Doe je het er nu om Gerrina? Als je het ergens niet mee eens ben dan graag een pb richting een van ons!
Nou, zoals jij het stelt, is het volgens mij toch niet. Ik ben ook religieus (moslim) en ik denk dat wij mensen niet het recht hebben om over het leven van een kind te beslissen. Ik was ook onverwacht zwanger en totaal in shock. We hebben geen abortus gedaan en daar ben ik ontzettend blij mee. Waarom dan het kindje niet weggeven ter adoptie? Is toch ook een mogelijkheid, die hier helemaal niet genoemd wordt.
:-# Edit door beheerder: Regel 1.4 - Het antwoorden op, of plaatsen van, een bericht met alleen één of meerdere smilies is niet toegestaan.
om het even op mezelf te betrekken ik denk dat de keuze om je kindje af te staan ter adoptie moeilijker is als abortus bij abortus draag je geen volledige zwangerschap uit ik kan me zo voorstellen als ik hgeb besloten dat ik nog niet in staat ben om voor een kindje te zorgen en ik ben tog zwanger en ik besluit over te gaan op adoptie dat ik tog na 9 maanden heel veel van het kindje ben gaan houden en wie weet lukt het dan al niet meer om hem of haar weg te geven en wie weet lukt het me wel maar wat na een paar jaar ik denk dat het moeilijker is voor jezelf om met de kwelling te leven dat je kindje ergens leeft niets van jou weet en dat je hem of haar nooit zult zien dan dat je je kindje hebt laten wehalen toen het "en dat is dan wel het idee wat ik erbij heb" neigenlijk nog niet levensvatbaar was geen gevoel had enz enz enz buitendat vind ik ook dat er genoeg kindjes zijn die wellicht een lieve papa en mama nodig hebben geloof me er zijn echt meer behoevende kindjes dan behoevende ouders die verrekte regels zijn alleen zo streng
Tuurlijk is adoptie een mogelijkheid. Maar adoptie is vele malen moeilijker dan abortus. Om een kindje 9 maanden lang te dragen met alle vreugde en verdriet die daarbij hoort en het dan af te staan, ik zou het niet kunnen. Ook voor de omgeving, iedereen weet dat je zwanger was en ineens is het kindje weg. Ik zou zelf nooit abortus doen, maar vriendinnen van mij hebben het wel gedaan en de keus was tussen houden en abortus en adoptie dachten ze helemaal niet aan om bovengenoemde redenen. En ze kiezen ervoor geen moeder te willen zijn, met adoptie ben je toch moeder. Je zegt dat mensen niet het recht hebben om over t leven van een kind te beslissen, maar een zwangerschap tot 12 weken afbreken is geen kind dat is een foetus. Ok ik zie mijn kindje wel als kind ookal is t nog een foetus maar dat is omdat t zo gewenst is. Ik vindt dat vrouwen de baas zijn over eigen buik en dat de wet goed is zoals ie is en de wet veranderen, verander je de keus van vrouwen. En ik weet zeker dat als de wet verandert wordt er niet minder abortussen worden uitgevoerd. Wie abortus wil laat t ook doen, of t nu legaal of illigaal is en dan heb ik toch liever dat we in deze tijd blijven en niet 40 jaar terug gaan in de tijd toen t nog op de illigale manier gebeurde.
En om dan helemaal on topic te blijven, ik heb een vriendin (nou ja, vriedin ) die zwanger is geraakt na een avond haar pil te zijn vergeten terwijl ze juist op die moment met 2 mannen tegelijk een "relatie" had. Bleek dus na een paar weken dat ze zwanger was. Natuurlijk geen haar op haar hoofd dat er aan dacht om het kind te houden en ze wou natuurlijk mijn volledige steun bij de abortus (heeft me net niet gevraagd om mee te gaan maar was er toch niet ver van). Misschien reageer ik heel emotioneel doordat wij al een jaar aan het proberen zijn maar ik vind dat als je je gat brandt, je maar op de blaren moet zitten. Ben dus (uiteraard) niet meegeweest en wou er achteraf ook niets van horen. Ze weet dat wij al sinds een jaar proberen zwanger te geraken en ik vond het dan ook heel ongevoelig van haar. Abortus vind ik (mijn persoonlijke mening) alleen verantwoord in geval van verkrachting, ziekte enz. indien het kind niet gewenst is (financieel of andere redenen), dan zou ik kiezen voor adoptie.
