Nee heb er geen moeite mee gehad en ik denk omdat ik er al 9 weken mee bezig was. Kamertje was hier ook nog niet klaar. Heb wel moeite gehad met het feit dat ik geen kraamtijd heb gehad. Maar ik kan me voorstellen dat als er plotsklaps abrupt een einde aan de zwangerschap komt dat je het zo beleeft.
Ik herken het meteen, ik merk dat ik er nog steeds heel veel moeite mee heb dat ik mijn zwangerschap niet uit heb kunnen lopen...
Mijn schoonzusje is zwanger en ik ben zo bang dat het haar ook over komt dat de kleine te vroeg komt. Ze is zelf ook veel te vroeg geboren. Ik zit de weken mee te tellen, met 28 weken dachten ze ook dat de weeen al begonnen waren, schrok me rot. Nu is ze gelukkig al weer 3 weken verder. Het is al 14 maanden geleden, maar ik denk er nog vaak aan terug. Gek genoeg was bij ons de kamer al klaar, de dagen voor zijn geboorte hebben we nog veel gedaan, net of ik het toch al voelde aankomen.
Hier ook herkenbaar. Hier kwam ook heel abrupt een einde aan de zwangerschap. Tot 2 uur voor geboorte was er nog geen sprake van dreigende vroeggeboorte. Ik had harde buiken (welke de ctg niet registreerde omdat hij te hoog zat) maar was opgenomen met sepsis. Al die tijd dacht ik; als de infectie voorbij is gaan de harde buiken weer weg. Voelt N. Zich ook weer beter en ga ik naar huis. Toen braken mijn vliezen. Toen ineens was er sprake van foetale nood en was er haast geboden bij de geboorte van N. Er was geen tijd meer voor longrijpingsinjecties. Laat staan dat we nog gingen remmen. Met name het abrupte einde van deze, met mijn ervaring vermoedelijk laatste, zwangerschap vind ik moeilijk. Zwanger zijn was vooral stress en weinig roze wolk vanwege de ervaring met L* maar ik had er toch graag wat bewuster afscheid van genomen. Al was het maar 1 dag. Nog even een dag op en top zwanger zijn en alle dingen doen die daarbij horen. Lekker aantutten, dat soort dingen. Foto's maken van de zwangere buik. Nu was de kamer nog niet klaar, de enveloppen waren nog niet geschreven, de was nog niet gedaan, uitzet maar half in huis. De dag dat ik dacht; laat me maar even een ctg maken is hij diezelfde avond geboren.
Hoi! mijn zoon is drie jaar terug volkomen onverwacht geboren bij 35 weken. ik wist wel dat hij klein zou zijn (hij was bij zijn geboorte 1880 gram) maar een vroeggeboorte kwam als donderslag bij heldere hemel. Ging ook erg snel. CTG, ineens al die mensen om het bed, richting ok, narcose en hoppa daar was hij. Ik was er totaal niet op voorbereid en ook niet klaar met zwanger zijn. Nu achteraf weet ik hoeveel geluk ik heb gehad, dat ik al in het umc was want anders had hij het niet overleefd (geboren met hartstilstand, nog beademing nodig etc). Het was erg heftig en dan was hij nog een late prematuur! Mijn dochter werd juist prematuur verwacht, ik moest rekening houden met haar overlijden tijdens de zwangerschap, vanaf 28 weken om de dag ctg en dopplers etc. maar ze kwam maar niet. GEnieten van de zwangerschap lukte niet (als je steeds maar weer te horen krijgt dat je rekening moet houden met overlijden, als ze je steeds vertellen dat je bij nog minder leven voelen gelijk naar het zkh moet ookal ben je net een half uur geleden nog geweest etc), natuurlijk werd het uiteindelijk opname. Ze is pas met 38 weken geboren (wel klein voor die termijn, 2250 gram maar iig rijpe organen) en we hebben maar een kleine week in het umc gelegen, wat een verschil. De kinderartsen noemden haar een wonder, het was logischer geweest als ze er niet meer zou zijn. Nog steeds is het een klein ding, ze heeft al veel ingehaald maar toch nog groeiproblemen. nu met 16 maanden is ze 74 cm en 8700 gram. mijn zoon was al wat groter met die termijn. Maar het geeft niet, ik ben zo dankbaar voor beide kinderen! Tegen iedereen die redelijk recent een vroeggeboorte heeft meegemaakt: de rouwe randjes gaan er (bij mij iig) af, wat overblijft is de verwondering. Kinderen zijn zo enorm kostbaar! Nu heb ik geluk dat mijn prematuur er niks aan overgehouden heeft en heb ik dus makkelijk praten, besef me dat heel goed..
