Wat een heftige verhalen hier! @Mississippi Vreselijk wat je hebt meegemaakt met je dochter! Wat de leeftijd van je kinderen betreft, dat heb ik ook zo ervaren... Onze dochter was 15 maanden toen haar zus geboren werd, ze heeft zowel mij als haar zus verschillende dagen genegeerd. Uiteraard zegt ze nu steeds "K. is mijn ALLERbeste vriend!", dus ze is zeker blij met haar zus, maar het lijkt me ook leuk voor haar (en voor K inmiddels ook) om bewust een broertje/zusje erbij te krijgen. @Loetje88 Dat zei mijn man ook "Wat als je na die 3e nog steeds dat gevoel hebt??", maar helaas kan ik hem niet garanderen dat dat gevoel dan weg is. Ik weet nu ook niet of mijn eierstokken zoooo hard rammelen omdat ik er zelf zo op gefixeerd ben nu (en omdat we in onze omgeving 4 kleine baby's hebben, waaronder mijn zus die vorige week bevallen is). Als ik foto's bekijk van ons gezin, denk ik "ach we zijn toch zo een mooi gezin met onze 2 meisjes, moet daar nu echt nog een 3e bij???", maar toch voel ik het verlangen diep in mijn hart. Vreselijk! @itakepictures Dit klinkt alsof ik het geschreven heb wat jij zegt Enige verschil is dat wij nog moeten bouwen, dus dat is voor ons nog een probleem minder... Voor de rest is het identiek aan hoe ik denk!
Dat gevoel heb ik ook heel erg, ik moet het nog een keer mee maken, want bij nr twee heb ik niet genoten, alles behalve, ik wilde dat het snel voorbij was en totaal niet bij stil gestaan dat het misschien wel de laatste keer was. Daarom heb ik nu heel erg het gevoel het nog 1 keer mee te willen maken en dan heel bewust bij stil staan. De vraag is alleen of je dat ook echt doet als het allemaal weer ellendig is....heb ik dan... Grappig eigenlijk dat de meeste mensen dus wel dezelfde twijfels/overwegingen hebben he?!
Ach en ik heb dat alles behalve gepland haha. Ik wilde wel graag 3 kindjes. Geen 2 en geen 4, nee 3. En dan redelijk op elkaar 2-3 jaar ertussen. En als ik 30 was ofzo. Goed de eerste kwam met 25 (verrassing!) de 2e met 27 en daarna liep onze relatie stuk... Tijdje alleen gewoond en toch weer bij elkaar gekomen daarna toch de wens voor een derde en op het moment dat ik zwanger was, wilde ik ook een vierde . Mijn vriend had eerst zoiets van ja hallo, blijf je bezig en ‘dat past niet in de auto’ toch af en toe een opmerking vanuit mijn kant en uiteindelijk betrapte ik m op het zoeken naar 7-zitters...dus een wens kan zeker ook groeien. En nu een stille wens voor een vijfde.. Het leven loopt soms/vaak anders dan dat je denkt, maar dat wil niet zeggen dat dat niet leuk kan zijn.
Herkenbaar! Beide keren waren de eerste 2 maanden heftig. De oudste had reflux en bij de tweede lag ik hormonaal zelf nogal overhoop. Het was dus echt overleven. En ik twijfel soms ook of ik het alleen over wil doen of echt dat 3e kind wil. En ik vind het ook gewoon een gek idee dat dit het dan is qua kinderen en zwanger worden. Don't get me wrong, ik ben heel gelukkig met ze, maar het voelt nog niet af en klaar ofzo? Ik geef het nog een paar jaar denk ik
Oh absoluut! Soms is het ook gewoon veel leuker om het allemaal los te laten hihi Daar zie ik mijn man ook nog wel voor aan hoor, dat die wens groeit. En hij ineens auto's gaat zoeken haha. Wij hebben net onze grote auto verkocht en een elektrische bakfiets gekocht, dit omdat ik niet meer met de auto naar mn werk kon ivm parkeren en daarna stond de auto maar een beetje op de parkeerplaats te staan, mn man heeft een kleine auto van de zaak. De situatie is nu drie maanden zo en het bevalt prima, mis de auto niet (hoewel onze auto nu een straat verderop staat dat doet wel een beetje pijn want het was 'zo'n fijne auto). Voor nu proppen we ons dus in de Karl met zn vieren als we ergens heen moeten hahaha
Ik had dit kunnen schrijven. hahah ik ben pas 30. was dit het dan? Die hele fase van zwanger en babytjes? Ik kan dat ook nog niet los laten hoor, ik kan ook nog niet spullen weg doen. Heb alles op zolder gezet...
