Het is alweer even geleden dat ook mijn 3e zwangerschap is geëindigd in een missed abortion. Ik wist gewoon weg niet wat ik hier moest neerzetten alles is al gezegd en enkel angst, twijfel en verdriet blijven over. Achter mijn ogen drukken de hele dag tranen en mijn hart is vervuld met verdriet. Wat kan ik doen wat moet ik zeggen de onmacht is ondragelijk, woorden tekort. Wat is er aan de hand, waar gaat het mis, gaat het ons ooit lukken dat zijn de vragen die mij geen seconde van de dag alleen laten. De eerste van de mensen met wie ik de eerste zwangerschap begon zijn ondertussen bevallen en om mij heen lijkt de wereld zonder mij door te gaan nieuwe zwangere melden zich bij bosjes aan en ik kan alleen maar huilen. Elke dag doe ik mijn best om me er doorheen te slaan (kom op joh het zal uiteindelijk best lukken) maar het verdriet is groot. Hoewel ik meer dan eens de uitzondering op een regel ben treft dit mij harder dan ik ooit had durven denken!! Liefs Anouk
tuurlijk en dat is ook logisch! Drie keer je kindje verliezen is 3x rouw verwerken en dat heeft veel tijd nodig. Ik heb zelf ook drie kindjes verloren en dat is iets wat je nooit zult vergeten. Vanaf het moment dat je weet dat je zwanger bent is er een plekje in je hart voor deze kleintjes. Een ander die dat niet heeft meegemaakt kan dat nooit zo voelen en begrijpen. Voor nu helpt mss juist niet tever vooruit kijken. Iedere dag heeft genoeg aan zn eigen verdriet, verdriet van morgen kun je vandaag nog niets mee. Heel veel sterkte voor jou
Wordt er helemaal stil van, wens je veel sterkte toe en kracht op toch verder te kunnen gaan. Kan je gevoel niet evenaren, heb 1 miskraam gehad en ben opnieuw pril zwanger. Trees ( lid van deze forum) heeft ook meerdere miskramen gehad misschien dat je met haar er goed over kan praten. GR Samantha
Anouk ik begrijp precies wat je bedoel al hebben wij wel inmiddels hulp gevraagd om met het verdriet om te gaan. Je wereld lijkt stil te staan en alleen nog te draaien om zwanger worden vooral blijven ook de vraag waarom lukt het bij iedereen(zo lijkt het ) en bij ons niet wat doe ik verkeerd enz die vragen zul jij je ongetwijfeld ook meerdere keren hebben en vooral als er dan weer 1 vrolijk kom vertellen dat ze zwanger is. Misschien vind je het fijn om met ons mee te praten want je kan je zo eenzaam voelen en het is altijd fijn dat er meiden zijn die je met een paar woorden begrijpen.
Hoi Noukie, Ook ik leef met je mee meid. Het is nogal niet niks wat je meemaakt!!! En waarom Ik gun jou en je man-vriend ook een goede zwangerschap en gezond kindje. Helaas heb ik begin juli MK doorgemaakt, 1e keer zwanger en 1e keer MK. Veel verdriet maar laat de tranen komen want opkroppen heeft geen zin. En idd het lijkt net of ineens de hele wereld zwanger is om je heen.....:x fijn voor hun maar je wilt zelf ook zo graag. Heel veel sterkte meid voor jou en je man-vriend, knuf Lilly
Arme Noukie, wat erg dat je dit hebt moeten mee maken. Ook helemaal niet leuk om er dan toch steeds mee geconfronteerd te worden door meiden die vol trots hun zwangerschap aankondigen. Heel fijn voor hun, maar jij wordt weer met je neus op de feiten gedrukt. Troost je met de wetenschap dat je na 3 miskramen nog zo'n 80% kans hebt op een goede zwangerschap de volgende keer (bij een leeftijd van 30 jaar). Dat houdt mij nu een beetje op de been en geeft me moed om weer door te gaan. Minimus, helpt de hulp die jullie hebben gezocht? Ik zit er ook over te denken. Met wat voor iemand praat je dan? Ook samen met je lief? Enne, stomme vraag, maar waar heb je het dan allemaal over? Dat kan ik me nl niet voorstellen, dat je daar een uur of zelfs meerdere sessies over kan praten. Na een tijdje heb ik alles gezegd en wil ik er ook niet over door blijven praten.
