er wat van ziet, er niks mis mee is! Als een kind begint te brullen omdat het zijn zin niet krijgt en zichzelf daar helemaal in verliest, helpt praten niet meer en meestal een time-out ook niet! Bij mij en mijn broers maakte een time-out het alleen maar erger.
Nou als ik er drie zoals mijn dochter had zou ik je meteen gelijk geven. Daar zijn vele mogelijkheden om haar te laten luisteren. Mijn zoontje daarentegen....als hij me niet wilt horen dan hoort hij me niet. Dan doet hij gewoon zijn zin. Hij blijft pas van de stopcontacten sinds hij een tik op zijn billen heeft gehad toen hij er weer eens aan zat. En als hij bij verschonen zijn zin niet krijgt vervalt hij makkelijk in een driftbui. Dan is hij soms een gevaar voor zichzelf als hij op de commode moest liggen. Vaak eindigde alles dan onder de ontlasting. Ik heb hem vaker op de grond verschoond voor de commode dan erop met sommige momenten. Dan is de enige manier om hem tot rust te brengen soms een tikje op zijn billen. In andere gevallen op zijn vinger. Dat heeft niet de intentie om hem pijn te doen, zo hard wordt er niet getikt, maar om hem te laten schrikken. Niet alle kinderen zijn lief of makkelijk af te leiden. Sommige kunnen erg koppig zijn.
de kunst is om de time out plek niet als spelletje te laten ervaren en dat jij de controle hebt over je kind en de situatie! het is moeilijk, in het begin liep mijn dochter er gewoon bij weg en ging me nog meer uitdagen.... maar nu accepteerd ze dat echt wel...