Hey Nicole, Meisje wat maak je vel door op dit moment. Ik wil jouw en je man heel veel sterkte wensen, nu, straks tijdens de bevalling en daarna als je toch weer verder moet. Het is allemaal zo oneerlijk! Liefs Conijn
Emma, wat een mooie foto's heb je zeg! Fijn dat alles goed is! Vandaag heb ik op school tegen de kinderen verteld dat ik zwanger ben. Erg leuke reacties. Ik heb de echofoto van maandga laten zien. Coole baby zie een jongetje Verder hebben we een knutsel gemaakt zodat de ouders het gelijk ook weten. Die mochten ze aan het eind van de morgen mee naar huis nemen. Ik ga nu met mijn zus wandelen en vanavond lekker naar de pedicure. Groetjes, Hanna
@emma21 Mooie foto hoor echt duidelijk ! @rose leuk filmpje van de kleine Heb mijn zoons kamer opgeruimd ... 2 vuilniszakken met troep weggegooid het is ook niet meer normaal hoeveel ze wel niet hebben gister al een deel van de zolder gedaan en 10 zakken daar van weggegooit anders kan je alles wel bewaren he ..... denk maar zo het staat niet voor niets op zolder @conijn ben het helemaal met je eens het is ook allemaal zo oneerlijk groetjes tal
@hanna leuk knutselwerkje en ook leuk dat ze nog iets kunnen kiezen zoals nam of geslacht hihi misschien kom je nog op ideeen @tal zo lekker actief dus maar is het wel weer opgeruimd he
Hoi meiden, Allereerst bedankt voor jullie medeleven, is verdrietig maar doet me wel goed. Ik ben zo blij dat het bij jullie allemaal gelukkig wel goed gaat, echt dit is gewoon een nachtmerrie. ik heb eigenlijk een beetje steun van jullie nodig en advies in het volgende; Mijn vriend heeft een zoontje van 8 die om het weekend bij ons is, hij weet sinds 2 weken van mijn zwangerschap. Het is een jongetje wat heel erg stil is en erg in zichtzelf gekeerd, wij hebben hier eigenlijk best veel verdriet om maar kunnen niet zoveel omdat hij maar zo weinig hier is en het contact met zijn moeder erg slecht loopt. Als we het dus "gezellig" met z'n drieen willen hebben dan moeten wij daar erg veel energie insteken, uit zichzelf doet of zegt hij eigenlijk nauwelijks iets. Nu is dit weekend het weekend dat hij er is en volgende week heeft hij vakantie en is er dan vanaf woensdagavond tot en met vrijdagavond. Ik merk eigenlijk dat ik dat helemaal niet trek, ik heb er de energie niet voor en ik voel me niet vrij om te voelen en te uiten wat ik voel. Ook irriteer ik me aan zijn aangepaste stille hulpeloze gedrag (erg vervelende dat gevoel maar kan er niets aan doen) Mijn vriend daarintegen wil hem juist wel erg graag hier de komende dagen, ik begrijp dat wel maar zie het gewoon niet zitten dat als ik net bevallen ben (in het slechtste geval dinsdagavond dat hij er dan woensdag al is....) Ook vind ik het lastig eigenlijk stilletjes dat hij in ieder geval wel een gezonde zoon heeft en dat ik net mijn eerste kindje ben verloren, ik weet gewoon niet wat ik wil dan en wil het eigenlijk pas op het laatste hoeven beslissen. Ik vind dit een erg moeilijk dilemma en heb al wel aangegeven dat ik liever heb dat we oppas zoeken ofzo maar durf niet zo goed de gevoelens van mijn vriend dan voorbij te gaan... Alles is gewoon zo ^&&$R#$Y*&%$gecompliceerd op het moment Nicole
Nicole, dat is een heel moeilijke situatie... Maar mijn mening is dat je ook aan jezelf moet denken. Je wilt niet aan de gevoelens van je vriend voorbij gaan, maar jou gevoelens dan? Je bent dan misschien net bevallen... Denk dat jou vriend het dan toch wel snapt dat je het gewoon niet kunt? Tenminste dat lijkt me toch wel... Het is erg moeilijk om een goede keuze te maken hierin, maar streep aub je eigen gevoelens niet helemaal weg ok! Heb je het trouwens al met je vriend besproken? En wat zei hij dan ervan? En dat je het lastig vind dat hij al een gezonde zoon heeft en jij niet dat is heel logisch! Denk dat iedereen dat zou hebben hoor, dus daar geen zorgen over maken!
