Alternatief 'nadenk-hoekje'..?

Ik ga dan altijd op ooghoogte zitten, laat het kind mij aankijken en zeg op strenge toon dat ik dat gedrag niet leuk vind en niet meer wil zien.

Blijft het gooien doorgaan dan wordt het speelgoed even verwijderd en slaan ed probeer ik echt te voorkomen door goed op de signalen te letten. Werkt niet altijd hoor.

Vaak ga ik dan ook even wat anders met het kind doen, bijv. even naar buiten om ze lekker te laten razen. Als het echt te gek is qua weer, dan probeer ik binnen een oplossing te vinden om de energie kwijt te raken.

 

Bij sommige kinderen werkt in de hoek zetten gewoon niet. Bij mijn dochter op het kdv zat een jongetje dat zowat de halve dag op het stout stoeltje zat, maar het hielp niks. Hij leek het gewoon niet te begrijpen of kon zich niet bedwingen, hij ging in elk geval vrolijk verder waar hij gebleven was als hij eraf mocht.
Soms wordt wangedrag veroorzaakt door vermoeidheid, maar daar kun je ook niet altijd wat mee, bepaalde dingen moeten toch gebeuren. Is het erger na een dag opvang bijvoorbeeld, of maakt dat allemaal geen verschil?
Als het komt door een overschot aan energie kun je misschien zeggen dat hij maar eens flink rondjes door de tuin moet rennen, en als hij dan terug komt als hij zich weer weet te gedragen. Ik roep maar wat hoor...

 

Hier heeft alles wat ze doen gevolgen

Ga je gooien met speelgoed ? Ik geef 1 waarschuwing en dan gaat het speelgoed weg want speelgoed is niet bedoeld om mee te gooien tenzij het een bal ofzo is

Ga je kindjes slaan of knijpen ga je in de kinderstoel zitten tot ik klaar ben met het geen waar ik mee bezig was ( kinderstoel van de Ikea )

Wil je niet helpen opruimen ? Prima dan gaan we niet opruimen maar naar buiten naar het bos naar de speeltuin of met de hond wandelen doen we pas als het is opgeruimd dus de tijd dat je zit te mopperen gaat van de tijd af dat je plezier kunt hebben

Loop je weg terwijl ik boodschappen doe ... Dan ga je in de wandelwagen

Ik word niet warm of koud van gemopper en gezeur, ik raak er niet gestressed van en kan het prima negeren, voel me ook niet ongemakkelijk als ik mensen zie kijken ofzo

en goed gedrag is natuurlijk gedrag dat ik niet negeer en laat merken dat ik blij word van het gedrag bijvoorbeeld wanneer hij zelf zijn blokjes opruimt dan ga ik helpen, ik laat ze zien dat hulp krijgen fijn is, en als ik dan om hulp vraag met bijv het wassen van de groenten laat ik zien en merken dat ik het fijn vind dat er geholpen word want zo kan ik sneller aan de slag met het koken

Ook netjes mee lopen vertel ik onderweg " wat loop je goed mee Zeg wat fijn ! Mama moet namelijk echt snel boodschappen doen want de winkel gaat zo dicht en omdat jij zo goed mee loopt gaat het nog lukken ook nog ! Top zeg. ! High five !

 

Hier een zoontje van dezelfde leeftijd met dezelfde streken! Herkenbaar dus. Strafhoekje of stoeltje werkt hier niet. Ik spreek hem nu op ooghoogte boos toe en zeg hem wat hij wel mag doen. Zijn grotere broer heeft het zwaar met hem te verduren, constant slaan en knijpen als ik even iets voor mezelf doe....na een mep, spreek ik hem direct aan op het slaan en zeg dat hij wel kusjes mag geven bijvoorbeeld.
Of gooien met auto's is o.a. zeggen dat hij wel op de grond mag rijden etc. Het werkt niet altijd hoor, in deze fase is het veelal een roep om aandacht of hij is erg moe (ze worden bij mij dan baldadig en stierlijk vervelend en irritant).

