Hallo allemaal, Ik had een vraagje en ben erg benieuwd of iemand ditzelfde heeft meegemaakt. Ik slik sinds 3 jaar anti depresiva nav een aantal behoorlijke emotionele gebeurtenissen uit mijn jeugd. Hier ben ik voor bij een psycholoog geweest en het gaat nu super goed met me. 3 jaar geleden slikte ik 2 pillen per dag van 20 mg. (Dit was behoorlijk veel) zit ik nu nog maar op een kwartje. (5 mg per dag. Dus ik ben in 2 jaar tijd behoorlijk afgebouwd en weet op dit moment ook niet echt zeker of ik het nog wel nodig heb. Alleen de angst om het dan allemaal helemaal alleen te doen, zonder medicatie, is niet weg te krijgen. idd dat is de verslaving aan de medicatie die dus om een hoekje komt kijken. Want in principe doet 5 mg niet zoveel meer met je lichaam. Nu ben ik al 28 weken zwanger en de gynaecoloog is ervan op de hoogte. Hij vind het ook erg knap dat ik al zover ben afgebouwd en de zwangerschap ook naar wens loopt. Ook geestelijk. Alleen zal ik dus mede om mijn medicatie in het ziekenhuis moeten bevallen omdat ons meisje dan afkickverschijnselen kan krijgen. Toen ik dit hoorde schrok ik heel erg. Niet zo zeer dat ik in het ziekenhuis moet blijven maar dat ons meisje daar na de geboorte last van kan hebben. Ik voel me dan ook erg schuldig. Want dit is nooit mijn bedoeling geweest om ons kindje dat aan te doen. Zijn er misschien meer mensen die bevallen zijn met medicatie waarvan het kindje afkickverschijnselen heeft gekregen en wat voor verschijnselen zijn dat en was het snel over? Groetjes
Tijdens de vorige zwangerschap slikte ik Haldol, tot aan het eind door. Nu had ik al een medische indicatie, maar tegen mij was verteld dat de kleine na de geboorte 24 uur ter observatie in het ziekenhuis moest blijven op de kinderafdeling. Gelukkig had Ruben geen afkickverschijnselen. Maar ikzelf vond het verschrikkelijk dat hij een uur na de geboorte weggehaald werd bij me en dus niet naast me bleef liggen. Je zou kunnen navragen hoelang het duurt voordat de meds uit je lichaam verdwenen zijn en er dan (proberen) op tijd mee te stoppen. Zo kickt de kleine in je buik af en niet na de geboorte. Volgens mij zijn afkickverschijnselen bij babies veel huilen, maar dat weet ik dus niet zeker. Ik vind het superknap dat je nu al zover gekomen bent! *steekt duim omhoog!*
Ik slik ook antidepressivia en wij moesten eerst 48 uur in het ziekenhuis blijven, dit is 24 uur geworden. Onze jongen heeft geen afkickverschijnselen gehad, de kans hierop is 30% kijk eens op www.poppoli.nl en dan het filmpje bekijken. Ik heb bij hun ook een consult gehad waar ze alles haarfijn hebben uitgelegd, misschien ook een aanrader. Verschijnselen kunnen zijn meer huilen/spugen en dat duurt dan een dag of 3. Wel heb ik om deze reden besloten geen borstvoeding te geven omdat ik vond dat ik de kleine al genoeg had aangedaan. Mijn kleine bleef overigens gewoon bij mij en werd door de kinderarts nagekeken. Ik zou je aanraden in je zwangerschap niet meer af te gaan bouwen, tot 0 mg want vergeet de invloed van de hormonen niet. Sterkte en probeer je niet te druk te maken, is ook niet goed voor je kindje en het komt allemaal wel goed!
Mijn schoonzusje slikt ook zware medicijnen, weet niet zeker of het antidepresiva is, dacht het wel.. (ook voor oa paniekaanvallen) Ze heeft hiermee een gezond kindje op de wereld gezet en is nu weer gezond zwanger. Hopelijk heb je hier iets aan. xxx
Hoi allemaal, Bedankt voor jullie geruststellende berichtjes. Ik voel me nu toch een stukje minder schuldig. Ik denk ook dat het beter is om voorlopig even niet verder af te bouwen naar 0 mg. Het kleine meisje heeft er ook niks aan als mama in de gordijnen springt bij wijze van spreken. Dus we gaan gewoon lekker door zoals het nu is en na de bevalling, als alles op rollentjes loopt de grote stap nemen om volledig te stoppen met de medicatie. Ik kijk er erg naar uit om volledig medicijnloos te zijn en onze prachtige dochter natuurlijk. Veel liefs
Ik ben na afbouwen gestopt met medicatie tijdens mijn zwangerschap. Wel onder strenge controle, maar mijn hormonen waren me gelukkig goed gezind. Ik zou dan ook niet afbouwen naar 0 voordat je kindje geboren word, want mocht je er niet goed op reageren dan zit je daarmee aan het eind van je zwangerschap. Ik zou het persoonlijk ook een prettiger idee vinden dat een kindje afkickt terwijl het er al is, en dus naar mijn idee beter in de gaten gehouden kan worden. Ik zou ook aanraden om jezelf goed in de gaten te houden na de bevalling. Mijn arts vertelde mij dat als je al depressieve klachten hebt/hebt gehad, de kans groter is op een terugval na de bevalling. En heel knap van je dat je al zover bent afgebouwd! Ik weet hoe moeilijk het kan zijn om er af te komen!