Ff m'n irritaties kwijt hoor.... Krijg ik gisteren opeens van m'n vriend te horen dat zijn pa in november doodleuk op vakantie gaat.. 8 nov zijn ze terug.... (Ik ben 16 nov uitgerekend) Sorry hoor, maar: WTF..????? Voor mijn vriend is dit zijn eerste kindje, hij is de oudste zoon van zijn vader en dan ga je doodleuk op vakantie..?! Ze wisten al dat ik veel last heb van harde buiken en voorweeen, ik kan weinig tot niets doen en zit mezelf vaak in de weg. Hierdoor heeft de vk gezegd dat ze me met 38 weken een "handje" wil helpen als dat al kan.. (Zo blij mee!! ) Dus de kans is gewoon ontzettend groot dat hun doodleuk op vakantie zijn als ik ga bevallen. Mijn ouders zouden dit NOOIT doen. Schoonouders en mijn ouders zijn gescheiden, maar desondanks zullen mijn ouders er altijd voor zorgen dat als ik bevallen ben hun zo snel mogelijk op de stoep staan om hun klein kind te bewonderen.. Al is het maar 5 min. Ik ben hier zo boos over, vind het sneu voor mijn vriend maar het voelt ook voor mij alsof zijn toekomstig kleinkind dus niet belangrijker is dan een vakantie... En ze gaan al bijna elke 3/4 maanden op vakantie he!! Pfffff.. Mijn vriend zegt, hij zoekt het maar uit wat hij doet want alleen wij zijn belangrijk.. Dat ik er ben, bij jou, en ons kleintje.. (En mijn dochter van 10 natuurlijk ) Super lief van hem... Maar zijn moeder zegt ook, het doet hem wel pijn, alleen binnenvetter he.. Ik ben echt in alle staten en ik ga hier ook zeker iets over zeggen tegen zijn pa, want een blad voor de mond nemen doe ik niet. Mijn vriend weet dit, snapt het ook wel. Maar ik moest het even van me afschrijven, misschien dat ik op deze manier wat minder last heb van woede en een snel kloppend hart! Bah.. Wat kunnen sommige mensen je toch tegenvallen! Zo dankbaar voor mijn eigen ouders.... Zo, dat was mijn geklaag voor vandaag!
Hier mag je best even over klagen! Ik zou daar ook echt niet blij mee zijn! Ik vind het vooral sneu voor je vriend. Als hij pas papa is geworden wil je dit toch delen met je ouders! Gaan ze ver weg weg op vakantie? Succes met de laatste loodjes!
Ik weet niet waar ze heen gaan, maar altijd met het vliegtuig dus zal nu ook wel zoiets zijn.... Ja wat je zegt, dat vind ik dus ook zo sneu.. Maar hij laat niets merken. Zijn vader is nooit een "goeie" vader geweest, heeft zelfs ooit gezegd dat hij het bij 1 kind had moeten laten (hij heeft 3 kids) maar ze pikken op de 1 of andere manier wel alles van hem. Nou, no more... Van mij kan die de wind van voren krijgen!! Lang leve de horrormoontjes.. Hihi.. (Al zou ik het zonder ook gewoon doen hoor haha) Bedankt, komt goed! Jij ook fijne zwangerschap!
Mijn schoonvader en schoonbroer zijn een week op vakantie gegaan precies in de week dat ik uitgerekend was van de tweede! Ze hebben die vakantie echt op het allerlaatste moment geboekt omdat ze er zomaar toe waren! Ik snap dus precies hoe je je voelt!
Serieus?? Ongelooflijk sommige mensen.. Hoe heb jij dit aangepakt? Of niet.. Misschien is negeren soms ook niet geheel onverstandig, maar dit zijn toch wel de dingen die er toe doen.... O nee, blijkbaar niet bij sommige mensen.. pfffff..
Dit flikken mijn ouders ook, bij elke geboorte en bij elke verjaardag daarna. Vaak gaat de vakantie dan op het laatste moment niet door.. Het lijkt wel pesten.
Leuk, dat pesten, als je hoogzwanger bent... Vraag me echt af hoe het brein van sommige mensen werkt en of het überhaupt wel werkt..... Zo jammer..
Sorry maar ik vind het wel allemaal een beetje overdreven. Ik zou het niet leuk vinden dat ze (misschien)niet aanwezig zullen zijn, maar meer in de jammer vorm. Met of zonder je schoonouder's zul je bevallen. Dus dat moet toch gebeuren. En ook ik zat er helemaal door heen. En de vk heeft vanaf 37 weken geprobeerd een beetje te helpen, maar ben toch echt pas met 42.2 bevallen. Mijn schoonouders wonen in angola. En mijn vriend heeft al 21 jaar niks met hun kunnen delen qua geboorte verjaardag feestdag. DAT is pas erg. Adem in adem uit.