Oh wat herkenbaar wat een aantal van jullie schrijft! Ik heb ook al een grote wens voor een derde.... mijn man nog niet. Die vindt het wel prima zo met 2 jongens. Hij doet de deur ook nog niet helemaal dicht, maar hij vindt het pittig zat nu op dit moment. Ik ook hoor, maar heb echt zo het gevoel dat ik het allemaal nog een keer mee wil maken Bij nr 2 ook minder stil gestaan bij alles.... dat wil ik nog zo graag een keer meemaken!!! En voor mij ook het gevoel alsof er nog eentje mist.... Mijn bezwaren om er nu voor te gaan: ik wil nog even sparen. Wij zullen de zolder moeten verbouwen en een grotere auto moeten kopen. Als het moet zou dat nu ook wel kunnen, maar wil ook genieten, leuke dingen doen en op vakantie. Dus wat mij betreft volgend jaar beginnen!! Maar de wens is al zo sterk!! Hoop dat mijn man er tegen die tijd ook zo over denkt. Tot die tijd lees ik hier lekker mee. Doet me goed
@loesje6 hihi ja samen al een beetje fantaseren over het idee van helpt wel he?! Heb ik ook wel! Wie weet beginnen we volgend jaar wel tegelijk! Mijn man moet ook eerst nog even om
Ja wie weet!!! Aan de ene kant lijkt het me voor mezelf heerlijk als de jongste ook al op school zit als de baby wordt geboren... aan de andere kant vind ik het leeftijdsverschil tussen de kids nu ook prachtig. 3 jaar zit ertussen en ze spelen zo leuk samen! Wat dat betreft is iets minder verschil voor de kinderen misschien wel leuker!! (Voor zover je kunt plannen. Want natuurlijk is dit niet allemaal vanzelfsprekend!) Hoe zie jij dat?
@loesje6 ik vind weinig leeftijdverschil heel leuk. Onze jongens schelen 21 maanden. Maar ik zie het niet zitten om drie kinderen onder de 4 te hebben. Ook qua kosten van de kinderopvang. Dus voor nu zou ik het echt te druk vinden.
Wat leuk allemaal dat dromen en fantaseren over een derde! Hier ook de wens voor een derde kindje. Altijd al gehoopt dat ik drie kindjes mag krijgen. Mijn man is soms nog wat onzeker, ene keer wilt hij het wel, en dan het liefste nu meteen en andere keer twijfelt hij nog. Dus we hebben het er niet teveel over, voor nu hebben we in gedachten om rond december/januari te willen beginnen. Nog niet 100% zeker wanneer maar denk sowieso wel dat de derde er komt Ik wil ook het liefste dat de oudste dan wel op school zit. Wel erg grappig om te lezen dat iedereen dezelfde twijfels en ‘mogelijke bezwaren’ heeft Hihi. Word dit een soort van groepje over gezinnetjes of iig wij met de wens voor een derde? lijkt me leuk.
@Roosie91 Inderdaad, dat vind ik ook zo grappig dat iedereen wel dezelfde argumenten heeft Wij wonen in België, dus voor mij is het sowieso al anders... Kinderen gaan hier vanaf 2,5 jaar naar school, dus onze oudste dochter heeft er al een schooljaar opzitten en onze jongste gaat nu in januari naar school. Dus als we voor een 3e zouden gaan, gaan onze 2 dochters allebei naar school... Mijn man heeft zoveel vragen, en dat zijn allemaal vragen waar ik allemaal geen antwoord op weet. Al zijn twijfels zijn 100% terecht, maar ik weet niet of ik mijn wens voor een 3e daarvoor moet laten schieten. We zijn zoooo gelukkig met onze 2 meisjes, en we voelen dat het écht gemakkelijker begint te worden nu ze ouder worden, we weten beide niet of we weer die stap achteruit willen zetten. Terug die slapeloze nachten, terug om de zoveel uren een flesje geven, ronddragen met die maxi-cosi,... En dan als ze wat ouder zijn moet je die hobby's georganiseerd krijgen. Voor veel hobby's (voetbal, volleybal, dansen, turnen,...) is er 2 of 3 keer training per week, en ik weet niet of dat allemaal haalbaar is als je 3 kinderen hebt. Ik ben bang dat we een te gejaagd leven gaan krijgen en enkel maar bezig zijn met rondcrossen om tijdig eten op tafel te krijgen voor iedereen en ook nog iedereen op tijd overal naartoe te brengen. Diep vanbinnen wil ik zo graag, maar langs de andere kant zijn de twijfels ook écht sterk.
@Welshfan ja ik vind het persoonlijk best ‘mooi’ geregeld in België met de leeftijd van 2,5 naar school! Al lijkt het me soms ook best moeilijk om die kleintjes dan elke dag weg te brengen Hihi. Jaa ik snap je helemaal! Precies hetzelfde hier. Maar weetje, in het begin van alle sporten zwemles etc. Moet je als ouder wel mee om te begeleiden. Maar naar mate de kindjes weer ouder worden en ze al langer op dezelfde sport zitten kunnen ze ook op eigen houtje of met vriendjes/vriendinnetjes samen fietsen naar de training. En qua wedstrijden zijn er vaak wel schema’s toch welke ouders wanneer er moeten rijden? Dus ik denk dat je dat even aan de kant moet zetten, ja het zal een stuk drukker wezen met drie kinderen, ipv twee maar dat word op den duur ook weer makkelijker. En zeg nou zelf als ze straks dan allemaal volwassen zijn, hoe mooi is dat dan met zo’n vol huis en gezellig met zijn allen aan tafel Ik twijfel ook heeeel erg hoor, ik heb een meisje én een jongen, meer smaken zijn er niet zeggen ze dan tegen me. Maar daar gaat het me ook niet om, het gaat me om het kindje zelf. Wie dat dan zal zijn en worden.. Hihi mooi he die dromen, en ook wel weer moeilijk met de klapperende eierstokken en talloze bezwaren maar ik heb wel geleerd hoe het leven ook loopt, alles komt altijd weer goed!
