Ik was het niet van plan maar heb toch maar besloten dat ik mijn verhaal graag even kwijt wil. Met 15 weken zwangerschap heb ik afgelopen weekend een mk gehad, het kindje was met 13 weken, niet heel lang nadat we een heel mooi termijn echo hadden gekregen overleden. Met precies 15 weken kwam de mk op gang. We hadden besloten om het de naruurlijke weg af te wachten omdat dat beter zou zijn voor de verwerking. Het begon met weeen, de vliezen braken en niet heel lang daarna kwam het kindje. Helaas incompleet. Ik heb het kindje goed gezien, alles zat eraan. Zelfs het geslacht was al heel duidelijk. We zouden een zoontje hebben gekregen. We hadden ook helemaal niet door dat er zoveel tijd om ging, als de weeen kwamen ging ik in de douche bak staan omdat je zoveel bloed en stolsels niet kon opvangen. En steeds daarna dacht ik dat we het wel gehad moesten hebben en probeerde ik even te rusten totdat alles weer opnieuw begon. Uiteindelijk wist ik wel dat het niet goed ging, ik steeds zwakker/ misselijker en licht in mijn hoofd werd totdat ik enkel nog maar plat kon liggen. We hebben de doktersdienst gebeld en op dat moment kwam de placenta gelukkig ook al, toch met de ambulance naar het ziekenhuis omdat ik erg veel bloed had verloren, mijn bloeddruk erg laag was en in shock was. Ik weet eigenlijk nog steeds niet wat kwa bloedverlies normaal is met een mk van 15 weken. Ik hoop het eigenlijk voor een stukje een plekje te geven door het op te schrijven. Het zal nog wel even duren voordat ik het echt een plekje kan geven. Denk dat het eigenlijk allemaal erg uit de hand was gelopen doordat we geen idee hadden hoe zo'n mk eruit zou zien. Mijn verste mk was met 6 weken en dat lijkt er helemaal niet op. Dit was gewoon meer een bevalling.. mini maar toch. En eigenlijk achteraf gezien hadden we het gewoon niet op de gok thuis moeten doen. Ik was de week ervoor erg ziek en had me ook enkel gericht op het beter worden en de gedachte dat het kindje niet meer leefde, dat ik vergeten was me beter voor te bereiden op hoe zo'n miskraam zou verlopen. We hebben ons zoontje een mooi plekje gegeven, en ik voel me lichamelijk elke dag een stukje beter. De rest zal zijn tijd wel nodig hebben. Ik ben erg blij dat ik thuis nog twee schatjes heb die me heerlijk afleiden en opvrolijken zodat ik weet dat alles goed komt.
Wat verdrietig dat jullie zoontje veel te vroeg is geboren... En wat zijn ze al 'af' he? Nog veel te klein, maar alles zit erop en eraan. Heel veel sterkte met jullie verlies.
Lief Geelbloempje, Vreselijk verdrietig!! Ik hoop dat je het wat beter een plekje kan geven door je verhaal kwijt te kunnen. Ik denk echt dat er veel over praten je kan helpen. Vooral heel veel sterkte voor de komende tijd. Liefs
Jee meid wat vreselijk Heel veel sterkte, praat er maar veel over. Hopelijk kun je het dan ooit een plekje geven.. Dikke knuffel.
Heel veel sterkte Ik ken het verlies ook een zoontje met week 16 maar was al overleden met week 15. Ik wens jullie samen heel veel sterkte toe en blijf vooral praten met elkaar, dat helpt zoveel.
Oh geelbloempje, wat verschrikkelijk! Ik zit nu zelf enorm in spanning met 14w zwangerschap en de constatering van een enorm verdikte nekplooi. Op de een of andere manier lijk ik emotioneel afstand te nemen en lees ik ervaringen van anderen waarbij het mis is gegaan. Wat erg om te lezen!!! Ik hoop dat het je snel wat 'beter' vergaat, maar vergeten zul je het nooit. Hopelijk kun je alles straks een warm plekje geven. Wordt/Is jullie beebje nog onderzocht naar waarom het niet verder mocht met leven?
Dank jullie wel, ik heb echt het gevoel dat ik letterlijk een stukje zorgen van mijzelf van me af heb geschreven. @MissJopie Jeetje.. Hopelijk blijkt het allemaal mee te vallen en ben je snel van de onzekerheid af. Lijkt me niet zo'n rare reactie dat je je zelf alvast wat in bescherming neemt en wat emotionele afstand neemt. Ik deed het ook de week nadat we hoorden dat het kindje niet meer leefde.. de echte klap kwam toch nog nadat we het kindje ook echt kwijt waren. Wat er ook gebeurd, heel veel sterkte de komende tijd! Vergeten doe je denk ik ook nooit.. maar dat zou ik ook niet willen. Ik merk wel dat de scherpe kanten er wel afgaan en veel praten, hoe moeilijk het ook is, helpt echt zoveel. Het kindje is niet onderzocht, maar omdat dit mijn 5e mk is heb ik zelf wel de afspraak gemaakt om onderzoek naar mijzelf te doen.
Lieve Geelbloempje, Als je het fijn vindt, kan je hier misschien het vervolg van je afschrijven? Lucht voor jou misschien wat op en anderen kunnen er weer wat van opsteken? Denk aan je!
Geelbloempje... heel veel sterkte. Ik ben met 15.5 wk gecurreteerd van een kindje dat ook ergens in week 13 was overleden. Heel heftig omdat je denkt dat alles OK is. na een mooie echo. neem er de tijd voor om het allemaal een plekje te geven meid..
Heel veel sterkte. Bij Milou ben ik in het ziekenhuis bevallen. Ze is met 14.5 week overleden. Kwamen hier met 18 weken pas achter. Op mijn zwangerschapskaart staat dat ik in totaal toen 250 ml bloed verloren ben.
Hoe gaat het nu met je? Lees je verhaal nu pas. Ik ben ook een kindje verloren met 15 weken. Althans de grote van het kindje was 15 weken. Wat zijn ze al af idd hè... Mijn verhaal staat hier wel ergens tussen, als je het wil lezen.
Hier gaat het nu wel aardig.. merk dat ik het "bevallen"gedeelte van de mk nog wel een plekje moet geven. Soms komt het gewoon weer even naar boven.. we hebben wel het lichaampje vast kunnen houden, maar alleen was het hoofdje er af gescheurd en zie ik nog steeds het beeld van een armpje onder me bungelen, het lichaampje wat onder blijft hangen aan de navelstreng, totdat ik hem toch maar heb losgetrokken omdat hij niet verder kwam.. het geluid van de navelstreng die knapte.. al die momenten en beelden die ik hopelijk ooit helemaal uit mijn gedachten zal krijgen. En zo af idd.. daardoor voelt het ook echt alsof je een zoontje verlies. Zonder dat ik hem ook maar heb gekend. Maar ik ga er zeker vrede mee krijgen, merk wel dat je de tijd moet nemen. Ik heb je verhaal gelezen.. heftig zeg! Raar he.. hoe je kan reageren als je in choque bent . Ben blij dat je het een plekje hebt kunnen geven. Het is niet niks, vind de manier waarop je het hebt afgesloten wel heel erg mooi. En gefeliciteerd met je zwangerschap om niet te vergeten