Drew wij zitten bij het fiom dit is voor miskramen ongewenst zwanger of ongewenst kinderloos enz eigenlijk alles wat met zwanger worden of zijn of verlies in dit geval te maken heeft echt super. Waar het over gaat is meestal verschillend en ja soms denk je dat je er over uitgepraat ben maar we zijn al meer dan drie jaar bezig en steeds komen er weer vrienden of familie vertellen dat ze zwanger zijn en dit is zo moeilijk om mee om te gaan dus daar gaat het ook over en we konden er niet samen over praten over alle ziekenhuis bezoeken vorigjaar alleen al 34x dit jaar zit ik ook op een aantal van 30 en dan is het jaar nog niet om het is gewoon fijn dat iemand dan zo'n gesprek leid want eigenlijk praten mijn vriend en ik tegen elkaar en hij leid ons door goed naar elkaar te luisteren gaat het nu stukken beter. Maar ik zag dat jij er ook al drie heb gehad dat is ook niet mis heb je al onderzoeken gehad of ga je die nu krijgen. Anouk ik wil je ook nog heel veel sterkte wensen en als je met ons mee wil praten wij zitten algemene clubs en dan meiden met veel misrkamen je ben van harte welkom
meis heel veel sterkte en je bent van harte welkom op ons topic waar minimuis al over schreef. Het is niet niks en het kan heel fijn zijn om te praten met vrouwen die snappen waar je doorheen gaat.
Ik wil er eigenlijk ook wel heen dat forum. Merk gewoon dat ik nog steeds er niet over heen ben. Voor wie het niet wist: ook ik ben iemand van de uitzonderingen: een hartoperatie die mislukt, waarvoor pacemaker. Pacemaker syndromen, allerlei andere narigheid. Op het gebied van zwanger worden na een jaar zwanger, en na zeven weken een missed abortion. Ik kan nog steeds niet meegenieten van het geluk van anderen, en eigenlijk vind ik dat heel erg. HEt lukt gewoon niet, het is teveel verdriet. Angst of het nog wel goed zal komen met ons. (zit in mijn 35ste levensjaar). Maar om het bij TO te houden: meid, ik leef met je mee. Ook al heb ik 'maar' 1 MA gehad.......wat een verdriet he, frustratie en onzekerheid. Ik heb inmiddels ook contact met een psycholoog. Ik ga proberen dat forum te zoeken.
Noukie , het klinkt zo herkenbaar wat je nu aan het doormaken bent , ik zit er ook nog middenin , en dacht eerst het zal wel slijten , maar nee , hoe meer mensen om me heen zwanger worden of hoe meer beepjes er geboren worden , des te erger het wordt ........ Dikke kkknnuuufffffff
ja erg he Loe , er zijn op dit moment niet veel momenten op een dag dat ik er niet mee bezig ben .. Hoe graag ik dat ook zou willen en een beetje meer proberen te genieten van de mooie momenten om me heen .........gaat dat me toch heel erg moeilijk af ..en dan ben ik al gezegend met 2 mooie , gezonde wondertjes ............................
Arme lieve Noukie, wat spijt me dit ontzettend voor jullie. Wat is het soms toch oneerlijk verdeeld in deze wereld. Wat een verdriet en onzekerheid. Ik leef ontzettend met jullile mee.. en hoop zo dat je snel zwanger mag worden en vooral mag blijven en een gezond kindje mag krijgen... ontzettend veel sterkte meis.
Ik word er zelfs soms wakker van in de vroege ochtend. Dus echt in het onderbewuste........dan ben ik zo bang, en gefrustreerd (tis niet eerlijk) en verdrietig. Wij hebben nog helemaal geen kinderen. Mijn progesteron is niet hoog (15 en 18) maar men wil ons niet helpen. Zij vinden dit ok en ingrijpen zou minder kans op slagen hebben dan op de natuurlijke manier. Ik ben hier niet zeker over. Een kijkoperatie willen ze ook niet. En omdat ik nu zwanger ben geworden (heb 'bewezen' dat ik het kan) is onze kans omhoog geschoten in hun peilingen.........en dat terwijl ik al tegen de 35 loop en mijn partner 36 is geweest..daar ben ik ook zo ongerust over. Daarom hebben wij nu een afspraak gemaakt in een fert. kliniek. Hartstikke lang rijden, maar ik moest iets doen na mijn miskraam........voor mezelf......om daarin wat rust te vinden......1 september gaan we erheen. Mijn cyclus (zie kaartje) is totaal van slag. Geen eisprong en geen menstruatie. Morgen hebben we controle. Hoop niet dat ik moet smeken om een echo. Heb ook echt het idee dat ze over het algemeen in ons ziekenhuis er geen bal van snappen, hoe je je voelt.......fert. arts heeft ons wel gezegd dat ze ons echt heel graag zwanger wil zien, en ik geloof het ook, maar d etesten om iets uit te sluiten of er iets mis is, doet ze niet....zo frustrerend voor ons. Maar goed, ik wijd teveel uit over mezelf, sorry hoor TO!! Ik ben er ook gewoon continu mee bezig, heb zo'n hunkering, zo'n verlangen, hoe kun je het omschrijven. En ik heb gewoon angst dat er weer iemand zwanger raakt in onze omgeving, voor mijn gevoelens, het doet zoveel pijn.
