Graag zou ik jullie mening / advies hierover horen: Sinds 2 maanden zit ik overspannen thuis. Ik heb een heftig jaar achter de rug waarin ik niet alleen te hard heb moeten werken, maar ook zijn er in de familiesfeer veel dingen gebeurd die veel energie, stress en verdriet hebben gekost. Mijn man en ik zijn, zoals velen hier weten, alweer anderhalf jaar bezig om zwanger te worden en afgelopen jaar hebben we ook 2 miskramen gehad. Kort samengevat: 2006 was dus niet wat je zegt een leuk jaar voor 'huize Anouk'. Nu zit ik met het volgende: mijn ouders weten niet dat ik al 2 maanden thuis zit (schaamte, denk ik) en ook niet dat wij zwanger proberen te worden (het verrassingseffect). Mijn ouders kennen me uiteraard goed en weten dat ik niet zomaar overspannen raak van een paar tegenvallertjes of een jaartje hard werken. Ik ben dus bang dat als ik hen vertel over het thuiszitten, dat ik ook zal moeten vertellen dat we bezig zijn om zwanger te worden. Ik heb al die tijd zo ontzettend uitgekeken naar het moment van het vertellen van onze ouders dat er een kleinkind aankomt, dat ik het echt super moeilijk zal vinden om die verrassing als het ware weg te nemen door nu te vertellen dat we ermee bezig zijn. Het lijkt me zoooo bijzonder, die verrassing. Van de ander kant: ik kan hun steun nu ook wel gebruiken, want ik zit er echt wel "doorheen". Ik vind het erg moeilijk om te beslissen wat ik zou moeten doen. M.a.w.: vertellen hoe het er echt voorstaat, en steun krijgen, of niks vertellen en hopen dat ik ze snel kan verrassen met een zwangerschap... Uiteraard vraag ik jullie niet om mij te vertellen wat ik moet doen, maar willen jullie a.j.b. meedenken en me adviseren? Bedankt alvast meiden.
ik denk dat ik het zou vertellen want zo te lezen kan je veel hulp en steun gebruiken en ik persoonlijk heb altijd veel aan de steun van mijn ouders.
@Anouk: Wat balen voor je zeg dat het allemaal zo tegenzit. Ik hoop echt dat 2007 een beter jaar voor jullie mag worden. Ik zou het persoonlijk denk ik wel tegen mn ouders vertellen. Ik zou ook heel graag de steun van mn ouders hierin willen hebben. En ik kan me voorstellen dat je ze zo graag had willen verrassen, maar als het dadelijk zover is, zal het nog als een verrassing voor ze komen. Ze weten immers niet wanneer het zover is... En volgens mij kan je op dit moment hun steun wel gebruiken en willen ze je die ook graag geven!
Anouk, Ik heb mijn mk eerst ook voor de ouders en broers en zussen verborgen willen houden. Idd ook omwille van het verrassingseffect zoals je zelf schrijft. Ik kon het op een gegeven moment niet meer opbrengen om almaar te doen alsof alles koek en ei was terwijl ik me rot voelde. Het kostte me echt te veel energie. En ik merkte ook dat ik doordat ik bij iedereen altijd moest doen alsof alles ok was, het er thuis dubbel zo hard uitkwam. We hebben het toen aan de ouders verteld. Wat een opluchting! Zo fijn om het er over te kunnen hebben. Vanaf dat moment ging het een stuk beter met me. En toen we vertelden dat we weer zwanger waren, was iedereen ook heel blij! Dit was mijn ervaring. Hoop dat je er wat aan hebt.
