Wat hier goed heeft geholpen om de speen alleen maar in bed/boven te houden en niet meer beneden of ergens anders. Elke keer als zoontje uit bed ging legde hij de speen neer bij een knuffelbeer die op z'n bed staat. Vanaf dat moment ging dan de beer op z'n speen passen. Totdat het dan weer bedtijd zou zijn. "Leg de speen maar bij de beer neer; dan gaat die er op passen." Werkte prima hier! Maar nu dus nog 's nachts van die speen af....
Dat gaat hier ook heel goed! Ik laat m de speen aan zn knuffels geven of in een mandje leggen. Alleen kan hij ze dus wel zelf pakken... maar hij accepteert het wonderwel goed dat hij ze niet mee naar beneden mag nemen! Ik heb snachts niet zo heel veel moeite met de speen dus ook niet zo veel "haast". Hij vindt er troost en ontspanning in voor het slapen gaan en ik vind het eigenlijk nog een beetje zielig om hem dat af te nemen. Bovendien heeft hij m 9 van de 10 keer als we 's avonds nog gaan kijken niet in dus denk niet dat ie 12 uur lang die speen in zn mond heeft. In zn slaap zoekt ie m wel op, maar hij valt ook vaak uit zn mond. Waarom zou ik m dan van zn speen af helpen? Ik irriteer me er wel aan als hij er overdag de hele dag op sabbelt en dan gaat praten met dat ding in zn mond: geen gezicht!! Of dat die speen er gewoon zonder reden in zit, alleen uit gewoonte. Dat maakt t denk ik ook slecht voor het gebit. Dus dat is bij mij prioriteit no. 1!! Denk dat ik op een later tijdstip snachts eens ga aanpakken....
nou, ik zou oma toch overtuigen van het feit dat dit heel zielig voor je zoontje is, omdat hij er niks van snapt. Nee, ik zou denk niet accepteren dat oma dr eigen zin doet. yukl, hier ook, sinds dr speen weg is, praat ze hele verhalen in bed.
ik vind het gewoon zielig dat je je kind wat aanleert, en dat het kind het daarna ineens mee moet geven of weg moet gooien. ik snap het wel als de tanden er onder lijden, maar anders snap ik het niet zo.
Tja ik begrijp ergens je standpunt wel, aan de andere kant: hoe kom je er anders vanaf? Hier gingen de tandjes wat meer naar voren staan en wij dachten echt dat dat van die speen was. En ja, we hebben ze zelf aangeleerd die speen, omdat ze enorme zuigbehoefte had als baby... Persoonlijk kan ik me niet zo in je idee vinden, je leert je kind ook van sinterklaas en vertelt dan na een jaar of 8 dat ie niet bestaat... precies hetzelfde denk ik dan.
Afgelopen nacht heeft mijn zoontje voor het eerst zonder zijn fiepje/speentje geslapen. Hij is ruim 3 nu. Al heel lang had hij zijn fiepje alleen in bed en niet meer overdag met spelen en rondlopen etc. Nu zag ik gisteren dat de fiep kapot is en heb hier met hem over gepraat, dat hij erop gebeten heeft en nu de fiep kapot is en dat we hem beter weg kunnen gooien omdat anders het kapotte stuk afbrokkelt en in zijn mondje en buikje komt. Hij snapte dat en heeft zelf zijn fiep in de prullenbak gegooid. Hij mocht van mij een knuffel uitzoeken in de winkel om voortaan mee te slapen ipv de fiep. Vond ie goed ... Gisteravond bracht manlief hem naar bed en alles verliep voorspoedig, hij sliep snel en tot ongeveer 23.00 uur heeft hij geslapen en toen begon het drama. Ontroostbaar en ik had zo met hem doen. Hij wilde echt enkel zijn fiepje. Al met al heb ik moeten praten als brugman (ruim een uur lang) om hem kalm te krijgen, en volgens mij is hij rond 01.30 ofzo wel in slaap gevallen en wij dus ook. Heeft er iemand tips voor wellicht komende moeilijke nachten? Hij heeft al doekjes om mee te tutten, genoeg knuffels enzo. Ik besef dat het gewoon een periode is waar hij even doorheen moet en dat hij misschien na een paar nachten er niet meer naar vraagt. Maar als iemand tips/advies heeft hoor ik dat natuurlijk graag!
