Hallo dames, Ik hoop dat er tweelingmama's zijn die me wat gerust kunnen stellen.. Momenteel ben ik bijna 29 weken zwanger van een 2 eiige tweeling. Ze doen het perfect. Groeien netjes volgens de gemiddelde lijn en lijken het wel naar hun zin te hebben in mijn buik.. Waarschijnlijk kan ik dan ook natuurlijk bevallen (mits ze niet ineens draaien oid).. Heel fijn natuurlijk, want een keizersnede doe je niet voor je lol.. maar ik ben best bang. De bevalling van mijn zoontje was op zich prima.. 8 uur bezig geweest, geen gekke dingen.. maar ik weet nog zo goed hoeveel pijn het me deed! En dan nu moet ik dat even 2x achter elkaar doen? Iedereen zegt tegen me 'joh, als die ene er eenmaal uit is, komt die andere er vanzelf achteraan'.. nou volgens mij moet je daar gewoon weer persweeen voor hebben.. je hoeft alleen maar 1x tot de 10cm ontsluiting denk ik.. Het lijkt me pijnlijk, eng, vreemd.. als er één uit is, en je moet nog een keer.. en de placenta's dan? Komen die na elkaar? Of eerst een baby, placenta, baby, placenta? EN wat nou als de 2e verkeerd ligt? Zoveel mogelijkheden.. Zie er gewoon erg tegen op.. vind het eng. Misschien zijn er mama's die me wat 'gerust' kunnen stellen / verhalen willen delen?
Nou hier mijn bijdragen enkel niet van een tweeeling. Ik ben toevallig 2 dagen geleden bevallen en ik was ook bang zo bang dat ik niet eens wou bellen en daarna zelfs niet verder wou bevallen en het vliezen breken uitstelde. Liep de hele dag al met onregelmatige weeen (meer voorwee gevoel) dus wist toen nog niet dat het gestart was eenmaal thuis sabonds kwamen ze nog onregelmatig enkel leek het iets meer pijn te doen. Douche zakte wat af de pijn maar kwamen wel regelmatig dit was 8 uur. Ben wel blijven timen maar wou niet bellen toen ze iedere 5 tot 3 min kwamen. Pas half 10 gebeld kwart over 10 was ze er en ja hoor was begonnen... 6 cm al zonder dat ik echt pijn had, ik voelde ze maar pijn wil ik het niet noemen. Ze ging ook niet meer weg gezien mijn bevalling met me zoontje volgens hun boekje dan 5 uurtjes heeft geduurd voor mij 2 uur (vanaf vliezen breken kreeg ik pas echt weern) dus we hebben samen rustig de spullen klaar gezet heb nog opgeruimt en ben toen op de bank gaan zitten. De weern werden pijnlijker en kon nu even niet meer praten maar ik kon ze erg goed opvangen en ging gewoon door 11 uur ondertussen... Ja laten we maar de vliezen gaan breken want ik voelde dat ik al bijna ontsluiting had enkel nog in mijn ogen geen goede weeen. Jawel 8 cm 8 over 11 gebroken weeen deden wel echt meer pijn maar nog steeds kan ik ze goed opvangen en achteraf gezien vond ik ook niet dat ik daar eventueel pijnstilling voor nodig heb gehad. Toen paar min later al persweeen (en 10 cm klein randje) die vond ik wel even moeilijk om ze tegen te houden maar nogmaals ik vond het goed te doen... 7 persweeen later was ze er al. En echt ik heb gehuild en gegilt om een ruggeprik bij me 1ste... Met pas 7 cm ontsluiting (ging te snel dus kreeg het toch niet) maar nu wist ik hoe ik zelf moest handelen en het vliezen breken even uit kon stellen omdat ik ze nog goed kon hebben en ik wist wat ik kon verwachten wua pijn maar toch viel het mee omdat ik er rustiger om bleef. Echt ik was ook echt bang en het viel later toch wel mee! Je weet nu hoe je eventueel beter kan handelen en hoe je ze kan opvangen, probeer je draai te vinden werkte bij mij ook goed! De vk vond achteraf ook bizar dat ik de weeen zo niet liet merken ondanks het meer dat genoeg en krachtig was om ontsluiting snel te geven. Heb ook voor het vliezen breken nog rustig met haar gepraat en gezegd dat ik bang was, ze heeft me ook gerust gesteld en zei dat het nu nog maar een uurtje duurde dan was ze er al! Dit was achteraf maar 20 minitjes dus had ze gelijk! Met tweelingen durf ik niet te zeggen hoe dat gaat maar wil wel meegeven dat je weet wat je nu kan verwachten en hoe je beter kan handelen en daardoor zal de pijn ook minder zijn