 

Die ikeastoel lijkt me een goeie. Los in de ruimte zodat hij er niet uitkan.

Ik heb het gelukkig niet nodig. Zoontje kan zich goed vermaken. Ik ga wel heel veel weg en naar buiten. Langer dan twee uur thuis vind ik zelf ook niks aan.
Gister gooide mijn zoon opeens al z'n doperwtjes op de grond. Dit had hij heel lang niet meer gedaan.
Ik laat wel merken dat ik dat echt niet leuk vind maar erg boos worden heeft geen zin, dat lijkt nog niet door te dringen ofzo.
Ik laat wel merken dat ik er van schrik ' wat doe jij nou!'. Als je niet meer wil zeg je het gewoon.
We hebben het samen opgeruimd en hij bleef sorry mama zeggen, dan smelt ik alweer.
Dat knijpen is erg vervelend. Het is heel onpedagogisch waarschijnlijk maar heb je hem weleens terug geknepen? Soms hebben kinderen zelf de ervaring nodig.

 

Hier heeft alles consequenties.
- met speelgoed gooien? Een waarschuwing en dan pak ik het af. Ze krijgen het dan een lange poos niet terug.
- niet opruimen? Een waarschuwing en anders flikker ik het zo in de vuilnisbak.
- slaan of schoppen? Met een noodgang naar de gang. Als ze durven er af te komen of te klieren op de gang word ik echt pislink. Vaak maakt dat wel indruk. Wij hebben een wekker op de gang, als die afgaat haal ik ze er weer af. Ze mogen dus ook niet zelf terugkomen van de gang.
- niet meelopen/luisteren buitenshuis is mijn hand blijven vasthouden. Als we op een leuke plek zijn (speeltuin/dierentuin etc) keer ik na twee waarschuwingen om naar huis.

Ik denk dat je overal een logisch gevolg aan moet koppelen en dan heel consequent zijn.

 

Dit! Het is heel strak en duidelijk. Niet het type moeder wat ik graag wil zijn, want ik houd van vrijheid blijheid.
Mijn zoon blijkt het echter nodig te hebben, want deze aanpak is het verschil tussen ik en zoon beide happy en ik van irritatie op de kast en zoon vervelend en jengelig.
Hij heeft duidelijk grenzen nodig.

 

Overigens heb ik sinds een paar weken het roer omgegooit en hanteer ik deze aanpak. Ik verloor mijn geduld te vaak en we hadden het niet meer gezellig..
Ik concentreer me nu op complimenten geven, rustig blijven, niet schreeuwen en dingen uitleggen.
Ik heb voor mezelf een aantal harde eisen voor mn zoon opgeschreven, waar ik erg streng op ben. O.a. niet slaan en knijpen, aan de hand lopen, speelgoed opruimen wanneer ik het vraag en op de wc plassen.
Ik heb dit allemaal op een groot vel geschreven en in de woonkma5er gehangen.
Tot nu toe werkt het best prima!

 

Wat er meer al zeggen, consequent zijn en duidelijk. Onze uk iseen type dat heel erg de grenzen opzoekt en dat is aan mij om hem daar niet over heen te laten gaan. Hij kan en mag best veel maar binnen de grenzen.

In eerste instantie werkte de trap niet maar we hielden vol, hij weet wanneer hij echt te ver gaat en gelukkig zit hij bijna nooit op de trap.
Zoals iemand al zei gooi je met speelgoed 1 keer waarschuwen en daarna weg. Omdat we consequent zijn is de drama ook kort.

Vanmorgen gingen we naar de winkel en was ontzettend vervelend, ik heb hem 2 keuzes door blijven mopperen en dan ben ik boos en mag je niet helpen, of stoppen met piepen en helpen en mama blij.
Hij koos toch voor helpen en het ging heel goed en krijgt hij ook een extra dikke kus. Ik vraag hem ook waarom kreeg je nou een extra grote kus, omdat ik goed deed helpen.