PFFFF, kan me zo voorstellen hoe moeilijk dat is! Dat soort taferelen weerhouden mij er nog van om het ook snachts weg te laten. Anderzijds is mn zoontje nog wat jonger dan de jouwe en hoe eerder hoe beter misschien? Ik heb dus niet echt tips want moet die fase zelf nog doorlopen, maar ik denk dat ik zou herhalen waarom je de speen hebt weggegooid. Dat ie stuk was, dat hij dat zelf heeft gezien en dat hij m daarom met jou in de prullenbak heeft gedaan. Dat jullie toen ene knuffel hebben gekocht om mee te knuffelen als hij snachts zn speentje mist. En m complimenteren dat ie verder zo goed geslapen heeft?? Verder verwacht ik dat het aankomende nacht misschien ook nog moeilijk wordt, maar dat dat wel spoedig minder zwaar wordt en elke nacht wat minder drama... ben benieuwd!
Hier ook eerst een paar drama nachten hoor. Dan werd ze wakker en riep heel zielig: 'ik wil mijn speeeheeeeeeen!' Hartverscheurend.. Werd elke nacht een beetje beter. Ben toch bang dat je er doorheen moet.. En vertellen dat het zo stoer is dat ie zonder speen gaat slapen, wat een grote jongen het al is etc. Foxter, ben het deels ook wel met je eens. Vond het ook heel zielig. Maar wij hadden ook de afspraak gemaakt dat als ze hem weer stuk zou bijten ze geen nieuwe zou krijgen en dat was toen het geval. Ik vond het veel zieliger als ze een stuk speen in haar keel zou krijgen namelijk.. Daarbij komt dat de tandarts ook adviseerde toen ze 2 was om de speen weg te halen, dat het gewoon echt niet goed is voor het gebitje en de spraakontwikkeling. En we zijn er pas mee begonnen toen ze al 3 was.. Was elke keer wel weer een reden om het uit te stellen.. (ik hou van mijn nachtrust)
Wij deden vanaf 1 jaar de speen sowieso alleen in bed, of na een ernstige val of pijn door andere reden. Maar dan ook: verdriet over? Speen weer in bed. Hetzelfde doen wij met de knuffels trouwens. Hier is zoonlief zelf gestopt met de speen. Rond zijn derde verjaardag zei hij regematig: fiepie is vies. Daar heb ik rustig gereageerd dat hij hem ook niet per se meer hoeft. Dat we hem ook weg kunnen doen en dan voortaan zonder speen gaan slapen. Dat wilde hij meteen, maar na een half uur wilde hij toch weer de speen. Na twee dagen gooide hij ze zelf uiteindelijk toch weg. "Ik ben een grote jongen nu". Zo wil ik het bij dochterlief (nu 2) ook doen. Dan is het een eigen keuze. Maar uiterlijk op de 4e verjaardag.
Mijn dochter slaapt sinds maandag zonder speen. Mijn man was hem vergeten mee te nemen naar boven (hij gaat mee naar het kdv) en toen zei hij; dan moet je maar zonder speen slapen. Daar was ze het mee eens, en sindsdien geen speen meer. Ze ligt wel iets langer te kletsen in bed maar vooralsnog (even afkloppen!) hebben we nog geen drama's gehad.
Afgelopen nacht is perfect gegaan zonder speen! Kwam misschien ook wel omdat hij pas tegen 21.15 uur in bed lag (hadden bbq gehad en waren dus wat later thuis). Ik bracht hem naar bed en vertelde hem dat hij zonder speen zou gaan slapen. Hij mocht van mij een boekje in bed hebben en die zou hij aan de kant leggen als hij ging slapen. Nog geen uur later ging ik naar bed en ging kijken bij hem en hij lag lekker te slapen en ik heb hem niet meer gehoord totdat ik vanochtend wekte. Ben benieuwd hoe de komende nacht zal gaan; weer zo goed, of was dat te mooi om waar te zijn
@ bibi82: fijn dat het goed is gegaan!! Ik moet zeggen dat het hier ook goed gaat, maar dat het me wel opvalt dat hij meer verdrietig is als hij net in bed ligt. Hij ligt vaker dan voorheen wat te jammeren, ook als ik hem in bed leg. Met de speen werd hij dan direct rustig, en nu heeft hij die troost dus niet meer. Daar was ik eigenlijk al een beetje bang voor. Maar ja, ik ga hem niet meer de speen geven nu.