Hoi Anouk, Ik zou het ze vertellen. Juist zij zijn de personen die je nu het meeste kunnen steunen. En ik denk dat ze sowieso wel verrast en dolblij zullen zijn als je ze in de toekomst mag vertellen dat je zwanger bent, ookal weten ze dat het zou kunnen gebeuren. Daar zijn het ouders voor! Veel geluk en sterkte. Liefs Linda
Ik heb mijn ouders nooit verteld van mijn miskraam. Het leek me zeer onprettig om het daar met hen over te hebben, want ik heb namelijk niet zo'n band met ze. Alleen heb ik nu al een paar keer mezelf er net weten uit te lullen omdat mijn man per ongeluk over iets begon wat ermee te maken had. Op mijn verjaardag hadden we het over ambulances, en ik ben met die miskraam opgehaald met een ambulance omdat het niet goed ging, en hij wilde even gaan vertellen dat die ambulance hier toen best wel snel was...ik deed toen net of ik bijna op mijn bek ging door te snel op te staan. En een keer hadden we het erover dat ik nauwelijks last heb van kwaaltjes deze zwangerschap, toen wilde ik zeggen dat ik de vorige keer ook nergens last van had. Kortom, ik vind het erg vervelend om steeds te moeten onthouden dat we daarop moeten letten. Daarom lijkt het me ook zo lastig om een leugenachtig leven te leiden, dan moet je steeds alles onthouden wat je gelogen hebt, niks voor mij! Als ik het terug kon draaien zou ik open kaart spelen.
Hoi Anouk, ik herken het verrassingseffect ook wel. Ik wilde vooral voor collega's het als een verrassing overbrengen. Maar toen het fout ging wist niemand waarom ik zo verdrietig was en heb ik het uiteindelijk toch verteld en heb toen veel steun gekregen. Ik kan me voorstellen dat je van je ouders nog meer de steun nodig hebt dan van collega's, in mijn geval dan. En al is de verrassing bij een eventuele zwangerschap niet meer zo enorm, ze zullen zeker blij verrast zijn, want net zo goed als jij niet weet wanneer het weer gebeurt, weten je ouders dat ook niet. Meid, ik zou het ze vertellen, daarmee zit je misschien ook weer wat beter in je vel, je hoeft je dan ook niet beter voor te doen dan je je voelt. En als jij weer wat lekkerder in je vel zit is dat alleen maar bevorderlijk voor een eventeel kleintje, wat jullie zo enorm gegund is. Ik hoop echt dat het snel weer beter met je gaat. Liefs en een knuffel Hope
Ga lekker naar je ouders toe! Ik vind het al heel erg knap dat je daar zo lang mee hebt gewacht, aangezien de band die je met ze hebt. En als ik het, door jouw verhaal, goed inschat zullen ze alleen maar blij zijn dat je er niet zonder hun mee door blijft aanmodderen. Enne....hoe je het ook brengt en of ze er nou vanaf weten of niet...het nieuws blijft altijd een verrassing, neem dat maar van me aan.
het is natuurlijk heel erg leuk dat je je ouders hebt willen verassen met een kleinkindje op komst. helaas duurt het allemaal iets langer als je geplant en gehoopt had, + het feit dat je 2 miskramen alleen (natuurlijk samen met je vriend) heb moeten verwerken. Mij lijkt dat je er op dit moment heel veel meer aan heb als je je ouders vertelt vanaf het stoppen met de pil, tot nu toe, incl de miskramen. Je ouders kunnen je goed opvangen, jij kan je bij je ouders uiten en je verhaal kwijt, je kan een keer huilen, sjaggie zijn of wat dan ook en je ouders zullen je begrijpen en steunen. als je straks weer zwanger bent en het gaat goed, dan is en blijft het ook voor je ouders een verassing, want ze krijgen immers een kleinkind! ik zat in ongeveer dezelfde situatie. ik wilde het ook geheim houden, mijn ouders wisten van niks, alleen ik werd ook niet 1 keer zwanger in een jaar tijd. nog steeds niks gezegd, moeilijk moeilijk moeilijk, na een jaar klussen eindelijk zwanger, gelukkig is dat wondertje blijven zitten en kon ik me ouders verassen, was het een miskraam geworden, had ik het zeker vertelt, alleen al voor hun steun. nu heb ik er spijt van dat ik dat moeilijke jaar zonder de steun van mijn ouders heb doorgebracht, niet dat ze me het verwijten, alleen het was voor me zelf zo veel makkelijker geweest. sterkte meid en suc6 met je beslissing!