Onze uk is gevoelig maar loopt ook voor, hij kan zich zelf daarom ook in de weg zitten. We proberen hem te helpen door vaak te zeggen vertellen wat er is. Hij zegt dat ik voel me niet fijn en dan hebben we het er over wat niet fijn is. Dat kan zijn dat hij verdrietig is omdat hij de avond er voor vervelend was en daar nog mee zit, nog verder had willen spelen maar dat niet meer kon, een puzzel niet lukt etc.

We doen dit al best een tijd en het helpt hem echt, komt vaker naar ons toe als er iets niet wil of niet fijn voelt. Er is minder drama/boosheid.

Misschien heeft je zoontje meer nodig om te bewegen en energie kwijt te kunnen, heb gisteren toevallig een filmpje gezien waar een kind zich uitleefde op een peanutball een fitnessbal in de vorm van een pinda (2 ballen naast elkaar) het kind zat in het midden, beentjes aan elke kant 1 en lekker springen.
Makkelijk als je een grasveldje hebt. 2 balanskussen en dan van de een naar de andere stappen. (Lidl heeft het ook kan zijn dat die peanutball te groot is)

Heb je momenten op de dag wanneer het erger is? Als dat zo is kun je makkelijker uitleef momenten, rustmomenten en samen spelen inbouwen.

Kan het gedrag ook uit ververveling komen? Misschien vaker wisselen van speelgoed, even wegzetten en na een maand weer wisselen. Heb je ook geen bergen speelgoed nodig.of misschien staat er teveel?

 

Klinkt als een echte peuter hahaha, lastig he dat soort dingen. Ik heb er ook wel moeite mee hoor om een balans te vinden in "straffen", negeren, aanspreken, belonen. Het euvel dat opvoeden heet!
Hier werkt erg boos worden ook niet, dat werkt averechts juist, ik kan er steeds beter mee omgaan al verlies ik echt weleens mijn geduld en ben ik toch onterecht erg boos.
Wat hier wel helpt is inderdaad meehelpen, belonen dmv een stickervel, als jij de hele dag niet knijpt, slaat, schopt enz dan krijg je een sticker (hier is dat dan niet aan de orde, hier het non stop uit bed komen verhaal en daar dan dus de stickers voor) bij een vol vel, cadeautje uitzoeken of bepalen wat je op een dag gaat doen of bepalen wat jullie eten.
Wat betreft het knijpen zou bij mij zijn, 1x waarschuwen, 2x waarschuwen maar daarna zou ik het terug doen, dat accepteer ik niet dan moet ze het maar voelen.
Succes ermee!

 

Dit is ongeveer hoe ik het ook doe. Soms wordt er echter toch doorgegaan met gedrag wat niet te negeren is en dan is het op de gang zitten. Mijn jongste is ook heel ondernemend dus we zorgen voor veel pos uitdaging, maar soms moeten dingen gewoon. Zo loopt hij in winkelwagen het liefst zelf overal naartoe. Prima maar wel bij mama in de buurt blijven. T is een paar keer gebeurt dat hij in winkels juist expres wegrennen als ik zeg dat hij even bij mij moet blijven. Dan geef ik hem dus een time out door hem daar in de winkel even op de grond te laten zitten. Dat is voor hem duidelijk. Daarna even knuffelen en dan kunnen we weer verder.ik heb dat bij mijn oudste nooit zo gedaan, maar de jongste heeft die grenzen gewoon net wat duidelijker nodig.

 

Het eerste wat ik denk als ik dit allemaal lees, is dat je kindje graag jouw aandacht krijgt. Als hij 5 dagen in de week naar de crèche gaat, dan ziet hij je dus maar erg weinig. Als je dan ook nog in huis wat moet doen en hij dan ook al niet bij je mag zijn, dan snap ik het wel eerlijk gezegd. Hij krijgt dan maar heel weinig onverdeelde aandacht van je. Dus als je een bekende tegenkomt, rent hij weg, want hij wil niet dat hij jouw aandacht moet delen.
Ja, dat is heel vermoeiend als je kindje steeds je aandacht wil, maar hij houdt van je en wil graag tijd met je doorbrengen.