In mijn eerste zwangerschap had ik dit ook, toen begon het rond de 5 maanden, nu begint het nu pas. (6.5 maand) Het zijn angsten om dood te gaan, gebeurt meest in de nanacht, begin ochtend. Durf dan niet meer verder te slapen. Krijg het idee dat ik geen lucht krijg en daardoor breekt me het zweet uit en raak ik in paniek. In mijn eerste zwangerschap ben ik toen daarvoor naar de ziekenhuispsychiater geweest en heb toen oxazepam gekregen en daar mocht ik 1 pilletje van nemen als ik die angst weer voelde opkomen. Maar ik wil eigenlijk geen pillen slikken, dit heeft volgens mij echt puur met de zwangerschap te maken want na de bevalling heb ik het toen nooit meer gehad. Vraag me af of er meerdere vrouwen zijn die die angstaanvallen heeft en het gevoel heeft geen lucht te krijgen en daardoor te stikken?
ik herken je verhaal, een vriendin van mij had het ook en het is hyperventilatie wat je omschrijft, ik zou nu ook zeker geen oxazepam nemen maar mensendieck therapie kan je wel heel erg helpen, heeft mijn vriendin tenminsten wel goed geholpen sterkte ermee
Ik heb ook hyperventilatie gehad en nog steeds met vlagen , ik heb fysiotherapie ervoor gehad en dat helpt enorm, het komt omdat je niet goed ademt, en een soort van zuurstofgebrek idee krijgt en dus gaat hyperventileren en vervolgens weer in paniek raakt. De eerste keer dat ik het had weet ik nog heel goed, ik dacht echt dat ik dood ging, heel eng. En oxasepam is niet de oplossing ik hoor wel vaker dat ze dat dan geven, erg jammer het kan op een veel vriendelijkere manier voor je lijf op worden gelost.
Een vriendin van me had het ook in haar zwangerschap, komt idd echt door je hormoontjes geloof ik. Tja, en of je er wat voor gaat slikken dat ligt aan jezelf denk ik. Veel succes ermee meis.
Dit is niet perse hyperventitalie. Dit hoort ook bij de angstaanvallen (heb deze 3 jaar lang gehad) Je bent bang dood te gaan dus krijg je een klemmend gevoel in je keel, komt omdat je heel krampachtig bent op dat moment. Probeer het over je heen te laten komen, je gaat niet dood.. geloof me.. (ik zit er ook nog ) Je kunt me pben als je wil groetjes
Ik denk dat je veel meer baat zou hebben bij ontspanningsoefeningen en ademhalingsoefeningen dan oxazepam. Oxazepam helpt maar voor een paar uurtjes en helpt je niet van het probleem af en het is nog eens niet goed voor de kleine ook! Maar heel vervelend idd, ik heb ook last van angstaanvallen, al is het een andere vorm dan die van jou. Volgens de verloskundige worden dat soort nare gedachten extra versterkt in een zwangerschap.
Heel herkenbaar bij mij waren deze aanvallen zo goed als weg maar nu ik zwanger ben heb ik er af en toe weer last van.Niet altijd het idee dat ik doodga maar ook wel eens dat ik flauw ga vallen ofzo.Heel erg vervelend maar ik heb zelf een tijd bij een trauma psycholoog gelopen en moest voor medicatie naar een psychiater deze rade echt af om Oxazepam te gebruiken omdat dit in sommige gevallen het alleen maar kan versterken. Ik kreeg Zoloft voorgeschreven maar ben hier na 2 mnd mee gestopt omdat ik liever geen medicatie meer wilde en je kunt dit ook echt zonder medicatie oplossen! Als je nog vragen hebt ofzo kun je me altijd PBen.
In plaats van oxazepam zou je ook kunnen proberen of je goed reageerd op bach bloesem, resque druppels. Dit is homeopatisch en kan zonder probleem gebruikt worden bij zwangerschap. (Ik heb het de verloskundige op deze site ook wel eens iemand aan zien raden.) Het lijkt me echt vreselijk om zo'n paniekaanval te krijgen, ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen!
