Haha, ja, wij zijn aanmoddermoeder en -vader Ik zal nooit vergeten dat ons zoontje net was begonnen met rollen en zich tegen de boog van zijn speelkleed had gerold. Lag ie daar, half op zijn zij en hij kwam niet meer los Ik liet hem gewoon begaan, maar een vriend die op bezoek was, was daar geloof ik nogal van in shock en heeft hem "bevrijd". Ik had zoiets van: als ie niet piept, geen pijn heeft en niet in gevaar is, dan mag hij van mij zelf experimenteren hoe hij weer terug op zijn rug rolt.... En hierdoor is ons zoontje best wel makkelijk. Vorige keer had hij zichzelf tussen de bank en de hocker laten zakken en zat daar klem. Heeft 5 minuten geduurd voordat hij zich met veel gekreun en gesteun weer had losgekregen, maar hij deed het maar wél mooi. En dan ben ik zó ontzettend trots op hem. Ik zeg maar weinig nee, alleen als er echt gevaar is. Stopcontacten, de kachel en hete en/of glazen voorwerpen zijn nee, verder is het eigenlijk altijd ja.
Ah, zo eentje ben ik er dus En dat merk ik dan vooral weer aan het feit dat andere moeders om mij heen altijd met hoge kreetjes hun handen uitstrekken naar mijn kinderen, omdat ze denken dat ze gaan vallen, terwijl ik dat alleen maar doe als ze echt vallen... Er mag hier op de bank gesprongen worden, (erg goed voor de ontwikkeling van de balans ), kleuren binnen de lijntjes hoeft niet en olifanten mogen roze zijn en ze mogen bloemen plukken uit onze tuin.
Dat zal met zwembandjes om zijn, neem ik aan... want anders zou elke moeder het record hardlopen en zwemmen wel verbeteren
Mijn zoontje van 2 redt zich ook prima in het zwembad. Zwembandjes om en gaan met die banaan. Erin, eruit, erin, eruit, hij vindt het geweldig. Daar ga ik echt niet elke keer in paniek achteraan springen. Verder ben ik echt een luie mama. Wij hebben geen plan, onze kinderen mogen lekker kind zijn en hoeven niet zoveel. Wel vind ik het belangrijk dat ze beleefd zijn en probeer ik te voorkomen dat anderen last van ze hebben. Ik denk dat we het heel redelijk doen, want het stuk over de blikken van andere moeders, zegt me gelukkig helemaal niets. Soms ben ik wel eens jaloers op de ouders die wél alles onder controle lijken te hebben. En dan bedenk ik me weer dat dat waarschijnlijk ook allemaal maar schijn is en dat zo'n opvoedstijl helemaal niet bij ons zou passen, daar zouden we allemaal heel ongelukkig van worden.
Het lijkt net of ik het geschreven heb. Mijn zoontje staat ook regelmatig op de bank. Als oma er is raakt ze direct in paniek en valt bijna flauw van angst Nou is zoontje sowieso erg voorzichtig en ik weet dat hij echt geen gekke dingen doet.
Ik heb oma ook wel eens verteld, dat als ze er bij gaat staan en gaat roepen "pas op! Kijk uit!" dat ze dan juist sneller vallen. Daar worden ze juist heel onzeker van, terwijl mijn kinderen juist heel goed alleen kunnen klimmen. Ze voelen met hun handen en voeten en kijken goed wat ze doen. Jelle is pas 1x uit een boom gevallen, en hij weet nu precies hoe het nièt moet... Verder ben ik ook een aanmoddermoeder denk ik... Ik laat ze vaak maar, gewoon omdat ik denk dat ze het zèlf moeten leren. Ik kan er niet altijd voor ze zijn, al is het maar omdat ik er fysiek niet bij ben, bijvoorbeeld op school. Ik heb ze ook altijd zoveel mogelijk zelf laten eten, tot groot ongenoegen van mijn schoonzus, (die van die keurig opgevoede kinderen heeft die met 3 jaar al spaghetti met rode saus konden eten zonder dat het op hun exclusief dure kleren kwam) Ok, Jitte is inmiddels ruim 5 en wil nog steeds een slabje om als we spaghetti met rode saus eten, maar ze kan het inmiddels ook zonder te knoeien. En wat kan mij het schelen dat zij een slabje om wil? (of een theedoek) Ze eten thuis nog regelmatig met hun handen, maar ze weten ook dat je in een restaurant met mes en vork "hoort" te eten. En dat doen ze dan ook. Ze hoeven van mij geen muts op en een sjaal om, ze komen er vanzelf wel achter als het te koud is, dan weten ze dat voor een volgende keer. Jitte was in de vakantie door een enorme modderplas aan het stampen... Op haar nieuwe sokken en haar gloednieuwe regenlaarsjes stonden keurig aan de rand van de plas: "Anders worden ze vies, mama!" Een diepe zucht, en de wasmachine draait wel weer.