Bevallen doe ik idd sowieso wel, maar zijn pa die 20 min verderop woont en toch al nooit iets doet voor z'n kids... Nee sorry, blijf het sneu vinden voor m'n vriend en dus niet overdreven. Maar goed, de band met mijn ouders is ook veel hechter dat is de reden dat ik het me zo aan trek denk ik. En je kunt nooit zeggen dat iets erger is omdat.... Ik vind dat iedereen zijn eigen pech, frustraties, of verdriet op een eigen manier ervaart. Snap jou ivm het nooit aanwezig kunnen zijn, maar zijn ouders willen dat misschien WEL heel graag. Als de wil ontbreekt om te blijven voor de geboorte van je kleinkind, vind ik dat gewoon sneu. Niet meer en niet minder... Ondertussen is m'n woede al flink afgezakt, schrijven of spuien helpt goed.
Dat klopt. Maar als je 4x op een jaar gaat, waarom dan nu als je zoon zijn eerste kindje krijgt? Iedereen mag zijn mening hebben, maar ik blijf het sneu vinden. Blijkbaar zijn mijn ouders raar omdat ze zoiets nooit zouden doen..?
Maar waarom mogen ze geen vakantie geboekt hebben. Dat snap ik niet. Jij zegt dat je er al doorheen zit en dat de vk bij 38 weken al iets gaat proberen. Dus dan kun je het beter aan jezelf verwijten. Want elke vrouw weet dat een zwangerschap max 42 weken duurt. Dus ze hebben vast en zeker wel nagedacht over hoeveel weken je dan bent hoor. En als ze terug komen en jij bent TOEVALLIG dan bevallen ja je kleintje zal niet weglopen hoor. Je vriend is toch een volwassen man neem ik aan? Die heeft pappie en mamie toch niet direct nodig om jou te steunen daar waar nodig, en om luiers te verschonen en flesjes te maken. Geloof me mijn moeder zat elke minuut op mijn lip op het einde dat zal je ook niet willen.
Hier staat iedereen anders in ben ik bang. Ik denk ook: Ja, en? Dan komen ze toch zo snel mogelijk. Jullie krijgen een kindje, niet zij. Blijkbaar ervaar jij dit anders, maar hou er rekening mee dat er ook genoeg mensen zullen zijn die inderdaad vinden dat de reactie wat overdreven is. Als je er echt last van hebt, dan zou ik het gewoon met je schoonvader bespreken. Maak kenbaar dat het je niet lekker zit en kijk dan hoe hij reageert. Ik hoop dat het allemaal mee zal vallen.
Doordat je zelf geweldige ouders hebt, die voor jou klaar willen staan komt dit alles harder aan.. Iedereen ervaart de dingen anders, ook dit ligt meer in karakter denk ik.. Jij bent gehecht aan de mensen en vind t belangrijk dat mensen paraat staan zodra jullie kindje is geboren. Misschien had je het onbewust zien aan komen? Je schoonvader trekt zich nu al niks van zijn eigen kinderen aan, waarom zou hij het van zijn kleinkind doen? Probeer je te richten op de mensen die wél rekening houden met jullie wonder, en haal je pijlen, frustraties van je schoonvader af. Stel geen verwachtingen meer aan hem, als hij straks de fantastische opa komt uit hangen, kun je altijd nog daar op inspelen en hem wellicht aanspreken of belemmeren in het zien van zijn kleinkind. Een vakantie had hij ook later of eerder kunnen plannen en niet in deze tijd, komt op mij over alsof hij zegt 't interesseert me niks. De reden dat ik je schrijf je te richten op de mensen die er wel zijn, komt uit eigen ervaring. "Mijn echte schoonvader woont n uurtje of 2 rijden van ons vandaan, hij is niet op de bruiloft verschenen na 3 uitnodigingen en heeft gelogen dat hij nooit een uitnodiging had gekregen, uiteindelijk bleek het gelogen en staat hij niet achter onze relatie. Dit heeft ons beiden heel veel pijn gedaan, ondanks dit hebben we hem wel bericht dat zijn oudste zoon zijn eerste kindje gaat ontvangen, het lijkt mijn schoonvader niks te interesseren. Ik heb hem gesmeekt, gevraagd om contact te krijgen zodat hij een band met zijn bloedeigen kleindochter zal krijgen. In dit bericht heb ik hem wel duidelijk gemaakt dat als hij niet in staat is, of het verleden niet kan rusten, mijn stief schoonvader en mijn eigen vader de enige opa's