Hoi mede alleenstaande mama's. Het donkere koude weer is weer aangebroken en HOPPA daar is dat gevoel weer. Het gemis van een partner aan je zijden. Het gevoel dat je nooit meer iemand gaat vinden. Na 3 jaar begin ik me toch wel lichtelijk zorgen te maken. Daarnaast voel ik me ook nog eens rot, omdat de verwekker (vader is hij niet waard) van mijn zoontje alles van contact negeert. Mijn zoontje (3) komt nu langzaam met vragen. Waar is mijn papa, wat doet mijn papa nu? Mijn ex heeft nog nooit contact gezocht. Ik heb hem wel vaker benaderd met de vraag waarom hij zijn eigen kind links laat liggen. De zwangerschap was een bewuste keuze! En wat me nog meer steekt is dat hij wel met de kinderen van een vriendin van hem leuke dingen gaat doen. En er dan bij schrijft: Gezellig met mijn leenkindjes op pad geweest. Gadverdamme! Ik had gehoopt dat het nog even zou duren voordat ik vragen van zoonlief zou krijgen, maar hij is er al zo mee bezig. Ik hoop dat hij het daar niet moeilijk mee gaat krijgen. Nja..stomme rot donkere dagen....van mij mag de zomer wel weer terug komen, dan kan ik toch net even wat beter relativeren. Nog meer dames last van een op de loer liggende winterdip??
Lijkt me inderdaad heel naar. Snap dat het dan extra pijnlijk is om dan dat soort dingen te lezen. Ik weet niet waar jij de dingen leest, mij lijkt dat het facebook oid is. Een tip, zorg dat je die dingen niet leest. Wis hem uit je facebook, twitter, hyves etc etc. Dat doet alleen maar pijn en maakt dat je met hem bezig blijft. Probeer je op de toekomst te richten! En natuurlijk vind je gewoon ooit een leuke man, die ook een vader wil zijn voor jou zoontje.
Dankjewel Frummelk. @Lotte82: Het is inderdaad fb waar ik dat op lees. Ik heb hem net dus ook geblokkeerd. Ik weet dat ik het mezelf moeilijk maak, maar dat komt ook, omdat ik me schuldig voel jegens mijn zoontje. Daar moet ik maar gewoon mee ophouden. Het is een hartstikke gelukkig mannetje die nu gewoon door krijgt dat andere kindjes wel een vader hebben en van daaruit komen die vragen. Dankje voor de "schop onder mijn kont".
Graag gedaan Jij hoeft je in ieder geval niet schuldig te voelen, jij zorgt goed voor je zoontje en hij komt bij jou niks te kort. En wat betreft de vragen probeer het niet te groot te maken, hij is 3 en neemt met eenvoudige antwoorden genoegen. Mijn zoontje kwam ook wel eens met vragen waarom papa niet bij ons woont. Hij nam dan genoegen met antwoorden als, "omdat hij een eigen huis heeft" of "waar zou hij dan moeten slapen?" en ging dan gewoon weer verder met spelen.