Hoi Anouk, We zitten een beetje in hetzelfde schuitje. Ook ik zit sinds eind november volledig thuis ivm opgebrandt zijn/burn out hebben/overspannen zijn (geef er maar een naampje aan) In huize Mirre was 2006 zelfde laken in pak als in huize Anouk, nou niet echt een top jaar lichtelijk uitgedrukt. Mijn eigen ouders weten wel dat het niet zo goed met me gaat/ik thuis ben, maar m'n schoonmoeder (vader is overleden) weet het niet. Dit is een bewuste keuze. Soms wel een beetje moeilijk, want dan jokken we en ik ben normaliter het type van eerlijkheid voor alles! De situatie is zo omdat we het onszelf niet nog moeilijker willen maken dan het al is. M'n schoonmoeder is nm een beetje het die-hard type...gewoon doorgaan...en dat gaat gewoon nu echt niet! Ze zal het echt niet begrijpen. Ik denk dat je moet doen waar je je zelf het prettigst bij voelt. Zelf ervaar ik het niet als steun hebben van anderen , want ik voel wat ik voel en het niet echt het idee dat het meerwaarde heeft dat m'n dierbare ervan weten. Wel vind ik het prettig dat ik niet hoef te liegen over bep dingen zoals het minder lang langskomen etc...ze weten de oorzaak immers. Advies geven is moeilijk, want iedereen is anders. Ik wens je sterkte met zowel je keuze als weer lekkerder in je vel komen te zitten. Liefs Mirre
He meid, Is je eigen gezondheid niet een beetje belangrijker dan het verrassingseffect? Ik begrijp dat je het jammer vindt maar je kan hun steun nu denk ik wel goed gebruiken. Als je eenmaal kan vertellen dat je "eindelijk" zwanger bent zijn ze ook door het dolle heen denk ik hoor! Heel veel succes meid, ik hoop echt dat 2007 voor jou een jaar van geluk wordt! Liefs Elmo
Ik sluit me aan bij de dames, ik zou het ook gewoon vertellen aan je ouders. Misschien heb je heel veel aan hun steun als er weer wat mis gaat. En ik denk dat het toch altijd een verassing blijf, als jullie zwanger zijn. Want hun weten ook niet wanneer het eindelijk raak zal zijn. Veel succes. En ik hoop voor jullie dat je snel een positieve test heb. Groetjes Jolie
Ooh meissie, ik zou het ook zeker aan je ouders vertellen. Je hebt hun steun in een moeilijke tijd echt nodig. Het verassingseffect wordt er echt niet minder op als je de volgende x weer zwanger bent! Ze zullen juist alleen maar 'meer' blij voor je zijn. Echt geloof me maar. Heel veel sterkte en ik hoop dat je hier goed uit zal komen!
Ha fijne meiden, Ik heb jullie advies opgevolgd en nadat mijn man thuiskwam zijn we direct naar mijn ouders gegaan. Ik heb mijn hele verhaal gedaan en ze hebben liefdevol en begripvol naar me geluisterd, me gesteund en het was geweldig. Ik ben ontzettend blij dat ik het allemaal heb verteld dat er echt een enorme last van mijn schouders is gevallen. Ik kan gewoon niet uitleggen hoe blij ik ben, ben er gewoon een beetje hyper van . Meiden: allemaal hartstikke bedankt. Jullie advies heeft echt geholpen om de doorslag te geven. Liefs, Anouk.
Fijn Anouk! Ik weet ook nog dat ik zoooo opgelucht was dat ik het had verteld. Hopelijk voel je je snel beter en ik duim voor je dat je weer snel zwanger mag zijn!
Goed gedaan Anouk. Ben blij dat je het allemaal eruit hebt gegooid. Ik hoop dat je beetje bij beetje en stap voor stap, je steeds iets beter gaat voelen. Liefs Hope
Hoi Anouk, Wat fijn dat je het vertelt hebt. Ik hoop dat je nu wat meer rust in je leven krijgt en hopelijk brengt 2007 voor jullie veel moois . Liefs
Ik ben blij voor je, dat je ouders ook zo goed hebben gereageerd. Als je nu ergens mee zit dan kan je ze ook gelijk bellen. Ik had het ook dat ik me pa nog niet wou vertellen dat we bezig waren maar omdat het al zolang duurt hebben we het hem wel gezegd, en nu als ik het zwaar heb dan bel ik hem altijd even, en dat lucht echt op. Nu snel een positieve test voor jullie.
Hoi Anouk, Goed dat je het verteld hebt en fijn dat je ouders er zo goed op hebben gereageerd. Ik duim voor jullie dat je snel zwangerschapsnieuws aan ze mag gaan vertellen!