lieve Nicolioo, dit is even niet het moment om aan gevoelens van anderen te denken, ik denk dat je je vriend dat ook duidelijk moet maken. Je zit in een achtbaan van emoties, eerst de blijdschap van een zwangerschap, het behalen van de 12 weken grens en nu deze verschrikkelijke klap. Je hebt tijd nodig om uit te huilen en je verdrietig te voelen. Ik snap dat je vriend graag zijn zoon erbij heeft omdat hij er ook bij hoort, maar in dit geval heb jij wat mij betreft de regie in handen, jij moet bevallen en jij zult dit een plekje moeten geven ook al is dat bijna niet te doen. Tuurlijk zal je vriend ook een belangrijke rol spelen, maar het gaat jou ook lichamelijk aan. Ik snap heel goed dat je even niet de energie hebt om je ook met zijn zoontje bezig te houden, jammer voor hem, maar dit gaat even voor. veel sterkte
Nicole, Jah ik kan me voorstellen dat je het erg moeilijk hebt en dat je dan geen behoefte hebt aan het kind van je vriend, ik snap jou beredenering heel goed. Is het anders niet een idee om je vriend lekker met zijn zoon te laten grutten en dat jij een goede vriendin of familie lid opbelt en samen met hem/haar even een dag je verdriet deelt? Jou vriend ziet het misschien wel voor zich zelf als een moment van afleiding, tuurlijk snap ik jou ook heel goed hoor en wil je het liefste samen met hem zijn en zonder zo`n (rot) jong, (ik zeg niet dat het rotjochie is, maar ik kan me wel voorstellen dat jij er zo even over kan denken) Ook erg vervelend dat hij niet veel zegt en erg stil is. Hij is wel 8 en snapt het ook zeker wel als het niet goed met je gaat dat hij iets minder aandacht krijgt als het allemaal uitgelegd is! Meid ik vind het wel allemaal heel erg vervelend voor je, ik wil je ook zeggen kies voor je zelf en doe waar jij je goed bij voelt! En ook als dat wil zeggen dat je je (stief) zoon en je vriend daarmee voor hun kop moet stoten, het komt met hun wel weer goed, het gaat nu even om jou! Doe wat je wilt en weet dat wij altijd klaar staan om naar je verhaal te luisteren en je advies te geven als jij dat wilt! Dikke knuffel en liefs een andere Nicole (ollekebolleke) De rest, sorry door het verhaal van Nicole ff vergeten!
Nicole, Wat een herkenbare situatie. Mijn vriend heeft een dochter van 8. Ook een moeilijke relatie met ex vrouw. Ook een meisje wat heel erg in dr zelf is gekeerd. Mijn advies is om heel eerlijk te zijn zorg dat je tijd heb om te rouwen. Ik bedoel sjesus mina die dagen in inmens verdriet doet zo'n jochie ook echt niet goed! Sorry hoor maar deze verschrikkelijke situatie waar jij nu in zit is al moeilijk genoeg. Moet je dan ook nog de dagen daarna op je tenen gaan lopen? Probeer met zijn moeder te overleggen, het is zo belangrijk dat je dit op een rustige manier kunt verwerken samen met je vriend. Misschien klink ik een beetje hard... sorry daarvoor... maar ik vind gewoon dat jij nu ff op de eerste plaats staat.. tenzij het gewoon echt niet anders kan omdat hij nergens terecht kan, het blijft zijn kind... liefs fon
@nicole jeetje moet je ook met deze gedachte nog rond zeulen net waar je op zit te wachten.. ik denk dat je echt even aan jezelf moet denken en aan jouw rust ondanks dat je vriend hem graag wil zien over 2 weken is er weer een weekend en daarna weer en weer.. en dit is iets wat je niet nog een keer meemaakt (laten we daar maar vanuit gaan) dus denk dat je rust moet hebben en de tijd om te rouwen en niet bezig moet zijn met een kind van 8 dat ook al best lastig is om het zo maar even te noemen. voor het kind is het ook niet goed zal er waarschijnlijk weinig van begrijpen en jezelf groot houden lijkt me helemaal geen optie. dit is al erg genoeg lijkt me. sterkte met de keuze maken en ik hoop dat je vriend ook begrijpt waarom je dit liever neit hebt en even zijn gevoel aan de kant zet.
Lieve nicole, met tranen in mijn ogen heb ik je berichtjes gevolgd. het lijkt me vreselijk om zo'n nieuws te moeten vernemen. Ik wens jij en je vriend alvast veel sterkte in deze moeilijke tijd. hanna: je hebt er echt een zeer leuk knutselwerkje van gemaakt. Ik vind het zeer leuk dat je op deze manier de kinderen en de ouders op de hoogte brengt. Hier gaat ondertussen alles zijn gangetje. Vandaag geen bruinverlies meer gehad, dus ik steek het maar op mijn darmen. Ik zit er nu heel erg over te twijfelen om een angelsound aan te schaffen zodat ik toch een beetje rustig ben moest dit nog eens gebeuren. Nuja ik bekijk het nog eventjes.