Ik kan geen andere reactie geven dan dat ik er vierkant tegen ben. En rond en driehoekig en rechthoekig ook. Na 6 miskramen denk je er denk ik zo over
Geloof kwestie: Er staat wel in de bijbel: gij zult niet doden! Bij bevruchting begint het leven, of je het nou als klompje cellen ziet, het leeft wel! Iedereen die net zwanger is heeft het idee dat er leven in haar groeit. In geval van verkrachting, ik denk dat het je altijd bij blijft dat je een persoontje het leven hebt ontnomen. Zo denk ik over abortus, jij beslist of een persoontje mag leven ja of nee.. Met het openen van dit topic was het niet de bedoeling om geloofreactie's op te roepen. Al helemaal niet wat andere mensen tegen de borst kan stuiten. Je bent voor of je bent tegen. Ik zat er gewoon mee dat in mijn vrienden kring mijn mening niet telde aangezien iedereen voor was. Maar als ik zo dit topic lees dan zijn er maar weinig mensen die tegen abortus zijn. Vind ik erg jammer om te lezen. Denk namelijk niet dat wij degene zijn die mogen beslissen over leven en dood. Groetjes Kalush
hmmm.. ik ben zelf moslim en daar mag je geen levens ontnemen, maar zelfs in de koran stat dat in speciale gevalllen je een abortus mag plegen.. de ziel treed in op dag 40 daarvoor mag t dus in speciae gevallen wel.. nou vind ik persoonlijk zonder koran.. da iedere vrouw zich mag beroepen op een abortus.. mensen die zeggen adoptie snappen een boel niet.. een vrouw heeft t waarschijnlijk moeilijk genoeg met de beslissing van een abortus, maar nu nog 9 maanden een baby dragen en weggeven?.. misschien moreel beter..maar wel zwaarder... en om de mogelijkheid weg te halen voor een eventueel 13 jarig meisje dat peronfeluk in naiviteit zwanger is geraakt maa zelf nog moet leven en niet geconfronteerd hoeft te worden met 9 maanden zwangerschap en adoptie... vind ik WREED..
Ik ben het met je eens dat adoptie zwaarder is dan abortus in bepaalde opzichten. Alleen zou ik niet kunnen leven met de gedachte dat ik een levend kindje, hoe klein ook, het leven ontnomen heb. Dat vind ik minder zwaar dan een zwangerschap van 9 maanden en je baby daarna weggeven.
dat zeg je nu.. maar waneer t zo is.. ik weet hoe ik me voelde toen ik zwanger was.. hoe ongewenst ook..je gaat van zon kindje houden.. je voelt het in je buik bewegen.. als je het dan bij degeboorte weg moet geven lijkt me dat haast onmenselijk.. je geeft dan een levend wezen weg... als je een abortus lat plegen met 10 weken.. is het nog niet levensvatbaar.. dit is makkelijker dan wanneer je weet dat zo'n kindje op de wereld loopt en jij er niet voor kan zorgen.. want ja een 13 jarig meisje kan nu eenmaal geen kind opvoeden.. en niet iedereen wordt daarin gesteund door ouders.. helemaal moslim ouders...ik vind dat voor zulke meisjes de optie mogelijk moet zijn om een abortus te plegen...
Ik ben niet tegen abortus...maar dan als het echt een `gegronde` reden is. Ik heb vaak genoeg verhalen gehoord over mensen die zwanger waren geworden en toch op wintersport wilden en dan maar een abortus lieten uitvoeren... kijk daar kan ik kwaad om worden...om zulke redenen abortus laten uitvoeren. Maar wanneer iemand zwanger is geworden en het kindje blijkt ernstig ziek te zijn/niet levensvatbaar...ligt het anders....ook als iemand bijvoorbeeld door verkrachting zwanger is geworden is het in mijn ogen een gegeronde reden. (spreek even puur voor mezelf en veroordeel niemand....) Maar goed het is een gevoelig punt, omdat ik zo maar een paar dingen noem, en er dus veel niet meeneem....ik denk dat een ieder voor zich moet bepalen wat een gegronde reden is voor een abortus...ik geef het nu gewoon voor mezelf aan. Als ik ongewenst zwanger zou zijn door mn `eigen schuld` dan zou ik geen abortus laten plegen....maar ja heb nu ook makkelijk praten omdat ik niet in zo´n situatie zit. Ik kan nu makkelijk zeggen wat ik wel en niet zou doen en wat voor mij wel een gegronde reden zou zijn en wat niet...maar das lastig, omdat ik ook van mening ben dat je dat pas echt kunt weten als je in die situatie zit.... Ik hoop dat het duidelijk is wat ik bedoel... Maar om abortus te zien als een eenvoudig na behoedsmiddel, nee daar sta ik zelf niet achter!
en over adoptie, las ik net ff...ik weet niet wat moeilijker is...dat verschilt denk ik ook per persoon. Al lijkt het mij beiden heel erg moeilijk. Bij abortus breek je een leven af, tenzij het nog niet levensvatbaar is...maar dat lijkt me erg moeilijk en ook iets waar je je schuldig over kunt gaan voelen en spijt van kan krijgen.... Bij een adoptie sta je je kindje af en weet je niet hoe het daar verder mee gaat...kan me voorstellen dat dat ook heel moeilijk is...dat het blijft knagen en ook een schuldgevoel kan geven... geen idee dus eigenlijk hoe adoptie vs abortus is....beiden lijkt me heel moeilijk als je in die situatie zit. Nogmaals ik heb geen ervaring en kan nu alleen gokken wat nu voor mij zo voelt, maar k zou niet weten hoe ik zou reageren als ik echt in die situatie zou zitten. :
ik denk wat dan ook en hoe dan ook dat die wet niet gewijzigd mag worden... voor alle "onnodige"abortussen zijn er ook een boel "nodige" en dat kan men niet afnemen vind ik... zo gaan we weer terug naar t jaar nul.. of men gaat gevaarlijke dingen doen om een miskraam op te wekken... zelfmoordpogigen etc...