Hier wel van bepaalde mensen. Maar ik trek me er niets van aan. Zolang wij kunnen rondkomen van 1 inkomen blijf ik thuis. De kinderen zijn nog jong dus voorlopig blijf ik tbm. Ik kan nog altijd werken als ze wat ouder en zelfstandiger zijn.
Definieer al langer, maar hier eigenlijk voornamelijk positieve reacties (wat fijn dat je het kan doen zo, zou ik ook wel willen, etc.) maar misschien komt het ook omdat ik niet heel open sta voor de negatieve reacties.
Knap dat je het hebt besloten!! Heel begrijpelijk dat het gemengde gevoelens geeft. Uiteindelijk is het misschien ook wel deels een kleine opoffering die je maakt ten bate van je gezin! Je gaat vast je draai wel vinden en anders kun je altijd wel weer aan de slag Ik denk ook al een hele tijd aan stoppen, maar heb de beslissing nog niet genomen
Dat snap ik helemaal. Ik worstel al 3 jaar met deze beslissing, maar was er klaar mee in mijn hoofd. Ik moest nu de knoop doorhakken. Ik vind het nog steeds lastig. Maar de kinderen en dan vooral de jongste waren er heel blij mee en dat is waar ik het voor doe. En vannacht werd de oudste ziek en moest ik vanmorgen dus oppas regelen, het scheelt ook wel heel veel dat dat straks ook niet meer nodig is.
Ik ook! Je gaat je draai echt wel vinden. Het klinkt als een hele goede keuze. Hier is dat financieel gezien echt niet mogelijk, maar anders zou ik het voor een paar jaar zeker wel overwegen.
Ik lees ook wel op een ander forum. Daar word je met de grond gelijk gemaakt als je niet werkt. En ook als je man fulltime werkt en geen dag wil opgeven. Als ik dat soort dingen lees dan word ik wel onzeker.
Hier om dezelfde reden ontslag genomen. Heerlijk! Had het veel eerder moeten doen. Ik werk nu als flexer en bepaal zelf wanneer ik werk. Het geeft enorm veel rust.
Ik kwam thuis te zitten toen de jongste naar school ging, daarvoor altijd gewerkt . Geen keuze maar moetje. Achteraf had in uiteindelijk toch thuis moeten gaan zitten en was werken niet haalbaar geweest. Zoontje heeft klassieke autisme en daarvoor tot zijn 7 jaar 2x per week fysio gehad en 2x per week logepedie. Nodige onderzoeken en afspraken ggz etc. Daarnaast ook extra middag vrij op vrijdag ivm prikkel verwerking stoornis en naschoolse opvang is geen optie. Had dus uiteindelijk ook ontslag moeten pakken. Ook kreeg hij op zijn 6e type 1 diabetes en ga dus al 3 jaar 10 en 12 uur op en neer naar school. Tja dat valt niet te combineren Momenteel nog steeds afgekeurd en niet hersteld. Afgelopen jaren 3 rugoperaties gehad maar zorg ging door. Dus wel iets van inkomen (500 om maand ) Toch mis ik het werken enorm maar weet dat het niet haalbaar is. Ben wel met periodes echt depressief van gehaast, moetjes en geen tijd voor mezelf. Maar ook daar komt eind aan. Lichaam wil niet maar heeft geen keuze, ik moet door. Denk icm met werken had ik allang burnout gehad. Succes en net is ff omschakkelen naar minder luxe maar bent er zo aan gewend
Of niet meer lezen, of bedenken dat het hun onzekerheid is. Het zijn uiteindelijk meestal keuzes die we maken (tenzij er financieel of medisch situaties zijn die maakt dat je geen keuze hebt). Ik word onzeker als ik bijvoorbeeld de maandagen lees van moeders die niet werken. Heerlijk lijkt mij dat, je bent er altijd voor je kind, alles kan altijd, maar tegelijkertijd weet ik niet of het mij gelukkiger zou maken. Er is hier geen goed of fout in, zolang je er maar voor je kind bent als het nodig is en je staat beide achter de beslissing. Gelukkig zijn er moeders die minder behoefte hebben om thuis bij hun kinderen te zijn, en zorgen voor diversiteit in de top van organisaties. En gelukkig zijn er moeders die rust en regelmaat kunnen bieden door thuis te zijn. Ik heb respect voor beide en val in geen van deze twee categorieën, waardoor ik alles maar half doe... ook een kunst...
Dat is ook zo en uiteindelijk is het ook luxe dat het kan. Moet niet meer onzeker zijn en achter onze keuze staan! Ga nu de keuken schoonmaken
Hier 1,5 maand geleden opgezegd en over 1,5 maand ben ik klaar. Lichamelijk en geestelijk even helemaal op. Hopelijk brengt het wat meer rust en kan ik eindelijk aan mezelf werken en weer ooit een beetje de oude worden. Hopelijk brengt het voor jou ook wat meer rust. Succes!
Nee, eigenlijk is het hier vrij normaal om tbm te zijn of niet meer dan 24 uur te werken. Toen ik nog werkte, werkte ik altijd als mijn man bijna thuis kwam. Ik had dan hooguit een uurtje oppas nodig. Wat je wel ziet is dat moeders vaak weer meer gaan werken als de kinderen wat ouder zijn. Maar dat geldt volgens mij overal wel. Ik ben nu bijna 3 jaar fulltime thuis. Ik vond het eigenlijk niet leuk dat ik moest stoppen, al werkte ik maar 12 uurtjes. De jongste vond het verschrikkelijk bij de oppas en wilde niks van papa weten. Financieel was het geen probleem, ik werkte toch maar voor mijn eigen plezier. Als de jongste naar school gaat wil ik misschien wel weer gaan werken, maar als ik voor haar 4e verjaardag zwanger raak gaat dat nog wel even duren. Ik vind het persoonlijk ook veel belangrijker dat er altijd iemand thuis is voor de kinderen dan financieel onafhankelijk zijn. Dan houd ik m'n handje maar op.