Ik heb ook regelmatig paniek en angstaanvallen, had dit voor mijn zwangerschap ook al. Ik probeer dan even tot mezelf te komen en dan rustig door te ademen. Ik ben ook bang in bv supermarkt, drukte om flauw te vallen, eigenlijk zit het gewoon tussen de oren want ben nog nooit flauwgevallen!
precies hoeft geen hyperventialie te zijn. zelf een aantal jaren geleden last gehad van een angststoornis. gelukkig ben ik er snel van af gekomen. Kijk voor jezelf wat goed bij je past, bv psycholoog/ spirituele kant/ maatschappelijk werk. Ik zou zelf ook niet snel medicatie gaan nemen, dit onderdrukt alleen maar. Weet wel dat het vaak moeilijk is om er alleen van af te komen, soms helpt het alleen al om er over te praten met een derde die buiten je leven staat... succes... .. liefs
Oke meiden, ik merk in ieder geval dat ik niet de enigste ben. Ik ga die bloesem eens proberen. De angst is momenteel weg, had vanmorgen mijn man wakker gemaakt nadat ik eerst 3 kwartier heen en weer was het rennen, van de tuin naar binnen...nadat ik hem had wakker gemaakt werd ik na een uurtje weer wat rustig. nee fijn is het niet, weet ook niet hoe het komt. Mijn man zei nog dat misschien mijn eigen bevalling een hel is geweest waarbij ik misschien in ademnood ben gekomen en nu ik zelf zwanger ben dat ik dat onbewust herinner. het zou kunnen ik weet dat helaas niet. Pffffff nog 2,5 maand dan ben ik ervan af
Hoi dames, Ik herken zoveel in jullie verhalen... Ook ik heb last van hyperventilatie/angstaanvallen. Steeds dacht ik dat ik iets vreselijks had tijdens zo'n aanval. Handen worden wat lam, benen ook, brok in de keel, droge mond en een hart dat als een gek raast. Het is zo verschrikkelijk rot, vooral omdat je op dat moment echt denkt dat je dood gaat. Deze aanvallen kende ik al van voor de zwangerschap, maar nu heb ik op aanraden van mijn verloskundige toch hulp gezocht. Op deze manier is zwanger zijn geen pretje en voordat het gebeurt tijdens de bevalling gaan we er maar wat aan doen. Morgen heb ik mijn eerste gesprek met een psych, ik ben erg benieuwd... Als ik Ivonne was, zou ik er ook snel iets mee gaan doen, je kunt er maar beter lekker van af zijn. Homeopatische middeltjes zijn vaak voor heel even.
Ja dat had ik ook! Of als ik in een rij bij bv de kassa moest wachten, in de auto in de file of voor stoplicht..hihi dit was echter wel voor mijn zwangerschappen en ik had er ook rekening mee gehouden dat het tijdens de zwangerschappn terug zou komen. Dit is gelukkig niet gebeurd. Ik heb hier toendertijd ook therapie voor gehad en weet nu hoe ik het op kan vangen mocht het nog eens gebeuren. Je moet vooral NIET de situatie gaan vermijden.. dan blijf je er nl last van houden.. je moet jezelf juist confronteren met die situaties, zodat je uiteindelijk weet dat er echt niks eng/ergs gebeurd.
hoi, Voor mijn zwangerschap heb ik ook paniekaanvallen gehad en heb toen oxazepam en paroxetine gekregen. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was moest ik er direct mee stoppen. Tot nu toe (afkloppen) heb ik ze niet meer gehad, maar ik weet precies wat je doormaakt en dat is geen pretje. Ben hiervoor ook onder behandeling geweest van een psycholoog en die heeft mij aangeraden als ik zo'n aanval aan voel komen iets te gaan ondernemen zodat je met je gedachten ergens anders bent. Er zit wel een vorm van erfelijkheid in want mijn oma en mijn moeder hadden het ook. Nou ik hoop voor je dat het snel overgaat. Veel liefs, françoise
Voor alle meiden die er nog wel eens last van hebben het volgende boekje: Martin Anthony& Randi McCabe : Geen Paniek (10 manieren om paniekaanvallen aan te pakken) Een makkelijk door te komen boekje en veel wat er in staat komt overeen met wat de psycholoog tegen mij zei, toen ik dit boekje gekocht heb ben ik ook gestopt met therapie en met succes