Zo ben ik ook .. Ze mogen veel tot een bepaalde hoogte natuurlijk er zijn grenzen en die weten ze ook .. Mijn zoon was 1,5 jaar toen hij MET bandjes het diepe water in sprong en dat zo 100x ofzo 😄 nou ik ga daar echt niet achteraan hoor .. Hij redde zich prima .. Ik zat er gewoon bij met mijn kopje koffie in de heerlijke warme Turkse zon.. Hij had er heerlijk lol in 😄 overigs is dat de enigste zoon die dat deed .. Ik heb er nog 3 maar 2 daarvan 4 en 2 jaar gaan van hun leven het diepe niet in.. Dus dat een kind dat wel durf is alleen maar Beter vind ik .. Verder springen ze hier ook op de bank.. Maken ze rot zooi en ruimen ze het op., zet ik ze ook echt wel voor de tv met leuke film ( gister toevallig gedaan ) maar houd ik wel hun handje vast met oversteken en zitten ze veilig in de auto stoel .. Willen ze niet eten? Nou dan niet maar ik maak niks anders ... Mogen ze buiten voor me uitrennen als er geen auto's fietsers zijn ofzo maar in het restaurant aan tafel blijven zitten.. In een drukke stad handjes vast ... Ze mogen veel en mogen kind zin maar er zijn ook gewoon regels waar iedereen zich aan moet houden .. Gevoelens mogen ze uiten .. Ze mogen zeggen waar ze het niet mee eens zijn .. Echt een plan heb ik niet ..zolang ze maar gelukkig zijn .. Laat ze de wereld ontdekken ..
Ik ben deels een aanmoddermoeder, maar ik let ook wel op hun veiligheid en hoef niet dat ze een ander tot last zijn. Verder heb ik niet echt een plan, ben aardig makkelijk en laat ze al van jongs af aan veel zelf doen. Denk dat kinderen zelf ook wel genoeg kunnen bedenken of leren door iets te ervaren.
Ik denk dat 90% van de moeders "aanmoddermoeder" zijn, overigens zou ik het niet zo noemen het klinkt een beetje negatief!
Yeuh!! Er is een benaming voor het soort moeder wat ik ben haha. Geen strak plan, maar kijken wat mijn kinderen aankunnen. Ze zijn 5 en bijna 9 en kunnen rustig 2 uur buiten zijn, zonder dat ik steeds ga kijken. Ze komen vanzelf wel als er iets (we wonen in een klein wijkje) Op de camping (geen mega camping) in Italie, zijn ze ook vlot een hele tijd aan t rondstruinen met andere vriendjes. Als ze ergens op klimmen/aanhangen denk ik ook, ze merken zelf wel als t niet goed gaat. Of als ze na een waarschuwing toch zich pijn doen zeg ik; tja, dat krijg je dus (nee dat zeg ik niet als ze iets zouden breken hoor) Ze mogen van mij ontdekken tot hoe ver iets kan..... Dat deden wij vroeger ook, wij speelde ook in boomgaarden en weilanden zonder dat mijn ouders om de 5 min kwamen kijken. Ik stippel niet iedere vrije dag of vakantie vol met tripjes en samen hele knutsel/bak projecten. Sterker nog, we gaan bar weinig dagjes weg. Ze vermaken zich prima met kinderen uit de buurt. In de zomer lopen ze rustig in badkleding buiten, terwijl ze met waterpistolen en waterballonnen spelen.
ja dat neem jij aan, maar dat lees ik dus niet terug en ik neem dat dus niet aan, daarnaast was er nog iemand die zei ze ligt toch niet 5 km weg en dan nog een 2 jarige alleen in het diepe bad, ook de zwembandjes zijn niet 100% veilig staat zelfs op het zwembandje ook laat je kind niet alleen, dat jullie het doen prima maar ik zou dat dus niet doen, en persoonlijk vind ik dát erg onverantwoordelijk en onnodig risico nemen, en waarom omdat men lui is ps ik heb even jou gequote rozemarijke maar ik spreek meerdere aan in mijn stukje dus niet alleen naar jou toe