Hallo, ik heb een zoon van 2.5 en heb op internet gelezen over autisme. we hebben nooit onderzoeken gedaan omdat de symptomen van autisme er niet waren destijds. maar nu ik erover lees merk ik dat hij de laatste tijd heel veel symptomen van autisme vertoont. wie heeft ervaring met autisme rond die leeftijd en moet je een kind die het misschien heeft naar kdv brengen (waar hij eignlijk niet wil blijven, niet wil spelen met anderen en aan mama blijft vastklampen, wil niet dat ik wegga) alvast bedankt
Autisme is echt heel lastig vast te stellen op de leeftijd, dus ga er niet zomaar van uit dat je zoon autistisch is. Het is voor peuters op die leeftijd ook héél normaal om niet echt met andere kindjes te willen spelen, dat is niet meteen een teken van autisme; ze moeten zich sociaal nog enorm ontwikkelen en ook hun empathie is nog vol op in ontwikkeling. Het is ook volledig normaal dat een peuter zich aan mama vast klampt en niet op het kdv wil achterblijven, daar moet je dus ook niet meteen iets achter zoeken. Als je twijfelt, dan kun je beter met hem naar de huisarts gaan en het voorleggen.
Dat is lastig vast te stellen.. Ik had je in het andere topic ook al geantwoord. Mijn jochie was met 2-2,5 ook zo ontzettend verlegen. Op het CB en KDV hebben ze gezegd dat ze het in de gaten zouden houden. Met 3 jaar op het CB ging het al iets beter. Dus vermoeden was al dat er niks aan de hand was. Alleen een verlegen fase. Met 3,5 had het KDV ook iets van "het valt echt heel erg mee, gewoon een periode geweest".. En toen ik het zijn kleuterjuf vertelde had ze echt zoiets van:"serieus, hij is echt niet verlegen, durft dingen voor de klas te doen, gaat makkelijk met andere kinderen om, is nieuwsgierig etc".. Dus er is helemaal niks van het vermoeden overgebleven. Hoogstens nog wat issues met drukke situaties. Maar ook dat wordt steeds beter. Ik zou dus niet direct gaan panieken, probeer hem gewoon zoveel mogelijk te begeleiden bij dingen die spannend zijn voor hem. Zodat hij rustig kan wennen aan allerlei situaties (verjaardagen, speeltuin etc). En op het KDV hebben we ook gewoon doorgezet, omdat hij verder wel vrolijk in zijn uppie speelde als we de deur uit waren.
Tegenwoordig kunnen ze ook al met 2,5 onderzoek doen, al zal het een voorlopige diagnose zijn op die leeftijd. Wel is het zou dat eigenlijk ieder kind wel wat symptomen van autisme vertoond maar dat vooral de combinatie van verschillende symptomen tot een vermoeden leid. Je zou het boek geef me de vijf van colette de bruin is kunnen lezen. Als je je echt zorgen maakt zou ik eens naar de huisarts of het consultatiebureau gaan. Of je zou contact kunnen opnemen met de integrale vroeghulp in jouw regio. Wat vind het kdv van zijn gedrag? Een leidster met een beetje ervaring kan denk ik wel zeggen of ze vindt dat zijn gedrag binnen of buiten de bandbreedte valt. Succes ermee in ieder geval.
Maar waarom denk je dat hij autistisch is dan? En weet je meer over autisme, of is dat wat je op internet gelezen hebt het eerste?
Op deze leeftijd is autisme moeilijk vast te stellen. Ik begrijp dat je je zorgen maakt omdat ik je andere topic ook gelezen heb, maar ga nu alsjeblieft niet direct op het internet naar oorzaken zoeken. Het gedrag van je zoontje klinkt niet heel erg afwijkend, en laat het KDV of de orthopedagoog van het KDV nu eerst even rustig kijken. Deze mensen brengen ook veel tijd door met je kindje en kunnen een onafhankelijke en professionele blik werpen op of zij het gedrag van je zoontje afwijkend vinden.
OK, net je andere topic ook even gelezen en mij lijkt op basis van deze info dat hij echt GEEN autisme heeft hoor! Autisme is echt totaal wat anders dan moeite hebben met afscheid nemen. En veel van de dingen die op deze leeftijd normaal zijn, (behoefte aan structuur en voorspelbaarheid, niet tegen verandering kunnen), zijn dingen waar ze gewoon weer overheen groeien. Pas als dat niet gebeurt en opvoeding geen trigger is in het veroorzaken van dit gedrag, zou het zinnig worden om onderzoek naar autisme te gaan doen. Op basis van je verhaal zie ik zo geen enkel aanknopingspunt....
ik ben het met de rest eens, niet meteen bang worden dat je zoontje autisme heeft, veel dingen die je noemt zijn veel voorkomende fases bij een kindje van die leeftijd, als je je er echt niet fijn bij voelt moet je het natuurlijk ook niet onder stoelen of banken steken, overleg eens met het cb of bel je huisarts, deze kan je eventueel door verwijzen naar en orthopedagoog en deze kan misschien een paar testjes doen en daaruit zeggen dat je je echt geen zorgen hoeft te maken, of juist dat je gevoel misschien terrecht is, maar ik denk echt dat je je geen zorgen hoeft te maken.
Ik ben het volkomen met de anderen eens. Veel van deze 'symptomen' horen ook bij de leeftijd van je kind en zijn niet per sé voortekenen van autisme. Mijn broertje is autistisch. Hij is gediagnostiseerd toen hij 2,5 jaar was. Mijn broertje is altijd al 'anders' geweest als andere kinderen. Als baby viel het al op dat hij minder reageerde op bijvoorbeeld muziek of stemmen van ouders, dan andere babies. Hij was bijvoorbeeld ook heel laat met praten. Er was duidelijk 'iets' met hem, maar wat...? Een tijdlang hebben mijn ouders gedacht dat hij doof was, maar dit bleek niet zo te zijn. Wel zijn er toen andere testjes en onderzoeken gedaan, waar dus autisme uit kwam. Als jouw zoontje als baby wel goed reageerde op jouw stem of op muziek van een speeldoosje of -knuffel en als hij verder in zijn (taal)ontwikkeling normaal is, wees dan niet te bang voor autisme. Het is moeilijk om het op zo'n jonge leeftijd vast te stellen, maar vaak hoor je achteraf dat er al veel langer dingen in de ontwikkeling 'opvielen'. Maak je niet te veel zorgen over wat je op het internet leest, als jouw zoontje verder altijd een normale ontwikkeling heeft gehad. Als je je toch zorgen maakt kun je natuurlijk actie ondernemen door naar de huisarts te gaan. Hij kan je verder helpen.