@senna: heel herkenbaar dat gevoel. Ik ben bevallen met 33 weken en 4 dagen en ik heb zo het gevoel dat ik de zwangerschap niet af heb gemaakt. Ik merk ook dat ik nu pas aan verwerken toe kom, na bijna 3 maanden.
Zwangerschap plotseling voorbij helaas bij beide gehad. Bij de laatste op een dinsdag voor controle geweest bij de gyn en 2 dagen later ineens bevallen in een zkh ver van huis. En na de bevalling meteen in een emotionele achtbaan beland die nog niet afgelopen is. Frannie herken mezelf ook terug in je verhaal. Hoop dat ze wat meer geluk zal hebben en de kleine toch wat langer blijft zitten. Hier binnen 5 uur nadat ze gestopt waren met de remmers bevallen. Bv idd zo belangrijk! Ben blij dat het hier op gang is gekomen. Kolf nog steeds en ze groeien er goed op!
Wat is het gewicht en lengte van jullie kinderen nu?! Mijn meisje woog vorige week 5,030 en was 60 cm.
Onze N maakt nu een enorme groeispurt! Bij 4 mnd was hij 4050 gram en 56,5 cm. Nu was hij vorige week (3 weken later) 4550 gram! Keigoed! Komende donderdag moet ik weer naar de kinderarts. N. groeide nooit heel hard. Kreeg daarom (ook thuis) BMF in de BV. Daar groeide hij wel heel goed op. Toen ik na 14 wk stopte kreeg hij daarom Friso prematurenvoeding (post-discharge) en daar groeide hij ineens maar 50 gr per week op. Nu moet ik dus bij elke voeding een schep extra er bovenop gooien (sinds de 4 maanden) en nu groeit hij echt als kool!! Ik ben benieuwd donderdag want kinderarts wilde hem eigenlijk intatrini gaan geven maar ik hoop nu eigenlijk dat dat niet nodig is!
Even een heel trotse mama hier: N rolde gisteren om!! Helemaal zelf! (volgens mij heeft hij hierin zelfs grote zus ingehaald die dit met 5 mnd voor het eerst deed maar dat zou ik moeten nakijken).
Na ziek zijn stilgestaan met de groei; vlak voor de synagis prikken op 6 december 5140 gram en 3 januari 5330 gram. De officiële metingen van de kinderarts van 30 december: 5225 gram en 61,5 cm en hoofdomtrek 41 cm. Wij moeten nu ook een schepje voeding extra geven op minder water. We geven nu 160+6 en die gaan allemaal bijna leeg. Gisteren gewogen thuis; 5380 gram dus dit is hier ook een goede oplossing! . Vandaag heeft ze genoten van de gestoomde courgette De wortel, sperziebonen en bloemkool konden haar niet echt bekoren. Eerst werken we alle groenten af en dab beginnen we met fruit.
Hier kon ze vandaag zelf haar speentje in haar mondje krijgen hopelijk gaat dit op meer momenten lukken
De bevalling is begonnen bij onze vrienden.... ik zat verkeerd met de termijn ze is vandaag pas 27+4. Oorzaak is een blaasontsteking trouwens. Helaas kreeg ze na het stoppen van de weeën remmers toch weer weeën. Ik voel met elke vezel in mijn lijf mee...