Ja leuk clubje!! Het zal echt nog even duren voordat we aan een derde beginnen! Hoop dat mijn man er ook echt voor wil gaan dan en niet het bij 2 wil laten tzt Het is natuurlijk wel zo als de kids wat groter zijn je meer je eigen leven terug krijgt en dan heb je geen slapeloze nachten meer en geen luiers en dan begin je weer opnieuw! Mij lijkt het heerlijk om dan alle tijd te krijgen voor een nieuw baby’tje. Het is even afwachten hoe hij het dan ziet. Hij weet van mijn wens en hij staat er wel open voor, maar ik moet hem tijd geven. Ik probeer het er niet vaak over te hebben. Wil hem niet pushen. En aangezien we dan pas over een jaar ervoor willen gaan is er in 2019 echt serieus over praten vroeg zat. Ik tip het af en toe wel aan. Ik merk dat hij er zeker open voor staat, maar nu nog te pittig! Praten jullie er juist veel over met jullie mannen? Of laten jullie het af en toe ter sprake komen?
Ja wij hebben het er ook wel regelmatig over, maar mijn man zegt dan elke keer pfff moet er nu echt nog even niet aan denken hoor. En dan vraag ik wel eens of de deur voor hem al dicht is maar dat is het niet. Hij zegt van we zien wel hoe het loopt toch als het zo ver is. (want voor nu willen we het allebei nog niet op dit moment, ik ben een planner hij niet...dus ik kan dan al dagdromen erover en hij doet dat niet) Maar momenteel gaat mijn gevoel echt steeds van links naar rechts. Vreselijk. Onze jongste is echt vreselijk op het moment en hij is ook elke keer 5 uur wakker en dan wordt onze oudste ook wakker, weet echt ff niet meer wat ik ermee aan moet. We zitten soms al om 5:15/5:30 beneden. BEN KAPOT ik wil slapen!!! Wekker gaat meestal om 6 uur normaal gesproken maar dat ene uurtje maakt echt veel uit. Ik word nu elke keer uit mezelf al om 4:30/5:00 wakker en dan ga ik liggen wachten op dat gekrijs.
Het blijft bijzonder om jullie verhalen te lezen... en het blijft ook herkenbaar..... zelfs zwanger denk ik wel eens of we het wel hadden moeten doen?? Maar dan bedenk ik me dat het ook met deze uiteindelijk makkelijker wordt. Ik zou er zelf niet aan moeten denken om weer zwanger te raken als de jongste bv 7 is.. alles weer opnieuw.... maar goed, niet alles in het leven is te plannen uiteraard..
Je bent nog jong, wij hebben er 12 jaar over gedaan hahaha dus neem je tijd (geen 12jaar haha)en dan komt de juiste beslissing van zelf! Ik vind het goed dat je er met anderen over hebt zoals je collega denk dat als je meer mensen spreekt dat je je keuze iets makkelijker kan maken. Hun spreken uit ervaring en ik kan je mss over een tijdje ook advies geven
Wij hebben het er ook regelmatig over. Even polsen of hij er nog hetzelfde instaat Hij wil het nog steeds heel graag, alleen wil hij echt even wachten tot we weer een beetje een ritme hebben. Hij is net gestart met nieuwe projecten qua werk, dus dat vraagt veel van zijn energie. En ik ga vanaf einde vd maand ook twee dagen werken (ben dan ruim 2 jaar thuis geweest) en daarnaast doe ik de lerarenopleiding in deeltijd dus het wordt druk en best wel een uitdaging om daar weer een ritme in te vinden ik heb me wel al voorgenomen dat ik ga proberen om het komende schooljaar mijn stage jaar 2 en 3 af te ronden (staat ongeveer een half jaar per stage voor) Mocht mijn (jaar-)contract niet worden verlengd door de zwangerschap dat ik niet in de stress zit voor mijn opleiding. Daarnaast ga ik ook wat vakken uit jaar 3 te doen, zodat ik het in jaar 3 wat rustiger heb. (Met het oog op evt verlof/baby) Maar of het te doen is weet ik niet
Ja precies zo denk ik er ook over hoor! En nu je zwanger bent (gefeliciteerd! ) komt het allemaal op zn pootjes terecht, want zo gaat het altijd!