zullen zijn die ons dochtertje zal krijgen. Schijnbaar neemt mijn schoonvader genoegen met zijn 3-5 kleinkinderen van zijn vrouw. Er is geen contact en dit raakt ons wederom. Mijn man mist zijn vader, en weigert evengoed contact met hem te zoeken, toch heb ik gezegd stuur hem een mailtje, bel hem als ze geboren is. Zodat hij weet dat zijn kleindochter geboren is, hij is immers haar opa, wat hij met die informatie doet is zijn zaak. Maar ik heb wel heel duidelijk gezegd nu, als hij over 5 jaar aan komt zetten, om geweldige opa te spelen voor onze dochter is dit niet meer acceptabel. Hij krijgt vanaf november een nieuwe laatste kans, laat hij gedurende het jaar niks van zich horen, geen kaartje, bezoekje, telefoontje o.d. zal hij nooit aan hoeven komen kloppen om opa te spelen. Daarom zeg ik richt je pijlen op je familie die wel voor je klaar staan. Zelf heb ik een fantastische schoonmoeder, die nu haar eerste kleinkind mag gaan ontvangen, mijn stiefschoonvader krijgt zijn 5e kleinkind wat niet eens van zijn eigen bloedband is. Beiden kijken heel erg uit naar hun kleinkindje, dit te zien en te mogen mee maken doet mij het hele gebeuren omtrend de echte schoonvader vergeten. Zij zijn belangrijker als een of andere man, die zijn zaadje heeft geplant, een andere vrouw heeft gevonden en daar zijn gezin mee heeft opgebouwd. Hij heeft zijn kinderen in de steek gelaten, hij kiest er nu voor om zijn kleindochter uit eigen bloedband te negeren en te doen alsof ze niet bestaat, net als wij die niet bestaan. Prima, even goeie vrienden, maar dan voeden wij onze dochter op in de wetenschap dat hij nooit een opa voor haar zal zijn. In haar geboorte boekje staan foto's van opa en oma, ook al is stiefschoonvader niet haar papa's vader, hij staat er in als zijn vader. Later als ze vragen zal stellen, zal ze evengoed de waarheid krijgen te horen. Dit verdient ze! Denk aan jezelf, als hij zich nu niet om jullie bekommert, stel dan geen verwachtingen aan hem als opa. xx
Ik snap wat je bedoelt, alleen als je vriend hoort dat Zijn vader rond de uitgerekende datum op vakantie gaat en je ziet dat hij dat verschrikkelijk vindt dan breekt je hart.
Mijn schoonouders waren ook op vakantie toen we ons 2e zoontje kregen. Ze hadden het gepland toen ze al wisten dat ik zwanger was en zouden 1 dag voor uitgerekende datum terugkomen, maar bij mijn oudste ben ik met 39w3 dagen bevallen en uiteindelijke bij mn 2e met 39w2 dagen. Ik vond het behoorlijk lomp, dacht ook ze kunnen toch na die tijd gaan of juist eerder, maar nee het moest precies dan. Het was voor hun al het 13e kleinkind en voelde echt alsof het niet bijzonder genoeg was om voor thuis te blijven. Je wil zo'n bijzondere gebeurtenis toch als eerste met je ouder delen, echt niet leuk als ze dan er niet zijn terwijl het wel had gekund. Ik heb bij hen wel iets gezegd van: dat is in de week voor mn uitgerekende datum. Maar hun reactie was ook: kindje loopt toch niet weg? Beetje jammer, maar niks aan te doen.
Ik vraag me af wie hier echt mee zit, jij of je vriend? Ik zou me er echt niet druk om kunnen maken. De wereld draait echt niet ineens alleen om mij en mijn ouders/schoonouders hebben zelf ook nog een leven. Je maakt het naar mijn idee zo persoonlijk.
Beetje overtrokken reacties idd, pesten? Pesten is wel wat erger.. Ik vind het sneu voor je vriend, maar daar houdt het wel op. Hij kan toch zeggen dat hij het jammer vind dat hij dit moment niet kan delen met z'n vader. Het is jullie kindje, niet van hem.
Herkenbaar! Mijn vader was op vakantie toen ik uitgerekend was. Hij was wel in Nederland dus kwam wel 2 dagen na de bevalling op kraamvisite. M'n zoontje is net 1 geworden en m'n vader was doodleuk weer op vakantie (weer in Nederland, maar nu reed hij niet heen en weer en kwam op een andere dag) Sommige mensen snappen het gewoon echt niet, mijn moeder en schoonmoeder zouden dat echt noooit doen!