Noukie, ik hoop van harte dat wij hier tegelijk zwanger mogen worden en mogen blijven. Wat een kado zou dat zijn.....
@ Loe , is het misschien niet iets om een keer naar een ander ziekenhuis te gaan , wie weet willen ze daar wel helpen .....Je moet eriets aan doen , als je daar voor jezelf goed aan doet , maar waarschijnlijk weten we hier allemaal dat er maar 1 ding is wat ons kan helpen ........... Bij ons is zwanger worden niet het probllem ,alleen zwanger blijven wil niet lukken .................................................. dikke kknuuffff
Noukie, hoe is het vandaag met je? Kun je je verhaal hier en bij anderen een beetje kwijt? Dat is een goede tip. Ik merk dat mijn lief en ik toch een beetje moeite hebben om er over te praten. Hij zegt vaak dingen als 'probeer er niet te veel mee bezig te zijn'. Dan kan ik echt furieus worden en denk ik 'laat maar'. Zou niet eens slecht zijn voor ons om dat ook eens te proberen. Maar nu gaat het weer een stuk beter, dus misschien als we weer een dipje hebben. Ik ben 4 aug naar een herhaalde miskramen spreekuur geweest en vond dat erg fijn. Had eindelijk het idee serieus genomen te worden. Vorige week donderdag 12 buizen bloed laten aftappen en langzaam stromen daar de resultaten van binnen. 1 okt afspraak om het daar over te hebben en evt een gelecho (baarmoederafwijkingen) te laten doen.
Het fiom is voor zulke dingen echt een aanrader en het is nog gratis ook dat maak je niet veel meer mee tegenwoordig. Goed dat je onderzoeken krijg en dat ze je serieus nemen ja die 12 buisje die heb ik ook gegeven gel echo niet wel een water echo maar als je na ga denken dan kunnen ze voor ons eigenlijk maar bar weinig doen wat vaak heel frustrerend voor ons vrouwen is en net wat je zegt die mannen lijken het allemaal een beetje te luchtig te nemen soms al is dat hier erg verandert want ik weet nu dat mijn vriend er veel meer moeite mee heeft dan dat hij ooit heeft toegegeven
Hallo de meeste ken ik al van de meiden met veel miskramen forum maar ook ik hier veel miskramen gehad. heb wel al een zoontje en daarom onderzoeken ze niets bij mij..... alsof er niets kan veranderen.... maar ik ken dat gevoel van naar worden van mensen die zwanger zijn. bij mijn vriendinnen zijn ze allemaal gestopt met de pil 3 zwanger de 4e verwacht ik binnenkort. ik werd helemaal niet goed toen ze het vertelde.l.. maar je moet je toch herstellen en feliciteren... tja we wilde je het maar vast vertellen omdat je .... je weet wel... JAHHAAAA omdat het bij mij niet lukt'''''maar dat zeggen we natuurlijk niet... wat lief dank je nou gefeliciteerd.... s';avonds stond ik te janken in de douche wat haat ik mijn lijf dan.... maar ik moet zeggen dat het wel iets minder wordt dat je er elke minuut van de dag ermee bezig bent. nu elk uur.... maarja ooit zal ik wel kunnen zeggen dan maar niet..... oja en dan die mensen met hun advies.... je moet het laten rusten dan lukt het... GRRRRRRR
Noukie..... wat verdrietig voor jullie! Ik weet ongeveer hoe je je voelt want ik heb ook 3 miskramen gehad. Na diverse onderzoeken kwamen er geen bijzonderheden aan het licht maar ohhh...wat ben je het vertrouwen in je eigen lichaam kwijt. En al die goedbedoelde adviezen en kwetsende opmerkingen om je heen van mensen die niet weten waar ze het over hebben....Grrrr Verder lijkt het wel of de hele wereld zwanger is behalve jij!!! Ik wil je graag een hart onder de riem steken want na 3 miskramen ben ik nu zwanger en dit x gaat het wel goed!!! Al vind ik het spannend blijven. Geef de moed niet op meid en sterkte! Als je wat meer wilt weten kun je me altijd PB-en!! x