@ stephanie, ik werd niet zekerder van de angelsound, het lukte me nooit om het hartje te vinden 9bij mijn vorige zwangerschap) nou schiet ik gelukkig toch niet zo snel in de stress
even een kort berichtje: mijn vader is vandaag al gekatheteriseerd (want een hartfilmpje bij inspanning leverde afwijkende resultaten op). Gelukkig valt het mee en zijn alleen de kleine bloedvaten vernauwd. Dit gaan ze met medicijnen oplossen. Hij mag morgenvroeg naar huis. Wat ben ik opgelucht....
Hey iedereen, Het is een tijdje geleden. Ik heb wel mee gelezen, maar had niet zoveel zin om te reageren. Heb het wat moeilijk gehad (heel veel moeten overgeven en verschrikkelijk moe) Nicolioo: Ik wil jullie heel veel sterkte wensen in deze moeilijke periode. Allemaal zo oneerlijk. Lieke: Blij dat alles in orde is en dat ze het kunnen oplossen met enkel medicijnen. Voor de rest niet zoveel te melden. Buikje begint te komen. Misselijkheid is eindelijk aan het minderen, maar heb nu last van heel veel te vergeten. Groetjes en veel liefs Babs
Hoihoi, Gaat er hier iemand nog naar de 9 mnd beurs? K ga morgen met mijn zusje, heb er zo,n zin in ! Liefs diana
@ Nicolioo, dit soort situaties zijn altijd moeilijk omdat het 2 mensen aangaat. En iedereen verwerkt dit anders. Het is een rouwproces en er moet ruimte zijn voor jouw gevoel maar ook dat van je vriend. Ik zou dan ook kijken of er een middenweg te vinden is. Jij hebt het recht geen kind in je huis te willen als je hier doorheen gaat. Stel dat dit kind van 8 gewoon je eigen kind was geweest, dan had iedereen er begrip voor gehad als je hem een paar nachtjes naar opa/oma had gedaan om tot jezelf te komen. Dus waarom nu met dit kindje niet. MAAR als je vriend misschien de behoefte heeft zijn verdriet te delen met zijn zoon of gewoon hem nu dicht bij zich te hebben dan kun je hem dat niet geheel ontnemen. Misschien is het een idee om bijv voor te stellen dat jullie hem niet in huis nemen (maar bij moeder laten of oppas of wat dan ook) en dat je vriend wel overdag met hem de hort op gaat. Dan heb jij de rust in je huis en heeft je vriend de steun/afleiding van zijn zoontje bij zich hebben. Ik weet dat ik mijn miskraam hier niet echt mee kan vergelijken maar het is het moeilijkste dat ik ooit heb meegemaakt. En dat zal dit voor jou ook zijn. En wij hebben destijds ook ontdekt dat wij dingen heel anders verwerken. Geef elkaar de ruimte en heb respect voor elkaars manier van rouwen. Meer kun je niet doen. Je zult zien, uiteindelijk kom je dan dichter bij elkaar. Wij hebben elkaar destijds de eerste dagen niet veel gesproken en gezien. Ik lag de eerste dag als een balletje opgekruld op de bank te huilen en de dagen erna in dezelfde houding in de verte te staren. En mijn vriend wilde afleiding. En dat was goed. Na een paar dagen kwamen we weer dichter tot elkaar en konden we samen gaan verwerken. Wees iig open en eerlijk over wat je voelt. En betrek eventueel je ouders/vriendinnen erin. Meid... mijn kaarsjes branden voor jou, je vriend en je kindje vanavond. Ze zullen de komende dagen voor niemand anders branden. Dikke kus Cindy
hoi nicolio, je hebt al een aantal adviezen gehoord. Nu dacht ik zelf dat het helemaal geen gek idee is om gewoon heel eerlijk en openlijk tegen de zoon van je vriend te zijn zodat hij je misschien ook wat kan steunen. Op die manier kan hij ook begrip op brengen, en voelt hij zich niet buitengelspoten. Niks is erger voor een kind als buitengeloten worden. (het kan namelijk dat hij het zou gaan zien als papa vind haar liever dan mij) Nu ben ik natuurlijk wel van mening dat JIJ erg belangrijk bent, maar ik snap ook dat de vader en zoon het prettig vinden om bij elkaar te zijn omdat ja bezoeksregeling is niet veel (mijn ouders zijn ook gescheiden) en zoals ik hierboven al zei; als je het uitlegt dat jij veel verdriet hebt en misschien wel heel erg hard en klang kan gaan huilen en dat papa jou veel moet steunen en of hij ook zijn best wil doen, het is immers ook zijn broertje of zusje. En voor stile kinderen schijnt dit ook wel belangrijk te zijn. Maar ik denk ook dat JIJ moet doen wat het beste bij jou en je man past!
Als aanvulling op wat Brusje zegt: soms verbazen kinderen je ook heel erg. Zo'n kind dat in zichzelf gekeerd is kan misschien ineens heel erg meevoelen met jouw verdriet en er zelfs zichzelf iets meer door openstellen. Maar goed, jij moet dat natuurlijk ook willen.